They're both convinced
that a sudden passion joined them.
Such certainty is more beautiful,
but uncertainty is more beautiful still.
Since they'd never met before, they're sure
that there'd been nothing between them.
But what's the word from the streets, staircases, hallways-
perhaps they've passed by each other a million times?
I want to ask them
if they don't remember-
a moment face to face
in some revolving door?
perhaps a "sorry" muttered in a crowd?
a curt "wrong number"caught in the receiver?
but I know the answer.
No, they don't remember.
They'd be amazed to hear
that Chance has been toying with them
now for years.
Not quite ready yet
to become their Destiny,
it pushed them close, drove them apart,
it barred their path,
stifling a laugh,
and then leaped aside.
There were signs and signals,
even if they couldn't read them yet.
Perhaps three years ago
or just last Tuesday
a certain leaf fluttered
from one shoulder to another?
Something was dropped and then picked up.
Who knows, maybe the ball that vanished
into childhood's thicket?
There were doorknobs and doorbells
where one touch had covered another
beforehand.
Suitcases checked and standing side by side.
One night. perhaps, the same dream,
grown hazy by morning.
Every beginning
is only a sequel, after all,
and the book of events
is always open halfway through.
Wislawa Szymborska
Translated by Stanislaw Baranczak and Clare Cavanagh
COUP DE FOUDRE
Ils sont tous deux convaincus
d’être unis par un sentiment inattendu.
C’est beau, une telle certitude
mais l’incertitude est plus belle encore.
Ils ne se connaissaient pas avant, et ils croient
qu’il ne s’est jamais rien passé entre eux.
Mais qu’en pensent les routes, les marches, les couloirs,
où depuis longtemps ils pouvaient se croiser?
Je voudrais leur demander
s’ils se souviennent -
d’un face à face, un jour
peut-être dans une porte à tambour?
un "excusez-moi" dans la foule?
un "vous avez fait un faux numéro" dans le combiné?
- mais je connais la réponse.
Non, ils ne se souviennent pas.
Ils seraient très surpris d’apprendre
que depuis longtemps déjà
le hasard jouait avec eux.
Pas encore tout à fait prêt
à se changer en destin,
il les rapprochait, les éloignait,
leur coupait la route
et, étouffant un petit rire,
s’écartait d’un bond.
Il y eut des signes, des signaux,
indéchiffrables, mais peu importe.
Il y a trois ans peut-être
ou bien mardi dernier
une feuille morte s’envola
d’une épaule à l’autre?
Quelque chose fut perdu et quelque chose ramassé.
Qui sait, peut-être était-ce la balle
Dans les buissons de l’enfance?
Il y eut des poignées et des clochettes
sur lesquelles avant l’heure
le contact recouvrait le contact.
Valises voisines à la consigne
Une nuit, peut-être, le même rêve,
aussitôt confus au réveil.
Chaque début n’est de fait qu’une suite
et le livre des événements
est toujours ouvert au milieu.
Wislawa Szymborska
AMORE A PRIMA VISTA
Sono entrambi convinti
che un sentimento improvviso li unì.
E' bella una tale certezza
ma l'incertezza è più bella.
Non conoscendosi prima, credono
che non sia mai successo nulla fra loro.
Ma che ne pensano le strade, le scale, i corridoi
dove da tempo potevano incrociarsi?
Vorrei chiedere loro
se non ricordano -
una volta un faccia a faccia
forse in una porta girevole?
uno "scusi" nella ressa?
un "ha sbagliato numero" nella cornetta?
- ma conosco la risposta.
No, non ricordano.
Li stupirebbe molto sapere
che già da parecchio
il caso stava giocando con loro.
Non ancora del tutto pronto
a mutarsi per loro in destino,
li avvicinava, li allontanava,
gli tagliava la strada
e soffocando un risolino
si scansava con un salto.
Vi furono segni, segnali,
che importa se indecifrabili.
Forse tre anni fa
o il martedì scorso
una fogliolina volò via
da una spalla all'altra?
Qualcosa fu perduto e qualcosa raccolto.
Chissà, era forse la palla
tra i cespugli dell'infanzia?
Vi furono maniglie e campanelli
in cui anzitempo
un tocco si posava sopra un tocco.
Valigie accostate nel deposito bagagli.
Una notte, forse, lo stesso sogno,
subito confuso al risveglio.
Ogni inizio infatti
è solo un seguito
e il libro degli eventi
è sempre aperto a metà.
Wislawa Szymborska
EL FLECHAZO
Ambos están convencidos
de que el súbito amor les unió.
Tan firme seguridad es bella,
pero aún más bella es la inseguridad.
Creen que, si antes no se conocían
nada pudo haber existido entre ellos.
¿Qué dirían las calles, las escaleras y los pasillos
donde quizá tantas veces se cruzaron?
Desearía preguntarles
si no lo recuerdan
¿Acaso algún día cada a cara
en una puerta giratoria?,
¿un "disculpe" entre la multitud?,
¿un "se equivoca" al otro lado del teléfono?
Pero sé su respuesta.
No, no lo recuerdan.
Les sorprendería
que el azar llevara tiempo
jugando con ellos.
Aún no por completo listo
para convertirse en destino,
se les acercaba y se iba,
les atajaba el camino
y, ahogando una carcajada,
de un brinco se apartaba.
Hubo signos, presagios
qué importa si ilegibles.
¿Hace unos tres años,
o el pasado martes,
una hojita voló
de un hombro al otro?
Hubo algo perdido y después recuperado.
Quién sabe, ¿no fue la pelota
en los arbustos de la infancia?
Hubo timbres y picaportes
Donde, antes de llegar la hora,
la huella de una mano en otra se imprimió.
Dos maletas juntas en una consigna.
Quizá un mismo sueño, una misma noche,
diluido en brumas por la mañana al despertar.
Porque no hay comienzo
que continuación no sea,
y el libro del acontecer
está siempre siempre abierto por la mitad.
Wislawa Szymborska
İLK BAKIŞTA AŞK
eminler,
ansızın beliriveren bir duygunun onları birleştirdiğinden.
bir güzelliği var bilmenin,
ama belirsizlik daha güzel.
birbirlerini önceden tanımadıklarına göre,
aralarında hiçbir şey geçmediğini sanıyorlar.
ama ne derdi: sokaklar, merdivenler ve koridorlar
kaç zamandır karşılıklı geçmiş olabilecekleri yerler?
onlara sormak isterim,
hatırlamıyor musunuz?
döner kapıda
bir yüz yüze geliş
kalabalıkta duyulan bir "affedersiniz"
telefonda "yanlış numara"
- ama cevaplarını biliyorum.
hayır, hatırlamıyorlar.
çok şaşırırlardı
uzun zamandır
onlarla oynadığına tesadüflerin.
tam hazır değil
onların kaderi olmaya,
kâh birleştirip ayırıp
yollarını kesiyor,
ve yutkunarak kıkırdanmasını
bir kenara kaçıyor.
işaretler vardı, ipuçları,
ne yapalım anlaşılamazdıysalar?
belki üç yıl önceydi
ya da geçtiğimiz salı
bir yaprak uçuşmadı mı
koldan kola?
düşürülüp kaybolan bir şey yerden alındı.
kimbilir belki de bir toptu
çocukluğun sarmaşıklarında?
kapı tokmakları ve ziller vardı,
dokunuşların dediği.
yan yana bavullar bagaj yerinde.
belki de bir gece aynı rüya
uyanırken belirsizleşen.
her başlangıç, eninde sonunda
önce olanların devamı,
ve olayların kitabı
hep ortasından açık.
Wislawa Szymborska
Çeviri: Gündüz Vassaf
 |
| American soldier with his english girlfriend in Hyde Park ,London, 1944, by Ralph Morse |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder