30 Haziran 2019 Pazar

Bury Me Standing: The Gypsies and Their Journey / Isabel Fonseca

"Nostalgia is the essence of a Gypsy song, and seems always to have been. But nostalgia for what? Nostos is the Greek for a return home; the Gypsies have no home, and perhaps, uniquely among peoples, they have no dream of a homeland. Utopia – ou topos – means no place. Nostalgia for utopia: a return to no place. O lungo drom. The long road."

Isabel Fonseca - (Bury Me Standing: The Gypsies and Their Journey)





"La nostalgia es la esencia de la canción gitana, y parece haberlo sido siempre. ¿Pero nostalgia de qué? Nóstos significa en griego «volver a la patria»; los gitanos no tienen patria y, quizá como excepción entre todos los pueblos, no tienen ningún sueño de hogar patrio. Utopía (ou tópos) significa «ningún lugar». Nostalgia de utopía: regreso a ningún sitio. O lungo drom. El largo camino."

Isabel Fonseca - (Enterradme de pie: La odisea de los gitanos)

Traducción de José Manuel Álvarez Flórez





"Çingene şarkısının özü her zaman nostalji olagelmiştir. Niçin nostalji? Nostos "eve dönüş"ün Yunancasıdır; çingenelerinse bir evleri yoktur; belki de tüm insanlık içinde yalnız onların bir memleket düşü yoktur. Ütopya, ou topos, "hiçbir yer" anlamına gelir. Ütopya için nostalji: olmayan bir yere, bir eve dönüş. O lungo drom. Ah tam bir uzun yol."

Isabel Fonseca - (Beni Ayakta Gömün: Çingeneler ve Yolculukları / Ayrıntı Yayınları)

Çeviri: Özlem İlyas


Gypsies by Josef Koudelka

29 Haziran 2019 Cumartesi

Cartas a Gala / Paul Éluard

"¿Es el espejo quien ha perdido sus ilusiones o bien el mundo quien se ha desprendido de su opacidad? La tierra se cultiva a sí misma. En invierno no hay más que remover la nieve para encontrar sol. En verano, los frutos tienen un hueso de hielo.

Los pájaros marcan las horas; a mediodía arde el canario; a las seis tiembla el chorlito (el día está chiflado); a medianoche un aguafiestas furioso que lanza bolas de noche a ojos vacíos. Sólo hay escondrijos para un ser que siempre se os escapará. Si le buscáis de noche, está en la luz; si le buscáis de día, duerme. Tendamos las trampas del amor."

Paul Éluard ~ (Cartas a Gala, 1924-1948)

Traducción de Manuel Sáenz de Heredia - (Tusquets Editores, Barcelona)





"Ayna mı yitirdi yanılsamalarını yoksa dünya mı sıyrıldı donukluğundan? Kendi kendini işliyor toprak. Kışın güneşi bulmak için kar'ı eşelemek yeter. Yazın, meyvelerin buzdan çekirdekleri var.

Kuşlar gösteriyor saatleri -öğle vakti, tutuşuyor kanarya; saat altı, titriyor hoppa (gün çatladı); gece yarısı, boş gözlere gece topları atan işkilli bir oyunbozan. Hep elinizden kurtulacak tek bir varlık içindir gizlenecek yerler bir tek. Geceleri arayacak olursanız onu, ışığın içindedir; arasanız gündüzleri, uyuyor olacaktır. Kuralım aşkın tuzaklarını."

Paul Éluard ~ (Gala'ya Mektuplar, 1924-1948)


Unknown photographer

28 Haziran 2019 Cuma

Silencios / Alejandra Pizarnik

SILENCIOS

La muerte siempre al lado.
Escucho su decir.
Sólo me oigo.

Alejandra Pizarnik - Los trabajos y las noches (1965)





SILENCES

Death always close by.
I can listen its saying.
I only hear me.

Alejandra Pizarnik





SILENZI

La morte sempre al fianco.
Ascolto il suo dire.
Odo me sola.

Alejandra Pizarnik

Traduzione di Roberta Buffi

da “Alejandra Pizarnik, Poesia completa”, Lietocolle, 2018





SESSİZLİKLER

Hep yanıbaşımda ölüm.
Dinliyorum ağzından çıkanı.
Tek duyduğum kendimim.

Alejandra Pizarnik

Çeviri: Ali Karabayram


Alejandra Pizarnik

Carry me / Linda Todd

CARRY ME

Carry me to your bed
Kiss me from head
to toe
love me through
the night
let my spirit flow
as we become
one
with your loving
arms
protect and keep
me warm
until the morning
dawn
naked souls together
watching the sunrise
my love

Written by Linda Todd (26, Jan, 19)


Unknown photographer

Cartas a Gala / Paul Éluard

"El más noble de los deseos es el de combatir todos los obstáculos que la sociedad burguesa opone a la realización de los deseos vitales del hombre, tanto los de su cuerpo como los de su imaginación, categorías estas últimas que casi siempre están, por otro lado, estrechamente unidas y determinándose mutuamente."

Paul Éluard ~ (Cartas a Gala, 1924-1948)

Traducción de Manuel Sáenz de Heredia - (Tusquets Editores, Barcelona)





"Arzuların en soylusu, insanın bedensel olduğu kadar düşsel arzularının da gerçekleşmesini engelleyen burjuva toplumun ortaya koyduğu engellerle savaşmaktır, bu iki kategori zaten birbirinden ayrılmaz ve birbirini belirleyen iki özelliktir."

Paul Éluard ~ (Gala'ya Mektuplar, 1924-1948)


Photo by Olga Komarova

Lettres à Gala / Paul Éluard

"L’homme ne peut jamais complètement détruire les murs qui lui ont été imposés pendant son enfance. Pour qu’il se développe librement, il faudrait qu’enfant, il soit élevé par des enfants."

Paul Éluard ~ (Lettres à Gala, 1924-1948)





"El hombre jamás podrá destruir enteramente los muros que le fueron impuestos durante su infancia. Para desarrollarse libremente tendría, de niño, que ser educado por niños."

Paul Éluard ~ (Cartas a Gala, 1924-1948)

Traducción de Manuel Sáenz de Heredia - (Tusquets Editores, Barcelona)





"İnsan, çocukluk döneminde önüne dikilen duvarları hiçbir zaman tümüyle yıkamaz. Çocuğun özgürce gelişebilmesi için çocuklar tarafından yetiştirilmesi gerekir."

Paul Éluard ~ (Gala'ya Mektuplar, 1924-1948)


Impasse Trainée, Montmartre, Paris, 1949-50, by Izis Bidermanas

27 Haziran 2019 Perşembe

Lejanía / Alejandra Pizarnik

LEJANÍA

Mi ser henchido de barcos blancos.
Mi ser reventado sentires.
Toda yo bajo las reminiscencias de
                       tus ojos.
Quiero destruir la picazón de tus
                       pestañas.
Quiero rehuir la inquietud de tus
                       labios.
Por qué tu visión fantasmagórica re-
                       dondea las cálices de
                       estas horas?

Alejandra Pizarnik - Un signo en tu sombra





LONTANANZA

Il mio essere riempito di navi bianche.
Il mio essere che manda in pezzi sensibilità.
Tutta me stessa sotto le reminiscenze dei
                                     tuoi occhi
Voglio distruggere il prurito delle tue
                                     ciglia.
Voglio rifuggire l’inquietudine delle tue
                                     labbra.
Perché la tua visione fantasmagorica arrotonda i calici di
                                     queste ore?

Alejandra Pizarnik

Traduzione di Roberta Buffi

da “Alejandra Pizarnik, Poesia completa”, Lietocolle, 2018





UZAKLIK

Beyaz barkalarla yüklü varlığım
Duyuşların patlayıp saçıldığı varlığım
Alaşağı ediyorum gözlerinden kalan ne varsa
Yok etmek istiyorum kirpiklerinin batışını
Kaçmak istiyorum dudaklarının yeisinden
Çünkü sarıyor düşvari hayaletin bu saatlerde şarap
kadehlerini.

Alejandra Pizarnik

Çeviri: Ali Karabayram


Alejandra Pizarnik

26 Haziran 2019 Çarşamba

Como agua sobre una piedra / Alejandra Pizarnik

COMO AGUA SOBRE UNA PIEDRA

a quien retorna en busca de su antiguo buscar
la noche se le cierra como agua sobre una piedra
como aire sobre un pájaro
como se cierran dos cuerpos al amarse

Alejandra Pizarnik - Extracción de la piedra de la locura (1968), II (1963)





LIKE WATER OVER A STONE

over the one who returns in search of her ancient search
the night closes in like water over a stone
or air around a bird
or like two bodies clasping in love

Alejandra Pizarnik - Extracting the Stone of Madness: Poems 1962 - 1972

Translated by Yvette Siegert





COMME L’EAU SUR LA PIERRE

Sur qui retourne en quête de sa quête ancienne
se referme la nuit comme l’eau sur la pierre
comme le vent sur un oiseau
comme dans l’amour de deux corps se referment

Alejandra Pizarnik





GÜNEŞLER VE YAĞMURLAR

Kadim arayışının izinde geri döneni
suyun taşı örtmesi
havanın kuşu örtmesi gibi kaplıyor gece. Seven iki bedenin
kapanması gibi birbirinin üzerine.

Alejandra Pizarnik

Çeviri: Ali Karabayram


Bodies Entwined by Robert Farber

Me dormí soñando con los fragmentos de sol ... / ©Marta Passero

Me dormí soñando con los fragmentos de sol
esparcidos en mi alma, esperando la estrella
fugaz que no pasó. Esperanzada en reunirme
contigo en sueños, porque la realidad se negó.

©Marta Passero


@artistictumbrl

25 Haziran 2019 Salı

De mi puedes tener lo que ves ... / ©Helen Quilca

De mi puedes tener lo que ves...piel, sensualidad, medias de seda...hasta una mirada que estalla tu mente con indecencia.
Pero sé que quieres ir más alla, que deseas traspasar esos limites...te atraen mis secretos, un velo que cubre mis pensamientos, mis anhelos...mis intenciones.
Busca la mejor manera, lo que quieres no es facil, pero menos imposible. Tengo todo lo que imaginas...pero lo demas es lo interesante.  

©Helen Quilca


Unknown photographer

24 Haziran 2019 Pazartesi

Un día ella me dijo, / ©Leah

Un día ella me dijo,
Si algún día me ves triste, consuélame, si me ves sola en la oscuridad, quédate a mi lado,
Si lo que necesito es amor no me digas nada.
Solo Quiéreme

©Leah


Unknown photographer

The History of Sexuality / Michel Foucauft

“Looking is agreeable, certainly, but it is only the first stage. After that comes touching, which thrills the whole body. Then kissing, which is timid at first but soon becomes eager. The hand does not remain idle during this time; it glides down under the clothing, squeezes the breasts for a moment, descends the length of the firm belly, reaches the "flower of puberty," and finally strikes the target.”

Michel Foucauft – (The History of Sexuality)





“La vista sin duda es agradable, pero no es más que un primer momento. Después viene el tacto que invita a todo el cuerpo al goce. Luego el beso, que, tímido al principio, se vuelve pronto lleno de consentimiento. La mano mientras tanto, no está ociosa; corre bajo las ropas, aprieta un poco el pecho, baja a lo largo del vientre firme, alcanza "la flor de la pubertad", y finalmente pega en el blanco.”

Michel Foucauft – (Historia de la sexualidad)





“Bakışma, kuşkusuz zevklidir ama bir ilk andır. Ardından tüm bedeni hazza davet eden dokunma gelir. Sonra, başlangıçta utangaçken rıza gösterir hale dönüşen öpüşme yer alır. Bu arada, el boş durmaz, giysilerin altında dolaşır, göğsü biraz sıkıştırır, o sıkı karın boyunca aşağı iner, ergenlik çiçeğini bulur ve nihayet amacına ulaşır.”

Michel Foucauft – (Cinselliğin Tarihi)


'The Wild Child' Paz de la Huerta & Jakob Hedberg for Muse Magazine,
Winter 2010, by Sebastian Faena

22 Haziran 2019 Cumartesi

Paso / Federico García Lorca

POEMA DE LA SAETA

PASO

Virgen con miriñaque,
virgen de Soledad,
abierta como un inmenso
tulipán.

En tu barco de luces
vas
por la alta marea
de la ciudad,
entre saetas turbias
y estrellas de cristal.
Virgen con miriñaque
tú vas
por el río de la calle,
¡hasta el mar!

Federico García Lorca - Poema del cante jondo (1921-1922)





POEMA DE LA SAETA

PASO (THE IMAGES OF THE PASSION)

Virgin in a crinoline,
Virgin of Solitude,
spreading immensely
like a tulip-flower.

In your boat of light,
go
through the high seas
of the city.
through turbulent singing,
through crystalline stars.
Virgin in a crinoline
through the roadway’s river
you go,
down to the sea!

Federico García Lorca

Translation by A. S. Kline





PASO

Virgin in crinoline,
Virgin of Solitude,
opened like an immense
tulip.
In your ship of lights
you go
long the high tide
of the city,
among turbid saetas
and crystal stars.
Virgin in crinoline,
you go
down the river of the street
to the sea!

Federico García Lorca

Translated by Lysander Kemp





TRANSITO

Madonna in crinolina
vergine della Solitudine,
aperta come un immenso
tulipano.
Nella tua barca di luci
vai
sull’alta marea
della città,
tra canti oscuri
e stelle di cristallo.
Madonna in crinolina,
te ne vai
sul fiume della strada
fino al mare!

Federico García Lorca





GEÇİŞ

Kabarık etekli kız,
yalnızlığın kızoğlan kızı,
açılıyor kocaman
bir lâle gibi tıpkı.

Işıklı geminde
gidersin
yüksek gelgitiyle
kentin,
bulanık saeta’lar ve billur
yıldızlar arasında.

Kabarık etekli kız
gidersin
sokağın ırmağından
denize değin!

Federico García Lorca

Çeviri: Sait Maden


Painting by Jose Royo

El olvido / Alejandra Pizarnik

EL OLVIDO

en la otra orilla de la noche
el amor es posible

—llévame—

llévame entre las dulces sustancias
que mueren cada día en tu memoria

Alejandra Pizarnik -  Los trabajos y las noches (1965)





OBLIVION

On the other side of night
love is possible

-lead me-

lead me among sweet substances
which every day vanish from your memory

Alejandra Pizarnik





L’OBLIO

sull’altra sponda della notte
l’amore è possibile

– portami –

portami tra le dolci sostanze
che muoiono ogni giorno nella tua memoria

Alejandra Pizarnik





UNUTUŞ

gecenin öte kıyısında
aşk mümkün

–götür beni—

götür beni her gün hatıranda ölen tatlı
özütlerin arasına.

Alejandra Pizarnik

Çeviri: Ali Karabayram


Sarah Ehsani

21 Haziran 2019 Cuma

For Memory / Adrienne Rich

"The past is not a husk   yet change goes on
Freedom. It isn’t once, to walk out
under the Milky Way, feeling the rivers
of light, the fields of dark–
freedom is daily, prose-bound, routine
remembering. Putting together, inch by inch
the starry worlds. From all the lost collections."

Adrienne Rich - (For Memory, 1979)

(A Wild Patience Has Taken Me This Far: Poems 1978-1981 / Your Native Land, Your Life, 1986)





"Geçmiş bir kabuk değil   yine de değişim sürüyor
Özgürlük. Bir kere değildir, dışarı çıkmak
Samanyolu’nun altında, ışık ırmaklarını
karanlık kırlarını hissederek-
özgürlük her gündür, kaçınılmaz olarak düzyazıdır, rutindir
hatırlayarak. Lime lime yıldızlı dünyaları
birleştirerek. Kaybolan tüm koleksiyonlardan."

Adrienne Rich

Alıntı: https://bukowskininsucune.wordpress.com


Darkness that soothes by Kasia Derwinska

19 Haziran 2019 Çarşamba

Sessiz Biri İçin / İlhan Berk

Sessiz Biri İçin

1. Bütün kitaplarda adı sessiz biri diye geçer.
2. Benim onu tanıdığımda bir üç yıl İsa’nın yüzünü sildiği mendili arıyordu.
3. Sayısız coğrafyada yapraklar otlar taşlar topladı.
4. Yukarı alındığı güne kadar orta boy bir tini vardı.
5. Hira dağına günde üç kez Allah’la konuşuyormuş, yürüyormuş gibi iner çıkardı.
6. Rüzgârın adı rüzgârın içindedir sözü onundur.

İlhan Berk - (Madrigaller)


The desert wind

18 Haziran 2019 Salı

Mısır’da Suyun Yavaş Yavaş Aktığını Gördüm / İlhan Berk

Mısır’da Suyun Yavaş Yavaş Aktığını Gördüm

1. Mısır’da suyun yavaş yavaş aktığını gördüm.
2. Söylence der ki susineği bir gün ipek böceğiyle yola çıkar.
3. Küçük köyler, kuşlar, kediler, köpekler...
4. Ve kadınların yüzü...
5. Böyle gri tarihler, gri gökler altında yaşadık.
6. Ben o sıralar sarı tüylü bir çocuktum, bırak beni öyle ansınlar diyordum.

İlhan Berk - (Madrigaller)

(Yasakmeyve 3, Haziran - Temmuz 2003)


Sundown on the river Nile. Aswan, Egypt,
December 2009, by Laura Rembart

14 Haziran 2019 Cuma

The Manipulated Man / Esther Vilar

"Man is never dressed in such a way as to awaken sexual desire in the opposite sex, but it is very much to the contrary with woman. By the age of twelve she is already disguised as bait. The curves of breast and hip are exaggerated by tight-fitting clothes, and the length of leg, the shape of calf and ankle are enhanced by transparent stockings. Her lips and eyes beckon, moist with make-up; her hair with gleaming tints. And to what purpose, if not to stimulate the male to ever-increasing, everlasting sexual desire? She will offer her wares like goods in a shop window – apparently so near and, at a price, so easily obtained. No wonder men think there is no greater happiness than to make enough money to pay for such tempting merchandise."

Esther Vilar - (Sex as a Reward / The Manipulated Man)





"Mientras que el varón nunca se viste de tal modo que su aspecto pueda producir excitación sexual en el otro sexo, la mujer empieza a componerse en forma de cebo ya desde los doce años. Subraya las redondeces del pecho y de las caderas con vestidos ajustados, usa medias transparentes para llamar la atención sobre la longitud de las piernas y la forma de las pantorrillas y los muslos, se pinta los labios y los párpados para que arrojen cierta luz húmeda, da al cabello tonos luminosos; y todo con la exclusiva finalidad de excitar el ansia de actuación sexual del varón y mantenerla siempre despierta. La mujer ofrece su mercancía tan abiertamente como si la pusiera en un escaparate y bastara superar una diminuta distancia para hacerse con ella. No puede sorprender el que el varón, puesto en constante excitación sexual por esa oferta, deje de pensar pronto en todo lo que no sea ganar el dinero suficiente para adquirir la tentadora mercancía."

Esther Vilar - (El sexo en cuanto recompensa / El varón domado)





"Erkek, hiçbir zaman karşı cinste cinsel arzu uyandıracak şekilde giyinmez; ama kadında durum tam tersidir. Kız çocuğu, on iki yaşına gelinceye kadar, tuzağa konan yem gibi süslenip püslenir. Sıkı giysilerle göğüslerin kıvrımı ve meme uçları abartılır, şeffaf çoraplarla bacakların uzunluğu, baldırların ve ayak bileklerinin şekli zenginleştirilir. Makyajla nemlendirilen dudakları, gözleri, parlak renklerle boyanan saçları davetkardır. Eğer bunun tek amacı erkekteki bitmek tükenmek bilmez cinsel arzuyu daha da uyarmak, artırmak değilse nedir? Kadın, mallarını, vitrindeki mallar gibi sunar (görünürde çok yakın, kolayca alınabilen bir fiyata). O zaman elbette erkekler, böylesine iç gıcıklayan bir malı alacak parayı kazanmaktan daha büyük mutluluk olmadığını düşünecektir."

Esther Vilar - (Bir Ödül Olarak Seks / Kölenin Mutluluğu Kadının Dünyası Erkeğin Rüyası)

Çeviren: Selçuk Budak


Photo by David Hamilton

12 Haziran 2019 Çarşamba

Cartas a Gala / Paul Éluard

"En fin, se acerca el día, mi querida Señora, en que iré a rendiros visita a Rué Becquerel. Púdica, los ojos bajos y las piernas bien abiertas, cabalgaréis sobre mí, que permaneceré tranquilo en mi silla y os introduciréis delicadamente un rabo que tiene, para vos, unos quince centímetros de largo y la dureza del pico del águila. Adoro todo tu cuerpo moreno, hasta sus partes más minúsculas. Todo en ti es encanto y enloquecimiento."

Paul Éluard ~ (Cartas a Gala, 1924-1948)

Traducción de Manuel Sáenz de Heredia - (Tusquets Editores, Barcelona)





"Nihayet, Sevgili bayan, sizi Rue Becquerel'deki evde ziyaret etmeye geleceğim gün yaklaşıyor. Utangaç, bakışlarınız yerde ve bacaklarınız iyice açılmış halde, gelip ata biner gibi üstüme oturacaksınız, bir sandalyede sakin sakin oturuyor olacağım ve sizin için hazırlanmış on beş santimlik, kartal gagası sertliğindeki kuyruğu usulca içinize sokacaksınız. Esmer bedenine tapıyorum. En küçük parçalarına bile. Senin içindeki her şey büyü ve çılgınlık."

Paul Éluard ~ (Gala'ya Mektuplar, 1924-1948)


Photo by Olga Komarova

11 Haziran 2019 Salı

Aquí viene Nazim Hikmet / Pablo Neruda

AQUÍ VIENE NAZIM HIKMET

NAZIM, de las prisiones
recién salido,
me regaló su camisa bordada
con hilos de oro rojo
como su poesía.

Hilos de sangre turca
son sus versos,
fábulas verdaderas
con antigua inflexión, curvas o rectas,
como alfanjes o espadas,
sus clandestinos versos
hechos para enfrentarse
con todo el mediodía de la luz,
hoy son como las armas escondidas,
brillan bajo los pisos,
esperan en los pozos,
bajo la oscuridad impenetrable
de los ojos oscuros
de su pueblo.
De sus prisiones vino
a ser mi hermano
y recorrimos juntos
las nieves esteparias
y la noche encendida
con nuestras propias lámparas.

Aquí está su retrato
para que no se olvide su figura:

Es alto
como una torre
levantada en la paz de las praderas
y arriba
dos ventanas:
sus ojos
con la luz de Turquía.

Errantes
encontramos
la tierra firme bajo nuestros pies,
la tierra conquistada
por héroes y poetas,
las calles de Moscú, la luna llena
floreciendo en los muros,
las muchachas
que amamos,
el amor que adoramos,
la alegría,
nuestra única secta,
la esperanza total que compartimos,
y más que todo
una lucha
de pueblos
donde son una gota y otra gota,
gotas del mar humano,
sus versos y mis versos.

Pero
detrás de la alegría de Nazim
hay hechos,
hechos como maderos
o como fundaciones de edificios.

Años
de silencio y presidio.
Años
que no lograron
morder, comer, tragarse
su heroica juventud.

Me contaba
que por más de diez años
le dejaron
la luz de la bombilla eléctrica
toda la noche y hoy
olvida cada noche,
deja en la libertad
aún la luz encendida.
Su alegría
tiene raíces negras
hundidas en su patria
como flor de pantanos.
Por eso
cuando rie,
cuando ríe Nazim,
Nazim Hikmet,
no es como cuando ríes:
es más blanca su risa,
en él ríe la luna,
la estrella,
el vino,
la tierra que no muere,
todo el arroz saluda con su risa,
todo su pueblo canta por su boca.

Pablo Neruda

(Pablo Neruda, Obras Completas I, De “Cupusculario” a “Las Uvas y el Viento” 1923-1954, Ed. Herman Loyo-la, Barcelona, 1999, ss. 1114-1117.)





NAZIM HİKMET BURAYA GELİYOR

Nazım, hapisten
yeni çıktı,
bana işli gömleğini
hediye etti
altın iplikle işli kıpkırmızı
tıpkı onun şiiri gibi.

O iplik ki Türk kanından
onun dizeleri,
gerçek efsaneler
o eski dik başlılıkla,
eğri ve doğru,
tıpkı hançer,
kılıç gibi
onun gizemli dizeleri
çatışma için yazılmış
öğlen ışığının aydınlığıyla
bugün sanki gizlenmiş silahlar
gibi,
yer altından parıldıyor,
kuyularda duruyor,
ışık geçirmeyen karanlıklar ardında
karanlık gözlerden
halkından.
Zindanlardan çıkıp geldi
kardeşim olmaya
birlikte yürüdük
bozkırdaki karlarda
ve ışıklı geceler
kendi lambalarımızla.
İşte burada fotoğrafı görüntüsü
unutulmasın diye:
Uzun boyludur
bir kule gibi
barış kırlarından ayaklanmış
ve şahlanmış
iki pencere
gözleri
Türkiye ışığıyla.

Göçebeler
buluyoruz
ayaklarımız altında
sabit bir toprak
fethedilmiş toprak
kahramanlar ve şairler
Moskova sokakları,
dolunay
surlarda aydınlanan,
kızlar
Aşık olduğumuz
taptığımız aşk,
neşe,
yegane felsefemiz,
paylaştığımız umudumuz,
ve her şeyden öte
savaşımız
halkımızın
bir damla bir damla daha,
damlalar insanlık denizinden,
onun dizeleri ve benim dizelerim,
Ancak
Nazım’ın neşesinin ardında
bazı olaylar var,
kereste gibi örneğin
ya da binaların temelleri.
Yıllar yılı
sessizlik ve mahkumiyet.

Yıllar yılı başaramadılar
ısırmayı,
yemeyi,
yutmayı
kahraman gençliğini.
Bana anlattığına göre
on yıldan fazla zaman onu
bıraktılar
ampulün ışığında
bütün gece ve gündüz
unutur her gece,
özgürlüğünü bırakır
halen yanan ışıkta.
onun neşesinin
kara kökleri var
vatanında batmış gitmiş
bataklık çiçeği gibi.

Bunun için
güldüğü zaman
Nazım güldüğü zaman,
Nazım Hikmet,
senin güldüğün zamanki gibi değil:
onun gülüşü daha ak,
onda ay gülüyor,
yıldız,
şarap yitmeyen toprak,
pirinç gülümseyerek onu selamlar,
halkı onun ağzıyla türkü söyler.

Pablo Neruda


Pablo Neruda y Nazim Hikmet

10 Haziran 2019 Pazartesi

On Living / Nazim Hikmet

On Living

I

Living is no laughing matter:
you must live with great seriousness
like a squirrel, for example--
I mean without looking for something beyond and above living,
I mean living must be your whole occupation.
Living is no laughing matter:
you must take it seriously,
so much so and to such a degree
that, for example, your hands tied behind your back,
your back to the wall,
or else in a laboratory
in your white coat and safety glasses,
you can die for people--
even for people whose faces you've never seen,
even though you know living
is the most real, the most beautiful thing.
I mean, you must take living so seriously
that even at seventy, for example, you'll plant olive trees--
and not for your children, either,
but because although you fear death you don't believe it,
because living, I mean, weighs heavier.

II

Let's say you're seriously ill, need surgery--
which is to say we might not get
from the white table.
Even though it's impossible not to feel sad
about going a little too soon,
we'll still laugh at the jokes being told,
we'll look out the window to see it's raining,
or still wait anxiously
for the latest newscast ...
Let's say we're at the front--
for something worth fighting for, say.
There, in the first offensive, on that very day,
we might fall on our face, dead.
We'll know this with a curious anger,
but we'll still worry ourselves to death
about the outcome of the war, which could last years.
Let's say we're in prison
and close to fifty,
and we have eighteen more years, say,
before the iron doors will open.
We'll still live with the outside,
with its people and animals, struggle and wind--
I mean with the outside beyond the walls.
I mean, however and wherever we are,
we must live as if we will never die.

III

This earth will grow cold,
a star among stars
and one of the smallest,
a gilded mote on blue velvet--
I mean this, our great earth.
This earth will grow cold one day,
not like a block of ice
or a dead cloud even
but like an empty walnut it will roll along
in pitch-black space ...
You must grieve for this right now
--you have to feel this sorrow now--
for the world must be loved this much
if you're going to say "I lived" ...

Nazim Hikmet

Translated by Randy Blasing & Mutlu Konuk





Acerca del vivir

I

El vivir no admite bromas.
Has de vivir con toda seriedad,
como una ardilla, por ejemplo;
es decir, sin esperar nada fuera y más allá del vivir;
es decir, toda tu tarea se resume en una palabra:
Vivir.
Has de tomar en serio el vivir.
Es decir, hasta tal punto y de tal manera
que aun teniendo los brazos atados a la espalda,
y la espalda pegada al paredón,
o bien llevando grandes gafas
y luciendo bata blanca en un laboratorio,
has de saber morir por los hombres.
Y además por hombres que quizás nunca viste,
y además sin que nadie te obligue a hacerlo,
y además sabiendo que la cosa más real y bella es
Vivir.
Es decir:
has de tomar tan en serio el vivir
que a los setenta años, por ejemplo,
si fuera necesario plantarías olivos
sin pensar que algún día serían para tus hijos;
debes hacerlo, amigo, debes hacerlo,
no porque, aunque la temas, no creas en la muerte,
sino porque vivir es tu tarea.

II

Sucede, por ejemplo,
que estamos muy enfermos;
que hemos de soportar una difícil operación;
que cabe la posibilidad
de que no volvemos a levantarnos de la blanca mesa.
Aunque sea imposible no sentir
la tristeza de partir antes de tiempo,
seguiremos riendo con el último chiste,
mirando por la ventana para ver
si el tiempo sigue lluvioso,
esperando con impaciencia
las últimas noticias de prensa.
Sucede, por ejemplo, que estamos en el frente,
por algo, por ejemplo, que vale la pena que se luche.
Nada más comenzar el ataque, al primer movimiento,
Puede caerse cara a tierra, y morir.
Todo esto hemos de aceptarlo con singular valor,
y a pesar de todo, preocuparnos apasionadamente
por esa guerra que puede durar años y años.
Sucede
que estamos en la cárcel.
Sucede
que nos acercamos
a los cincuenta años,
y que falten dieciocho más
para ver abrirse las puertos de hierro.
Sin embargo, hemos de seguir viviendo con los de fuera,
con los hombres, los animales, los conflictos y los vientos,
es decir, con todo el mundo exterior que se halla
tras el muro de nuestros sufrimientos;
es decir: estemos donde estemos
hemos de vivir
como si nunca hubiésemos de morir.

III

Se enfriará este mundo,
una estrella entre las estrellas;
por otra parte una de las más pequeñas del universo,
es decir, una gota brillante en el terciopelo azul,
es decir, este inmenso mundo nuestro.
Se enfriará este mundo un día,
algún día se deslizará
en la ciega tiniebla del infinito
-no como una bola de nieve,
no como una nube muerta-,
como una nuez vacía.
Desde ahora mismo se ha de sufrir por todo esto,
ha de sentirse su tristeza desde ahora,
tanto ha de amarse el mundo en todo instante,
se le ha de amar tan conscientemente
que se pueda decir: He vivido.

Nazim Hikmet





Yaşamaya Dair

1

Yaşamak şakaya gelmez,
büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın
bir sincap gibi mesela,
yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden,
yani bütün işin gücün yaşamak olacak.
Yaşamayı ciddiye alacaksın,
yani o derecede, öylesine ki,
mesela, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda,
yahut kocaman gözlüklerin,
beyaz gömleğinle bir laboratuvarda
insanlar için ölebileceksin,
hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için,
hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken,
hem de en güzel en gerçek şeyin
yaşamak olduğunu bildiğin halde.
Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,
yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin,
hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,
ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,

(1947)

2

Diyelim ki, ağır ameliyatlık hastayız,
yani, beyaz masadan,
bir daha kalkmamak ihtimali de var.
Duymamak mümkün değilse de biraz erken gitmenin kederini
biz yine de güleceğiz anlatılan Bektaşi fıkrasına,
hava yağmurlu mu, diye bakacağız pencereden,
yahut da sabırsızlıkla bekleyeceğiz
en son ajans haberlerini.
Diyelim ki, dövüşülmeye deşer bir şeyler için,
diyelim ki, cephedeyiz.
Daha orda ilk hücumda, daha o gün
yüzükoyun kapaklanıp ölmek de mümkün.
Tuhaf bir hınçla bileceğiz bunu,
fakat yine de çıldırasıya merak edeceğiz
belki yıllarca sürecek olan savaşın sonunu.
Diyelim ki hapisteyiz,
yaşımız da elliye yakın,
daha da on sekiz sene olsun açılmasına demir kapının.
Yine de dışarıyla birlikte yaşayacağız,
insanları, hayvanları, kavgası ve rüzgarıyla
yani, duvarın ardındaki dışarıyla.
Yani, nasıl ve nerede olursak olalım
hiç ölünmeyecekmiş gibi yaşanacak...

(1948)

3

Bu dünya soğuyacak,
yıldızların arasında bir yıldız,
hem de en ufacıklarından,
mavi kadifede bir yaldız zerresi yani,
yani bu koskocaman dünyamız.
Bu dünya soğuyacak günün birinde,
hatta bir buz yığını
yahut ölü bir bulut gibi de değil,
boş bir ceviz gibi yuvarlanacak
zifiri karanlıkta uçsuz bucaksız.
Şimdiden çekilecek acısı bunun,
duyulacak mahzunluğu şimdiden.
Böylesine sevilecek bu dünya
"Yaşadım" diyebilmen için...

Nazım Hikmet


Nazım Hikmet

8 Haziran 2019 Cumartesi

Carta Imaginada de Nazım Hikmet, El Turco, A Miguel Hernández, El Español / José Miguel Junco Ezquerra

"Camarada Miguel: ¿Qué bálsamo desprenden los álamos de España?
¿Cuál es la dimensión de sus raíces?, ¿Te deja sin resuello su fragancia?
¿Cómo es la historia en las calles de España? ¿Se presume, Miguel?
¿Puede uno comprenderla cuando pasea al mediodía?

(...)

Si tu hijo y el mío se encuentran una tarde aquí en Turquía
o allí, en tu hermosa patria, ¿sabrán por qué no viven ya sus padres?
¿Se abrazarán, Miguel, sin conocerse, porque tira la sangre de poeta?

Buena suerte Miguel, mi hermano en la desdicha y en los sueños.
No olvides referirme la textura que tienen las hojas de los álamos,
los sueños de los niños españoles, las alas verdes de las mariposas,
el canto de los pájaros, y cómo va la historia por la calle.
Cuídate de esa tos que yo me cubro de noche el corazón."

José Miguel Junco Ezquerra

(Carta Imaginada de Nazım Hikmet, El Turco, A Miguel Hernández, El Español)





"Yoldaş Miguel: Hangi kokuyu yayarlar İspanya’nın kavakları?
Ne kadar derindedir onların kökleri? Seni soluksuz bırakıyor mu onların hoş kokusu?
Tarihi nasıldır İspanya caddelerinin? Övünüyor musun, Miguel?
Biri onu kavrayabilir mi öğle vakti geçtiğinde?

(...)

Eğer senin oğlun ve benim ki karşılaşırlarsa bir akşamüstü burada Türkiye’de
ya da senin güzel yurdunda, bilecekler mi artık niçin yaşamadıklarını babalarının?
Kucaklaşacaklar mı, Miguel, şairin kanının niçin döküldüğünü bilmeden?

İyi şanslar Miguel? Talihsizlikteki ve hayallerdeki kardeşim.
Benden söz etmeyi unutma kavak yapraklarına,
İspanyol çocuklarının hayallerine, kelebeklerin yeşil kanatlarına,
Kuşların ötmesine sahip dokularda ve nasıl ilerliyor tarih caddede,
Dikkat et geceleri beni tutan şu öksürüğe, yoldaş."

José Miguel Junco Ezquerra

(Türk Nazım Hikmet’ten İspanyol Miguel Hernández’e Hayali Bir Mektup)


Nazım Hikmet y Miguel Hernández

5 Haziran 2019 Çarşamba

Goodbye / Bill Knott

GOODBYE

If you are still alive when you read this,
close your eyes. I am
under their lids, growing black.

Bill Knott - (1940-2014, USA)

(The Naomi Poems, Book One: Corpse and Beans)





Adiós

Si todavía estás vivo cuando lees esto, cierra tus ojos.
yo estoy bajo tus párpados, cada vez más negro.

Bill Knott - (1940-2014, EUA)





Hoşça Kal

Bunu okurken hâlâ hayattaysan,
kapat gözlerini. Ben
altındayım gözkapaklarının, kararıp durmaktayım.

Bill Knott (1940-2014, ABD)

Çeviren: İsmail Haydar Aksoy


Photo by Christophe Staelens

Karadeniz / Erdinç Durukan

Karadeniz

Herkes yattı
Bende yattım
Küçük bir çocuk uyanıktı
Yeşilırmak alabildiğine akıyordu
Gördü Çarşamba’dan sonraki evleri
Tek bir lambanın aydınlattığı su birikintilerini
Sivri kayalar çok gerilerde kalmıştı
Ovalar, kentler
Bulutların arasından önce güneş sıyrıldı
Sonra gökyüzü
Martılar uçuyordu
Bir inci gibi sıralanmış kasabaların üstünde
Kayıklar çoktan yol almıştı
Ufukta ekmeklerini arıyorlardı
Sisli dağlar
Dereler, köprüler
Sonunda
Ablam

Erdinç Durukan


Trabzon, Turkey, May 2019, by Okan Sarıalioğlu

1 Haziran 2019 Cumartesi

Eternity and a Day (1998)

"Trembling with dew, the last star before the dawn announced a radiant sun. No trace either of clouds or mist in the endless sky. The breath of the breeze was so soft to the face that it seemed to whisper to the petals of my heart."

Eternity and a Day (1998)





"Temblando de rocío, la última estrella húmeda del alba anunciaba un sol radiante. Ni las nubes ni la niebla se atrevían a pasar por el cielo. Desde allí el aliento de la brisa era tan dulce en la cara que parecía murmurar a los pétalos del corazón."

La eternidad y un día (1998)





"Tremante di rugiada, l’ultima stella prima dell'alba annunciava un sole radioso. Nessuna traccia di nuvole o di nebbia sul cielo infinito. L'alito della brezza era così dolce sul viso che sembrava mormorare ai petali del cuore."

L'eternità e un giorno (1998)





"Çiy tanesinin titreyişi, suya vuran son yıldız parlak bir güneşi müjdeledi. Bir tek bulut, ne de ufak bir sis perdesi yoktu uçsuz bucaksız gökyüzünde. Meltemin soluğu yüzümü okşuyordu hafifçe kalbimin yapraklarına fısıldar gibi."

Sonsuzluk ve Bir Gün (1998)


Mia aioniotita kai mia mera aka "Eternity and a Day" (1998)
Director: Theo Angelopoulos