31 Ocak 2017 Salı

Soneto VI / Pablo Neruda

SONETO VI

En los bosques, perdido, corté una rama oscura
y a los labios, sediento, levanté su susurro:
era tal vez la voz de la lluvia llorando,
una campana rota o un corazón cortado.

Algo que desde tan lejos me parecía
oculto gravemente, cubierto por la tierra,
un grito ensordecido por inmensos otoños,
por la entreabierta y húmeda tiniebla de las hojas.

Pero allí, despertando de los sueños del bosque,
la rama de avellano cantó bajo mi boca
y su errabundo olor trepó por mi criterio

como si me buscaran de pronto las raíces
que abandoné, la tierra perdida con mi infancia,
y me detuve herido por el aroma errante.

Pablo Neruda - (Cien sonetos de amor, 1959)





SONNET VI

Lost in the forest, I broke off a dark twig
and lifted its whisper to my thirsty lips:
maybe it was the voice of the rain crying,
a cracked bell, or a torn heart.

Something from far off it seemed
deep and secret to me, hidden by the earth,
a shout muffled by huge autumns,
by the moist half-open darkness of the leaves.

Wakening from the dreaming forest there, the hazel-sprig
sang under my tongue, its drifting fragrance
climbed up through my conscious mind

as if suddenly the roots I had left behind
cried out to me, the land I had lost with my childhood—
and I stopped, wounded by the wandering scent.

Pablo Neruda - (100 Love Sonnets, 1959)

Translated by Stephen Tapscott





SONETTO VI

Nei boschi, sperduto, tagliai un ramo oscuro
e alle labbra, assetato, sollevai il suo sussurro:
forse era la voce della pioggia che piangeva,
una campana rotta o un cuore reciso.

Qualcosa che da così lontano mi sembrava
nascosto gravemente, coperto dalla terra,
un grido soffocato da immensi autunni,
dalla socchiusa e umida tenebra delle foglie.

Ma lì, svegliandosi dai sonni del bosco,
il ramo di nocciolo cantò sotto la mia bocca
e il suo odore errabondo s'arrampico pel mio criterio

come se d'improvviso mi cercassero le radici
che abbandonai, la terra perduta con la mia infanzia,
e m'arrestai ferito dall'aroma errante.

Pablo Neruda - (Cento Sonetti D'amore, 1959)





SONE VI

Kararmış bir dal kestim yitik ormanlarda
ve götürdüm mırıltısını susamış dudaklarıma:
Ağlayan yağmurun sesiydi bu belki de,
kırık bir çan ya da bir yürek kan içinde.

Bir şey sezerdim çok ötelerden,
ağırlığına gömülmüş, örtülü toprakla,
sonsuz güzle sağırlaşmış bir çığlık,
yarı açık bir geceden, yapraklarla nemli bir karanlıktan.

İşte orada, uyanıp ormanların düşünden,
şarkı söyledi fındık dalı dudağının ucunda
ve o serseri kokusu tırmandı aklıma.

Sanki hep arıyorlardı beni yana yakıla,
o terk edilmiş kökler, çocukluğumla yitmiş toprak.
Bense yaralı kalmıştım göçebe bir kokuyla.

Pablo Neruda - (Yüz Aşk Sonesi’nden, 1959)

Çeviri: Adnan Özer


Photo by Pentti Sammallahti

19 Ocak 2017 Perşembe

Livro do Desassossego / Fernando Pessoa

"Há barcos para muitos portos, mas nenhum para a vida não doer, nem há desembarque onde se esqueça."

Fernando Pessoa - (Livro do Desassossego)





"There are ships sailing to many ports, but not a single one goes where life is not painful; nor is there a port of call where it is possible to forget."

Fernando Pessoa - (The Book of Disquiet)





"Hay barcos para muchos puertos, pero ninguno para ese lugar donde la vida no duele, ni un sitio donde desembarcar para olvidar."

Fernando Pessoa - (Libro del desasosiego)





"Nice limanlara yanaşacak gemiler var elbette, ama hiçbiri hayatın ıstırap vermez olduğu limana varmayacak, her şeyi unutabileceğimiz bir rıhtım da yok."

Fernando Pessoa - (Huzursuzluğun Kitabı)


Lisboa no cais da memória, 1957-1974, by Eduardo Gageiro

17 Ocak 2017 Salı

Elizabeth Barrett Browning / How Do I Love Thee (Sonnet 43)

How Do I Love Thee (Sonnet 43)

How do I love thee? Let me count the ways.
I love thee to the depth and breadth and height
My soul can reach, when feeling out of sight
For the ends of Being and ideal Grace.
I love thee to the level of everyday's
Most quiet need, by sun and candlelight.
I love thee freely, as men might strive for Right;
I love thee purely, as they turn from Praise.
I love thee with the passion put to use
In my old griefs, and with my childhood's faith.
I love thee with a love I seemed to lose
With my lost saints,–I love thee with the breath,
Smiles, tears, of all my life!–and, if God choose,
I shall but love thee better after death.

Elizabeth Barrett Browning





¿De qué modo te quiero?

¿De qué modo te quiero? Pues te quiero
hasta el abismo y la región más alta
a que puedo llegar cuando persigo
los límites del Ser y el Ideal.

Te quiero en el vivir más cotidiano,
con el sol y a la luz de una candela.
Con libertad, como se aspira al Bien;
con la inocencia del que ansía gloria.

Te quiero con la fiebre que antes puse
en mi dolor y con mi fe de niña,
con el amor que yo creí perder

al perder a mis santos... Con las lágrimas
y el sonreír de mi vida... Y si Dios quiere,
te querré mucho más tras de la muerte.

Elizabeth Barrett Browning

Versión de Carlos Pujol





Come ti amo?

Come ti amo? Lascia che ti annoveri i modi.
Ti amo fino agli estremi di profondità,
di altura e di estensione che l’anima mia
può raggiungere, quando al di là del corporeo
tocco i confini dell’Essere e della Grazia Ideale.
Ti amo entro la sfera delle necessità quotidiane,
alla luce del giorno e al lume di candela.
Ti amo liberamente, come gli uomini che lottano per la Giustizia;
Ti amo con la stessa purezza con cui essi
rifuggono dalla lode;
Ti amo con la passione delle trascorse sofferenze
e quella che fanciulla mettevo nella fede;
Ti amo con quell’amore che credevo aver smarrito
coi miei santi perduti, - ti amo col respiro,
i sorrisi, le lacrime dell’intera mia vita! - e,
se Dio vuole, ancor meglio t’amerò dopo la morte.

Elizabeth Barrett Browning





Comment puis-je t'aime?

Comment puis-je t'aime? Permettez-moi de compter les façons.
Je t'aime à la profondeur et la largeur et la hauteur
Mon âme ne peut atteindre, quand on se sent hors de la vue
Pour les extrémités de l'Etre et Grace idéal.
Je t'aime au niveau de tous les jours de
La plupart ont besoin de calme, le soleil et la chandelle.
Je t'aime librement, comme des hommes se querellent pour la droite;
Je t'aime purement, comme ils se tournent de la louange.
Je t'aime avec une passion d'un usage
Dans mes douleurs anciennes, et avec la foi de mon enfance.
Je t'aime d'un amour que je semble perdre
Avec mes saints perdus, - je t'aime avec le souffle,
Sourires, de larmes, de toute ma vie! - Et, si Dieu a choisi,
Je vais mieux mais l'amour toi après la mort.

Elizabeth Barrett Browning





PORTEKİZDEN 43'ÜNCÜ SONE

Seni nasıl severim? İzin ver yollarını sayayım.
Derinliğinde ve genişliğinde ve yüksekliğinde severim
Ruhumun erişebildiği yerlerin, göze gözükmeden
Var Olan ve Mükemmel Güzel.
Seni hergünün en gürültüsüz eksikliğinin
düzeyinde severim, yanında gün ışığının ve yanında mum-ışığının.
Seni özgür severim, Doğruya çabalayan insanlar kadar;
Seni safça severim, övgüden vazgeçerken onlar.
Seni arzuyla severim, eski üzüntülerimde yüklü duran,
Seni güvenciyle severim çocukluğumun.
Kaybettiğimi sandığım bir aşkla severim
Yitirilmiş azizlerimle beraber—Seni ömrümün bütün
Nefesleriyle, gülüşleriyle, gözyaşlarıyla severim!—Ve, Tanrı öyle istiyorsa eğer,
Öldükten sonra seni daha da iyi seveceğim.

Elizabeth Barrett Browning

Çeviri: Vehbi Taşar


Lovers, Photogravure, Apeldoorn, Holland, 1963,
by Sanne Sannes

14 Ocak 2017 Cumartesi

Ausencia / Pablo Neruda

AUSENCIA

Apenas te he dejado,
vas en mí, cristalina
o temblorosa,
o inquieta, herida por mí mismo
o colmada de amor, como cuando tus ojos
se cierran sobre el don de la vida
que sin cesar te entrego.

Amor mío,
nos hemos encontrado
sedientos y nos hemos
bebido todo el agua y la sangre,
nos encontramos
con hambre
y nos mordimos
como el fuego muerde,
dejándonos heridas.

Pero espérame,
guárdame tu dulzura.
Yo te daré también
una rosa.

Pablo Neruda - (Los versos del capitán, 1952)





ABSENCE

I have scarcely left you
when you go in me, crystalline,
or trembling,
or uneasy, wounded by me
or overwhelmed with love, as when your eyes
close upon the gift of life
that without cease I give you.

My love,
we have found each other
thirsty and we have
drunk up all the water and the blood,
we found each other
hungry
and we bit each other
as fire bites,
leaving wounds in us.

But wait for me,
keep for me your sweetness.
I will give you too
a rose.

Pablo Neruda - (The Captain's Verses, 1952)

Translated by Donald D. Walsh





ASSENZA

Appena ti ho lasciata,
vieni con me, cristallina
o tremante,
o inquieta, da me ferita
o colmata d'amore, come quando i tuoi occhi
si chiudono sul dono della vita
che senza cessa ti affido.

Amore mio,
ci siamo incontrati
assetati e ci siamo
bevuta tutta l'acqua e il sangue,
ci siam trovati
affamati
e ci siam morsi
come morde il fuoco,
lasciandoci ferite.

Ma attendimi,
conservami la tua dolcezza.
Io ti darò anche
una rosa.

Pablo Neruda - (I Versi Del Capitano, 1952)





YOKLUK

Daha senden ayrılmamıştım bile,
girdin içime, kristal gibi,
ya da titreyerek,
ya da huzursuz, tarafımdan yaralanmış,
ya da aşkla dolu, gözlerini
kapatır gibi sana sürekli verdiğim
hayatın armağanına.

Sevgilim,
birbirimizle karşılaştık,
susuzduk, ve içtik
bütün suyu ve kanı,
birbirimizle karşılaştık,
açtık,
ve ısırdık birbirimizi,
ateşin ısırdığı gibi,
yaralar içinde kaldık.

Fakat bekle beni,
sakla şirinliğini bana.
Bunun karşılığında
bir gül vereceğim sana.

Pablo Neruda

Çeviri: İsmail Haydar Aksoy

("Kaptanın Dizeleri"nden, 1952)


Unknown photographer

12 Ocak 2017 Perşembe

Recorriéndote / Gioconda Belli

Recorriéndote

Para Melissa

Quiero morder tu carne,
salada y fuerte,
empezar por tus brazos hermosos
como ramas de ceibo,
seguir por ese pecho con el que sueñan mis sueños
ese pecho-cueva donde se esconde mi cabeza
hurgando la ternura,
ese pecho que suena a tambores y vida continuada.
Quedarme allí un rato largo
enredando mis manos
en ese bosquecito de arbustos que te crece
suave y negro bajo mi piel desnuda
seguir después hacia tu ombligo
hacia ese centro donde te empieza el cosquilleo,
irte besando, mordiendo,
hasta llegar allí
a ese lugarcito
-apretado y secreto-
que se alegra ante mi presencia
que se adelanta a recibirme
y viene a mí
en toda su dureza de macho enardecido.
Bajar luego a tus piernas
firmes como tus convicciones guerrilleras,
esas piernas donde tu estatura se asienta
con las que vienes a mí
con las que me sostienes,
las que enredas en la noche entre las mías
blandas y femeninas.
Besar tus pies, amor,
que tanto tienen aun que recorrer sin mí
y volver a escalarte
hasta apretar tu boca con la mía,
hasta llenarme toda de tu saliva y tu aliento
hasta que entres en mí
con la fuerza de la marea
y me invadas con tu ir y venir
de mar furioso
y quedemos los dos tendidos y sudados
en la arena de las sábanas.

Gioconda Belli





Percorrendo-te

Quero morder tua carne,
salgada e forte,
começar por teus braços formosos
como ramos de paineira,
continuar por este peito com que sonham os meus sonhos
este peito cova onde se esconde minha cabeça
vasculhando ternura,
este peito que soa a tambores e vida continuada.
Ficando ali por um longo tempo
enredando as minhas mãos
neste bosquezinho de arbustos que te cresce
suave e preto sob minha pele nua
seguir até o teu umbigo
em direção ao centro, onde começo a te fazer cócegas ,
ir te beijando, te mordendo,
para chegar ali,
naquele lugarzinho
-apertado e secreto -
que se alegra ante a minha presença
que se adianta para me receber
e vêm a mim
com toda a sua dureza de macho ensandecido.
Baixar logo nas suas pernas
firmes como tuas convicções guerrilheiras
essas pernas, onde a tua altura se assenta
com as que vens a mim
com as quais me  sustentas,
as que enredada à noite, entre as minhas
macias e femininas.
Beijar teus pés, amor,
que tanto ainda tem que percorrer sem mim
e voltar a escalar-te
até apertar tua boca contra a minha,
para preencher-me toda de tua saliva e de tua respiração
até que entres em mim
com a força de uma maré
e me invadas com o teu ir e vir
de mar furioso
e fiquemos os dois estendidos e suados
nos lençóis de areia.

Gioconda Belli


Unknown photographer

Agua sexual / Pablo Neruda

AGUA SEXUAL

Rodando a goterones solos,
a gotas como dientes,
a espesos goterones de mermelada y sangre,
rodando a goterones
cae el agua,
como una espada en gotas,
como un desgarrador río de vidrio,
cae mordiendo,
golpeando el eje de la simetría, pegando en las costuras del alma,
rompiendo cosas abandonadas, empapando lo oscuro.

Solamente es un soplo, más húmedo que el llanto,
un líquido, un sudor, un aceite sin nombre,
un movimiento agudo,
haciéndose, espesándose,
cae el agua,
a goterones lentos,
hacia su mar, hacia su seco océano,
hacia su ola sin agua.

Veo el verano extenso, y un estertor saliendo de un granero,
bodegas, cigarras,
poblaciones, estímulos,
habitaciones, niñas
durmiendo con las manos en el corazón,
soñando con bandidos, con incendios,
veo barcos,
veo árboles de médula
erizados como gatos rabiosos,
veo sangre, puñales y medias de mujer,
y pelos de hombre,
veo camas, veo corredores donde grita una virgen,
veo frazadas y órganos y hoteles.

Veo los sueños sigilosos,
admito los postreros días,
y también los orígenes, y también los recuerdos,
como un párpado atrozmente levantado a la fuerza
estoy mirando.

Y entonces hay este sonido:
un ruido rojo de huesos,
un pegarse de carne,
y piernas amarillas como espigas juntándose.
Yo escucho entre el disparo de los besos,
escucho, sacudido entre respiraciones y sollozos.

Estoy mirando, oyendo,
con la mitad del alma en el mar y la mitad del alma en la tierra,
y con las dos mitades del alma miro el mundo.

Y aunque cierre los ojos y me cubra el corazón enteramente,
veo caer un agua sorda,
a goterones sordos.

Es como un huracán de gelatina,
como una catarata de espermas y medusas.
Veo correr un arco iris turbio.
Veo pasar sus aguas a través de los huesos.

Pablo Neruda - (Residencia en la tierra 2 (1933-1935)





SEXUAL WATER

Rolling in big solitary raindrops,
in drops like teeth,
in big thick drops of marmalade and blood,
rolling in big raindrops,
the water falls,
like a sword in drops,
like a tearing river of glass.
it falls biting,
striking the axis of symmetry, sticking to the seams of the soul,
breaking abandoned things, drenching the dark.

It is only a breath, moister than weeping,
a liquid, a sweat, a nameless oil,
a sharp movement,
forming, thickening,
the water falls,
in big slow raindrops,
toward its sea, toward its dry ocean,
toward its waterless wave.

I see the vast summer, and a death rattle coming from a granary,
stores, locusts,
towns, stimuli,
rooms, girls
sleeping with their hands upon their hearts,
dreaming of bandits, of fires,
I see ships,
I see marrow trees
bristling like rabid cats,
I see blood, daggers, and women's stockings,
and men's hair,
I see beds, i see corridors where a virgin screams,
I see blankets and organs and hotels.

I see the silent dreams,
I accept the final days,
and also the origins, and also the memories,
like an eyelid atrociously and forcibly uplifted
I am looking.

And then there is this sound:
a red noise of bones,
a clashing of flesh,
and yellow legs like merging spikes of grain.
I listen, among the smack of kisses,
I listen, shaken between gasps and sobs.
I am looking, hearing,
with half my soul upon the sea and half my soul upon the land,
and with the two halves of my soul I look at the world.

And though I close my eyes and cover my heart entirely,
I see a muffled waterfall,
in big muffeled raindrops.
It is like a hurricane of gelatine,
like a waterfall of sperm and jellyfish.
I see a turbid rainbow form.
I see its waters pass across the bones.

Pablo Neruda - (Residence On Earth 2 (1933-1935)

Translated by Donald D. Walsh





CİNSEL SU

Ağır yalnız damlalarda,
dişler gibi damlalarda,
reçelden ve kandan dolgun damlalarda,
damlalardaki bir kılıç gibi,
hiddetli bir cam ırmak gibi,
suya düşen
ağır damlalarda,
düşüyor aşındıran şey,
çarpıyor o simetrik mihvere, yapışıyor ruhun çivilerine,
eziyor terk edilmiş şeyleri ve kanla suluyor karanlığı.

Sadece bir soluktur, gözyaşından daha da nemli,
bir sıvı gibi, bir ter, adsız bir yağ gibi,
oluşan ve sıkışan
keskin bir devinim,
düşüyor suya
yavaş ağır damlalarda
denizine doğru, kuru okyanusuna doğru,
susuz dalgasına doğru.

Görüyorum o muazzam yazı, ve bir çıtırtı
tahıl ambarından, görüyorum şarap mahzenlerini,
ağustosböceklerini, köyleri, cazibeleri,
odaları, elleri yüreklerinde uyuyan
ve düşlerinde haydutları ve yangınları gören
kızları,
görüyorum gemileri,
ilikten ağaçları
hiddetli kediler gibi dik bakışlı,
kanı görüyorum, hançerleri ve kadın çoraplarını
ve erkek saçlarını, görüyorum yatakları,
bir bakirenin çığlık attığı koridorları,
yün battaniyeleri ve organları ve otelleri.

Görüyorum suskun düşleri,
dayanıyorum o son günlere,
ve vesilelere, hatıralara,
acımasızca koparılmış bir göz kapağı gibi,
bakıp duruyorum.

Ve sonrasında şu ses:
kemiklerin kızıl bir gürültüsü,
etin birbirine yapışması,
ve birbirinde eriyen başaklar gibi sarı baldırlar.
Kulak veriyorum çırpıntılı öpüşlere, kulak veriyorum,
alçıyla hıçkırık sesleri arasında titremiş.

Bakıp duruyorum, kulak veriyorum,
denizde yarım ruhla, yarım yeryüzünde,
ve her iki ruhun yarı parçasıyla bakıyorum dünyaya.

Ve gözlerimi kapattığım ve kalbimi
büsbütün örttüğüm halde, görüyorum derin sesli
bir suyun düştüğünü ağır damlalarca.
Jelatinden bir tayfun gibi, spermalardan
ve denizanalarından bir çağlayan gibi.
Görüyorum bulanık gökkuşağının yükseldiğini.
Görüyorum sularının kemikler arasından sızdığını.

Pablo Neruda

Çeviri: İsmail Haydar Aksoy

("Yeryüzünde Birinci Konaklama"dan (1931-1935)


Photo by André Brito

11 Ocak 2017 Çarşamba

Conte de fée / Robert Desnos

Conte de fée

Il était un grand nombre de fois
Un homme qui aimait une femme
Il était un grand nombre de fois
Une femme qui aimait un homme
Il était un grand nombre de fois
Une femme et un homme
Qui n'aimaient pas celui et celle qui les aimaient

Il était une fois
Une seule fois peut-être
Une femme et un homme qui s'aimaient

Robert Desnos





Fairy Tale

Many times upon a time
There was a man who loved a woman.
Many times upon a time
There was a woman who loved a man.
Many times upon a time
There was a man and there was a woman
Who did not love the ones who loved them.

Once upon a time
Perhaps only once
A man and a woman who loved each other.

Robert Desnos





Cuento de hadas

Había una vez  (y fueron tantas veces)
un hombre que adoraba a una mujer.
Había una vez (la vez fue muchas veces)
que una mujer a un hombre idolatraba.
Había una vez (lo fue muchas más veces)
una mujer y un hombre que no amaban
o aquel o aquella que los adoraban.

Había una vez (tal vez sólo una vez)
una mujer y un hombre que se amaban.

Robert Desnos

Versión de Germán Zuluaga Uribe





Peri Masalı

Çok eskiden günlerden bir gün
Seviyordu bir adam bir kadını
Çok eskiden günlerden bir gün
Seviyordu bir kadın bir adamı
Çok eskiden günlerden bir gün
Bir kadın ve bir adam
Sevmiyorlardı kendilerini seven kadını ve adamı

Günlerden bir gün
Belki de tek bir gün
Bir kadın ve bir adam sevdiler birbirlerini

Robert Desnos


The Parting of Lancelot and Guinevere, 1874,
by Julia Margaret Cameron

8 Ocak 2017 Pazar

Thinking of you / Nazim Hikmet

THINKING OF YOU

Thinking of you is pretty, hopeful,
It is like listening to the most beautiful song
From the most beautiful voice on earth...
But hope is not enough for me any more,
I don't want to listen to songs any more,
I want to sing.

Nazim Hikmet





SENİ DÜŞÜNMEK

Seni düşünmek güzel şey
                                  ümitli şey
dünyanın en güzel sesinden en güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey.
Fakat artık ümit yetmiyor bana,
ben artık şarkı dinlemek değil
                              şarkı söylemek istiyorum...

Nazım Hikmet


Photo by Christian Coigny

6 Ocak 2017 Cuma

La rama robada / Pablo Neruda

LA RAMA ROBADA

En la noche entraremos
a robar
una rama florida.

Pasaremos el muro,
en las tinieblas del jardín ajeno,
dos sombras en la sombra.

Aún no se fue el invierno,
y el manzano aparece
convertido de pronto
en cascada de estrellas olorosas.

En la noche entraremos
hasta su tembloroso firmamento,
y tus pequeñas manos y las mías
robarán las estrellas.

Y sigilosamente,
a nuestra casa,
en la noche y la sombra,
entrará con tus pasos
el silencioso paso del perfume
y con pies estrellados
el cuerpo claro de la primavera.

Pablo Neruda - (Los versos del capitán, 1952)





THE STOLEN BRANCH

In the night we shall go in
to steal
a flowering branch.

We shall climb over the wall
in the darkness of the alien garden,
two shadows in the shadow.

Winter is not yet gone,
and the apple tree appears
suddenly changed
into a cascade of fragrant stars.

In the night we shall go in
up to its trembling firmament,
and your little hands and mine
will steal the stars.

And silently,
to our house,
in the night and the shadow,
with your steps will enter
perfume's silent step
and with starry feet
the clear body of spring.

Pablo Neruda - (The Captain's Verses, 1952)

Translated by Donald D. Walsh





IL RAMO RUBATO

Nella notte entreremo
a rubare
un ramo fiorito.

Passeremo il muro,
nelle tenebre del giardino altrui,
due ombre nell’ ombra.

Ancora non se n’è andato l’inverno,
e il melo appare
trasformato d’improvviso
in cascata di stelle odorose.
Nella notte entreremo
Fino al suo tremulo firmamento,
e le tue piccole mani e le mie
ruberanno le stelle.

E cautamente,
nella nostra casa,
nella notte e nell’ ombra,
entrerà con i tuoi passi
il silenzioso passo del profumo
e con i piedi stellati
il corpo chiaro della Primavera.

Pablo Neruda - (I Versi Del Capitano, 1952)





ÇALINMIŞ DAL

Geceleri dalarız
çalmak için
çiçeklenen bir dalı.

Duvarı aşarız
karanlığında yabancı bahçenin,
gölgedeki iki gölge.

Hâlâ bitmemiş kış,
ve belirir elma ağacı,
birden dönüşür
rayihalı yıldızlardan bir şelaleye.

Geceleri dalarız
titreyen gök kubbesine ağacın,
ve küçük ellerinle ellerim
çalmak ister yıldızları.

Ve gizlilikte,
evimizde,
gece karanlıkta,
adımlarınla
gelir kokunun sessiz adımları
ve yıldızlı ayakların
ilkbaharın ışıklı bedeni.

Pablo Neruda

Çeviri: İsmail Haydar Aksoy

("Kaptanın Dizeleri"nden, 1952)


Photo by André de Dienes