Ben bir kimsesizdim
Güze asılı boynumla yürüyordum sokaklarda
Sonra sen çıktın geldin
Görülmemiş bir parlaklıkla düştün
Tuttun, çektin, kaldırdın
Koynuna aldın sonra bu yitik çocuğu
İşte her şey böyle başladı
Sevgili
Şimdi
Ellerindi unutulmuş kozaları biriktiren
Saçlarındı bütün zamanlarda yalnız bana çözülü
Alnındı serin, uçtan uca serinliğim
Gözlerindi yüzükoyun yandığım volkan ateşleri
Ağzındı baharım
Bütün kıtalarda açan kır çiçekleri
Memelerin amenna
Karnın o en büyük dua
Kentler
Bir gidip bir geldiğimiz hayal inleri
Ormanın uğultusuyla birlikte
Altımda balıklar gibi titreyen
Baş döndürücü dünyaların
Sonra ne?
Kuşlar
Sonsuz bir uçumla yaylıma
Sabaha
Hadi
Erdinç Durukan
 |
| Fly, photo by Ruslan Maximov |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder