Vino primero pura,
vestida de inocencia;
y la amé como un niño.
Luego se fue vistiendo
de no sé qué ropajes;
y la fui odiando sin saberlo.
Llegó a ser una reina
fastuosa de tesoros...
¡Qué iracundia de yel y sin sentido!
Más se fue desnudando
y yo le sonreía.
Se quedó con la túnica
de su inocencia antigua.
Creí de nuevo en ella.
Y se quitó la túnica
y apareció desnuda toda.
¡Oh pasión de mi vida, poesía
desnuda, mía para siempre!
Juan Ramón Jiménez
AT FIRST SHE CAME TO ME PURE
At first she came to me pure,
all clothed in innocence,
and I loved her like a child.
Then she was dressing up
in goodness knows what fancies;
I hated her, not knowing why.
She even became a queen,
magnificent in her treasures...
what gall and bitterness, and oh, what nonsense!
...Then she began undressing,
and I could smile upon her.
Soon she was left in her shift,
in her former innocence;
I believed in her once more.
Then she took off even that
and appeared before me naked...
Oh, passion of all my life! Oh, poetry,
naked and mine forever!
Juan Ramón Jiménez
VENNE, DAPPRIMA, PURA
Venne, dapprima, pura,
vestita d'innocenza.
E l'amai come un bimbo.
Dopo s'andò coprendo
di non so quali vesti.
E presi, senza saperlo, ad odiarla.
Fu infine una regina,
sfarzosa di tesori...
Che ira, quale amarezza insensata!
...Ma ecco, s'andò svestendo.
E io le sorridevo.
Rimase con la tunica
dell'innocenza antica.
Credetti ancora in lei.
E si tolse la tunica,
apparì tutta nuda... Oh poesia
nuda, passione della mia
vita, ora mia per sempre!
Juan Ramón Jiménez
ETERNITES
Elle vint, d'abord, pure,
vêtue d'innocence.
Et je l'aimais comme un enfant.
Puis elle revêtit
je ne sais quels atours.
À mon insu, je la haïs.
Et elle devint une reine
aux trésors fastueux...
Quelle ire de fiel insensée!
...Mais elle alla se dénudant
Et moi je lui souriais.
Vêtue seule de la tunique
de son ancienne innocence
et de nouveau je crus en elle
Et elle enleva sa tunique,
et elle apparut toute nue...
Ô passion de ma vie, poésie
nue, mienne pour toujours!
Juan Ramón Jiménez
ŞİİR
Tertemiz, geldi önce
Masumiyete bürünmüş;
Severdim onu bir çocuk gibi.
Büründü sonra başka şeylere,
Ne bileyim ben süslenip püslendi işte;
Kendisinden tiksinmeye başladığımı bilmeden.
Bir kraliçe oldu
Hazineleri göz alıcı...
Öfkesi sert ve delice!
...Çıkardı büründüklerini sonra
Ben de gülümsüyordum ona artık
Eski masumiyetinden kalma
Şaldan başka bir şey yoktu üstünde.
İnandım ona yeniden!
Çırçıplak kalmak için sonunda
Şalı da attı sırtından...
Ey yaşamımın tutkusu, Şiir,
Çırçıplak şiir, benimsin sonsuza kadar!
Juan Ramón Jiménez
Çeviri: Eray Canberk
 |
| Photo by Alena Vladyko |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder