sulle ghiare del Belbo e riempirsi d’argento
ogni filo di quella corrente. Ma il chiuso compagno
che sedeva su un tronco con me, non vedeva quel cielo
non sentiva le piante. Sapevo che intorno
Tutt’intorno s’alzavano le grande colline..."
Cesare Pavese
"Tekrar gördüm Akçaağaçlar ve sazlar arasında Ağustosun Ay’ ını
Belbo’ nun çakıllarına, yine dolmuş gümüş
her çizgi şu akan sudan. Fakat içe kapalı yoldaş
bir kütüğe oturmuştu benimle, şu göğü görmemiş
ağaçları hissetmemişti. Biliyordum çevrilmiş
çepeçevre yükseliyordu tepeleri..."
Cesare Pavese
Alıntı: Borges Defteri
 |
| Cesare Pavese |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder