Ho amato tante cose
dell'amore più fervido,
ma finalmente so,
ora che sono infranto come un vecchio,
che l'amore è creato per saziare
delle cose che si amano.
Ho vomitata tutta la mia anima.
E neanche ubriaco
trovo più un pò di pace.
Il sangue che mi brucia
tutto il corpo, implacabile,
mi romba nel cervello.
E mi pare di urlare
di urlare di urlare,
e di cadere in uno spazio immenso
a una velocità vertiginosa,
dentro il rombo del vento,
senza riposo e senza più respiro.
(23 Giugno 1928)
Cesare Pavese
yalnız, kendimden bile yoksunum artık.
çok şey sevdim,
en tutkulu aşkla
ama sonunda öğrendim,
şimdi güçsüz düşünce bir yaşlı gibi:
aşk tatmak için yaratılmış
sevilen şeyleri.
kustum bütün ruhumu.
sarhoşken bile
biraz huzur bulamıyorum artık. Kan, yakan
bütün bedenimi, amansız,
uğulduyor beynimde.
ve haykırıyor gibiyim,
haykırıyor, haykırıyor,
düşüyorum engin bir boşluğa
baş döndürücü bir hızla,
rüzgarın uğultusu içinde,
durup soluk almadan bir daha.
(23 Haziran 1928)
Cesare Pavese
Çeviri: Kemal Atakay
 |
| Thoughts about, by Drasa |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder