El incesto / Pablo Neruda

EL INSECTO

De tus caderas a tus pies
quiero hacer un largo viaje.

Soy más pequeño que un insecto.

Voy por estas colinas,
son de color de avena,
tienen delgadas huellas
que sólo yo conozco,
centímetros quemados,
pálidas perspectivas.

Aquí hay una montaña.
No saldré nunca de ella.
Oh qué musgo gigante!
Y un cráter, una rosa
de fuego humedecido!

Por tus piernas desciendo
hilando una espiral
o durmiendo en el viaje
y llego a tus rodillas
de redonda dureza
como a las cimas duras
de un claro continente.

Hacia tus pies resbalo,
a las ocho aberturas
de tus dedos agudos,
lentos, peninsulares,
y de ellos al vacío
de la sábana blanca
caigo buscando ciego
y hambriento tu contorno
de vasija quemante!

Pablo Neruda - (Los versos del capitán, 1952)





THE INSECT

From your hips to your feet
I want to make a long journey.

I am smaller than an insect.

I go along these hills,
they are the color of oats,
they have slender tracks
that only I know,
burnt centimeters,
pale perspectives.

Here there is a mountain.
I'll never get out of it.
Oh what giant moss!
And a crater, a rose
of dampened fire!

Down your legs I come
spinning a spiral
or sleeping en route
and I come to your knees
of round hardness
as to the hard peaks
of a bright continent.

I slide toward your feet,
to the eight openings
of your sharp, slow,
peninsular toes,
and from them to the void
of the white sheet
I fall, seeking blind
and hungry your contour
of burning cup!

Pablo Neruda - (The Captain's Verses, 1952)





L’INSECTE

De tes hanches à tes pieds
Je veux faire un long voyage.
Moi, plus petit qu’un insecte.
Je vais parmi ces collines,
elles sont couleur d’avoine
avec des traces légères
que je suis seul à connaître,
des centimètres roussis,
de blafardes perspectives

Là se dresse une montagne.
Jamais je n’en sortirai.
Ô quelle mousse géante !
Et un cratère, une rose
de feu mouillé de rosée !

Par tes jambes je descends
en filant une spirale
ou dormant dans le voyage
et j’arrive à tes genoux,
à leur ronde dureté
pareille aux âpres sommets
d’un continent de clarté

Puis je glisse vers tes pieds
Et vers les huit ouvertures
de tes doigts, fuseaux pointus,
tes doigts lents, péninsulaires,
et je tombe de leur haut
dans le vide du drap blanc
où je cherche, insecte aveugle
et affamé ton contour
de brûlante poterie !

Pablo Neruda - (Les Vers du Capitaine, 1952)





L'INSETTO

Dai tuoi fianchi ai tuoi piedi
voglio fare un lungo viaggio.

Son più piccolo di un insetto.

Vado per queste colline,
son colore d'avena,
hanno tracce sottili
che solo io conosco,
centimetri bruciati,
pallide prospettive.

Qui c'è una montagna.
Mai uscirò da essa.
Oh, che muschio gigante!
E' un cratere, una rosa
di fuoco inumidito!

Per le tue gambe discendo,
filando una spirale
o dormendo nel viaggio
e giungo alle tue ginocchia
di rotonda durezza
come alle cime dure
di un chiaro continente.

Verso i tuoi piedi scivolo,
alle otto aperture,
dalle tue dita acuminate,
lente, peninsulari,
e da esse al vuoto
del lenzuolo bianco
cado, cercando cieco
e affamato il tuo contorno
di anfora bruciante.

Pablo Neruda - (I Versi Del Capitano, 1952)





BÖCEK

Kalçalarından ayaklarına
uzun bir yolculuk yapmak isterim.

Bir böcekten daha küçüğüm ben.

Tırmanırım yulaf renkli
bu tepelere,
yalnızca benim bildiğim
dar patikaları var,
yanmış santimetreleri,
solgun perspektifleri.

Hiç ayrılmayacağım
bir dağ var burada.
Ah, nasıl bir yosun yığıntısı!
Ve bir krater,
nemli ateşten bir gül!

İniyorum bacaklarından aşağıya,
bir sarmal örüyorum
ya da uyuyorum bu yolculukta
ve geliyorum dizlerine,
yuvarlak ve sertler
ışıklı kıtalardaki
sert doruklar gibi.

Kayıyorum ayaklarına doğru,
yarım adaları andıran
ince ve yavaş olan
ayak parmakların arasındaki
o sekiz açılışa,
ve onlardan düşüyorum
beyaz çarşafın boşluğuna
ve arıyorum şimdi
kör ve açgözlüce
yakan vazonun hatlarını.

Pablo Neruda

Çeviri: İsmail Haydar Aksoy

("Kaptanın Dizeleri"nden, 1952)

Mangiacane magic, Tuscany, Italy, 2009, by Petter Hegre