ateşe bakarım,
dumandan da ağlarım,
yalandan da.
Bu sözlerimle,
yuvarlanır giderim akşamları,
gider gelirim ileri geri,
açığa çıkarım yarı uyanık,
hiç uyumamış bir zamanda.
Bu gövdemle ben,
eskitirim sabah görmemiş geceleri,
dayılanır, kafa tutarım yastığıma,
başka bir sürü şeye daha,
sıcak yaratmayı bilirim bir tek,
yorgandan da.
O yüzden yazdım işte,
sarhoş bir saatinde aşkın,
yüzümün ıslak bir yerinde,
dönen alevinde ateşin,
çok uzağında,
en derininde.
Dar bir sokağın girişinde,
kör denizin parmağıyla,
kıyısına dokunduğumda,
bir basamak daha yerin altında.
Affetmenin de,
bağışlanmanın da,
dalı toprağa değdiğinde,
kırılmaya hazırlandığında ağacı,
uzun sürüşün de.
İstemeden,
kalışın da,
gidemeyişin de...
Sahir Üzümcü
 |
| Kadıköy, by Sait Erol |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder