When you are old / William Butler Yeats

When you are old

When you are old and grey and full of sleep,
And nodding by the fire, take down this book,
And slowly read, and dream of the soft look
Your eyes had once, and of their shadows deep;

How many loved your moments of glad grace,
And loved your beauty with love false or true,
But one man loved the pilgrim soul in you,
And loved the sorrows of your changing face;

And bending down beside the glowing bars,
Murmur, a little sadly, how Love fled
And paced upon the mountains overhead
And hid his face amid a crowd of stars.

(1891)

William Butler Yeats





Cuando estés vieja y gris y soñolienta...

Cuando estés vieja y gris y soñolienta
y cabeceando ante la chimenea, toma este libro,
léelo lentamente y sueña con la suave mirada
y las sombras profundas que antes tenían tus ojos.

Cuántos amaron tus momentos de alegre gracia
y con falso amor o de verdad amaron tu belleza,
pero sólo un hombre amó en ti tu alma peregrina
y amó los sufrimientos de tu cambiante cara.

E inclinada ante las relumbrantes brasas
murmulla, un poco triste, cómo escapó el amor
y anduvo en las cimas de las altas montañas
y entre un montón de estrellas ocultó su rostro.

(1891)

William Butler Yeats

Versión de Nicolás Suescún





Quando sarai vecchia

Quando sarai vecchia e grigia e di sonno onusta,
e sonnecchierai vicino al fuoco, prendi questo libro
e lenta leggi, e sogna il dolce sguardo
che avevano un tempo i tuoi occhi, e la loro ombra profonda.

In molti amarono i tuoi attimi di felice grazia
e amarono la tua bellezza con amore falso o vero,
ma un uomo solo amò la tua anima pellegrina,
e amo le pene del viso tuo che incessante mutava.

Piegati ora accanto all'ardente griglia del camino
e sussurra, con qualche tristezza, come l'amore scomparve,
e vagò alto sopra le montagne,
e nascose il suo viso in uno sciame di stelle.

(1891)

William Butler Yeats





Quand tu seras vieille

Quand tu seras vieille et grise et pleine de sommeil,
Quand, ta tête inclinée près du feu, tu prendras ce livre,
Et lentement, liras et reverras le doux regard
De tes yeux d’autrefois, et de leurs ombres profondes.

Combien ont aimé tes moments de joie prodigue,
Et aimèrent ta beauté d’un amour sincère ou faux,
Mais un seul aima l’âme du pèlerin en toi,
Et aima les défaites de ton visage changeant ;

Et quand courbée sur la hampe incandescente,
Tu murmureras comment l’amour te quitta
Comment il s’envola au-dessus des montagnes
Et cacha son visage dans un amas d’étoiles.

(1891)

William Butler Yeats





Wenn du erst alt bist

Wenn du erst alt und grau bist und voller Schlaf
und einnickst beim Schein des Feuers, dann
nimm dir dieses Buch und laß dir Zeit beim Lesen
 – erinnere dich, wie damals, an den sanften Glanz
deiner Augen und an ihre tiefen Schatten.

Viele waren angetan vom heiteren Charme
der Augenblicke mit dir, von deiner falschen und
der echten Schönheit: einer liebte deine Pilgerseele
und die Sorgen in deinem wandelbaren Antlitz.

Dann wirst du dich niederbeugen zu den glühenden
Gitterstäben und traurig etwas murmeln: wie die große
Liebe sich eilig hoch in die Berge geflüchtet hat und
ihr Angesicht verbarg in einem Meer von Sternen.

(1891)

William Butler Yeats





Yaşlanıp Saçların Ağardığında

Yaşlanıp saçların ağardığında, uyuklarken
Ocağın başında, eline al bu kitabı
Ve oku yavaş yavaş düşleyerek bir zamanki
Yumuşak bakışlarını ve gölgelerinin tatlılığını.

Kaç kişi senin o mutlu inceliğini sevmişti,
Kaç kişi güzelliğini, yalan ya da doğru.
Ama bir kişi senin o gezgin ruhunu
Ve değişen yüzünün hüznünü sevdi.

Şimdi eğil de korlaşmış kütüklere,
Mırıldan biraz üzgün bir sesle,
aşk nasıl alıp başını dağlara gitti
Ve gizledi yüzünü sayısız yıldızlarla diye.

(1891)

William Butler Yeats

Çeviri: Cevat Çapan





Yaşlandığın Zaman

Saçın solduğu, için uyku dolduğunda geçen yaşla,
Ve ocak başında daldığın vakit bu kitaba bak,
Yavaşça oku ve eskiden sahip olduğu o yumuşak
Bakışlarını gözlerinin ve derin gölgelerini düşle.

Kaç kişi sevdi senin hoş zarafetinin cevherini,
Ve sevdi güzelliğini aşkla yalan ya da hakikat,
Sendeki gezgin ruhu bir tek adam sevdi fakat
Ve sevdi senin değişen yüzünün kederini;

Ve çömelerek yanına kızgın ocak parmaklığının
Mırıldan bir az, Aşk nasıl da uçup gitti
Ve dağların başları üzerinden geçip gitti
Ve sakladı yüzünü arasına yıldız kalabalığının.

(1891)

William Butler Yeats

Çeviri: Dr. Osman Tuğlu





"Kimbilir kaç kişi senin zarif hallerini sevdi
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil

Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi."

William Butler Yeats

William Butler Yeats & Maud Gonne