Les sanglots longs
Des violons
De l’automne
Blessent mon coeur
D’une langueur
Monotone.
Tout suffocant
Et blême, quand
Sonne l’heure,
Je me souviens
Des jours anciens
Et je pleure
Et je m’en vais
Au vent mauvais
Qui m’emporte
Deçà, delà,
Pareil à la
Feuille morte.
Paul Verlaine
Autumn Song
The long sobs
Of the violins
Of autumn
Wound my heart
With a languor
Monotonous.
All suffocating
And pale when
The hour strikes
I remember
The old days
And weep
And I go away
In the ill wind
that carries me off
This side and beyond
Like the
Dead leaf.
Paul Verlaine
Autumn Song
The long sobs
Of violins
Of autumn
Wound my heart
With a monotone
Languor.
All breathless
And pale, when
The hour sounds,
I remember
Former days
And I cry;
And I go
In an ill wind
Which carries me
Here, there,
Like a
Dead leaf.
Paul Verlaine
Осенняя песня
Долгие пени
Скрипки осенней
Зов неотвязный,
Сердце мне ранят,
Думы туманят,
Однообразно.
Сплю, холодею,
Вздрогнув, бледнею
С боем полночи.
Вспомнится что-то.
Все без отчета
Выплачут очи.
Выйду я в поле.
Ветер на воле
Мечется, смелый.
Схватит он, бросит,
Словно уносит
Лист пожелтелый.
Поль Верлен
Перевод Валерия Брюсова
Canción de otoño
Los sollozos más hondos
del violín del otoño
son igual
que una herida en el alma
de congojas extrañas
sin final.
Tembloroso recuerdo
esta huida del tiempo
que se fue.
Evocando el pasado
y los días lejanos
lloraré.
Este viento se lleva
el ayer de tiniebla
que pasó,
una mala borrasca
que levanta hojarasca
como yo.
Versión de Carlos Fujol
Canzone d'autunno
I lunghi singulti
dei violini
d'autunno
mi lacerano il cuore
d'un languore
monotono.
Pieno d'affanno
e stanco, quando
l'ora batte
io mi rammento
remoti giorni
e piango.
E mi abbandono
al triste vento
che mi trasporta
di qua e di là
simile ad una
foglia morta.
Paul Verlaine
Güz Türküsü
Güzün keman
Lar durmadan
Hıçkırır
Yüreğimde
Yara açar bıktırır.
Saat çalar,
Ruhum solar,
Geçmiş’i
Özlerim ve
Gözlerime
Yaş dolar;
Çıkıp yola
Hain yele
Kapılan
Bir yaprağım
Sağa sola
Savrulan.
Paul Verlaine
Çeviri: Ahmet Necdet
Sonbahar Şarkısı
Sonbahar kemanlarının
uzun hıçkırıkları
monoton bir ağırlıkla kalbimi yaralar.
Saat çaldığı zaman,
bitkin ve solgun
eski günleri hatırlayarak
ağlar ve kendimi kuru bir yaprak gibi
oradan oraya sürükleyip götüren,
hain rüzgâra kaptırırım.
Paul Verlaine
Çeviri: Frantz (2016) adlı filmden.
Kozarac, Osječko-Baranjska, Croatia, by @lampa8 |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder