La mort / Paul Éluard

La Mort

J’ai cru pouvoir briser la profondeur l’immensité
Par mon chagrin tout nu sans contact sans écho
Je me suis étendu dans ma prison aux portes vierges
Comme un mort raisonnable qui a su mourir
Un mort non couronné sinon de son néant
Je me suis étendu sur les vagues absurdes
Du poison absorbé par amour de la cendre
La solitude m’a semblé plus vive que le sang

Je voulais désunir la vie
Je voulais partager la mort avec la mort
Rendre mon cœur au vide et le vide à la vie
Tout effacer qu’il n’y ait rien ni vitre ni buée
Ni rien devant ni rien derrière rien entier
J’avais éliminé le glaçon des mains jointes
J’avais éliminé l’hivernale ossature
Du vœu de vivre qui s’annule

Paul Éluard - (La mort l'amour la vie / 1961)





смерть

Я думал что сумею разорвать пространство
Своей печалью голой одинокой
Я распростёрся на полу своей тюрьмы
Как здравомыслящий и опытный покойник
Увенчанный своим небытием
Я распростёрся на волнах абсурда
На зыби яда на влеченье к праху
И одиночество казалось мне сильней
И горячей чем кровь

Я жизнь хотел разъять и расчленить
Я смерть пытался обвенчать со смертью
И сердце с пустотой и пустоту с вселенной
Всё зачеркнуть стереть чтоб даже не осталось
Ни инея на окнах ни самих окон
И ничего ни в прошлом ни в грядущем
Я выбросил ледышки рук сплетённых
Я выбросил продрогший до костей
Скелет желанья жить изжившего себя.

Поль Элюар - (смерть, любовь, жизнь / 1961)

Перевод М.Ваксмахера





Death

I believed I could break the depth the immensity
By my grief naked without contact without echo
I lay in my prison with virgin doors
Like a sensible dead man who was able to die
A dead man uncrowned but of his nothingness
I lay on the absurd waves
Of the poison absorbed for the love of ashes
Solitude seemed more alive than blood

I wanted to break up life
I wanted to share death with death
Surrender my heart to the void and the void to life
Erase everything to leave nothing neither window nor steam
Nothing ahead nothing behind nothing entirely
I had eliminated the icicle from the joined hands
I had eliminated the wintery bone structure
Of the vow to live that cancels itself

Paul Eluard - (Death Love Life / 1961)

Translated by Guy Tiphane





La muerte

Creí que me rompería lo inmenso lo profundo.
Con mi pena desnuda, sin contacto, sin eco,
me tendí en mi prisión de puertas vírgenes
como un muerto sensato que había sabido morir.
Un muerto coronado sólo de su nada ...
Me tendí sobre las olas absurdas del verano
absorbido por amor a la ceniza.
La soledad me pareció más viva que la sangre.

Quería desunir la vida,
quería compartir la muerte con la muerte,
entregar mi corazón vacío a la vida
borrarlo todo, que no hubiera ni vidrio ni vaho...
Nada delante, nada detrás, nada entero.
Había eliminado el hielo de las manos juntas,
había eliminado la osamenta invernal
del voto de vivir que se anula

Paul Eluard - (La muerte El amor La vida / 1961)

Versión de Andrés Holguín





La muerte

Creí poder romper la profundidad la inmensidad
Con mi desdicha entera sin contacto sin eco
Me extendí en mi prisión de puertas vírgenes
Como un muerto discreto que supo morir
Un muerto sólo coronado de su nada
Me extendí sobre las olas absurdas
Del veneno absorbido por amor de cenizas
La soledad me era más viva que la sangre

Quería desunir la vida
Quería compartir la muerte con la muerte
Devolver mi corazón al vacío
Y el vacío a la vida
Borrar todo que no hubiera nada ni vidrio ni vapor
Ni nada adelante ni nada detrás nada entero
Había eliminado el hielo de mis manos juntas
Había eliminado la invernal osamenta
Del ansia de vivir que se anula a sí misma

Paul Eluard - (La muerte El amor La vida / 1961)





La morte

Ho creduto di poter spezzare il profondo e l’immenso
Con il mio dolore nudo senza contatto senza eco
Mi sono steso nella mia prigione dalle vergini porte
Come un morto ragionevole che ha saputo morire
Un morto coronato soltanto dal suo nulla
Mi sono steso sulle onde assurde
Del veleno assorbito per amore della cenere
La solitudine mi è sembrata piú viva del sangue.

Volevo spezzare la vita
Volevo spartire la morte con la morte
Rendere il mio cuore al vuoto e il vuoto alla vita
Cancellare tutto che non restasse nulla né fiato né vetro
Nulla davanti nulla alle spalle nulla di intero
Avevo eliminato il gelo dalle mani giunte
Avevo eliminato l’ossatura invernale
Della promessa di vivere che si annulla.

Paul Eluard - (La morte, l’amore, la vita / 1961)

Traduzione di Vincenzo Accame

(da “Paul Éluard, Ultime poesie d’amore”, Passigli Poesia, 1996)





Ölüm

Paramparça edebildiğimi sandım derinliği enginliği
Çırçıplak ilintisiz yankısız acımla
Uzanıp yattım kapılarına el değmemiş hapisanemde
Öldüğünü bilen akıl başında bir ölü gibi
Yokluğunun dışında başka taç giymemiş bir ölü
Külün aşkıyla emilmiş zehirin
Saçma dalgaları üstüne uzanıp yattım
Yalnızlık bana kandan daha canlı gibi geldi

Hayatı bölüp ayırmak istiyordum
Ölümü ölümle pay etmek
Yüreğimi boşluğa geri vermek boşluğu hayata
Silmek her şeyi ne cam kalsın ne buğu
Ne önde bir şey ne arkada tümüyle hiçbir şey
Birleşmiş ellerin buzunu saf dışı etmiştim
Saf dışı etmiştim kendi kendini yürürlükten kaldıran
Yaşama isteğinin kemikleşmiş kışını

Paul Eluard - (Ölüm Aşk Hayat / 1961)

Çeviri: Eray Canberk

Photo by Kai Ziehl

Il poeta / Alda Merini

Il poeta
che vede tutto
viene accusato
di libertà
di pensiero.

Alda Merini

[Da: Aforismi e magie]





The poet
who sees everything
is accused
of freedom
of thought.

Alda Merini ~ (Aphorisms)

Translated by Susan Stewart





Her şeyi gören şair
düşünce özgürlüğü
ile suçlanır.

Alda Merini

Çeviri: Nükhet Akgün

Alda Merini

A Tale of Two Cities / Charles Dickens

"It was the best of times, it was the worst of times, it was the age of wisdom, it was the age of foolishness, it was the epoch of belief, it was the epoch of incredulity, it was the season of Light, it was the season of Darkness, it was the spring of hope, it was the winter of despair, we had everything before us, we had nothing before us, we were all going direct to Heaven, we were all going direct the other way – in short, the period was so far like the present period, that some of its noisiest authorities insisted on its being received, for good or for evil, in the superlative degree of comparison only."

Charles Dickens ~ (A Tale of Two Cities)





"Era el mejor de los tiempos, era el peor de los tiempos, la edad de la sabiduría, y también de la locura; la época de las creencias y de la incredulidad; la era de la luz y de las tinieblas; la primavera de la esperanza y el invierno de la desesperación. Todo lo poseíamos, pero no teníamos nada; caminábamos en derechura al cielo y nos extraviábamos por el camino opuesto. En una palabra, aquella época era tan parecida a la actual, que nuestras más notables autoridades insisten en que, tanto en lo que se refiere al bien como al mal, sólo es aceptable la comparación en grado superlativo."

Charles Dickens ~ (Historia de dos ciudades)





"Zamanların en iyisiydi, zamanların en kötüsüydü, hem akıl çağıydı, hem aptallık, hem inanç devriydi, hem de kuşku, aydınlık mevsimiydi, Karanlık mevsimiydi, hem umut baharı, hem de umutsuzluk kışıydı, hem her şeyimiz vardı, hem hiçbir şeyimiz yoktu, hepimiz ya doğruca cennete gidecektik ya da tam öteki yana -sözün kısası, şimdikine öylesine yakın bir dönemdi ki, kimi yaygaracı otoriteler bu dönemin, iyi ya da kötü fark etmez, sadece 'daha' sözcüğü kullanılarak diğerleriyle karşılaştırılabileceğini iddia ederdi."

Charles Dickens ~ (İki Şehrin Hikâyesi)

Charles Dickens: A Tale of Two Cities.
With Illustrations by H. K. Browne.
London Chapman and Hall, 1859. First edition.

Eri un fiume profondo / Alda Merini

a Nicola

Eri un fiume profondo
e io la barca più nuda
dell'amore del gelso
che ti divora le acque.
Con un morso mi staccasti l'orecchio
e fui il Van Gogh della preghiera.
Cercai disperatamente Cézanne
e trovai il tuo cimitero.

Alda Merini

[Da: Aforismi e magie]





Sen derin bir nehirdin
ve ben senin sularını emen
dutun aşkından daha çıplak
bir kayık.
Bir ısırıkla ayırdın kulağımı
ve duanın Van Gogh’uydum.
Umutsuzca Cézanne’i aradım
ve senin mezarlığını buldum.

Alda Merini

Çeviri: Nükhet Akgün

Photo by Mecuro B Cotto

Lolita / Vladimir Nabokov

"Lolita, light of my life, fire of my loins. My sin, my soul. Lo-lee-ta: the tip of the tongue taking a trip of three steps down the palate to tap, at three, on the teeth. Lo. Lee. Ta.

She was Lo, plain Lo, in the morning, standing four feet ten in one sock. She was Lola in slacks. She was Dolly at school. She was Dolores on the dotted line. But in my arms, she was always Lolita.

(...)

Perhaps, my learned readers may perk up if I tell them that even had we discovered a piece of sympathetic seaside somewhere, it would have come too late, since my real liberation had occurred much earlier: at the moment, in point of fact, when Annabel Haze, alias Dolores Lee, alias Loleeta, had appeared tome, golden and brown, kneeling, looking up, on that shoddy veranda, in a kind of fictitious, dishonest, but eminently satisfactory seaside arrangement (although there was nothing but a second-rate lake in the neighborhood.)."


Vladimir Nabokov ~ (Lolita)




"Lolita, luz de mi vida, fuego de mis entrañas. Pecado mío, alma mía. Lo-lita: la punta de la lengua emprende un viaje de tres pasos desde el borde del paladar para apoyarse, en el tercero, en el borde de los dientes. Lo.Li.Ta.

Era Lo, sencillamente Lo, por la mañana, un metro cuarenta y ocho de estatura con pies descalzos. Era Lola con pantalones. Era Dolly en la escuela. Era Dolores cuando firmaba. Pero en mis brazos era siempre Lolita.

(...)

Quizá mis lectores afines den un respingo si les digo que aunque hubiéramos descubierto en alguna parte un pedazo de playa simpático, habría sido demasiado tarde, puesto que mi verdadera liberación había ocurrido antes, cuando Annabel Haze, alias Dolores Lee, alias Loleeta, se me mostró dorada y castaña, de rodillas, mirando hacia arriba, en aquella presuntuosa galería, en un ambiente marino ficticio, deshonesto pero muy satisfactorio, aunque sólo había en los alrededores de la vecindad un lago de segundo orden."

Vladimir Nabokov ~ (Lolita)





"Lolita, hayatımın ışığı, kasıklarımın ateşi. Günahım, ruhum, Lolita; dilin ucu damaktan dişlere doğru üç basamaklık bir yol alır, üçüncüsünde gelir dişlere dayanır. Lolita.

Sabahlan ayağında çorabının teki, bir elli boyu ile Lo idi, sadece Lo. Ayağında bol gündelik pantolonu ile Lola. Okulda Dolly. Kayıtlardaki noktalı çizgilerde Dolores. Ama benim kollarımda hep Lolita idi.

(...)

Yarayışlı bir deniz kıyısı bulmuş olsaydık bile artık çok geç kalmış olacağımızı, çünkü gerçek özgürleşme anımın çok daha önceleri gelip geçtiğini söylesem bilmem çok bilmiş okuyucularım şöyle bir kulak kabartır mı? Evet, Annabel ya da Dolores Haze ya da Lolita, o altın ve kumral renkleri içinde, o külüstür verandada, derme çatma, yalancı ama bana yetip de artacak bir çeşit deniz kıyısı dekorunda (çevrede ikinci sınıf bir gölden başka bir şey yoktu) diz çöküp, gözlerini kaldırıp bana baktığında, işte tam o anda özgürlüğüme kavuşmuştum ben."

Vladimir Nabokov ~ (Lolita)

Çeviren: Fatih Özgüven

Model: Anne-Constance Frénoy by David Bellemere

Mi hanno detto / Alda Merini

Mi hanno detto
che sei un po' bianco e nero
un po' teppista e un po' Eldorado
ma quando mi baci
diventi acqua materna
diventi prato limpido
diventi il mio destino.

Alda Merini

[Da: Aforismi e magie]





Biraz siyah ve beyaz
olduğunu söylediler bana,
biraz cani ve biraz Eldorado.
Ama öptüğünde beni
dönüşüyorsun anne suyuna
berrak bir çayır oluyorsun
kaderim oluyorsun.

Alda Merini

Çeviri: Nükhet Akgün

"A Sicilian Adventure" series by Michel Perez

Sometimes / Alyssa Nichole

Sometimes

Sometimes, I suppose I am happy
When I am with my friends,
Throwing my head back and covering my mouth
As I shake with laugher
At a joke someone just made.
But then the day turns to night
And my carefree grin turns into an unexplainable sadness.
I lay in bed.
Thinking about all the things I wish I could say.
All the things I'm afraid too admit,
Even with one pen, paper, and one mind.
It's nights like these when I realize
I am many things
I am happy and sad,
Outgoing and shy,
Quiet
But mostly,
I am empty.

Alyssa Nichole

Photo by Mecuro B Cotto

La veste ... / Alda Merini

La veste
è il fogliame
dell’uomo
che copre
la nudità
del suo respiro.

Alda Merini

[Da: Aforismi e magie]





İnsanın nefesinin
çıplaklığını örten
yapraklardır elbise

Alda Merini

Çeviri: Nükhet Akgün

Photo by Mecuro B Cotto

Amore e telefono / Alda Merini

Amore e telefono

Quelle lunghe telefonate anonime
che io e te Alberto ci siamo fatte
ingarbugliando matasse e confini
erano solo spiate d'amore
che nessuno ha compreso.

Alda Merini

[Da: Aforismi e magie]





Aşk ve telefon

Seninle beraber yaptığımız
bu uzun, isimsiz telefon görüşmeleri Alberto,
tahrif ederken kabloları ve sınırları
yalnızca aşkın casusuydular
kimsenin anlamadığı.

Alda Merini

Çeviri: Nükhet Akgün

Porto, Portugal, by João Cabral

The Black Art / Anne Sexton

The Black Art

A woman who writes feels too much,
those trances and portents!
As if cycles and children and islands
weren't enough; as if mourners and gossips
and vegetables were never enough.
She thinks she can warn the stars.
A writer is essentially a spy.
Dear love, I am that girl.

A man who writes knows too much,
such spells and fetiches!
As if erections and congresses and products
weren't enough; as if machines and galleons
and wars were never enough.
With used furniture he makes a tree.
A writer is essentially a crook.
Dear love, you are that man.

Never loving ourselves,
hating even our shoes and our hats,
we love each other, precious, precious.
Our hands are light blue and gentle.
Our eyes are full of terrible confessions.
But when we many,
the children leave in disgust.
There is too much food and no one left over
to eat up all the weird abundance.

Anne Sexton





El arte negro

Una mujer que escribe siente tanto,
los raptos  los presagios,
como si los ciclos,  los niños y las islas no fueran suficientes,
Como si los comadreos, las plañideras y los vegetales
nunca fueran suficientes.
Ella piensa que puede aconsejar a las estrellas.
Quien escribe es de hecho un espía.
Mi amor mi amor, yo soy esa muchacha.

Un hombre que escribe sabe tanto,
los conjuros los fetiches.
Como si las erecciones, y congresos y los productos no fueran suficientes,
Como si las máquinas y galeones y las guerras nunca fueran suficientes.
De los viejos muebles construye un árbol.
Quien escribe es de hecho un pillo.
Mi amor mi amor, tú eres ese hombre.

Nunca nos amamos a nosotros mismos,
y odiamos incluso a nuestros zapatos y sombreros,
nos amamos el uno al otro,  precioso, precioso.
Nuestras manos son suaves, y azul claro.
Nuestros ojos están llenos de terribles confesiones.
Pero cuando nos casemos,
los niños se marchan asqueados.
Hay tanta comida y no queda nadie
para comerse toda la sobrenatural abundancia.

Anne Sexton

Traducción: José Gregorio Diaz, Reinaldo Perez Só





El arte negro

Una mujer que escribe siente demasiado,
esos trances y presagios,
como si los ciclos y los niños y las islas no fueran suficientes,
como si los dolientes y los chismes y las verduras nunca fueran suficientes.
Ella piensa que puede advertir a las estrellas.
Un escritor es, esencialmente, un espía.
Amor mío, yo soy esa chica.

Un hombre que escribe sabe demasiado,
tales embrujos y fetiches.
Como si las erecciones, los congresos y los productos no fueran suficientes,
como si las máquinas y los galeones nunca fueran suficientes;
Él hace un árbol con muebles usados.
Un escritor, es, esencialmente, un ladrón.
Amor  mío, tú eres ese hombre.

Sin amarnos nunca a nosotros mismos,
odiando hasta nuestros zapatos y sombreros,
nos amamos, precioso, precioso.
Nuestras manos son suaves, de un azul claro.
Nuestros ojos están llenos de confesiones terribles.
Pero cuando nos casamos,
los niños quedan asqueados.
Hay demasiada comida y no queda nadie más
que coma toda la extraña abundancia.

Anne Sexton

Traducción: Brenda Ríos





El arte negro

Una mujer que escribe siente demasiado,
esos trances y presagios!
Como si ciclos y niños e islas
no fueran suficientes; como si dolientes y malas lenguas
y legumbres no fueran nunca suficientes.
Ella cree que puede amonestar a las estrellas.
Una escritora es en el fondo una espía.
Amor mío, esa mujer soy yo.

Un hombre que escribe conoce demasiado,
tales hechizos y fetiches!
Como si erecciones y congresos y productos
no bastaran; como si máquinas y galeones
y guerras no fueran nunca bastante.
De muebles usados hace un árbol.
Un escritor es esencialmente un estafador.
Amor mío, ese hombre eres tú.

Nunca queriéndonos a nosotros,
odiando incluso nuestros zapatos y sombreros,
nos amamos, tesoro, tesoro.
Nuestras manos son azul claro y tiernas.
Nuestros ojos están llenos de terribles confesiones.
Pero cuando nos casamos,
los niños nos abandonan llenos de disgusto.
Hay demasiada comida y no queda nadie
para comer toda esta fantástica abundancia.

Anne Sexton





La magie noire

Une femme qui écrit est trop sentimentale,
toutes ces transes et ces présages !
Comme si les cycles, les enfants et les îles
ce n’était pas assez ; comme si les deuils, les commérages
et les légumes ne suffisaient jamais.
Elle pense qu’elle peut mettre en garde les étoiles.
Une écrivaine est par essence une espionne.
Cher amour, je suis cette femme.

Un homme qui écrit est trop savant,
tous ces sorts et ces fétiches!
Comme si les érections, les congrès et les produits
ce n’était pas assez ; comme si les machines, les galions
et les guerres ne suffisaient jamais.
Avec des meubles d’occasion il fait un arbre.
Un écrivain est par essence un escroc.
Cher amour, tu es cet homme.

Sans jamais nous aimer nous-mêmes,
haïssant même nos chaussures et nos chapeaux,
nous nous aimons l’un et l’autre, mon trésor, mon trésor.
Nos mains sont bleu pâle et douces.
Nos yeux sont remplis de confessions terribles.
Et puis, quand nous sommes mariés,
les enfants nous quittent dégoûtés.
Il y a trop à manger et plus personne
pour absorber toute cette drôle d’abondance.

Anne Sexton

Traduit par Patricia Godi





Magia nera

Una donna che scrive è troppo sensibile e sensuale,
quali estasi e portenti!
Come se mestrui bimbi ed isole
non fossero abbastanza; come se iettatori pettegoli
e ortaggi non fossero già abbastanza.
Crede di poter prevedere gli astri.
Nell’essenza una scrittrice è una spia.
Amore mio, così son io ragazza.

Un uomo che scrive è troppo colto e cerebrale,
quali fatture e feticci!
Come se erezioni congressi e merci
non fossero abbastanza; come se macchine galeoni
e guerre non fossero già abbastanza.
Come un mobile usato costruisce un albero.
Nell’essenza uno scrittore è un ladro.
Amore mio, tu maschio sei così.

Ma amando noi stessi,
odiando anche le nostre scarpe, i nostri cappelli,
ci amiamo preziosa, prezioso.
Le nostre mani sono azzurre e gentili,
gli occhi piedi di tremende confessioni.
Ma quando ci sposiamo
ci abbandoniamo ai figli, disgustati,
il cibo è troppo e nessuno è restato
a mangiare l’estrosa abbondanza.

Anne Sexton





Büyü

Çok fazla hisseder yazan bir kadın
bu kendinden geçişleri ve kehanetleri!
Bisikletler ve çocuklar ve adalar
yeterli değildiler sanki; yas tutanlar ve dedikoducular
ve sebzeler asla yeterli olmadılar sanki.
Yıldızları uyarabileceğini düşünür.
Bir yazar özellikle bir casustur.
Sevgili aşk, ben o kızım.

Çok fazla bilir yazan bir adam,
büyüleri ve fetişleri!
Ereksiyonlar ve kongreler ve üretimler
Yeterli olmadılar sanki; makineler ve kalyonlar
ve savaşlar hiçbir zaman yeterli olmadılar sanki.
Kullanılmış mobilyadan ağaç yapar.
Bir yazar özellikle düzenbazdır.
Sevgili aşk, sen o adamsın.

Kendi kendimizi hiçbir zaman sevmeden,
ayakkabı ve şapkalarımızdan bile nefret ederek,
birbirimizi severiz, yapmacıklı, yapmacıklı.
Ellerimiz açık mavi ve nazik.
Gözlerimiz berbat itiraflarla dolu.
Ama biz evlenince,
çocuklar nefret içinde terk ederler.
Çok fazla yiyecek var ve hiç kimse tamamen bırakmadı
tüm tuhaf bolluğu yiyip bitirmeyi.

Anne Sexton

Çeviri: Dilek Değerli





Büyücülük

Yazan bir kadın çok hisseder,
o esrimeleri ve kehânetleri!
Döngüler ve çocuklar ve adalar
yetmezmiş gibi; yaslar ve dedikodular
ve sebzeler hiç yetmemiş sanki.
Uyarabileceğini düşünür yıldızları.
Casustur aslında bir yazar.
Sevgili aşkım, ben o kızım.

Yazan bir erkek çok bilir,
sözgelimi sihirleri ve fetişleri!
Ereksiyonlar ve toplantılar ve ürünler
yetmezmiş gibi; makineler ve kalyonlar
ve savaşlar hiç yetmemiş sanki.
Eski mobilyayla bir ağaç yapar.
Düzenbazdır aslında bir yazar.
Sevgili aşkım, sen o erkeksin.

Kendimizi asla sevmeden,
ayakkabılarımıza ve şapkalarımıza bile düşman
birbirimizi seviyoruz, değerli, değerli,
Ellerimiz açık mavi ve soylu.
Gözlerimiz korkunç itiraflarla dolu.
Ama evlendiğimizde,
çocuklar yeşerir nefret içinde.
Çok fazla yiyecek var ve kimse yok kalan
tüketecek bu tuhaf bolluğu.

Anne Sexton

Türkçesi: Nurduran Duman

Anne Sexton (May 1967)

If to feel is to be unreliable / Adrienne Rich

19.

If to feel is to be unreliable
don’t listen to us
if to be in pain is to be predictable
embittered    bullying
then don’t listen to us
If we’re in danger of mistaking
our personal trouble for the pain on the streets
don’t listen to us
if my fury at being grounded frightens you
take off on your racing skis
in your beautiful tinted masks
Trapped in one idea, you can’t have feelings
Without feelings perhaps you can feel like a god

Adrienne Rich

(Contradictions, Your Native Land Your Life, Collected Poems: 1950-2012)





19.

Eğer hissetmek güvenilir olmamaksa
bizi dinlemeyin
eğer acı içinde olmak öngörülebilir olmaksa
buruk duygular içinde    zorbalanarak
o zaman bizi dinlemeyin
Eğer birbirini karıştırma tehlikesindeysek
kişisel sorunumuzla sokaklardaki acıları
o zaman bizi dinlemeyin
eğer cezalandırılmama karşı hiddetim sizi korkutuyorsa
bizi dinlemeyin
o güzel boyalı maskelerinizdeki
yarış kayaklarınızı çıkarın
Bir fikrin mahsuruyken, hislere sahip olamazsınız
Hisleriniz olmayınca kendinizi belki bir tanrı gibi hissedebilirsiniz

Adrienne Rich

Alıntı: https://bukowskininsucune.wordpress.com

Untitled, 1975-80, by Francesca Woodman

The problem, ... / Adrienne Rich

18.

The problem, unstated till now, is how
to live in a damaged body
in a world where pain is meant to be gaged
uncured   un-grieved-over   The problem is
to connect, without hysteria, the pain
of any one’s body with the pain of the body’s world
For it is the body’s world
they are trying to destroy forever
The best world is the body’s world
filled with creatures    filled with dread
misshapen so   yet the best we have
our raft among the abstract worlds
and how I long to live on this earth;
walking her boundaries   never counting the cost

Adrienne Rich

(Contradictions, Your Native Land Your Life, Collected Poems: 1950-2012)





18.

Bugüne kadar dile getirilmeyen sorun, nasıl
tedavi edilmemiş   yası tutulmamış   acının
susturulması beklenen bir dünyada
hasarlı bir vücutta yaşayabilmektir. Sorun
histerisiz, herhangi birinin vücudunun acısıyla
bedenin dünyasındaki acıyı birbirine bağlamaktır.
Zira bedenin dünyasıdır
sonsuza dek yok etmek istedikleri.
Dünyaların en iyisi bedenin dünyasıdır
yaratıklarla dolu olan   endişeyle dolu
öyle şekilsiz   yine de elimizdeki en iyi şey
soyut dünyalar arasındaki salımız
ve bu yeryüzünde ne kadar uzun süre yaşayacağım;
sınırlarına kadar yürüyerek   asla bedelini hesap etmeden

Adrienne Rich

Alıntı: https://bukowskininsucune.wordpress.com

Space 2, 1976, by Francesca Woodman

Pequeñas lecciones de erotismo / Gioconda Belli

Pequeñas lecciones de erotismo

I
Recorrer un cuerpo en su extensión de vela
Es dar la vuelta al mundo
Atravesar sin brújula la rosa de los vientos
Islas golfos penínsulas diques de aguas embravecidas
No es tarea fácil - si placentera -
No creas hacerlo en un día o noche de sábanas explayadas
Hay secretos en los poros para llenar muchas lunas.

II
El cuerpo es carta astral en lenguaje cifrado
Encuentras un astro y quizá deberás empezar
Corregir el rumbo cuando nube huracán o aullido
profundo
Te pongan estremecimientos
Cuenco de la mano que no sospechaste.

III
Repasa muchas veces una extensión
Encuentra el lago de los nenúfares
Acaricia con tu ancla el centro del lirio
Sumérgete ahógate distiéndete
No te niegues el olor la sal el azúcar
Los vientos profundos cúmulos nimbus de los pulmones
Niebla en el cerebro
Temblor de las piernas
Maremoto adormecido de los besos.

IV
Instálate en el humus sin miedo al desgaste sin prisa
No quieras alcanzar la cima
Retrasa la puerta del paraíso
Acuna tu ángel caído revuélvele la espesa cabellera con la
Espada de fuego usurpada
Muerde la manzana.

V
Huele
Duele
Intercambia miradas saliva imprégnate
Da vueltas imprime sollozos piel que se escurre
Pie hallazgo al final de la pierna
Persíguelo busca secreto del paso forma del talón
Arco del andar bahías formando arqueado caminar
Gústalos.

VI
Escucha caracola del oído
Como gime la humedad
Lóbulo que se acerca al labio sonido de la respiración
Poros que se alzan formando diminutas montañas
Sensación estremecida de piel insurrecta al tacto
Suave puente nuca desciende al mar pecho
Marea del corazón susúrrale
Encuentra la gruta del agua.

VII
Traspasa la tierra del fuego la buena esperanza
navega loco en la juntura de los océanos
Cruza las algas ármate de corales ulula gime
Emerge con la rama de olivo llora socavando ternuras ocultas
Desnuda miradas de asombro
Despeña el sextante desde lo alto de la pestaña
Arquea las cejas abre ventanas de la nariz.

VIII
Aspira suspira
Muérete un poco
Dulce lentamente muérete
Agoniza contra la pupila extiende el goce
Dobla el mástil hincha las velas
Navega dobla hacia Venus
estrella de la mañana
- el mar como un vasto cristal azogado -
duérmete náufrago.

Gioconda Belli





Brief lessons in eroticism

I
To sail the entire length of a body is to circle the world
To navigate the rose of the winds without a compass
Islands gulfs peninsulas breakwaters against crashing waves
It isn't easy, though it is enjoyable
Don't think you can do it in one day or night of consoling the sheets
There are enough secrets in the pores to fill many moons

II
The body is an astral chart in a coded language
Find a star and perhaps you’ll begin
To change course when suddenly a hurricane or piercing scream
Makes you tremble in fear
A dip in the hand you didn't expect

III
Go over the entire length many times
Find the lake with the white water lilies
Caress the lily's center with your anchor
Plunge deep drown yourself stretch your limbs
Don't deny yourself the smell the salt the sugar
The heavy winds cumulonimbus-lungs
The brain's dense fog
Earthquake of legs
Sleeping tidal wave of kisses

IV
Place yourself in the humus without fear of wearing out there's no hurry
Don't hope to reach the peak
Hold back from the door of paradise
Rock your fallen angel let your usurped sword of fire lose itself in her thick hair
Bite the apple

V
Ocean smell
Pain as well
Exchange glances saliva impregnate yourself
Roll over imprint of sobs skin that slips away
Foot discovery at the end of the leg
Pursue it look for the secret of the passage the heel's shape
Arch of each step bays shaping arched stride
Taste them

VI
Listen to the shell of the ear
How the dampness moans
Earlobe approaching the lip sound of breathing
Pores that rise up to form tiny mountains
Shivery insurrection of skin caressed
Gentle bridge neck go down to the sea breast
The heart's tide whisper to her
Find the grotto of water

VII
Cut through tierra del fuego good hope
Navigate the madness where the seas join
Sail over the algae arm yourself with coral howl moan
Emerge with the olive branch cry undermining all hidden tenderness
Let looks of astonishment go naked
Throw down the sextant from the heights of the eyelash
Arch your eyebrows open the nose's windows

VIII
Breathe in breathe out
Die a little
Sweetly slowly die
Come to death against the eye's center let the enjoyment go on
Turn the rudder spread the sails
Sail on turn toward Venus morning star
—the sea like a vast mercuric crystal—
sleep like a shipwrecked sailor.

Gioconda Belli

Translated by Steven F. White

Photo by Anton Montbrillant

Чем хуже этот век предшествующих? / Анна Ахматова

Чем хуже этот век предшествующих?

Чем хуже этот век предшествующих? Разве
Тем, что в чаду печали и тревог
Он к самой черной прикоснулся язве,
Но исцелить ее не мог.

Еще на западе земное солнце светит
И кровли городов в его лучах блестят,
А здесь уж белая дома крестами метит
И кличет воронов, и вороны летят.

Зима 1919

Анна Ахматова





Why Is This Century Worse...

Why is this century worse than those that have gone before?
In a stupor of sorrow and grief
it located the blackest wound
but somehow couldn’t heal it.

The earths sun is still shining in the West
and the roofs of towns sparkle in its rays,
while here death marks houses with crosses
and calls in the crows and the crows fly over.

Winter 1919

Anna Akhmatova





Is this century really worse than those before?

Is this century really worse than those before?
Perhaps, in that dazed by fear and grief,
It touched a blackest sore
It could not heal.

In the west the earthly sun shines yet,
And city roofs gleam in its light,
But here the white one marks doors with crosses,
Summons the crows, and the crows are in flight.

Winter 1919

Anna Akhmatova

Translated by A. S. Klein





Why Is This Century Worse...

Why is this century worse than those others?
Maybe, because, in sadness and alarm,
It only touched the blackest of the ulcers,
But couldn't heal it in its span of time.

Else, in the West, the earthly sun endows
The roofs of cities with the morning light,
But, here, the White already marks a house,
And calls for crows, and the crows fly.

Winter 1919

Anna Akhmatova

Translated by Yevgeny Bonver





¿En qué este siglo ha sido peor que los anteriores?

¿En qué este siglo ha sido peor que los anteriores?
Quizá en que un tufo de aflicción y de ansiedad
rozó la llaga más negra
pero no pudo curarla.

En el oeste aun brilla el sol de la tierra
y bajo sus rayos destellan los techos de las ciudades.
Pero aquí, el blanco de las casas está marcado con cruces
y llaman a los cuervos y los cuervos vienen volando.

Invierno 1919

Anna Ajmátova

Versión de María Fernanda Palacios





¿En qué es peor que sus precedentes este siglo?

¿En qué es peor que sus precedentes este siglo?
¿Acaso porque, en las tinieblas de angustias y penas,
a pesar de llegar a tocar su llaga más negra,
no pudo curarla ni darle alivio?

En occidente todavía el terrestre sol destella
y en ciudades los tejados con sus rayos resplandecen.
Pero aquí, la dama blanca con cruces las casas sella
y a los cuervos llama y los cuervos comparecen.

Invierno 1919

Anna Ajmátova

Versión de Ester Rabasco Macías





In cosa questo secolo è peggiore di quelli precedenti?

In cosa questo secolo è peggiore di quelli precedenti?
Forse è perché in un delirio di nostalgia e di ansia
la più nera ulcera ha sfiorato,
ma non ha potuto risanarla.

A occidente brillano i tetti delle case
sotto un sole che là ancora risplende,
ma qui una croce marchia la casa bianca
e vi richiama i corvi, e i corvi corrono in volo.

Inverno 1919

Anna Achmatova





Cosa c'è di peggio in questo secolo di precedenti?

Cosa c'è di peggio in questo secolo di precedenti?
Il fatto che in un bambino di tristezza e ansia
Toccò l'ulcera più nera,
Ma non poteva guarirla.

Anche a ovest, il sole terreno brilla
E i tetti delle città nei suoi raggi brillano,
E qui la casa bianca segna con croci
E piange i corvi e i corvi volano.

Inverno 1919

Anna Achmatova





Bu yüzyılın nesi var daha öncekilerden kötü?

Bu yüzyılın nesi var daha öncekilerden kötü?
Bunaltının ve hüznün dumanından
Yaraların en derinine şöyle bir dokunup geçti mi
Sağaltmayı başaramadan?

Yeryüzü güneşi ba tarken de göz kamaştırıyor
Ve kentin damları ışınları altında parıldıyor,
Burda ak ölüm evleri işaretledi
Kargaları çağırıyor... ve kargalar sökün ediyor.

1919 Kışı

Anna Ahmatova

Türkçesi: Güneş Acar

(Anna Ahmatova / Yaban Balı Özgürlük Kokar / Ada Yayınları / Eylül 1985)

Ravens. Blizzard series. Suisse, by Christophe Jacrot

La mia disgrazia ... / Alda Merini

"La mia disgrazia è simile a quella di un colibrì
che fugge dalle sbarre.
La mia disgrazia è un serpente aperto
la mia disgrazia è una gamba divaricata sul sogno.
Ahimè il piacere della carne
è simile a una grande preghiera
che occupa gli spazi insonni.
Credete alle preghiere dei poeti
che invadono l’universo
credete alle loro orge d’amore
credete ai loro atroci spasimi.
La lussuria è un monumento segreto e pieno di silenzio."

Alda Merini





"Creed en las oraciones de los poetas
que invaden el universo
creed en sus orgías de amor
creed a sus atroces espasmos.
La lujuria es un monumento secreto
y lleno de silencio."

Alda Merini

Traducción: Mercedes Arriaga Flórez (Universidad de Sevilla)

Reclining Nude, 1917, by Amedeo Modigliani

Quedará de nosotros / Gioconda Belli

Quedará de nosotros...

al menos flores, al menos cantos...

Quedará de nosotros
algo más que el gesto o la palabra:
Este deseo candente de libertad,
esta intoxicación,
¡se contagia!.

Gioconda Belli





Di noi rimarrà...

Almeno fiori, almeno canti...

Di noi rimarrà
qualcosa di più che il gesto o la parola:
Questo desiderio incandescente di libertà,
questa intossicazione,
è contagiosa.

Gioconda Belli





HİÇ OLMAZSA ÇİÇEKLER
HİÇ OLMAZSA ŞARKILAR

Sözlerden ya da mimiklerden öte
bir şeyler kalacak bizden:
Özgürlük arzusunun ateşi
bu bulaşıcı tutku işte.

Gioconda Belli

Türkçesi: Alper Öktem

(Gioconda Belli - Seni Sevebilmek Nikaragua / Öteki Yayınevi / İkinci Baskı, 1998 / Ankara)

Poeta Gioconda Belli. LA PRENSA/Archivo/Jader Flores.

Rereading The Dead Lecturer / Adrienne Rich

Rereading The Dead Lecturer

Overthrow. And make new.

An idea. And we felt it.
A meaning. And we caught it
as dimensions spread, gathering
in pre-utopian basements figured shadows
scrawled with smoke and music.

Shed the dead hand,
let sound be sense. A World
echoing everywhere, Fanon, Freire, thin pamphlets lining
raincoat pockets, poetry on walls, damp purple mimeos cranking
-the feeling of an idea. An idea of feeling.

That love could be so resolute.

And the past? Overthrow of systems, forms
could not overthrow the past
nor our
neglect of consequences
Nor that cold will we misnamed.

There were consequences. A world
repeating everywhere: the obliterations.
What’s surreal, hyperreal, virtual,
what’s poetry what’s verse what’s new. What is
a political art.    If we
(who?) ever were conned
into mere definitions.

Adrienne Rich - (No Poetry Will Serve)





Yık. Ve yenisini inşa et.

Bir fikir. Ve onu hissettik.
Bir anlam. Ve onu yakaladık
boyutlar genişlerken, toplanırken
ütopya öncesi bodrumlarda gölgelerin şekilleri
duman ve müzikle karalanmış.

Ölü elden kurtul,
bırak ses anlam olsun. Bir dünya
her yerde yankılanan, Fanon, Freire, ince denemeler dizili
yağmurluk cepleri, duvarda şiirler,
tıkırdayan ıslak mor teksir aletleri
-bir fikrin duygusu. Bir duygunun fikri.

Aşkın bu denli kesin olabileceği.

Ve geçmiş? Sistemleri, şekilleri yıkmak
geçmişi yıkamaz
ne de,
etkilerini umursamayışımızı
Ne de bu soğuk yanlış adlandırılacak.

Etkileri vardı. Bir dünya
kendini her yerde tekrar eden: ortadan kaldırılanlar.
Gerçek üstü, hipergerçek, sanal nedir
şiir nedir mısra nedir yeni nedir. Politik sanat
nedir. Eğer bizler
(kim?) sadece anlamlar kısıtlanıp
aldatılırsak.

Adrienne Rich

Alıntı: https://bukowskininsucune.wordpress.com

Photo by Kai Ziehl

Remembering Anne Sexton / Erica Jong

"Anne Sexton sometimes seemed like a woman without skin. She felt everything so intensely, had so little capacity to filter out pain that everyday events often seemed unbearable to her. Paradoxically it is also that skinlessness which makes a poet. One must have the gift of language, but even a great gift is useless without the other curse: the eyes that see so sharply they often want to close."

Erica Jong, "Remembering Anne Sexton" - (27 October 1974)

https://www.nytimes.com/1974/10/27/archives/the-guest-word-remembering-anne-sexton.html





"Anne Sexton bazen bana derisi olmayan bir kadın gibi görünürdü. Her şeyi o kadar derinden hissederdi ki, acıyı filtreleyebilecek çok az kapasitesi vardı, günlük hayatın basit olayları bile çoğu zaman ona dayanılmaz gelirdi. Ancak paradoks olarak, bu derisizlik hali bir insanı şair yapar. Bir insan dil yeteneğine de sahip olmalıdır tabii. Ama bu büyük yetenek bir lanetle birleşmezse işe yaramaz: bu lanet, keskin gözlere sahip olmaktır. O gözler o kadar keskindir ki, çoğu kez kapanmak ister."

Erica Jong, "Anne Sexton’ı Anımsamak" - (27 Ekim 1974)

Anne Sexton (1928-1974)

The Nude Swim / Anne Sexton

The Nude Swim

On the southwest side of Capri
we found a little unknown grotto
where no people were and we
entered it completely
and let our bodies lose all
their loneliness.

All the fish in us
had escaped for a minute.
The real fish did not mind.
We did not disturb their personal life.
We calmly trailed over them
and under them, shedding
air bubbles, little white
balloons that drifted up
into the sun by the boat
where the Italian boatman slept
with his hat over his face.

Water so clear you could
read a book through it.
Water so bouyant you could
float on your elbow.
I lay on it as on a divan.
I lay on it just like
Matisse's Red Odalisque.
Water was my strange flower.
One must picture a woman
without a toga or a scarf
on a couch as deep as a tomb.

The walls of that grotto
were everycolor blue and
you said, "Look! Your eyes
are seacolor. Look! Your eyes
are skycolor." And my eyes
shut down as if they were
suddenly ashamed.

Anne Sexton





Nadando al desnudo

En el sudoeste de Capri
encontramos una pequeña gruta desconocida
donde no había nadie y
la penetramos completamente
y dejamos que nuestros cuerpos perdieran toda
su soledad.

Todo lo que hay de pez en nosotros
escapó por un minuto.
A los peces reales no les importó.
No perturbamos su vida personal.
Nos deslizamos tranquilamente sobre ellos
y debajo de ellos, soltando
burbujas de aire, pequeños
globos blancos que ascendían
hasta el sol junto al bote
donde el botero italiano dormía
con el sombrero sobre la cara.

Un agua tan clara que se podía
leer un libro a través de ella.
Un agua tan viva y tan densa que se podía
flotar apoyando el codo en ella.
Me tendí allí como en un diván.
Me tendí allí comosi fuera
la Odalisca roja de Matisse.
El agua era mi extraña flor.
Hay que imaginarse una mujer
sin toga ni faja
tendida sobre un sofá profundo
como una tumba.

Las paredes de esa gruta
eran de todos los azules y
dijiste: “¡Mira! Tus ojos
son color mar. ¡Mira! Tus ojos
son color cielo”. Y mis ojos
se cerraron como si sintieran
una súbita vergüenza.

Anne Sexton

Traducción: José Luis Reina Palazón





Nadando desnudos

En la parte más al sur de Capri
descubrimos una pequeña gruta
donde no había nadie y
entramos en ella completamente
y dejamos que nuestros cuerpos perdieran toda
su soledad.

Los peces en nosotros
habían escapado en un minuto.
A los peces reales no les importó.
No molestábamos su vida personal.
Con calma nos deslizamos sobre ellos
y bajo ellos, desprendiendo
burbujas de aire, pequeños globos
blancos que flotaban hacia el sol junto a la barca
donde el barquero italiano dormía
con su sombrero tapándole la cara.

Agua tan clara que podrías
leer un libro a través de ella.
Agua tan boyante que podrías
flotar sobre tu codo.
Me tumbé sobre ella como en un diván.
Me tumbé sobre ella exactamente como
la Odalisca Roja de Matisse.
El agua era mi extraña flor.
Uno debe imaginarse a una mujer
sin toga ni pañuelo
sobre un lecho profundo como una tumba.

Las paredes de esa gruta
eran de todos los azules y
tú dijiste, “¡Mira! Tus ojos
son del color del mar. ¡Mira! Tus ojos
son del color del cielo”. Y mis ojos
se cerraron como si de repente
estuvieran avergonzados.

Anne Sexton

Traducción: Ben Clark





"Le pareti della grotta
erano di tutte le sfumature del blu e
tu dicesti,"Guarda! Hai gli occhi
color del mare . Guarda! Hai gli occhi
color del cielo". E i miei occhi
si chiusero come se fossero
d'improvviso imbarazzati."

Anna Sexton - (Nuotare nudi)





Çıplak Yüzüş

Capri'nin güneybatı tarafında
insanın olmadığı yerde
bilinmeyen küçük bir mağara bulduk ve
içine girdik tam anlamıyla
ve bedenlerimizin yitirmesine izin verdik
bütün yalnızlıklarını.

İçimizdeki her balık
bir dakika boyunca kaçtı.
Gerçek balık ilgilenmedi.
Kişisel yaşamlarını bozmadık.
Sakince sürüklendik üstlerinde
ve altlarında,
İtalyan denizcinin
yüzünde şapkasıyla uyuduğu
sandaldan güneşin içine doğru
yığılan hava kabarcıklarını,
küçük beyaz balonları saçarak.

Su öyle temizdi ki
içinde kitap okuyabilirdiniz.
Su öyle hafifti ki
dirseğinizin üstünde yüzdürebilirdiniz.
Bir divana uzanır gibi
suyun üzerine uzandım
Matisse’in Kırmızı Odalık’ı gibi.
Su, benim tuhaf çiçeğim,
bir kadının resmini yapmalı birisi
harmaniyesi* ve şalı olmadan
mezar kadar derin bir divanın üstünde.

O mağaranın duvarları
her çeşit mavidendi ve
sen dedin ki "Bak! Gözlerin
denizrengi. Bak! Gözlerin
gökrengi." Ve gözlerim
kapandı sanki
birdenbire utanmış gibi.

Anne Sexton

Çeviri: Dilek Değerli

* Bütün bedeni saran, kolsuz bir çeşit pelerin.

Photo by Bruno Bisang

Words / Anne Sexton

Words

Be careful of words,
even the miraculous ones.
For the miraculous we do our best,
sometimes they swarm like insects
and leave not a sting but a kiss.
They can be as good as fingers.
They can be as trusty as the rock
you stick your bottom on.
But they can be both daisies and bruises.

Yet I am in love with words.
They are doves falling out of the ceiling.
They are six holy oranges sitting in my lap.
They are the trees, the legs of summer,
and the sun, its passionate face.

Yet often they fail me.
I have so much I want to say,
so many stories, images, proverbs, etc.
But the words aren't good enough,
the wrong ones kiss me.
Sometimes I fly like an eagle
but with the wings of a wren.

But I try to take care
and be gentle to them.
Words and eggs must be handled with care.
Once broken they are impossible
things to repair.

Anne Sexton





Palabras

Ten cuidado con las palabras,
incluso con aquellas milagrosas.
Para las milagrosas hacemos lo mejor posible,
a veces se enjambran como insectos
y dejan no una picadura sino un beso.
Pueden ser tan buenas como los dedos.
Pueden ser tan confiables como la roca
sobre la que apoyas tu trasero.
Pero también pueden ser tanto margaritas como moratones.

Aún así, estoy enamorada de las palabras.
Son palomas que caen del techo.
Son seis naranjas sagradas posadas en mi regazo.
Son los árboles, las piernas del verano,
y el sol, su apasionado rostro.

Aún así, me fallan a menudo.
Tengo tanto de lo que quiero decir,
tantas historias, imágenes, proverbios, etc.
Pero las palabras no son lo suficientemente buenas,
las equivocadas me besan.
A veces vuelo como un águila,
pero con las alas de un gorrión.

Pero intento tener cuidado
y de ser suave con ellas.
Las palabras y los huevos deben ser tratados con cuidado.
Una vez rotos,
son cosas imposibles de reparar.

Anne Sexton





Palabras

Ojo a las palabras,
incluso a las milagrosas.
Para esas damos lo mejor de nosotros,
a veces zumban como insectos.
Y dejan no una picadura sino un beso.
Pueden ser tan buenas como dedos.
Pueden ser tan íntegras como la piedra
que clavas, por que te guías.
Pero puedan ser a la vez margaritas y pisaduras.

Ahora estoy enamorada de las palabras.
Son palomas cayendo del cielo.
Son seis sagradas naranjas fijas en mi regazo.
Son tres las piernas del verano,
Y la apasionada frente del sol.

Ahora suelen a fallarme
Tengo mucho que decir,
tantas historias, imágenes, proverbios, etc.
Pero las palabras no son suficientemente buenas,
Las erradas me besan.
A veces vuelo como un águila
pero con las alas de un reyezuelo.

Pero intento tener celo
y ser gentil con ellas.
Las palabras y los huevos deben tocarse/ ser tocados con cuidado
Una vez quebrados son cosas imposibles
de reparar.

Anne Sexton

Traducción: Sandra Santos





Parole

State attenti alle parole,
anche a quelle miracolose.
Per le miracolose diamo il meglio,
brulicano alle volte come insetti
lasciando non un pizzico ma un bacio.
Possono essere buone come le dita.
Possono essere affidabili come le rocce
su cui mettiamo il sedere.
Ma possono essere sia margherite che ferite.

Eppure io le amo.
Sono colombe cadute dal soffitto.
Sono sei arance sacre appoggiate in grembo.
Sono gli alberi, le gambe dell'estate,
e il sole, con il suo volto appassionato.

Eppure spesso mi deludono.
Ho così tanto da dire,
così tante storie, immagini, proverbi, ecc.
Ma le parole non ce la fanno,
mi baciano quelle sbagliate.
A volte volo come un'aquila
ma con le ali dello scricciolo.

Provo comunque a prendermene cura
e ad essere gentile.
Uova e parole vanno maneggiate con cura.
Una volta rotte non si possono
riparare.

Anne Sexton

Traduzione di Cristina Gamberi





Sözcükler

Sözcüklere dikkat edin,
olağanüstü olanlarına bile.
Çünkü olağanüstü için yapabileceğimizin en iyisini yaparız,
kimi zaman sözcükler arı gibi sokarlar
ve bir öpücük bırakırlar iğne yerine.
Parmaklar gibi değerli olabilir sözcükler
Ve kaya gibi güvenilirdir sözcükler
kıçınıza sokarsınız onları.
Ama hem papatyalar hem de bereler gibi olabilirler.

Yine de severim sözcükleri.
Tavandan düşen güvercinlerdir sözcükler.
Dizlerimde oturan altı kutsal portakaldır onlar.
Sözcükler ağaçlardır, yaz'ın bacakları,
Ve güneş, ve onun tutkulu yüzü.

Ne var ki sözcükler sıklıkla yanıltır beni.
Söylemek istediğim o kadar çok şey var ki,
Bir sürü öyküler, betimlemeler, atasözleri, vb.
Ama sözcükler yetersiz kalır,
yanlış olanları gelip öper beni.
Kimi zaman uçarım bir kartal gibi
ama bir çalıkuşunun kanatlarıyla.

Yine de sözcüklere dikkat etmeye
ve kibar olmaya çalışıyorum.
Sözcüklere ve yumurtalara özenle dokunmalı.
Bir kez kırıldılar mı olanaksızdır
Onarılmaları.

Anne Sexton

Çeviri: Tuğrul Asi Bakar





Sözcükler

Sözcüklere dikkat et.
Şaşırtıcı olanlara bile.
Şaşırtmak için en iyisini yaparız,
bazen böcekler gibi toplanır
ve öpücük bırakırlar, ısırık değil.
Parmaklar kadar iyi olabilirler.
Poponu üstüne koyduğun
kaya kadar güvenli olabilirler.
Ama onlar hem papatya hem de bere olabilirler.
Aşığım hâlâ sözcüklere.
Onlar, tavandan düşen güvercinler.
Onlar, kucağımda oturan altı kutsal portakal.
Ağaçlar, yazın bacakları
ve güneştirler, onun tutkulu yüzüdürler.
Hâlâ sıklıkla tüketirler beni.
Söylemek istediğim öyle çok şeyim var ki
çok sayıda öykü, imge, atasözü, v.b.
Ama sözcükler yeterince uygun değil,
yanlış olanları öper beni.
Bazen uçarım bir kartal gibi
ama bir çalıkuşunun kanatlarıyla.
Ama özen göstermeye çalışırım
ve onlara karşı kibar olmaya.
Sözcükler ve yumurtalar özenle taşınmalı.
Bir kez kırılırlarsa
olanaksızdır onarılmaları.

Anne Sexton

Çeviri: Dilek Değerli

Anne Sexton by Gwendolyn Stewart

a Eugenio Montale / Alda Merini

a Eugenio Montale

I tuoi acini d'oro,
i limoni perduti
nel grembo di altre donne
che ti hanno solo sognato.
Capita anche a me, Maestro,
di aver fatto l'amore
con quelli
che non ho mai conosciuto.

Alda Merini





a Eugenio Montale(1)

Tus racimos de oro
los limones perdidos
en el vientre de otras mujeres
que te han soñado.
Me sucede a mí también, Maestro
haber hecho el amor
con quien
nunca he conocido

Alda Merini

Traducción: Mercedes Arriaga Flórez (Universidad de Sevilla)

(1) Poeta y ensayista italiano. Recibió el Premio Nobel de Literatura en 1975. Realizó la antología Poetesse del Novecento donde se incertan poemas de Alda Merini.





a Eugenio Montale(1)

Tus uvas de oro,
los limones perdidos
en el vientre de otras mujeres
que sólo te soñaron.
Me sucede también, Maestro,
Haber hecho el amor
con quienes
nunca conocí.

(1) Poeta y ensayista italiano. Recibió el Premio Nobel de Literatura en 1975. Realizó la antología Poetesse del Novecento donde se incertan poemas de Alda Merini.





Eugenio Montale için

Altından üzüm tanelerin
kayıp limonların
seni yalnızca düşlemiş
diğer kadınların kucağında.
Benim de başıma geliyor, Efendim,
aşk yapmak
hiç tanımadığım
insanlarla.

Alda Merini

Çeviri: Nükhet Akgün

Photo by Anton Montbrillant

Il mio primo trafugamento di madre / Alda Merini

Il mio primo trafugamento di madre

Il mio primo trafugamento di madre
avvenne in una notte d’estate
quando un pazzo mi prese
e mi adagiò sopra l’erba
e mi fece concepire un figlio.
О mai la luna gridò cosi tanto
contro le stelle offese,
e mai gridarono tanto i miei visceri,
né il Signore volse mai il capo all’indietro
come in quell’istante preciso
vedendo la mia verginità di madre
offesa dentro a un ludibrio.
Il mio primo trafugamento di donna
avvenne in un angolo oscuro
sotto il calore impetuoso del sesso,
ma nacque una bimba gentile
con un sorriso dolcissimo
e tutto fu perdonato.
Ma io non perdonerò mai
e quel bimbo mi fu tolto dal grembo
e affidato a mani più “sante”,
ma fui io ad essere oltraggiata,
io che salii sopra i cieli
per avere concepito una genesi.

Alda Merini

L'altra veritá. Diario di una diversa (1986)





My first mother-theft

My first mother-theft
took place on a summer night
when a madman took me
and laid me on the grass
and forced me to conceive a son.
Oh never did the moon cry so much
against the violated stars,
and never did my womb cry so much,
and the Lord never turned away his head
as he did in that precise instant
seeing my mother-virginity
violated, treated as his laughing stock.
My first woman-theft
took place in a dark corner
under the vehement heat of sex,
but a gentle baby girl was born
with the sweetest smile
and everything was forgiven.
Nevertheless I myself will never forgive
and that son was taken away from my womb
and entrusted into more "saintly” hands,
nevertheless I was the one who was offended,
I was the one who climbed above the heavens
for having conceived a genesis.

Alda Merini

Translated by Susan Stewart

(Love Lessons: Selected Poems of Alda Merini)





"Mi primera vejación como mujer
ocurrió en un rincón oscuro
bajo el calor impetuoso del sexo,
y sin embargo nació una tierna niña
de sonrisa dulcísima
y todo fue perdonado.
Pero yo no perdonaré jamás
y aquella criatura me fue arrancada del seno
y encomendada a manos más santas,
pero fui yo quien resultó ultrajada,
yo quien ascendió más allá de los cielos
por haber concebido una génesis."

Alda Merini

https://elpais.com/diario/2002/05/11/babelia/1021074624_850215.html

Alda Merini

La madre / Gioconda Belli

LA MADRE

La madre
se ha cambiado de ropa.
La falda se ha convertido en pantalón,
los zapatos en botas,
la cartera en mochila.
No canta ya canciones de cuna,
canta canciones de protesta.
Va despeinada y llorando
un amor que la envuelve y sobrecoge.
No quiere ya sólo a sus hijos,
ni se da sólo a sus hijos.
Lleva prendidas en los pechos
miles de bocas hambrientas.
Es madre de niños rotos
de muchachitos que juegan trompo en aceras polvosas
Se ha parido ella misma
sintiéndose –a ratos–
incapaz de soportar tanto amor sobre los hombros,
pensando en el fruto de su carne
–lejano y solo–
llamándola en la noche sin respuesta,
mientras ella responde a otros gritos,
a muchos gritos,
pero siempre pensando en el grito solo de su carne
que es un grito más en ese griterío de pueblo que
la llama
y le arranca hasta sus propios hijos
de los brazos.

Gioconda Belli

(Del libro «Línea de fuego», 1978)





THE MOTHER

The mother
has changed her clothes.
The skirt has become pants,
the shoes, boots;
the purse, a backpack.
She’s not singing lullabies,
she’s singing songs of protest.
Her hair is matted, and she’s crying
for a love that surrounds and overcomes her.
She no longer loves only her own children,
nor gives herself only to her own children.
She has thousands of hungry mouths
pressed to her breasts.
She’s the mother of broken children,
of little boys spinning tops on dusty sidewalks.
She’s given birth to herself,
feeling, at times,
incapable of supporting so much love on her shoulders.
thinking about the fruit of her flesh,
so alone and far away,
calling for her in the night with no reply
while she responds to other cries,
many cries,
but thinking only of the lone shriek of her flesh
one more shriek in that uproar of the people
that calls to her
and tears even her own children
from her arms.

Gioconda Belli

(Line of Fire, 1978)





ANNE

Anne
elbiselerini değiştirdi.
Etek yerine pantolon,
ayakkabı yerine çizme,
el çantası yerine sırt çantası.
Ninniler söylemiyor artık
İsyanlar çağırıyor çünkü onu.
Taranmamış saçlarıyla gidiyor ve ağlıyor,
çünkü büyük bir sevginin tutsağıdır o.
Şimdi yalnızca kendi çocukları değil sevdiği,
dünyası daha büyük.
Yüzlerce aç bebeğin ağzına
veriyor göğüslerini,
anasıdır
tozda çember çeviren oğlanların
perişan çocukların.

Kendi isteğiyle düştü yollara,
ve bazen zayıf hisseder kendini
omuzlarındaki bunca sevgi yükünün altında.
Sonra bedeninin meyvesini düşünür,
uzakta ve yalnız bırakılmış,
geceleri kendisini çağıran
o yavrusunu düşünür,
başka çağrıların peşi sıra koşan anasından
yanıt alamayan yavrusunu.
Kendi canından kopmuş yavrusunun yalnızlık çığlıkları
sürekli çınlar kulaklarında,
ki bunlar
onu çağıran halkın çığlıklarında
bir çığlık daha fazlasıdır yalnızca.
Halkın çığlıkları
kucağından söküp alır hatta
kendi çocuklarını.

Gioconda Belli

Türkçesi: Alper Öktem

(Gioconda Belli - Seni Sevebilmek Nikaragua / Öteki Yayınevi / İkinci Baskı, 1998 / Ankara)

Foto: Blanca López Hernández (1963- ) es una campesina cooperativista y miliciana nicaragüense. "Miliciana de Waswalito" o "Madre armada y niño". Waslala, Nicaragua, 1984, por el fotógrafo nicaragüense Orlando Valenzuela.

Photo by Orlando Valenzuela

Como tinaja / Gioconda Belli

Como tinaja

En los días buenos,
de lluvia,
los días en que nos quisimos
totalmente,
en que nos fuimos abriendo
el uno al otro
como cuevas secretas;
en esos días, amor
en mi cuerpo como tinaja
recogió toda el agua tierna
que derramaste sobre mí
y ahora
en estos días secos
en que tu ausencia duele
y agrieta la piel,
y el agua sale de mis ojos
llena de tu recuerdo
a refrescar la aridez de mi cuerpo
tan vacío y tan lleno de vos.

Gioconda Belli





Bir Su Testisi Gibi

Birbirimizi
yorulmadan sevdiğimiz
yağmurlu, iyi günlerde,
gizli mağaralara ulaşırcasına
senin bana kendini
benim sana beni açtığım
o günlerde sevgilim,
bana taşıdığın bütün yumuşak suları
bir su testisi gibi
topladı gövdem.

Ve şimdi bu kurak günlerde
yokluğun tenimi tırmalarken,
yokluğun acı verirken,
senin hatıranla dolu gözlerimden süzülen sular
öylesine yalnız
ve öylesine seninle dolu
ve kupkuru gövdemi
nemlendiriyor.

Gioconda Belli

Türkçesi: Alper Öktem

(Gioconda Belli - Seni Sevebilmek Nikaragua / Öteki Yayınevi / İkinci Baskı, 1998 / Ankara)

Model: Jaya Goa by Olga Polozova

El hombre que me ame / Gioconda Belli

REGLAS DEL JUEGO PARA LOS HOMBRES QUE QUIEREN AMAR A MUJERES

I

El hombre que me ame
deberá saber descorrer las cortinas de la piel,
encontrar la profundidad de mis ojos
y conocer la que anida en mí,
la golondrina
transparente de la ternura.

II

El hombre que me ame
no querrá poseerme como una mercancía,
ni exhibirme como un trofeo de caza,
sabrá estar a mi lado
con el mismo amor
con que yo estaré al lado suyo.

III

El amor del hombre que me ame
será fuerte como los árboles de ceibo,
protector y seguro como ellos,
limpio como una mañana de diciembre.

IV

El hombre que me ame
no dudará de mi sonrisa
ni temerá la abundancia de mi pelo
respetará la tristeza, el silencio
y con caricias tocará mi vientre como guitarra
para que brote música y alegría
desde el fondo de mi cuerpo.

V

El hombre que me ame
podrá encontrar en mí
la hamaca para descansar
el pesado fardo de sus preocupaciones
la amiga con quien compartir sus íntimos secretos,
el lago donde flotar
sin miedo de que el ancla del compromiso
le impida volar cuando se le ocurra ser pájaro.

VI

El hombre que me ame
hará poesía con su vida,
construyendo cada día
con la mirada puesta en el futuro.

VII

Por sobre todas las cosas,
el hombre que me ame
deberá amar al pueblo
no como una abstracta palabra
sacada de la manga,
sino como algo real, concreto,
ante quien rendir homenaje con acciones
y dar la vida si necesario.

VIII

El hombre que me ame
reconocerá mi rostro en la trinchera
rodilla en tierra me amará
mientras los dos disparamos juntos
contra el enemigo.

IX

El amor de mi hombre
no conocerá el miedo a la entrega,
ni temerá descubrirse ante la magia del
enamoramiento
en una plaza pública llena de multitudes
Podra gritar —te quiero—
o hacer rótulos en lo alto de los edificios
proclamando su derecho a sentir
el más hermoso y humano de los sentimientos.

X

El amor de mi hombre
no le huirá a las cocinas
ni a los pañales del hijo,
será como un viento fresco
llevándose entre nubes de sueño y de pasado
las debilidades que, por siglos, nos mantuvieron
separados
como seres de distinta estatura

XI

El amor de mi hombre
no querrá rotularme o etiquetarme,
me dará aire, espacio,
alimento para crecer y ser mejor,
como una Revolución
que hace de cada día
el comienzo de una nueva victoria.

Gioconda Belli





The Man Who Loves Me

I

The man who loves me
Should know how to part curtains of flesh,
Fathom my eye’s depths
And know that in me nestles
A tender, transparent swallow.

II

The man who loves me
Will not covet me like a commodity
Nor exhibit me like a sportsman’s trophy.
He will stand by me
Loving, just as I love
And stand by him.

III

The love of the man who loves me
Will be strong as the ceibo trees,
Solid and sheltering as they are,
Clear as a December morning.

IV

The man who loves me
Will not distrust my smile
Nor fear my hair’s profusion.
He will respect sorrow, silence.
And with caresses he will play upon my stomach
As on a guitar
Making music and pleasure issue
From my body’s recesses.

V

The man who loves me
Will discover I can be
A hammock on which to rest his burdens and cares,
A friend with whom to share intimate secrets,
A lake on which to float
Without fear that the anchor of his commitment
Will prevent flight
Should it occur to him to be a bird.

VI

The man who loves me
Will make poetry of his life
Structuring each day
With his gaze set on the future.

VII

But, above all else,
The man who loves me Must love people.
Not as some abstract category
Mentioned carelessly
But as something real, concrete
To whom one shows devotion through actions,
Giving up one’s life if required.

VIII

The man who loves me
Will recognize my face in the midst of battle
And with knee bent to the earth he will love me
As the two of us fire together
At the enemy.

IX

My man in love
Will not fear giving himself
Nor fear finding himself magically smitten
In a plaza filled with great crowds.
He will be able to shout "I love you”
Or make extravagant announcements on top of buildings
Proclaiming his right to feel
The most beautiful and human emotion.

X

My man in love
Will not flee kitchens
Nor the diapers of our child.
His love will be like a refreshing breeze
Carrying away among mists of dream and the past
Weaknesses that, for centuries, kept us divided
As beings of different worth.

XI

My man in love
Will not want to stereotype and standardize me.
He will give me air, space,
Nourishment to grow and improve
Like a Revolution
Which makes of each new day
The beginning of a new victory.

Gioconda Belli

Translation by Julie Mayer-Orozco

This poem was published originally in Somos (Managua: March 1983) and was reprinted in Mujer, Unidad de Comunicación Alternativa de la Mujer (Santiago, Chile: May 1983). Title by WIRE.

(Women’s International Resource Exchange)





REGOLE DEL GIOCO PER UOMINI CHE VOGLIANO AMARE DONNE

I

L’uomo che mi ami
dovrà saper aprire il velo della pelle,
scoprire la profondità dei miei occhi
e conoscere quello che si annida in me,
la rondine trasparente della tenerezza.

II

L’uomo che mi ami
non vorrà possedermi come una mercanzia,
né esibirmi come un trofeo di caccia,
saprà stare al mio fianco
con lo stesso amore
con il quale io starò al suo.

III

L’amore dell’uomo che mi ami
sarà forte come gli alberi di ceibo,
protettivo e sicuro come quelli,
limpido come una mattina di dicembre.

IV

L’uomo che mi ami
non dubiterà del mio sorriso
né temerà l’abbondanza dei miei capelli,
rispetterà la tristezza, il silenzio
e con carezze toccherà il mio ventre come chitarra
perché sgorghi musica ed allegria
dal profondo del mio corpo.

V

L’uomo che mi ami
potrà trovare in me
l’amaca dove riposare
il pesante fardello delle sue preoccupazioni,
l’amica con cui dividere i suoi segreti più intimi,
il lago dove nuotare
senza paura a che l’ancora del compromesso
gli impedisca di volare quando gli succeda d’essere uccello.

VI

L’uomo che mi ami
farà poesia con la sua vita,
costruendo ogni giorno
con lo sguardo posto al futuro.

VII

Però, sopra ogni cosa,
L’uomo che mi ami
dovrà amare il popolo
non come una parola astratta
estratta dalla manica,
ma come qualcosa di reale, concreto,
al quale rendere omaggio con azioni
e dare la vita se è necessario.

VIII

L’uomo che mi ami
riconoscerà il mio viso nella trincea
ginocchio in terra mi amerà
mentre spariamo insieme
contro il nemico.

IX

L’amore del mio uomo
non conoscerà la paura del darsi,
né temerà scoprirsi alla magia dell’innamoramento
in una piazza piena di gente.
Potrà gridare -ti amo
o mettere striscioni dall’alto delle case
proclamando il suo diritto a sentire
il più bello e umano dei sentimenti.

X

L’amore del mio uomo
non fuggirà dalle cucine,
né dai panni del figlio,
sarà come un vento fresco
portando via tra le nubi del sogno e del passato,
le debolezze che, per secoli, ci hanno tenuti separati
come esseri di distinta statura.

XI

L’amore del mio uomo
non vorrà definirmi o etichettarmi,
mi darà aria, spazio,
alimento per crescere ed essere migliore,
come una Rivoluzione
che faccia di ogni giorno
l’inizio di una nuova vittoria.

Gioconda Belli





BENİ SEVMEK İSTEYEN ERKEKLER İÇİN OYUNUN KURALLARI

1.

Beni sevebilmek için bir erkek
tenimin örtüsünü çekip almalı,
gözlerimin ta içine bakmalı
ve görmeli ki, bende yuvalanmıştır
kırlangıç kuşunun şefkati.

2.

Beni sevebilmesi için bir erkeğin
bir malmışım gibi bana sahip olacağı düşüncesi
aklından geçmemeli,
bir av zaferi de değilim gösterilecek;
benim yanımda olmalı yeri
tıpkı benim sevgiyle
ona yandaş olduğum gibi.

3.

Beni sevebilmesi için erkeğin sevgisi
Ceibo ağacı gibi güçlü olmalı
öylesine koruyan ve güvenli
ve bir temmuz sabahı gibi aydın.

4.

Beni sevebilmek için bir erkek
öyle bir gülümsememden alınmamalı,
dolu dolu saçlarımdan korkmamalı
suskunluğa ve üzüntüye saygı göstermeli
ve tenimde oynamalı dudakları
gitar çalar gibi, melodileri
ve sevinci bedenimin derinliklerinden
ortaya çıkartmalı.

5.

Beni sevebilmek için bir erkek
dertlerinin sadık ortağını bulmalı bende
gizlerini paylaşabilen bir arkadaş gibi görmeli beni
ve bir deniz gibi düşünmeli beni,
içinde yelken açtığı
ama korkmamalı
kuş olup uçmak istediğinde
sorumluluklardan bir demirin bu denizde
kendisini engelleyeceğinden.

6.

Beni sevebilmek için bir erkek
hayatını bir şiir yapmalı
yeni bir gün olmalı her günü,
gözleri geleceğe dönük.

7.

Beni sevebilmek için bir erkek
ilkin halkımı sevmeli
öyle soyut bir sevgi değil dil ucuyla
tersine, bir gerçeklik olmalı sevgisi, elle tutulur
kavgasıyla halkımı onurlandırmalı
ve gerektiğinde hazır olmalı hayatını vermeye.

8.

Beni sevebilmek için bir erkek
siperdeki bakışımı da tanımalı
namlusuna mermi sürülmüş tüfeğiyle beni sevmeli,
birlikte nişan aldığımız zaman düşmana.

9.

Erkeğimin sevgisi
bana kendini teslim etmekten utanmamalı
ve korkmamalı kalabalık bir alanda
aşkın büyülü pençesinde kendini görmekten.
Var gücüyle bağırabilmeli "Seni Seviyorum" diye,
ya da evlerin duvarlarına
en insani duyguların en güzeline hakkı olduğunu duyuran

10.

Erkeğimin sevgisi
mutfağın kokusundan
Bizi sanki çok farklı yaratıklarmışız gibi
yüzyıllardır ayıran engelleri
rüyadan ve zamandan bir bulutta uzaklaştıran
taze bir rüzgar gibidir onun sevgisi.

11.

Erkeğimin sevgisi
beni bağlamamayı ister, belirlememeyi
bana havayı, besini ve toprağı verir
boy atmam ve zenginleşmem için,
her yeni günün yeni bir devrimi getirdiği gibi.

Gioconda Belli

Türkçesi: Alper Öktem

(Gioconda Belli - Seni Sevebilmek Nikaragua / Öteki Yayınevi / İkinci Baskı, 1998 / Ankara)

Model: Jaya Goa by Olga Polozova