El laberinto de la soledad / Octavio Paz

"Y no terminan aquí nuestras diferencias. Ellos [los estadounidenses] son crédulos, nosotros [los mexicanos] creyentes; aman los cuentos de hadas y las historias policíacas, nosotros los mitos y las leyendas. Los mexicanos mienten por fantasía, por desesperación o para superar su vida sórdida; ellos no mienten, pero sustituyen la verdad verdadera, que es siempre desagradable, por una verdad social. Nos emborrachamos para confesarnos; ellos para olvidarse. Son optimistas; nosotros nihilistas —sólo que nuestro nihilismo no es intelectual, sino una reacción instintiva: por lo tanto es irrefutable—. Los mexicanos son desconfiados; ellos abiertos. Nosotros somos tristes y sarcásticos; ellos alegres y humorísticos. Los norteamericanos quieren comprender; nosotros contemplar. Son activos; nosotros quietistas: disfrutamos de nuestras llagas como ellos de sus inventos. Creen en la higiene, en la salud, en el trabajo, en la felicidad, pero tal vez no conocen la verdadera alegría, que es una embriaguez y un torbellino. En el alarido de la noche de fiesta nuestra voz estalla en luces y vida y muerte se confunden; su vitalidad se petrifica en una sonrisa: niega la vejez y la muerte, pero inmoviliza la vida."

Octavio Paz - (El Pachuco y Otros Extremos / El laberinto de la soledad)





"And our differences do not end there. The North Americans  are credulous and we are believers; they love fairy tales and  detective stories and we love myths and legends. The Mexican tells lies because he delights in fantasy, or because he is desperate, or because he wants to rise above the sordid facts of his life; the North American does not tell lies, but he substitutes social truth for the real truth, which is always disagreeable. We get drunk in order to confess; they get drunk in order to forget. They are optimists and we are nihilists except that our nihilism is not intellectual but instinctive, and therefore irrefutable. We are suspicious and they are trusting. We are sorrowful and sarcastic and they are happy and full of jokes. North Americans want to understand and we want to contemplate. They are activists and we are quietists; we enjoy our wounds and they enjoy their inventions. They believe in hygiene, health, work and contentment, but perhaps they have never experienced true joy, which is an intoxication, a whirlwind. In the hubbub of a fiesta night our voices explode into brilliant lights, and life and death mingle together, while their vitality becomes a fixed smile that denies old age and death but that changes life to motionless stone."

Octavio Paz - (The Pachuco and Other Extremes / The Labyrinth of Solitude)

Translated by Lysander Kemp





"Ama [Kuzeyamerikalılarla] farklılıklarımız burada bitmez. Onlar kolay inanırlar, biz zaten inançlıyızdır; onlar peri masallarını ve polisiye hikayeleri severler, biz destanları ve efsaneleri. Meksikalılar hayatı biraz renklendirmek için, umutsuzluktan ya da yoksul hayatlarının azıcık dışına çıkabilmek için yalan söylerler; Kuzeyamerikalılar yalan söylemezler ama her zaman cansıkıcı olan hakiki gerçeklerin yerine sosyal gerçekleri kullanırlar. Biz birbirimize anlatmak için içeriz, onlar unutmak için. Onlar iyimserdir, biz nihilist –lakin bizim nihilizmimiz entelektüel değildir yalnızca içgüdüsel bir tepkidir: bu yüzden de tartışmaya gelmez. Meksikalılar şüphecidir, Kuzeyamerikalılar açıktır. Biz hüzünlü ve alaycıyızdır; onlar neşeli ve şakacı. Kuzeyamerikalılar anlamak isterler, biz gözlemlemek isteriz. Onlar girişkendirler, biz suskun, biz yaralarımızdan hoşlanırız, onlar icatlarından. Onlar hijyene, sağlığa, çalışmaya ve mutluluğa inanırlar ama belki de özünde kendinden geçip bir duygu seline kapılma olan gerçek mutluluğu hiç tatmamışlardır. Bizim haykırışlarımız fiesta gecelerinin uğultusu içinde bir şimşek gibi çaktığında hayat ve ölüm birbirine karışır; yaşamsal olan her şey bir gülümsemede taşlaşır: ölümü ve yaşlılığı reddeder bu gülümseme ama hayatı da hareketsiz bırakır."

Octavio Paz - (Paçuko ve Ötekiler / Yalnızlık Dolambacı)

Çeviri: Bozkurt Güvenç - Bülent Kale

Photo by Manuel Álvarez Bravo