Me gustas cuando callas porque estás como ausente,
y me oyes desde lejos, y mi voz no te toca.
Parece que los ojos se te hubieran volado
y parece que un beso te cerrara la boca.
Como todas las cosas están llenas de mi alma
emerges de las cosas, llena del alma mía.
Mariposa de sueño, te pareces a mi alma,
y te pareces a la palabra melancolía.
Me gustas cuando callas y estás como distante.
Y estás como quejándote, mariposa en arrullo.
Y me oyes desde lejos, y mi voz no te alcanza:
déjame que me calle con el silencio tuyo.
Déjame que te hable también con tu silencio
claro como una lámpara, simple como un anillo.
Eres como la noche, callada y constelada.
Tu silencio es de estrella, tan lejano y sencillo.
Me gustas cuando callas porque estás como ausente.
Distante y dolorosa como si hubieras muerto.
Una palabra entonces, una sonrisa bastan.
Y estoy alegre, alegre de que no sea cierto.
Pablo Neruda
Veinte poemas de amor y una canción desesperada, (1924)
POEM 15
I like for you to be still: it is as though you were absent,
and you hear me from far away and my voice does not touch you.
It seems as though your eyes had flown away
and it seems that a kiss had sealed your mouth.
As all things are filled with my soul
you emerge from the things, filled with my soul.
You are like my soul, a butterfly of dream,
and you are like the word Melancholy.
I like for you to be still, and you seem far away.
It sounds as though you were lamenting, a butterfly cooing like a dove.
And you hear me from far away, and my voice does not reach you:
Let me come to be still in your silence.
And let me talk to you with your silence
that is bright as a lamp, simple as a ring.
You are like the night, with its stillness and constellations.
Your silence is that of a star, as remote and candid.
I like for you to be still: it is as though you were absent,
distant and full of sorrow as though you had died.
One word then, one smile, is enough.
And I am happy, happy that it's not true.
Pablo Neruda
Twenty Love Poems and a Song of Despair, (1924)
Translated by W. S. Merwin
POEM 15
I like you calm, as if you were absent,
and you hear me far-off, and my voice does not touch you.
It seems that your eyelids have taken to flying:
it seems that a kiss has sealed up your mouth.
Since all these things are filled with my spirit,
you come from things, filled with my spirit.
You appear as my soul, as the butterfly’s dreaming,
and you appear as Sadness’s word.
I like you calm, as if you were distant,
you are a moaning, a butterfly’s cooing.
You hear me far-off, my voice does not reach you.
Let me be calmed, then, calmed by your silence.
Let me commune, then, commune with your silence,
clear as a light, and pure as a ring.
You are like night, calmed, constellated.
Your silence is star-like, as distant, as true.
I like you calm, as if you were absent:
distant and saddened, as if you were dead.
One word at that moment, a smile, is sufficient.
And I thrill, then, I thrill: that it cannot be so.
Pablo Neruda
Twenty Love Poems and a Song of Despair, (1924)
Translation by A. S. Kline
POEME 15
Ton silence m'enchante et ce semblant d'absence
quand tu m'entends de loin, sans que ma voix t'atteigne.
On dirait que tes yeux viennent de s'envoler,
on dirait qu'un baiser t'a refermé la bouche.
Comme tout ce qui est est empli de mon âme
tu émerges de tout, pleine de l'âme mienne.
Papillon inventé, tu ressembles à mon âme,
tu ressembles aussi au mot mélancolie.
Ton silence m'enchante et cet air d'être loin.
Tu te plains, dirait-on, roucoulant papillon.
Et tu m'entends de loin, sans que ma voix t'atteigne
laisse-moi faire silence dans ton silence.
Laisse-moi te parler aussi par ton silence
simple comme un anneau et clair comme une lampe.
Tu es comme la nuit, constellée, silencieuse.
Ton silence est d'étoile, aussi lointain et simple.
J'aime quand tu te tais car tu es comme absente.
Comme si tu mourrais, distante et douloureuse.
Il ne faut qu'un sourire, et un seul mot suffit
à me rendre joyeux : rien de cela n'était.
Pablo Neruda
Vingt poèmes d'amour et une chanson désespérée, (1924)
POESIA 15
Mi piaci quando taci perché sei come assente,
e mi ascolti da lontano, e la mia voce non ti tocca.
Sembra che si siano dileguati i tuoi occhi
e che un bacio ti abbia chiusa la bocca.
Siccome ogni cosa e piena della mia anima
tu emergi dalle cose, piena dell'anima mia.
Farfalla di sogno, assomigli alla mia anima,
e assomigli alla parola malinconia.
Mi piaci quando taci e sei come distante.
Sembri lamentarti, farfalla che tuba.
E mi ascolti da lontano e la mia voce non ti giunge:
lascia che io taccia con il silenzio tuo.
Lascia che ti parli anche con il tuo silenzio
chiaro come una lampada, semplice come un anello.
Sei come la notte, silenziosa e stellata.
Il tuo silenzio e di stella, cosi lontano e semplice.
Mi piaci quando taci perché sei come assente.
Distante e dolorosa come se fossi morta.
Poi basta una parola, un sorriso.
E sono felice, felice che non sia vero.
Pablo Neruda
Venti poesie d'amore e una canzone disperata, (1924)
15.
Seviyorum susmanı, yokluk gibisin çünkü,
sesim sana varmadan işitiyorsun beni.
Havalanıyor gibi gözlerin yerlerinden
ve sanki bir öpüşle kapanmış ağzın yeni.
Benim ruhumla dolu bütün nesneler gibi
yine benim ruhumla yükselirsin her şeyden.
Ruhuma benziyorsun, düş kelebeğim benim,
karasevda sözüne benziyorsun tıpkı sen.
Seviyorum susmanı, uzaklıklar gibisin.
İnler gibisin hem de, kuğuran kelebeğim.
İşitiyorsun beni sesim sana varmadan:
Senin sessizliğinle ben de susayım derim.
Seninle konuşayım o senin yüzük gibi
yalın sessizliğinde, o lamba gibi parlak.
Gece gibisin sen de sessiz, yıldız içinde.
Sessizliğin bir küçük yıldızdır senin, uzak.
Seviyorum susmanı, yokluk gibidir çünkü.
Öyle uzak, acılı, ölüp gitmiş gibi sen.
Yeter o zaman bir söz, bir gülümseyiş bile.
Sevinirim, başka şey yok öyle sevindiren.
Pablo Neruda - (Yirmi Aşk Şiiri ve Umutsuz bir Şarkı)
Çeviri: Sait Maden
XV.
Suskunluğun sevindirir beni, çünkü uzakta gibi görünürsün,
ve işitirsin beni uzaklardan, ulaşmasa da sesim sana.
Görünüş o ki, gözlerin uçmuş gitmiş uzaklara,
ve kapalı ağzın bir öpüş gördü sanki.
Tam da her şey ruhum tarafından izlenmişken,
çıkarsın ortaya o bütünden, ruhumdan benim.
Bir düş kelebeği gibi benzersin ruhuma,
ve hatırlatırsın bana melankoli sözcüğünü.
Suskunluğun sevindirir beni, uzakta gibi göründüğünde.
Ve şikâyet ettiğin şey, ses çıkaran bir kelebek.
Ve işitirsin beni uzaklardan, ulaşmasa da sesim sana:
Öyleyse bırak susayım senin suskunluğunla.
Öyleyse bırak seninle konuşayım, senin suskunluğunla,
bir lamba gibi aydınlık, bir yüzük gibi gösterişsiz.
Suskunluğu ve yıldızlarıyla gece gibisin.
Yıldızdan doğmuş suskunluğun, öyle uzak ve sade.
Suskunluğun sevindirir beni, uzakta gibi göründüğünde.
Uzakta ve acı dolusun, ölmüşsün sanki.
Bir sözcük, bir gülümseme yeter.
O zaman mutluyum, mutlu, çünkü gerçek değil bu.
Pablo Neruda
Çeviri: İsmail Haydar Aksoy
[“Yirmi Aşk Şiiri ve Umutsuz Bir Şarkı”dan]
 |
| Photo by David Dubnitskiy |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder