Aspiración / Octavio Paz

ASPIRACIÓN

1

Sombras del día blanco
Contra mis ojos. Yo no veo
Nada sino lo blanco:
La hora en blanco, el alma
Desatada del ansia y de la hora.

Blancura de aguas muertas,
Hora blanca, ceguera de los ojos abiertos.
Frota tu pedernal, arde, memoria,
Contra la hora y su resaca.
Memoria, llama nadadora.

2

Desatado del cuerpo, desatado
Del ansia, vuelvo al ansia, vuelvo
A la memoria de tu cuerpo. Vuelvo.
Y arde tu cuerpo en mi memoria,
Arde en tu cuerpo mi memoria.

Cuerpo de un Dios que fue cuerpo abrasado,
Dios que fue cuerpo y fue cuerpo endiosado
Y es hoy tan sólo la memoria
De un cuerpo desatado de otro cuerpo:
Tu cuerpo es la memoria de mis huesos.

3

Sombra del sol Solombra segadora
Ciega mis manantiales trasojados
El nudo desanuda siega el ansia
Apaga el ánima desanimada.

Mas la memoria desmembrada nada
Desde los nacederos de su nada
Los manantiales de su nacimiento
Nada contra corriente y mandamiento

Nada contra la nada
Ardor del agua
Lengua de fuego fosforece el agua
Pentecostés palabra sin palabras

Sentido sin sentido no pensado
Pensar que transfigura la memoria
El resto es un manojo de centellas.

Octavio Paz - (Homenaje y profanaciones / 1960)





ASPIRATION

1

Shadows of white day
against my eyes. I see
nothing but white:
white hour, soul unchained
from desire, from the hour.

Whiteness of still waters,
white hour, blindness of open eyes.
Strike your flint, burn, memory,
against the hour and its undertow.
Memory, swimming flame.

2

Unchained from the body, unchained
from desire, I return to desire, I return
to the memory of your body. I return.
And your body burns in my memory,
my memory burns in your body.

Body of a God that was a burning body,
God that was a body, a body made God,
and now, alone, is only the memory
of a body unchained from another body:
your body is the memory of my bones.

3

Shadow of the sun sickle Sunshadow
casts over my downcast well
unknots the knot mows down desire
unflames this heartsick heart

Yet dismembered memory swims
from the birthsprings of nothing
from the wellsprings of birth
swims against the current and commands

swims against nothing
The flaming of water
the tongue of fire phosphorescing the water
the worldless words of Whitsuntide

Aware without unthought awareness
thought recasting memory itself
The rest is a handful of flares

Octavio Paz - (Homage And Desecrations / 1960)





NEFES ALIŞ

1

Beyaz günün gölgeleri
gözlerime karşı. Gördüğüm
beyaz yalnızca:
beyaz saat, ruh bağımsız
arzudan, saatten.

Usul suların sessizliği,
beyaz saat, açık gözlerin körlüğü.
çak çakmaktaşını, yak, bellek,
saate ve anafora karşı.
Bellek, yüzen alev.

2

Bağımsız bedenden, arzudan
bağımsız, geri dönüyorum arzuya, dönüyorum
bedeninin belleğine. Dönüyorum geriye.
Ve bedenin belleğimde yanıyor,
belleğim yanıyor bedeninde.

Bir tanrı bedeniydi yanan
tanrıydı o beden ve yarattı tanrıyı beden
ve şimdi, yalnızdır, başka bedenlerden sadece
bağımsızlaşmış bir bedenin belleği sadece:
bedenin kemiklerimin belleği.

3

Güneş-orağın gölgesi fırlatıyor Güneş-gölgeyi
kederli kuyumun üstünden
çözüyor düğümlü ekinleri arzunun dibinden
tutuşturmaz bu sayrı yüreği

Ne ki parçalanmış bellek yüzer
hiçliğin doğum kaynaklarından
doğumun kaynaklarından
yüzer akıntıya ve yetkilere karşı

yüzer hiç’e doğru
suyun zaafı
dört fosforlu suyun dili
Paskalya’nın yedinci pazarının dünyasız sözcükleri

Farkında ol düşünmeden farkında olmanın
düşünce geri fırlatır belleği kendiliğinden
Gerisi bir avuç gösteriş

Octavio Paz

Çeviri: İsmail Haydar Aksoy

Photo by Klaus Ender