El cielo es de ceniza.
Los árboles son blancos,
y son negros carbones
los rastrojos quemados.
Tiene sangre reseca
la herida del Ocaso,
y el papel incoloro
del monte está arrugado.
El polvo del camino
se esconde en los barrancos,
están las fuentes turbias
y quietos los remansos.
Suena en un gris rojizo
la esquila del rebaño,
y la noria materna
acabó su rosario.
El cielo es de ceniza,
los árboles son blancos.
(1920)
Federico García Lorca
FIELD
The sky is ash.
The trees are white,
and burnt coal-black
the stubble stripes.
The Sunset's wound
is bleeding dry,
and ridges crease
bleak paper heights.
The roadside dust
in gullies hides.
The springs raise silt;
the coves subside.
In reddish grey
the sheep-shear chimes,
and motherlike, the waterwheel
has rounded off its rosary.
The sky is ash.
The trees are white.
(1920)
Federico García Lorca
CAMPAGNA
Il cielo è di cenere.
Gli alberi sono bianchi,
e son carboni neri
le stoppie bruciate.
Ha sangue asciutto
la ferita dell'Occaso,
e la carta incolore
del monte è raggrinzita.
La polvere della strada
si nasconde nei burroni,
sono torbide le fonti
e quieti gli stagni.
Suona in un grigio rossiccio
il campano del gregge,
e la noria materna
terminò il suo rosario.
Il cielo è di cenere.
Gli alberi sono bianchi.
(1920)
Federico García Lorca
KIR
Gökyüzü külden şimdi,
ağaçlarsa ağarmış
ve kara kömürdendir
anızlar yanık yanık.
Batan yaralı günün
kurumuş bütün kanı
ve buruşuk içinde
dağın renksiz kâğıdı.
Çukurların içine
saklanmış yol tozları;
gölcük suları durgun,
pınarlar bozbulanık.
Çalar kızılımsı çil
sürünün çıngırağı,
tespihini tamamlar
ana bostan dolabı.
Gökyüzü külden şimdi,
ağaçlarsa ağarmış.
(1920)
Federico García Lorca
Çeviri: Sait Maden
 |
| Photo by Pierre Pellegrini |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder