Я разлюбил тебя... Банальная развязка.
Банальная, как жизнь, банальная, как смерть.
Я оборву струну жестокого романса,
гитару пополам — к чему ломать комедь!
Лишь не понять щенку — лохматому уродцу,
чего ты так мудришь, чего я так мудрю.
Его впущу к себе — он в дверь твою скребется,
а впустишь ты его — скребется в дверь мою.
Пожалуй, можно так с ума сойти, метаясь...
Сентиментальный пес, ты попросту юнец.
Но не позволю я себе сентиментальность.
Как пытку продолжать — затягивать конец.
Сентиментальным быть не слабость — преступленье,
когда размякнешь вновь, наобещаешь вновь
и пробуешь, кряхтя, поставить представленье
с названием тупым «Спасенная любовь».
Спасать любовь пора уже в самом начале
от пылких «никогда!», от детских «навсегда!».
«Не надо обещать!» — нам поезда кричали,
«Не надо обещать!» — мычали провода.
Надломленность ветвей и неба задымленность
предупреждали нас, зазнавшихся невежд,
что полный оптимизм — есть неосведомленность,
что без больших надежд — надежней для надежд.
Гуманней трезвым быть и трезво взвесить звенья,
допрежь чем их надеть,— таков закон вериг.
Не обещать небес, но дать хотя бы землю.
До гроба не сулить, но дать хотя бы миг.
Гуманней не твердить «люблю...», когда ты любишь.
Как тяжело потом из этих самых уст
услышать звук пустой, вранье, насмешку, грубость,
и ложно полный мир предстанет ложно пуст.
Не надо обещать... Любовь — неисполнимость.
Зачем же под обман вести, как под венец?
Виденье хорошо, пока не испарилось.
Гуманней не любить, когда потом — конец.
Скулит наш бедный пес до умопомраченья,
то лапой в дверь мою, то в дверь твою скребя.
За то, что разлюбил, я не прошу прощенья.
Прости меня за то, что я любил тебя.
Евгения Евтушенко
BREAKING UP
I fell out of love: that’s our story’s dull ending,
as flat as life is, as dull as the grave.
Excuse me–I’ll break off the string of this love song
and smash the guitar. We have nothing to save.
The puppy is puzzled. Our furry small monster
can’t decide why we complicate simple things so–
he whines at your door and I let him enter,
when he scratches at my door, you always go.
Dog, sentimental dog, you’ll surely go crazy,
running from one to the other like this–
too young to conceive of an ancient idea:
it’s ended, done with, over, kaput. Finis.
Get sentimental and we end up by playing
the old melodrama, “Salvation of Love.”
“Forgiveness,” we whisper, and hope for an echo;
but nothing returns from the silence above.
Better save love at the very beginning,
avoiding all passionate “nevers,” “forevers;”
we ought to have heard what the train wheels were shouting,
“Do not make promises!” Promises are levers.
We should have made note of the broken branches,
we should have looked up at the smokey sky,
warning the witless pretensions of lovers–
the greater the hope is, the greater the lie.
True kindness in love means staying quite sober,
weighing each link of the chain you must bear.
Don’t promise her heaven–suggest half an acre;
not “unto death,” but at least to next year.
And don’t keep declaring, “I love you, I love you.”
That little phrase leads a durable life–
when remembered again in some loveless hereafter,
it can sting like a hornet or stab like a knife.
So–our little dog in all his confusion
turns and returns from door to door.
I won’t say “forgive me” because I have left you;
I ask pardon for one thing: I loved you before.
Yevgeny Yevtushenko
I'm out of love with you... It's such a trivial story
I'm out of love with you... It's such a trivial story,
as trivial as life, as trivial as death.
I'll break off the romance without feeling sorry,
and smashed be my guitar! Why make pretence at length?
Our shaggy ugly dog does not appear to catch us,
he doesn't understand what we have got in mind
for when I let him in at your front door he scratches,
and when you let him in he'll come to scratch at mine.
The way he runs about, he can go quite mental...
You sentimental dog, you're too young, my friend.
Me, I shall not let myself be sentimental,
I'd just prolong the torture by putting off the end.
Sentimentality's a crime and not just human weakness.
When you give in again, you promise once again
and try to stage a show, albeit without willingness,
choosing a silly name, something like "Love Regained".
True love should be protected, kept safe from the beginning
against the ardent "never!" and childish "once for all!".
Don't promise! — the train whistle's in our ears ringing,
Don't promise! — comes the mumbling from the wire call.
The heavy smoky clouds as well as damaged foliage
have many times admonished and warned us ignor'nt snobs:
excessive optimism is caused by lack of knowledge,
and we should draw the line at cherishing big hopes.
The vergers had good sense, they checked the chains for heaviness
before putting them on, they were wise enough
to give the earth instead of promising the heavens,
give instant love instead of eternal love above.
When we're in love it's not humane to say "I love you".
It's hard to hear, escaping the same lips, afterward
abusive empty sounds, lies, rudeness, sneering, laughing,
the world's deceitful fullness will be an empty world.
We shouldn't make a promise for love is not compliance.
Why do we clothe our lies into a wedding dress ?
A vision is all right until it melts like ice.
It's better not to love if love eventually ends.
Our poor little dog whines, getting puzzled, maddened,
dashing from door to door, you should have seen him prance!..
For having ceased to love you I do not ask your pardon,
I ask to pardon me for having loved you once.
Yevgeny Yevtushenko
Translated by Alec Vagapov
Me caí de amor, este es nuestro relato con un opaco final
Me caí de amor, este es nuestro relato con un opaco final,
Tan plano como es la vida, tan aburrida como la tumba
Discúlpame, voy a cortar la cuerda de esta canción de amor
y destrozar la guitarra, no tenemos nada que ahorrar
El cachorro está desconcertado
Nuestro pequeño monstruo peludo
No puede entender por qué complicamos las cosas simples así que
Se queja en tu puerta y lo deje entrar,
Cuando él rasguña en mi puerta, tu siempre te vas
Perro, sentimental perro, seguramente te volverás loco,
Corriendo de un lado a otro como aquí
Demasiado joven para concebir una idea antigua
Se terminó, hecho esta, paso, kaput, fin
Hágase sentimental y terminamos jugando
El viejo melodrama, "Salvación del Amor
'El perdón', susurramos, y esperamos de un eco
Pero nada vuelve del silencio anterior
Mejor ahorrar el amor desde el comienzo,
Evitando todos los apasionados nunca, para siempre
Deberíamos haber escuchado lo que las ruedas del tren gritaban,
'No hagas promesas! Las promesas son palancas
Deberíamos haber hecho nota de las ramas rotas,
Deberíamos haber mirado hacia el cielo humeado,
Advirtiendo las pretensiones necias de amantes
Cuanto mayor es la esperanza, mayor es la mentira
La verdadera bondad en el amor significa permanecer bastante sobrio,
Pesando cada eslabón de la cadena que debes cargar
No le prometas a ella el cielo sugiere la mitad de una hectárea
No 'hasta la muerte', pero al menos hasta el próximo año
Y no sigas declarando, Te amo, Te amo
Esa pequeña frase lleva una vida duradera
Cuando recordado otra vez en unos sin amor en el futuro,
Esto puede picar como un avispón o apuñalar como un cuchillo
Así que nuestro pequeño perro en toda su confusión
Da la vuelta y regresa de puerta a puerta
No voy a decir "perdóname", porque te he dejado
Te pido perdón por una cosa, yo te amaba antes
Yevgueni Yevtushenko
KÜLLENDİ SANA OLAN AŞKIM
Küllendi sana olan aşkım - bayatladı yaşam benzeri
Çözüldü ölüm gibi, içler acısı bir öyküydü
Koparıp atsam bu acımasız aşk şarkısının telini
İkiye parçalasam gitarı - sürdürmek niye bu güldürüyü!
Ne var ki o küçük o tüylü canavar anlamıyor
Neden daha karmaşık yaptığımızı yalın olan her şeyi
Ben alınca içeri koşup senin kapını tırmalıyor
Ama benim kapımı tırmalıyor sen alınca içeri.
Çıldırabilir insan böyle koşturmaktan, gerçekten
Biliyorum daha çok küçüksün, küçük duygusal bir köpek,
Ama duygusal olmaya da karşıyımdır ben.
Neye yarar son perdeyi uzatıp işkenceyi sürdürmek?
Güçsüzlük değil suç demeli duygusallığa aslında
Yumuşayınca yine barışmaya söz verilir
Sonra homurtular yeni bir gösteri için daha
Tadı tuzu kalmamış "Aşkın kurtuluşu için" denir.
Daha en başta tazeyken korunmalıdır aşklar
Atmalı o aşk dolu "Daima!" ve o çocuksu "Asla!"ları,
"Söz vermeyin!" diye bağırıyordu trenler,
"Söz vermeyin!" diye mırıldanıyordu telefon telleri.
Yarı çatlak ağaç dalları ve duman karası gökyüzü
Uyarıyordu bizi, ama haberleri yoktu onların,
İyimserliği yalnızca öğretilmemiş yalınlık gördüğümüzü,
Ve büyük olmadığı zaman daha güvenli olduğunu umutların.
Ayık kalmak gerekir ve tartmalıdır ayık kafayla
İlişkinin değerini, benimsemeden önce-zincirin öğretisidir,
Söz vermemektir göklere ama hiç değilse vermektir toprağa,
Söz vermemektir ölüm ayırana kadar, ama hiç değilse bir yaşam vermektir.
"Seni seviyorum" demeli insan aşık olunca.
Çok acı oluyor sonra aynı ağızdan duymak yıkılışını
Yalanlarla, küçümsemelerle ve alaylarla
Ve bunlardır aldatmacaya döndüren kusursuz sandığımız dünyayı.
Farkına varmaz aşkın insan.
Söz vermemeli ve en iyisi
Öyleyse neden çekeriz insanı, atlarmış gibi yalan seline
Uçup gidene kadar elbette güzeldir imgesi.
Aşık olmamak en iyisi, bilmeliyiz, aşk varmaz bir geleceğe .
Uyuyup duruyor zavallı köpeğimiz, yeter bizi delirtmeye,
Bir senin kapını tırmalıyor patileriyle bir benimkini
Artık sevmiyorum seni; ama niyetim yok senden af dilemeye
Sevmiştim bir zamanlar; bunun için işte, bağışla beni.
Yevgeni Yevtuşenko
Çeviri: Özdemir İnce - Yusuf Cemali
 |
| Photo by Qeta Gvinepadze |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder