Nos silences nos paroles
La lumière qui s'en va la lumière qui revient
Un seul sourire pour nous deux
Par besoin de savoir j'ai vu la nuit créer le jour sans que nous changions d'apparence
Ô bien aimée de tous et bien aimée d'un seul en silence ta bouche a promis d'être heureuse.
De loin en loin dit la haine de proche en proche dit l'amour
Par la caresse nous sortons de notre enfance
Je vois de mieux en mieux la forme humaine
Comme un dialogue d'amoureux le coeur n'a qu'une seule bouche
Toutes les choses au hasard tous les mots dits sans y penser
Les sentiments à la dérive
Les hommes tournent dans la ville
Le regard la parole et le fait que je t'aime tout est en mouvement
Il suffit d'avancer pour vivre d'aller droit devant soi vers tous ceux que l'on aime
J'allais vers toi j'allais sans fin vers la lumière
Si tu souris c'est pour mieux m'envahir
Les rayons de tes bras entrouvraient le brouillard"
'Capitale de la douleur' de Paul Éluard dans Alphaville (1965).
"Your voice, your eyes, your hands, your lips.
Our silences, our words.
Light that goes, light that returns.
A single smile between us.
In quest of knowledge, I watched the night create day while we seemed unchanged.
O beloved of all, beloved of one alone, your mouth silently promised to be happy.
Away, away, says hate; closer, closer, says love.
A caress leads us from our infancy.
Increasingly I see the human form as a lover's dialogue.
The heart has but one mouth. Everything by chance.
All words without thought.
Sentiments adrift.
Men roam the city.
A glance, a word. Because I love you. Everything moves.
We must advance to live. Aim straight ahead toward those you love.
I went toward you, endlessly toward the light.
If you smile, it enfolds me all the better.
The rays of your arms pierce the mist."
'Capital of Pain' of Paul Éluard in Alphaville (1965).
"Tu voz, tus ojos...
Tus manos, tus labios...
Nuestro silencio, nuestras palabras.
La luz que se va, la luz que regresa.
Una sola sonrisa para nosotros dos.
Sin necesidad de saber.
Yo he visto la noche crear el día
sin que nosotros cambiemos de apariencia.
O bien amada de todos,
y bien amada de uno solo
en el silencio tu boca
ha prometido ser feliz.
De lejanía en lejanía dice el odio
De cercanía en cercanía dice el amor
Por la caricia
salimos de nuestra infancia.
Veo de mejor en mejor la forma humana,
como un diálogo de enamorados.
El corazón tiene una sola boca.
Todas las cosas al azar,
Todas las palabras dichas sin pensar.
Los sentimientos a la deriva.
Los hombres giran en la ciudad.
La mirada, la palabra
y el hecho de que te amo.
Todo está en movimiento.
Basta con avanzar para vivir, dirigirse delante de sí hacia todos aquellos que amamos.
Iba hacia ti. Iba hacia la luz.
Si sonríes, es para invadirme mejor.
Los rayos de tus brazos entreabrían la niebla..."
'Capital del dolor' de Paul Éluard en Alphaville (1965).
"La tua voce
i tuoi occhi
le tue mani
le tue labbra
i nostri silenzi
le nostre parole
la luce che se ne va, la luce che ritorna.
Un sorriso solo per noi due.
Per necessità di sapere ho visto la notte creare il giorno, senza che noi cambiassimo d’aspetto.
Oh, beaneamata da tutti o beneamata da uno soltanto
in silenzio, la tua bocca
ha promesso di essere felice.
Sempre più lontano, dice l’odio.
Sempre più vicino, dice l’amore.
Con una carezza noi usciamo dalla nostra infanzia.
Vedo sempre meglio la forma umana.
Come dialogo tra innamorati, il cuore non ha che una sola bocca.
Tutte le cose a caso.
Tutte le parole dette senza pensarci.
I sentimenti alla deriva.
Gli uomini vagano per la città.
Lo sguardo
la parola
e il fatto che io ti amo.
Tutto è in movimento, bisogna avanzare per vivere, andare dritti davanti a sè, incontro a coloro che amiamo. Io andavo verso di te,
andavo senza fine verso la luce.
Se sorridi, è per avvolgermi meglio.
I raggi delle tue braccia squarciano la nebbia."
“Capitale del dolore” di Paul Éluard, ad Alphaville (1965).
"Sesin, gözlerin
Ellerin, dudakların
Sessizliğimiz, sözlerimiz
Giden ışık ve dönen ışık
ikimiz için tek bir gülümseme
Bilme ihtiyacıyla, bizim görünüşümüz değişmeden gecenin gündüzü yaratmasını izledim
Ey herkesin sevgilisi ve tek bir kişinin sevgilisi
Ağzın sessizce mutlu olma sözü verdi.
'Uzaktan uzağa' der nefret, 'yakından yakına' der sevgi
Okşanmak bizi çocukluğumuzdan çıkarır
İnsanın şeklini git gide aşıkların karşılıklı konuşması olarak görüyorum
Her şey hareket halinde
Yaşamak için ilerlemek yeterli, sevdiklerine doğru ilerlemek
Sana doğru gidiyordum, durmaksızın, ışığa doğru
Gülümsemense, bu beni iyice ele geçiriyor
Kollarınsa sisi deliyor."
Alphaville (1965) adlı filmde geçen ve Paul Éluard'ın 'Acının Başkenti' isimli kitapta bulunan bazı dizeler.
"Sesin, gözlerin
Ellerin, dudakların
Sessizliğimiz, kelimelerimiz
Uzaklaşan ışık, geri dönen ışık
Aramızdaki tek bir gülümseme
Bilgiyi ararken gündüzün geceyi yaratışını seyrettim
Biz değişmiyor gibi görünürken sevgilim
Senin dudakların sessizce mutluluk sözü verdi
Uzağa, uzağa dedi nefret; yakına yakına dedi aşk
Bir kucaklayış bizi çocukluğumuzdan çıkarırken
İnsanı aşıklar arasında bir muhabbet olarak gördüm"
Alphaville (1965) adlı filmde geçen ve Paul Éluard'ın 'Acının Başkenti' isimli kitapta bulunan bazı dizeler.
"Sesin, gözlerin
Ellerin, dudakların
Sessizliğimiz, kelimelerimiz
Uzaklaşan ışık, geri dönen ışık
Aramızdaki tek bir gülümseme.
Ararken bilgiyi, gecenin gündüzü yaratışını seyrettim
Biz değişmiyor gibi görünürken.
Her şeyden çok sevgili, biricik sevgili.
Mutluluk sözü çıktı senin ağzından sessizce
Uzağa git, uzağa der nefret; asla, asla der aşk.
Bir kucaklayış bizi ayırırken çocukluğumuzdan
İnsan dediğini âşıklar arasında
bir muhabbet olarak gördüm günden güne."
Alphaville (1965) adlı filmde geçen ve Paul Éluard'ın 'Acının Başkenti' isimli kitapta bulunan bazı dizeler.
.jpg) |
| Alice |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder