Gabriela Mistral - (Vergüenza)

VERGUENZA

Si tú me miras, yo me vuelvo hermosa
como la hierba a que bajó el rocío,
y desconocerán mi faz gloriosa
las altas cañas cuando baje al río.

Tengo vergüenza de mi boca triste,
de mi voz rota y mis rodillas rudas;
ahora que me miraste y que viniste,
me encontré pobre y me palpé desnuda.

Ninguna piedra en el camino hallaste
más desnuda de luz en la alborada
que esta mujer a la que levantaste,
porque oíste su canto, la mirada.

Yo callaré para que no conozcan
mi dicha los que pasan por el llano,
en el fulgor que da a mi frente tosca
en la tremolación que hay en mi mano...

Es noche y baja a la hierba el rocío;
mírame largo y habla con ternura,
¡que ya mañana al descender al río
lo que besaste llevará hermosura!

Gabriela Mistral





SHAME

Under your gaze I will turn beautiful
as the dew-bowed grass.
And when I go down to the river
the high reeds won't know my shining face.

I'm ashamed of my sad mouth,
my harsh voice, my rough knees.
When you looked at me and came to me
I knew myself poor, felt myself naked.

No stone in the road did you find
so bare of the brightness of morning
as this woman you looked upon
because you heard her singing.

I'II be silent now, so those who pass
across the pain won't know my happiness
by the dazzle it lends my heavy face
and the way my hands tremble.

I'ts dark, the dew is bowing down the grass.
Look at me long, speak to me gently,
so that tomorrow when I go down to the river
I will be beautiful wherever you kissed me.

Gabriela Mistral

Translated by Ursula K. Le Guin





VERGOGNA

Se tu mi guardi, divento bella,
bella come lerba baciata dalla rugiada.
Non riconosceranno il mio viso beato
le alte canne quando scenderò al fiume.

Mi vergogno della mia bocca triste,
della mia voce rotta e delle mie ginocchia ruvide.
Ora che tu venisti e mi guardasti
mi ritrovai povera, nuda.

Per via non vè una pietra
che sia più nuda nel crepuscolo
di questa donna cui gettasti
uno sguardo, al sentirla cantare.

Io starò in silenzio: chi passa per la piana
non dovrà vedere la mia felicità,
non dovrà notare il fulgore sulla mia fronte
tozza, né il tremore delle mie mani.

È notte e sullerba cade la rugiada;
guardami a lungo e
parlami con dolcezza.
E quando al mattino scenderà al fiume
colei che baciasti irradierà bellezza.

Gabriela Mistral





UTANÇ

Bana baktığında çiy altındaki çimen kadar güzelleşiyorum
Uzun otlar anımsamıyor benim gururlu
çehremi, yürüdüğümde ırmak boyunca.

Utanıyorum kederli ağzımdan ötürü,
paslı sesimden, kaba dizlerimden ötürü.
Gelip bana baktığında
öyle yoksul ve çıplak hissettim ki kendimi.

Yolda hiç bir taş bulmadın
şafağın ışığındayken daha da çıplak olan
bu kadına baktın
ve duydun şarkısını.

Ova yolunda susuyorum ki
kimse anlamasın mutlu olduğumu
Geniş alnımın ışığından
ya da titreyen elimin deviniminden.

Gece ve düşüyor çiy ota.
Bak bana uzun uzun ve konuş tatlı sözlerle.
Öptüğün kadın güzellikle ışıyacak yarın
yürürken ırmak boyunca!

Gabriela Mistral

Çeviri: İsmail Haydar Aksoy

Water Creatures, by Klaus Kampert