Quand le front de l'enfant, plein de rouges tourmentes,
Implore l'essaim blanc des rêves indistincts,
Il vient près de son lit deux grandes soeurs charmantes
Avec de frêles doigts aux ongles argentins.
Elles assoient l'enfant auprès d'une croisée
Grande ouverte où l'air bleu baigne un fouillis de fleurs,
Et dans ses lourds cheveux où tombe la rosée
Promènent leurs doigts fins, terribles et charmeurs.
Il écoute chanter leurs haleines craintives
Qui fleurent de longs miels végétaux et rosés
Et qu'interrompt parfois un sifflement, salives
Reprises sur la lèvre ou désirs de baisers.
Il entend leurs cils noirs battant sous les silences
Parfumés ; et leurs doigts électriques et doux
Font crépiter parmi ses grises indolences
Sous leurs ongles royaux la mort des petits poux.
Voilà que monte en lui le vin de la Paresse,
Soupirs d'harmonica qui pourrait délirer;
L'enfant se sent, selon la lenteur des caresses,
Sourdre et mourir sans cesse un désir de pleurer.
Arthur Rimbaud
THE SEEKERS OF LICE
When the boy's head, full of raw torment,
Longs for hazy dreams to swarm in white,
Two charming older sisters come to his bed
With slender fingers and silvery nails.
They sit him at a casement window, thrown
Open on a mass of flowers basking in blue air,
And run the fine, intimidating witchcraft
Of their fingers through his dew-dank hair.
He listens to their diffident, sing-song breath,
Smelling of elongated honey off the rose,
Broken now and then by a hiss: saliva sucked
Back from the lip, or a longing to be kissed.
He hears their dark eyelashes start in the sweet-
Smelling silence and, through his grey listlessness,
The crackle of small lice dying, beneath
The imperious nails of their soft, electric fingers.
The wine of Torpor wells up in him then
— Near on trance, a harmonica-sigh —
And in their slow caress he feels
The endless ebb and flow of a desire to cry.
Arthur Rimbaud
Translated by Jeremy Harding
LAS BUSCADORAS DE PIOJOS
Cuando implora la frente tormentosa del niño
El blanco enjambre de los sueños indistintos,
Acuden a su lecho dos hermanas mayores
Con dedos delicados y con uñas de plata.
Lo hacen sentar delante de la ventana abierta
Donde un aire azulado humedece las flores,
Y en su pelo pesado donde cae el rocío
Pasean los terribles dedos embrujadores.
Oye el niño cantar el temeroso aliento
Que huele a larga miel vegetal y rosada
Y que un silbido a veces interrumpe, o la breve
Saliva sobre el labio o un anhelo de besos.
En el silencio escucha el batir de las negras
Pestañas, y los dedos eléctricos y suaves
Hacen sonar en medio de su gris indolencia
En las uñas soberbias la muerte de los piojos.
En su espíritu el vino de la pereza sube,
Suspiro de una harmónica inclinada al delirio;
Con las lentas caricias el niño siente en él
Morir y renacer un deseo de llanto.
Arthur Rimbaud
Traducción: Carlos Cámara y Miguel Frontán
LE CERCATRICI DI PIDOCCHI
Quando la fronte giovane, rossa per le bufere,
Implora il bianco sciame dei bei sogni indistinti,
Accanto al letto vengono due graziose sorelle
Che hanno fragili dita dalle unghie argentine.
Fan sedere il ragazzo a una finestra aperta
Dove l'azzurro inonda un macchia di fiori,
E nei capelli grevi coperti di rugiada
Muovon le dita fini, terribili e maliarde.
Egli ascolta cantare quegli aliti sospesi
Che odorano di mieli veletali e rosati,
Interrotti talvolta da un sibilo, saliva
Ripresa sulle labbra o bramosia di baci.
Ode le ciglia nere battere nel silenzio
Profumato; e le dita elettriche e soavi
Che fanno crepitare nella grigia indolenza
Sotto l'unghie regali la morte dei pidocchi.
Ecco che sale in lui il vino dell'Accidia,
Sospiro di un'armonica che potrebbe impazzire;
Secondo la lentezza delle carezze, sente
Sorgere in lui e spegnersi una voglia di pianto.
Arthur Rimbaud
BİT KIRAN KIZLAR
Karışır kıpkızıl acılarla çocuğun alnı
Daha cıvıl cıvılken düş arıları yüzünde bozbulanık
Yatağına yaklaşır alımlı ablaları
Zarif parmaklarıyla tırnakları gümüşten
Oturturlar çocuğu pencere kıyısına
Geniş açık pencere gök bir çok çiçeği orda yıkar
Ve çocuğun çiğ yağan kabarık saçlarının arasında
Gezdirirler ince, korkunç, çarpıcı parmaklarını
Dinler şarkısını çocuk o ürkek solukların
Çiğ ve bitki ballarında çiçekler açan
Kesilen sık sık öpüş istekleriyle küçük ıslıkların
Belki de tükrük alışverişinden ağızla dudakların
İşitir çarpışını siyah kirpiklerinin sessizlikler altında
O kokulu kirpiklerin. Ve o tatlı mıknatıslı elleri
Çıt çıt yapar boyuna loş bir umursamazlıkta
Ve o şahane tırnaklar arasında minicik bitleri can verişi...
Ve derken yükselir bardakta bir tembellik şarabı
Rüya gören sayıklayan bir armonikanın sesi
Ve çocuk ta canevinde duyar okşamaların yavaşlamasıyla ayarlı
Ansızın kabaran sonra eriyen tükenen sönsen bir ağlama isteğini
Arthur Rimbaud
Çeviri: Sezai Karakoç
 |
| Photo by Monika Ekiert Jezusek |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder