A Smile To Remember / Charles Bukowski

A Smile To Remember

we had the goldfish and they went around and around
in the bowl on the table near the purple drapes
across our front picture window and
my mother, poor fish, always smiling, wanting to
appear happy, she always told me, "be happy, Henry,"
and she was right: it's better to be happy if you
can be
but my father beat her two or three times a week while
raging through his 6 foot two frame because he couldn't
defeat what was attacking him.

my mother, poor fish, poor goldfish, poor nothing fish,
wanting to be happy, being beaten two or three times a
week and telling me to be happy: "Henry, smile!
why don't you smile?"

and then, she always did to show me how, and it was the
saddest smile I ever saw upon the earth, like hell and
hell and hell and hell, and nothing else

one day all the goldfish died, all five of them,
they floated on top of the water, on their sides, the
eye on each top side still open,
and when my father got home he threw them to the cat
there on the kitchen floor and we watched as my mother
smiled

(1982)

Charles Bukowski

https://beamingnotes.com/2014/11/11/analysis-smile-remember-charles-bukowski

https://funkyink.wordpress.com/2012/06/24/critical-analysis-of-charles-bukowskis-a-smile-to-remember





Un sourire à garder en mémoire
 
Nous avions des poissons rouges, et ils tournaient en rond sans fin
dans le bocal sur la table, à côté des lourds rideaux
couvrant la fenêtre panoramique et
ma mère, toujours souriante, qui voulait que
nous fussions tous heureux, me disait : " Sois heureux, Henry!"
et elle avait raison : il vaut mieux être heureux si
on le peut
mais mon père continuait de la battre elle et moi plusieurs fois par semaine
en fulminant dans ses chaussures étroites parce qu'il
ne pouvait pas comprendre ce qui l'attaquait de l'intérieur.
 
Ma mère, pauvre poisson,
qui voulait être heureuse, battue deux à trois fois par semaine,
et qui me disait d'être heureux : "Souris, Henry !"
Pourquoi tu ne souris jamais ?"
 
Et alors elle souriait, pour me montrer comment faire, et
c'était le sourire le plus triste que j'avais jamais vu
 
Un jour, les poissons rouges sont morts, tous les cinq,
ils flottaient à la surface,  sur le côté, leurs yeux encore béants,
et quand mon père est rentré à la maison il les a jeté au chat,
là, sur le sol de la cuisine, et nous avons regardé ça pendant que ma mère
souriait

(1982)

Charles Bukowski

Traduit de l'américain par E. Dupas





Una sonrisa para recordar

Teníamos peces dorados y daban vueltas y vueltas
en la pecera sobre la mesa, junto a las cortinas pesadas
que cubrían el dibujo de la ventana y
mi madre, siempre sonriendo, queriendo que todos
fuéramos felices, decía: “sé feliz, Henry”
y tenía razón: es mejor ser feliz si
puedes
pero mi padre seguía golpeándonos a ella y a mí varias veces a la semana mientras
el odio crecía dentro de su metro ochenta de estatura porque no podía
comprender lo que le atacaba desde dentro.

mi madre, pobre pez,
queriendo ser feliz, golpeada dos o tres veces
a la semana, diciéndome que fuese feliz: 'Henry, ¡sonríe!
¿porqué nunca sonríes?”

y entonces ella sonreía, para mostrarme el modo, y era la
sonrisa más triste que jamás he visto

un día los peces murieron, los cinco
flotaban en el agua, de costado, sus
ojos aún abiertos,
y cuando mi padre llegó a casa, se los tiró al gato
allí sobre el suelo de la cocina y me quedé mirando como mi madre
sonreía.

(1982)

Charles Bukowski





Un sorriso da ricordare

Avevamo dei pesci rossi,  e giravano giravano
dentro alla boccia sul tavolo, vicino alle pesanti tende
che coprivano il vano della finestra;
mia madre, sempre sorridente, desiderava vederci tutti contenti,
e mi diceva : "sii felice Henry!"
Aveva ragione, meglio essere felici, quando è possibile.

Ma mio padre ci picchiava continuamente
rabbioso di non capire che cosa fosse a minacciarlo
dentro quella sua mole di 100 kg. e passa.

E mia madre che, poveretta, presa a botte ogni due giorni,
voleva essere felice, mi diceva: "Henry sorridi, perché mai non sorridi ?"
cercando di sorridere lei, per darmi l'esempio.
Il suo era il sorriso più triste che si potesse vedere.

Un giorno i pesci rossi han tirato le cuoia, tutti e cinque.
Galleggiavano su un fianco, a pelo d’acqua, con gli occhi aperti.
Quando mio padre tornò a casa li lanciò al gatto,
direttamente sul pavimento della cucina,
e noi la guardammo, ma stava sorridendo.

(1982)

Charles Bukowski

Traduzione di Maria Cristina Aschieri

https://mariacristinaaschieri.blogspot.com/2011/02/un-sorriso-da-ricordare.html





Hatırlanacak Bir Gülümseme

japon balıklarımız vardı ve döner dururlardı
akvaryumlarında, büyük pencereyi kapatan kalın perdelerin
yanındaki masada
annem, hep gülümser, hepimizin mutlu olmasını
isterdi, ve bana der di, "mutlu ol Henry!"
ve haklıydı da.Mutlu olmak daha iyidir tabi
olabilirsen
ama babam onu ve beni haftada bir kaç kez dövmeye devam etti
1.80'lik kalıbının içinde kudururken, çünkü
anlayamıyordu ki ona neyin saldırdığını içerden.

annem, zavallı balık,
mutlu olmak isteyen, haftada iki üç kez dayak
yiyen, multu olmamı söylerdi: "henry, gülümse!
neden hiç gülmezsin sen ?"

ve sonra gülümserdi, nasıl gülümseneceğini göstermek için ve o
gördüğüm en hüzünlü gülümsemeydi

bir gün japon balıkları öldü, beşi birden,
suda yüzüyorlardı, yan yatmış,
gözleri hala açık,
ve babam eve gelip onları kediye attığında
oracıkta mutfağın ortasına ve biz izledik annem
gülümserken

(1982)

Charles Bukowski

Charles Bukowski, Los Angeles, c.1970, by Richard Robinson