La Notte (1961)
"When I awoke this morning you were still asleep. As I awoke I heard your gentle breathing. I saw your closed eyes, beneath wisps of stray hair and I was deeply moved. I wanted to cry out, to wake you, but you slept so deeply, so soundly. In the half light your skin glowed with life, so warm and sweet I wanted to kiss it, but I was afraid to wake you. I was afraid of you awake in my arms again. Instead, I wanted something no one could take from me, mine alone, this eternal image of you. Beyond your face I saw a pure, beautiful vision showing us in the perspective of my whole life...all the years to come, even all the years past. That was the most miraculous thing: to feel for the first time, that you had always been mine, that this night would go on forever, united with your warmth, your thought, your will. At that moment, I realized how much I loved you, Lidia. I wept with the intensity of the emotion, for I felt that this must never end. We would remain like this all our lives, not only close, but belonging to each other in a way that nothing could ever destroy except the apathy of habit, the only threat. Then you wakened and, smiling, put your arms around me, kissed me, and I felt there was nothing to fear. We would always be as we were at that moment, bound by stronger ties than time and habit."
The Night (1961)
"Esta mañana tú aún dormías y yo estaba despierto. Poco a poco, saliendo del sueño he sentido tu respiración ligera. Entre el pelo que te tapaba la cara te he visto los ojos cerrados. He sentido cómo la conmoción se me ponía en la garganta y tenía ganas de gritar y despertarte porque tu cansancio era demasiado profundo y mortal. En la penumbra, la piel de tus brazos y tu cuello estaba viva y yo la sentía tibia y seca. Quería pasarle los labios por encima pero la idea de perturbar tu sueño y de tenerte despierta entre mis brazos, me retenía. Prefería tenerte así, como algo que nadie podía quitarme porque sólo yo la poseía. Una imagen tuya para siempre. Más allá de tu rostro, veía algo más puro y profundo donde me reflejaba. Te veía a ti en una dimensión que comprendía todo mi tiempo de vida, todos los futuros y hasta los vividos antes de conocerte ya preparado para conocerte. Éste era el pequeño milagro de un despertar, sentir por primera vez que tú me pertenecías no sólo entonces y que la noche se prolongaba para siempre, a tu lado, en el calor de tu sangre, de tus pensamientos, de tu voluntad, que se confundía con la mía. Por un momento, he entendido cuánto te amaba, Lidia y ha sido una sensación tan intensa que se me han llenado los ojos de lágrimas. Era porque pensaba que esto no debería terminar nunca que toda mi vida debería ser como el despertar de hoy, sentirte, ya no mía, sino una parte de mí, algo que respira conmigo y que nada podría destruirlo sino la torpe indiferencia de una rutina que veo como única amenaza. Luego, te has despertado y sonriendo, aún adormecida me has besado, y yo he sentido que no debería temer nada, que nosotros siempre estaremos como en ese momento, unidos por algo que es más fuerte que el tiempo y que la rutina"
La Noche (1961)
"Bu sabah uyandığımda sen hâlâ uykudaydın. Usul usul nefes alışına kulak verdim. Dağınık saçlarının arasından gözlerini gördüğümde içimi derin bir hüzün kapladı. Seni uyandırmak için haykırmak istedim, ne var ki, çok derin uykulardaydın. Loş ışıkta canlılıkla parıldayan tenin öylesine sıcak, öylesine güzeldi ki, onu öpmek istedim. Ama seni uyandırmaktan korkuyordum. Seni, kollarımda yeniden uyanık olarak görmekten korkuyordum. Onun yerine, kimsenin benden alamayacağı, sadece bana ait olacak bir şeyi istiyordum: sonsuza dek ben de kalacak imajını. Yüzünde çok daha güzel ve etkileyici şeylerin yansımalarını gördüm. Başka bir boyutta seni ve tüm yaşantımı gördüm. Seninle geçireceğim tüm yıllarımı ve hatta sensiz geçen geçmişimi bile. Bundan daha mucizevî bir şey olamazdı: Bir ömür boyu benim olduğunu ilk kez olarak hissedebilmiştim. Bu gece sonsuza dek sürüp gidecekti. Seni düşünerek, seni arzulayarak, sıcaklığını hissederek. O an seni ne çok sevdiğimin farkına vardım, Lidia. İçimde kabaran duygularla gözlerim doldu. Bunun hiç bitmemesini, bir ömür böyle sürmesini arzuladım. Sadece yakın olmayacak, ayrıca birbirimize ait olacaktık. Bu şekilde olursak bizi hiçbir şey ayıramazdı. Tek korkulacak şey, ilgisizliğin alışkanlık haline gelmesiydi. Sonra yüzünde bir gülümsemeyle uyandın, bana sarıldın, beni öptün. Ve o an korkumun yersiz olduğunu anladım. Zamanın ve alışkanlıkların etkilerinden sakınıp, sonsuza dek hep böyle kalacaktık."
Gece (1961)
La Notte (1961) - Director: Michelangelo Antonioni. Stars: Jeanne Moreau & Marcello Mastroianni. |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder