Ich habe um meine Kindheit gebeten, und sie ist wiedergekommen, und ich fühle, daß sie immer noch so schwer ist wie damals und daß es nichts genützt hat, älter zu werden."
Rainer Maria Rilke - (Die Aufzeichnungen des Malte Laurids Brigge, 1910)
"The fear that a small woolen thread sticking out of the hem of my blanket may be hard, hard and sharp as a steel needle; the fear that this little button on my night-shirt may be bigger than my head, bigger and heavier; the fear that the breadcrumb which just dropped off my bed may turn into glass, and shatter when it hits the floor, and the sickening worry that when it does, everything will be broken, for ever; the fear that the ragged edge of a letter which was torn open may be something forbidden, which no one ought to see, something indescribably precious, for which no place in the room is safe enough; the fear that if I fell asleep I might swallow the piece of coal lying in front of the stove; the fear that some number may begin to grow in my brain until there is no more room for it inside me; the fear that I may be lying on granite, on gray granite; the fear that I may start screaming, and people will come running to my door and finally force it open, the fear that I might betray myself and tell everything I dread, and the fear that I might not be able to say anything, because everything is unsayable,—and the other fears... the fears.
I prayed to rediscover my childhood, and it has come back, and I feel that it is just as difficult as it used to be, and that growing older has served no purpose at all."
Rainer Maria Rilke - (The Notebooks of Malte Laurids Brigge, 1910)
Translated by Stephen Mitchell
"El miedo de que un pequeño hilo de lana que sale del ribete del cobertor sea duro, duro y penetrante como una aguja de acero; el miedo de que este pequeño botón de mi camisa de dormir sea más grande que mi cabeza, grande y pesado; el miedo de que esta miga de pan, que ahora cae de mi lecho, sea de vidrio y se haga astillas cuando toque el suelo; y la agobiante inquietud de que en realidad se ha de romper todo, todo para siempre; el miedo de que ese borde de una carta abierta sea algo prohibido, que na die debe ver, algo indescriptiblemente precioso para lo cual ningún lugar de la habitación resulta completamente seguro; el miedo de tragarme, mientras estoy dormido, un trozo de carbón de la estufa; el miedo de que una cifra cualquiera comience a crecer en mi cerebro hasta no ha llar en mí espacio para su expansión; el miedo de que sea de granito el lugar donde estoy acostado, de granito gris; el miedo de que se me escape un grito y todos se agolpen ante mi puerta y terminen derribándola; el miedo de llegar a traicionarme, de contar todo aquello de que tengo miedo, y el miedo de no poder decir nada porque todo es tan incierto; y los otros miedos...
He rezado para volver a encontrar mi infancia, y ha vuelto, y siento que aún está dura como antes, y que no me ha servido de nada envejecer."
Rainer María Rilke - (Los cuadernos de Malte Laurids Brigge, 1910)
"L’angoscia che un piccolo filo di lana che sbuca dall’orlo della coperta sia duro, duro e aguzzo come un ago d’acciaio; l’angoscia che questo bottoncino della mia camicia da notte sia più grosso della mia testa, grosso e pesante; l’angoscia che questa briciola di pane, che ora cade dal mio letto, divenga di vetro e vada in frantumi, e il pensiero opprimente che con questo si infranga tutto, tutto per sempre; l’angoscia che questo lembo di busta stracciata sia qualcosa di proibito che nessuno deve vedere, qualcosa di indicibilmente prezioso, per cui non vi è nella camera un posto abbastanza sicuro; l’angoscia di inghiottire, mentre mi addormento, il pezzo di carbone che sta davanti alla stufa; l’angoscia che qualsiasi numero cominci a crescere nel mio cervello, fino a non trovar più spazio in me; l’angoscia che io stia giacendo sul granito, granito grigio; l’angoscia che io possa gridare e che si raduni gente dinanzi alla porta e che alla fine l’abbattano, l’angoscia che io possa tradirmi e dire tutto ciò che temo, e l’angoscia che io non riesca a dire nulla, poiché tutto è indicibile, e le altre angosce... le angosce.
Ho pregato per avere la mia infanzia, ed essa è tornata, e sento che è ancor sempre dura come un tempo e che non è servito a nulla invecchiare."
Rainer María Rilke - (I quaderni di Malte Laurids Brigge, 1910)
Traduzione di Furio Jesi
"Yorgan kenarından çıkmış küçük bir yün ipliğinin sert, sert ve bir çelik gibi sivri olduğu korkusu; geceliğimdeki şu ufacık düğmenin başımdan büyük ve ağır olduğu korkusu; şimdi yatağımdan düşen şu ekmek kırıntısının yerde cam gibi kırılacağı korkusu ve böylelikle her şeyin, her şeyin sonsuza kadar parçalanacağı telaşı; açılmış bir mektup zarfının yırtık kenarı, kimsenin görmemesi gereken gizli bir şeydir; o kadar değerlidir ki, odanın neresinde saklanırsa saklansın, emniyette olamaz korkusu; uyursam, sobanın önündeki bir kömür parçasını yutarım korkusu; rastgele bir sayının, kafamda, boş yer bırakmayacak şekilde büyümeye başlayacağı korkusu; üzerinde yattığım şeyin granit, gri granit olduğu korkusu; bağırabilirim, kapıma üşüşürler, derken kapıyı kırarlar korkusu; kendimi açığa vururum da korktuğum şeylerin hepsini söylerim korkusu ve hepsi de söylenmeyecek şeyler olduğu için hiçbir şey söyleyemem korkusu ve öbür korkular... korkular.
Çocukluğum için Tanrı'ya yakardım, işte geri geldi çocukluğum ve öyle hissediyorum ki, çocukluk, eskiden nasılsa yine öyle ağır ve hiçbir şeye yaramamış yaşlanmak."
Rainer Maria Rilke - (Malte Laurids Brigge'nin Notları / Can Yayınları, 2006)
Çeviri: Behçet Necatigil
Photo by Alena Goncharova |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder