Abitudini / Cesare Pavese

ABITUDINI

Sull'asfalto del viale la luna fa un lago
silenzioso e l'amico ricorda altri tempi.
Gli bastava in quei tempi un incontro improvviso
e non era piú solo. Guardando la luna,
respirava la notte. Ma più fresco l'odore
della donna incontrata, della breve avventura
per le scale malcerte. La stanza tranquilla
e la rapida voglia di viverci sempre,
gli riempivano il cuore. Poi, sotto la luna,
a gran passi intontiti tornava, contento.

A quei tempi era un grande compagno di sé.
Si svegliava al mattino e saltava dal letto,
ritrovando il suo corpo e i suoi vecchi pensieri.
Gli piaceva uscir fuori prendendo la pioggia
o anche il sole, godeva a guardare le strade,
a parlare con gente improvvisa. Credeva
di saper cominciare cambiando mestiere
fino all'ultimo giorno, ogni nuovo mattino.
Dopo grandi fatiche sedeva fumando.
Il piacere piú forte era starsene solo.

E' invecchiato l'amico e vorrebbe una casa
che gli fosse più cara, e uscir fuori la notte
e fermarsi sul viale a guardare la luna,
ma trovare al ritorno una donna sommessa,
una donna tranquilla, in attesa paziente.
E' invecchiato l'amico e non basta piú a sé.
I passanti son sempre gli stessi; la pioggia
e anche il sole, gli stessi; e il mattino, un deserto.
Faticare non vale la pena. E uscir fuori alla luna,
se nessuno l'aspetti, non vale la pena.

Cesare Pavese





HABITS

On the asphalt of the avenue the moon makes
a quiet lake and my friend remembers other times.
A spontaneous encounter used to be enough for him
and he was no longer alone. Looking at the moon,
he breathed in the night. But the freshest scent
was of a woman encountered, the brief adventure
on unsure steps. The quiet room
and a fleeting desire to live there forever
filled his heart. Then, under the moon,
he returned with long strides, dazed and satisfied.

At that time he was his own great companion.
He woke in the morning and jumped from bed
finding his own body and his old thoughts.
He liked to go out under the rain
or the sun, he enjoyed watching the streets,
and talking to people spontaneously. He believed
he could always change his metier
up to the last day, each new morning.
After great exertions he sat smoking.
His greatest pleasure was to be alone.

My friend has aged and now wants a house
that he could cherish, and leave at night,
and stop on the avenue to look at the moon,
but find on his return a subdued woman,
a quiet woman, patiently waiting.
My friend has aged and is no longer content with himself.
The passersby are always the same; the rain
and the sun, the same; and morning’s a desert.
To exert is no longer worth it. And going out under the moon,
when no one’s waiting for him, is no longer worth it.

Cesare Pavese

Translated by Linh Dinh





HABITS (Other English translation)

On the asphalt the moon makes a lake
so silent my friend remembers other times
It was enough one of those times to have a chance affair
and no longer be alone. Gazing at the moon
he breathed in the night. But even more, the scent
of a woman he met, a brief affair,
up the uncertain stairs. The quiet room
and a sudden desire to live forever -
this filled his heart. Then under the moonlight,
with slow steps, dazed, he returned, content.

In those days he was a great friend to himself.
He woke in the morning and leapt from bed
finding his body and his old thoughts.
It was a pleasure to walk outside in the rain
or the sunlight, a delight to gaze down the street
and talk to people he'd choose to meet. he believed
he could change his profession
at the end of the day, and begin each morning anew.
When he was very tired he'd sit down to smoke.
His biggest pleasure was to sit alone.

He's grown old, this friend, and would like a house
that he could hold dear, and he?d leave to go out at night
and stop in the road to gaze at the moon,
and find on returning a soft woman,
a quiet woman, and waiting patiently.
He's grown old, and no longer a friend to himself.
The passersby are always the same, the rain
and also the sun, the same; and morning, a desert.
Working makes no sense. To go outside to the moon,
if no one is watching, there?s no sense to that either.

Cesare Pavese

Translated by Richard Jackson





COSTUMBRES

Sobre el asfalto de la avenida la luna forma un lago
silencioso y el amigo recuerda otros tiempos.
Entonces le bastaba un encuentro imprevisto
para ya no estar solo. Mirando la luna
respiraba la noche. Pero más fresco era el olor
de la mujer encontrada, de la breve aventura
bajo escaleras inciertas. El cuarto tranquilo
y el pronto deseo de vivir siempre allí
colmaban su corazón. Luego, bajo la luna,
volvía contento, con grandes pasos atolondrados.

Entonces era un gran compañero de sí mismo.
Despertaba temprano y saltaba del lecho
reencontrando su cuerpo y sus viejos pensamientos.
Le gustaba salir a mojarse en la lluvia
o andar bajo el sol; gozaba mirando las calles,
conversando con gente fortuita. Creía
poder comenzar en cualquier oficio
cada nuevo día, cada nueva mañana.
Después de tantas fatigas se sentaba a fumar.
Su más grande placer era quedarse a solas.

Envejeció el amigo y quisiera una casa
que le fuera más grata; salir por la noche
y quedarse en la avenida mirando la luna,
pero hallando al volver una mujer sumisa,
una mujer tranquila, paciente en su espera.
Envejeció el amigo y ya no se basta a sí mismo.
Los transeúntes son siempre los mismos; la lluvia
y el sol son siempre los mismos; la mañana un desierto.
Trabajar no vale la pena. Y salir a la luna,
si nadie lo aguarda, tampoco vale la pena.

Cesare Pavese





ALIŞKANLIKLAR

Ağaçlıklı yolun asfaltında sessiz bir göl
oluşturuyor ay ve arkadaşım başka zamanları anımsıyor
O zamanlar beklenmedik bir karşılaşma yeterdi ona
yalnız değildi artık. Aya bakarak
geceyi solurdu. Ama karşılaştığı kadının
titrek merdivenlerde yaşadığı kısa maceranın
kokusu daha taze. Sakin oda
ile ansızın beliren hep orada yaşama arzusu
doldururdu yüreğini. Sonra mehtapta
uzun yorgun adımlarla memnun geri dönerdi

O zamanlar kendisiyle çok iyi arkadaştı
Sabah uyanır yataktan atlardı
bedenini ve eski düşüncelerini yeniden bularak
Dışarı çıkmaktan hoşlanırdı yağmura bırakarak kendisini
ya da güneşe yıldızlara bakmaktan
apansız beliren insanlarla konuşmaktan zevk alırdı
Baştan başlamayı bildiğine inanırdı son güne dek
her yeni günle birlikte mesleğini değiştirerek
Büyük yorgunlukların ardindan oturup sigara içerdi
En büyük zevki yalnız kalmaktı

Dostum yaşlandı daha çok seveceği
bir ev istiyor bir gece dışarı çıkmak
ve ağaçlıklı yolda durup aya bakmak
ancak geri döndüğünde sessiz bir kadın bulmak
sakin bir kadın sabırla bekleyen

Dostum yaşlandı ve kendine yetmiyor artık
Geçenler hep aynı yağmurla
güneş aynı ve sabah bir çöl
Yorulmaya değmiyor. Ve mehtapta dışarı çıkmak
bekleyenin yoksa değmiyor.

Cesare Pavese

Çeviri: Kemal Atakay

Avenue de l’Observatoire, Paris 14e, circa 1932-1934,
by Brassaï