The passions are the ship’s sails, you see. And someone of 20 who gives himself over completely to his feelings catches too much wind and his boat fills with water and – and he founders or..... he surfaces again.
On the other hand, someone who hoists the sail of Ambition & Co. and none other, sails through life on a straight course without mishap, without rocking the boat until – until at last – at last circumstances arise in which he notices, I don’t have enough sail – then he says, I would give everything, everything I have, for one more square metre of sail and I don’t have it! He despairs.
Oh! But now he realizes that he can bring other powers to bear – he thinks about the sail of love, scorned until today, which until now he has stowed with the ballast. And this sail saves him. The sail of love must save him, if he doesn’t hoist it he won’t make it."
Vincent van Gogh
(The Letters. Vincent van Gogh to Theo van Gogh. Etten, Saturday, 12 November 1881)
"Pero precisamente porque el amor es tan fuerte, nosotros –en cambio– no somos generalmente lo bastante fuertes en nuestra juventud (17, 18, 20 años) como para poder mantener derecho el timón.
Y ya ves, las pasiones son las velas del barquichuelo. Y el que tiene veinte años se abandona completamente a su sentimiento, recibe demasiado viento en las velas y su barco hace agua – y zozobra – a menos que se eleve.
Aquel que, por el contrario, iza en su mástil la vela de la Ambición y navega recto a través de la vida sin accidentes, sin sobresaltos, lo hace hasta que –precisamente– llegan ciertas circunstancias frente a las que él observa: yo no tengo suficiente velamen; y entonces, dice: daría todo lo que tengo por un metro de vela más y no lo tengo. Está desesperado.
Ah! Pero desde entonces cambia de parecer y piensa que puede utilizar otra fuerza; piensa en la vela hasta allí menospreciada que había dejado en la cala desde el principio. Y es esta vela la que lo salva. La vela Amor debe salvarlo, y si no la iza no llegará nunca."
Vincent van Gogh
(Cartas a Theo, Etten, 12 de noviembre de 1881)
"Ama aşk çok güçlü olduğu içindir ki, biz gençken (yani 17, 18, 20 yaşlarında) dümenimizi iyi kullanabilecek kadar güçlü olamayız çoğu zaman.
Bak bence tutkular gemimizin yelkenleridir. Yirmi yaşında olan biri duygusuna büsbütün kaptırır kendini, yelkenlerini fazla şişirir, gemisi su alır ve - batar - ya da çıkar.
Oysa direğine ihtiras yelkenini serip de hayat denizinde kazasız belâsız, batıp çıkmadan ilerleyen adam gider ... gider de bakar ki sonunda olmayacak durumlarla karşılaşır, o zaman da: yelkenim bana yetmedi demek zorunda kalır, "daha bir metre kare yelken edinmek için varımı yoğumu verirdim," der. Ama bulamaz aradığını ve umutsuzluk içindedir.
İşte o zaman başka bir güçten de faydalanabileceği aklına gelir; o güne dek hor gördüğü, sintinede saklı kalan başka bir yelkeni kullanmak aklına gelir. O yelken kurtarır onu.
«Aşk» yelkeni onu kurtaracaktır, ama onu açmazsa, varamayacaktır ereğe."
Vincent van Gogh - (Theo'ya Mektuplar)
Çeviri: Azra Erhat (Yankı Yayınları)
 |
| Garden with Courting Couples: Square Saint-Pierre, Paris, May 1887, by Vincent van Gogh |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder