Yapraklar sarı hüznü biriktiriyor
Kışa yakın
Seine akıyor durmadan
Böyle bir gecede
Yürüyorum sokaklarında Montmartre'ın
Uzuyor gölgem lambalarla
Merdivenlerde kesik kesik
Adımı bağırıyor birisi
Dönüp bakıyorum kimse yok
Bir daha bağırıyor
Durmadan bağırıyor
Dayanamıyorum
Yığılıyorum merdivenlere
Önce sayısız ışık
Sonra sonra tekleşen bir ışık
İki gölge tavanda
Resimler duvarlarda belli belirsiz
Yavaş yavaş ayrımsıyorum
Taşkın bir nehir
Boylu boyunca akıyor içinde vadinin
Vurdukça taşlara
Tepiniyor orman
Bir gül çalısı tutuşuyor
Ve yanıyor gece
Bir kadın
Sırtlamış ve evine getirmiş beni
Nasılsa ayılmışım bir ara
Çok sonra öğrendim bunu
Erdinç Durukan
 |
| Pavés Parisiens, photo by Brassaï |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder