Il mestiere di vivere / Cesare Pavese

"Aver scritto qualcosa che ti lascia come un fucile sparato, ancora scosso e riarso, vuotato di tutto te stesso, dove non solo hai scaricato tutto quello che sai di te stesso, ma quello che sospetti e supponi, e i sussulti, i fantasmi, l’inconscio – averlo fatto con lunga fatica e tensione, con cautela di giorni e tremori e repentine scoperte e fallimenti e irrigidirsi di tutta la vita su quel punto – accorgersi che tutto questo è come nulla se un segno umano, una parola, una presenza non lo accoglie, lo scalda - e morir di freddo – parlare al deserto – essere solo notte e giorno come un morto."

Cesare Pavese / Il mestiere di vivere, 27 giugno 1946





"To have written something that leaves you emptied of your vital powers, still quivering and hot like a gun that has just been fired; to have poured out not only all you knew was in you, but all that you suspected and imagined, the turmoil, the shadowy visions, the subconscious; to have achieved that with long weariness and tension, learning caution through days of hesitation, sudden discoveries and lapses, concentrating all your life and energy on that one point; and then to realize that all this is as nothing unless it is welcomed by some sign, some word of human appreciation. To lack that warming response is to die of cold, to be speaking in the wilderness, to be alone, night and day, like a dead man."

Cesare Pavese / This Business of Living, 27 june 1946

Translated by Alma Elizabeth Murch





"Haber escrito algo que te deja como un fusil disparado, que aún se sacude y humea, haberte vaciado por entero de vos mismo, pues no sólo has descargado lo que sabés de vos mismo sino también lo que sospechás y suponés, así como tus estremecimientos, tus fantasmas, tu vida inconsciente; y haberlo hecho con sostenida fatiga y tensión, con constante cautela, temblores, repentinos descubrimientos y fracasos; haberlo hecho de modo que toda la vida se concentrara en ese punto dado, y advertir que todo ello es como si no existiera si no lo acoge y le da calor un signo humano, una palabra, una presencia; y morir de frío, hablar en el desierto, estar solo noche y día como un muerto."

Cesare Pavese / El oficio de vivir, 27 junio 1946





"İçini kendi kendine tümüyle dökmüş olmak. Çünkü yalnızca kendin hakkında bildiğini boşaltmadın; aynı zamanda kuşkularını ve tahminlerini de, yani ürpertilerini, hayallerini, bilinçsiz hayatını da boşalttın. Ve bunu, katlanılan bir çaba ve gerilimle, ihtiyat ve ürpertiyle, buluşlar ve başarısızlıklarla yapmış olmak. Bütün hayat bu noktada yoğunlaşacak şekilde yapmış olmak ve bunu insani bir işaret, bir söz, bir mevcudiyeti buyur etmiyor, yüreklendirmiyor gibi yapmış olduğunu kabul etmek. Ve soğuktan ölmek, çölde kendi kendine konuşmak, bir ölü gibi gece gündüz yalnız kalmak."

Cesare Pavese / Yaşama Uğraşı, 27 Haziran 1946

Snowman, by Drasa (Lithuanian photographer)