Tra donne sole / Cesare Pavese

"M'accorsi, camminando, che ripensavo a quella sera diciassette anni prima, quando avevo lasciato Torino, quando avevo deciso che una persona può amarne un'altra più di sé, eppure io stessa sapevo bene che volevo soltanto uscir fuori, metter piede nel mondo, e mi occorreva quella scusa, quel pretesto, per fare il passo. La sciocchezza, l'allegra incoscienza di Guido quando aveva creduto di portarmi con sé e mantenermi - sapevo già tutto fin dal principio. Lo lasciai fare, provare, dibattersi. L'aiutavo persino, uscivo prima dal lavoro per tenergli compagnia. Quello il mio broncio e malvolere, secondo Morelli. Avevo riso e fatto ridere tre mesi il mio Guido: era servito a qualcosa? Nemmeno di piantarmi lui era stato capace. Non si può amare un altro più di se stessi. Chi non si salva da sé, non lo salva nessuno."

Cesare Pavese ~ (Tra donne sole, 1949)

"As I was walking, I began to think of that evening seventeen years before, when I had left Turin, having persuaded myself that a person can love another more than himself; yet at bottom I knew quite well that all I wanted was to leave, to step out into the world, and I used that excuse, that pretext, for taking the step. The absurdity, the blissful ignorance of Guido when he imagined he was taking me away to support me I was aware of all that from the start. I let him argue, let him try, and finally let him do it. I even helped him, I left before closing time to keep him company. That would be my envy and bad temper, according to Morelli. For three months I was happy and made Guido laugh: Had it been any use? He hadn't even been able to ditch me. You can't love someone more than yourself. If you can't save yourself, nobody can."

Cesare Pavese ~ (Among Women Only, 1949)

English translation of "Tra donne sole", 1949, by R.W. Flint

"Advertí, caminando, que evocaba aquella tarde de hacía diecisiete años cuando había dejado Turín, cuando había decidido que una persona puede amar a otra más que a sí misma, y sin embargo yo sabía que lo único que quería era salir de allí, poner los pies en el mundo, y me era menester aquella excusa, aquel pretexto, para dar el paso. La tontería, la alegre inconsciencia de Guido cuando había creído que me llevaría consigo y me mantendría. Yo lo sabía todo ya desde el principio. Lo dejé hacer, intentarlo, debatirse. Hasta lo ayudaba, salía antes del trabajo para hacerle compañía. Esos eran mi enfado y mi mal talante, que decía Morelli. Me había reído y había hecho reír tres meses a mi Guido. ¿Había servido de algo? Ni siquiera había sido capaz de dejarme plantada. No se puede amar a otro más que a sí mismo. A quien no se salva por sí solo, no lo salva nadie."

Cesare Pavese ~ (Entre mujeres solas, 1949)

"Yürürken on yedi yıl önce Torino'yu terk ettiğim, bir insanın bir başka insanı kendisinden daha fazla sevebileceğine karar verdiğim akşamı düşündüğümü anladım. Oysa gerçek isteğimin dışarı çıkmak, dünyaya adım atmak olduğunu, adım atabilmek için de böyle bir gerekçe, böyle bir bahane gerektiğini kendim de biliyordum. Beni kendisiyle birlikte götürüp bana bakabileceğini sandığında Guido şaşkına dönmüştü, bilinçsizce sevinmişti -oysa her şeyi daha başından biliyordum. Elinden geleni yapmasına, çalışıp çabalamasına izin verdim. Yardımcı bile oldum ona, onunla birlikte olmak için işten erken çıkıyordum. Morelli'ye göre derdim, başımın belasıydı o. Üç ay boyunca gülmüş, Guido'yu da güldürmeye çalışmıştım: Bir şeye yaramış mıydı? Benden ayrılmasını bile beceremedi. İnsan bir başkasını kendinden daha fazla sevemez. Kendini kurtarmayı beceremeyeni, kimse kurtaramaz."

Cesare Pavese ~ (Yalnız Kadınlar Arasında, 1949)

Çevirmen: Rekin Teksoy / Can Yayınları

Marpessa. Ragusa, Sicily, Italy, 1987, by Ferdinando Scianna