Epilogue / William Faulkner

Epilogue

May walks in this garden, fair 

As a girl veiled in her hair 

And decked in tender green and gold; 

And yet my marble heart is cold 

Within these walls where people pass 

Across the close-clipped emerald grass 

Before my marble, while the breeze 

That whispers in the shivering trees 

Sings of quiet hill and plain,

To stare at me with stupid eyes 

Or stand in noisy ecstasies

Of vales where softly broods the rain, 

Of orchards whose pink flaunted trees, 

Gold flecked by myriad humming bees,

Enclose a roof-thatch faded gray, 

Like a giant hive. 

Away To brilliant pines upon the sea 

Where waves linger silkenly 

Upon the shelving sand, and sedge 

Rustling gray along the edge 

Of dunes that rise against the sky 

Where painted sea-gulls wheel and fly.

Ah, how all this calls to me 

Who marble-bound must ever be

While turn unchangingly the years. 

My heart is full, yet sheds no tears 

To cool my burning carven eyes 

Bent to the unchanging skies: 

I would be sad with changing year, 

Instead, a sad, bound prisoner, 

For though about me seasons go 

My heart knows only winter snow.

April, May, June, 1919

William Faulkner ~ (The Marble Faun / 1924)

("The Marble Faun" was issued on December 15, 1924, by The Four Seas Company (Boston), with an introduction by Phil Stone.)

Epilogue (The Marble Faun)

Adımlayabilir bu bahçeyi, zarifçe

Bir kızın saçına örtülü biçimde

Yeşilin ve altının sıcaklığında konuk

Yine de mermer kalbim hala soğuk

Bu duvarlarla insanların geçtiği

Altında biçilmiş zümrüt çimleri

Bana bakan aptal gözlerle

Ya da duran bu gürültülü vecd-e.

Kalbim mermer olmadan önce, esintide

Titreyen ağaçların fısıltıyla

Şarkı söylemesi, sessiz tepe ve ovanın

Diyarı usulca yağan yağmurun

Meyve bahçeleri gösterişli pembe ağaçların

Altın benekli binlerce yaban arısı tarafından

Kuşanır soğuk gri bir çatıyla

Dev bir arı kovanı, uzakta.

Parlak çamlar denizin üstündeki

Dalgaların üstüne örtündüğü ipeksi

Pileli kumsalın üzerine ve saz

Hışırtıları gri kenarları boyunca

Gökyüzüne karşı yükselen kum tepelerinin

Dönüp durduğu renkli martıların.

Ah, tüm bunlar nasıl alırdı beni!

Mermer zincir hiç olmasaydı.

Geriye dönülemez bir biçimde akarken yıllar

Kalbim dolu, gözümde yok yaşlar.

Buz gibi oyuk kızgın gözlerim

Dikili sabit gökyüzüne

Yılların geçmesine üzgün olmak yerine

Üzgün zincirli bir mahkum olmasına

Çünkü mevsimler hep değişir

Ama kalbim sadece kışın karını bilir.

William Faulkner

Çeviri: Roman Karavadi

The Marble Faun. Boston: Four Seas Company,
1924. Written by William Faulkner