Приговор / Анна Ахматова

Приговор

И упало каменное слово
На мою еще живую грудь.
Ничего, ведь я была готова,
Справлюсь с этим как-нибудь.

У меня сегодня много дела:
Надо память до конца убить,
Надо, чтоб душа окаменела,
Надо снова научиться жить.

А не то... Горячий шелест лета,
Словно праздник за моим окном.
Я давно предчувствовала этот
Светлый день и опустелый дом.

Лето 1939. Фонтанный Дом

Анна Ахматова





The Sentence

The word, like a heavy stone,
Fell on my still living breast.
I was ready. I didn’t moan.
I will try to do my best.

I have much to do my own:
To forget this endless pain,
Force this soul to be stone,
Force this flesh to live again.  

Just if not … The rustle of summer
Feasts behind my window sell.
Long before I’ve seen in slumber
This clear day and empty cell.

Summer, 1939.

Anna Akhmatova

Translated by Yevgeny Bonver

https://www.poetryloverspage.com/poets/akhmatova/akhmatova_ind.html





The Sentence

And the stone word fell
On my still-living breast.
Never mind, I was ready.
I will manage somehow.

Today I have so much to do:
I must kill memory once and for all,
I must turn my soul to stone,
I must learn to live again—

Unless . . . Summer's ardent rustling
Is like a festival outside my window.
For a long time I've foreseen this
Brilliant day, deserted house.

Summer 1939. House of the Fontanka.

Anna Akhmatova

(from "The Complete Poems of Anna Akhmatova". Translated by Judith Hemschemeyer. Used by permission of Zephyr Press.)





The Sentencing

It has fallen, the word of stone
On my living breast, now.
No matter, I was prepared, you know,
I’ll get by, somehow.

I’ve things to do today:
I must crush memory down,
I must turn my heart to stone,
I must try living, again.

And then….Hot summer whispers,
As if for a Black Sea holiday.
Long, long ago, I foresaw this
This empty house, this shining day.

Summer, 1939.

Anna Akhmatova

Translation by A. S. Klein





La sentencia

Cayó la palabra petrificada
en mi pecho vivo todavía.
No importa, de hecho estaba preparada,
fuera como fuera, lo superaría.

No es hoy para mí día de calma:
necesito acabar con la memoria,
necesito petrificar el alma,
necesito recomenzar mi historia,–

si no... el caliente susurro del verano
Tal fiesta viene a mi ventana abierta.
Lo había presentido ya lontano–
un día radiante y la casa desierta.

Verano de 1939.

Anna Ajmátova

Traducción: José Luis Reina Palazón





La sentence

Et le mot de pierre est tombé
Sur ma poitrine encor vivante.
Ce n'est rien, n'étais-je pas prête ?
Bien ou mal, je m'en tirerai.

Aujourd'hui j'ai beaucoup à faire :
Il faut que je tue ma mémoire.
Il faut que mon âme soit de pierre.
Il faut apprendre à vivre de nouveau.

Sinon...Le chaud murmure de l'été
Célèbre sa fête à ma fenêtre.
Je pressentais depuis longtemps
Ce jour si pur et ma maison déserte.

Maison sur la Fontanka, 22 juin 1939

Anna Akhmatova

(in Poème sans héros, Requiem, éditions La Découverte, 1991, p.183)





VII.

E sul mio petto ancora vivo
piombò la parola di pietra.
Non fa nulla, vi ero pronta,
in qualche modo ne verrò a capo.

Oggi ho da fare molte cose:
occorre sino in fondo uccidere la memoria,
occorre che l’anima impietrisca,
occorre imparare di nuovo a vivere.

Se no… Oltre la finestra
l’ardente fremito dell’estate, come una festa.
Da tempo lo presentivo:
un giorno radioso e la casa deserta.

Estate 1939. Casa della Fontanka.

Anna Andreevna Achmatova

Traduzione di Michele Colucci

(da “Requiem”, 1935-1940, in “La corsa del tempo”, Einaudi, Torino, 1992)





VII – Karar

Ve o kurşun gibi söz düştü
Henüz yaşamakta olan göğsümün üstüne.
Olsun varsın. Hazırdım.
İyisini de kötüsünü de göreceğiz.

Bugün, yapacak çok işim var;
Belleğimi sonuna dek öldürmeliyim,
Ruhun bir taş gibi olması gerek,
Yeniden yaşamak, bunu öğrenmem gerek.

Yoksa… Yazın sıcak uğultusu
Bir bayram gibi penceremin ardında.
Nicedir duyuyordum, nicedir
Bu aydınlık günü, bu bomboş evimi.

1939 yazı.

Anna Ahmatova

Türkçesi: Güneş Acar

(Anna Ahmatova / Yaban Balı Özgürlük Kokar / Ada Yayınları / Eylül 1985)





Taştan sözler indi
daha inip kalkan bağrıma;
hazırlıksız değildim, aldırma e mi,
buna da alışırım nasılsa.

Şükürler olsun dolu bugünüm,
bitireceğim işimi, öldüreceğim
anıları, taş edeceğim yüreğimi bir gün
yaşamayı yeniden öğreneceğim.

Yazın sıcak fısıltıları ölmez nasılsa,
bir şenlik sanki penceremin altında, ne hoş,
evet bugünü nice önceden duymuştum ya:
Bu pırıl pırıl günü, bu evi, terk edilmiş, bomboş.

1939 yazı.

Anna Ahmatova

Çeviri: Sabit Yılmaz – Mustafa Ziyalan

(Ardından. Varlık Yayınları, 2002.)





Taş bir sözcük düştü parçalandı
Henüz yaşayan göğsümde.
Zararı yok, ben zaten hazırdım.
Gelirim bunun da üstesinden.
Başımda işim çok bugün:
Belleği sonuna değin öldürmek gerek,
Taşlaşması gerek ruhun
Ve yaşamayı yeniden öğrenmek.
İşte… Yazın hışırdayan sıcak soluğu
Bayram gibi sarıyor pencereyi.
Ben çoktan sezmiştim bu
Aydınlık günü ve boş evi.

1939 yazı.

Anna Ahmatova - (Ağıt)

Çeviri: Azer Yaran

Model Sylwia Mastalerz
shot by Magdalena Russocka