22 Ekim 2017 Pazar

La pace che sgorga dal cuore... / Alda Merini

La pace che sgorga dal cuore
e a volte diventa sangue,
il tuo amore
che a volte mi tocca
e poi diventa tragedia
la morte qui sulle mie spalle,
come un bambino pieno di fame
che chiede luce e cammina.
Far camminare un bimbo è cosa semplice,
tremendo è portare gli uomini
verso la pace,
essi accontentano la morte
per ogni dove,
come fosse una bocca da sfamare.
Ma tu maestro che ascolti
i palpiti di tanti soldati,
sai che le bocche della morte
sono di cartapesta,
più sinuosi dei dolci
le labbra intoccabili
della donna che t’ama.

Alda Merini





The peace that flows from the heart
And, at times, it becomes blood
Your love,
That. At times, touches me
And then it becomes tragedy
Death here on my shoulders
Like a child teeming with hunger
Who requests light and walks,
Strolling a little boy is a simple thing
It is unbearable to carry men
Towards peace
They please death
Anywhere
As if it were a mouth the feed
But your maestro who listen to
The heart beats of many soldiers
You know that there are many mouths of death
That are made of thin paper
More sinuous than confectionaries
The taboo lips
Of the woman who loves you

Alda Merini

Translated by Mme S.C. de Gathier





La paz que fluye del corazón
y a veces se convierte en sangre,
tu amor
que a veces me toca
y luego se convierte en tragedia,
la muerte aquí sobre mis hombros
como un niño lleno de hambre
pidiendo luz y caminando.
Hacer andar a un niño es cosa simple,
terrible es traer a los hombres
hacia la paz,
ellos satisfacen la muerte
por dondequiera,
como si fuera una boca para alimentar.
Pero tú maestro que escuchas
los latidos de muchos soldados,
sabes que el comienzo de la muerte
está hecho de papel,
y que más sinuosos que los dulces,
son los labios intocables
de la mujer que te ama.

Alda Merini

Traducción por Stefania Di Leo





Barış kalpten fışkırıverir
Ve bazen kana dönüşür.
Senin aşkın bazı zamanlar bana dokunur
Ve sonrasında felaketime dönüşür.
Ölüm işte burada,
Omuzlarımın üzerinde
Acıkmış bir çocuk gibi ışık istiyor ve yürüyor.
Bir bebeği yürütmek basit bir iştir,
İnsanları barışa taşımak beni korkutuyor.
Çünkü onlar gittikleri her yere ölümü taşıyorlar.
Beslenmesi gereken bir ağız sanki.
Ama sen,
Onlarca askerin kalp atışını dinleyen üstadım, beyim,
Biliyorsun ki ölümün ağızları kâğıt hamurundan yapılmış.
Seni seven kadının dokunulmaz dudakları
Tatlılardan bile daha yılankavi.

Alda Merini

Çeviri: Sercan Leylek


Blackv8 & Andromeda, 2007,
by Andreas H. Bitesnich

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder