Archibald MacLeish / Ars Poetica

ARS POETICA

A poem should be palpable and mute  
As a globed fruit,

Dumb
As old medallions to the thumb,

Silent as the sleeve-worn stone
Of casement ledges where the moss has grown—

A poem should be wordless  
As the flight of birds.

A poem should be motionless in time  
As the moon climbs,

Leaving, as the moon releases
Twig by twig the night-entangled trees,

Leaving, as the moon behind the winter leaves,  
Memory by memory the mind—

A poem should be motionless in time  
As the moon climbs.

A poem should be equal to:
Not true.

For all the history of grief
An empty doorway and a maple leaf.

For love
The leaning grasses and two lights above the sea—

A poem should not mean  
But be.

Archibald MacLeish





ARS POÉTICA

Un Poema debe ser palpable, y mudo
como una fruta redonda
sin voz
como viejos medallones contra el pulgar
silencioso como la piedra gastada por las mangas
en el alféizar donde ha crecido musgo;
un poema debe ser sin palabras
como vuelo de pájaros
un poema debe estar inmóvil en el tiempo
mientras la luna asciende
dejando, como la luna suelta
ramita tras ramita
los árboles enredados por la noche,
dejando, como la luna tras las hojas de invierno,
recuerdo por recuerdo la mente;
un poema debe estar inmóvil en el tiempo
mientras la luna asciende
un poema debe ser igual a:
no es cierto
por el amor
las hierbas inclinadas y dos luces sobre el mar:
un poema no debe significar
sino ser.

Archibald MacLeish





ARS POETICA

Una poesia dev'essere palpabile e muta
Come un frutto rotondo,

Silenziosa
Come antiche medaglie sotto il pollice,

Tacita come la pietra levigata dalle maniche
Sui davanzali dov'è cresciuto il muschio –

Una poesia dev'essere senza parole
Come il volo degli uccelli.

Una poesia dev'essere immota nel tempo
Come ascende la luna,

Lasciando, come la luna abbandona
Ramoscello per ramoscello gli alberi aggrovigliati alla notte,

Lasciando, come la luna dietro le foglie invernali,
Ricordo per ricordo la mente –

Una poesia dev'essere immota nel tempo
Come la luna sale.

Una poesia dev'essere uguale a:
Non una verità.

Per tutta la storia del dolore
Una foglia d'acero e un vuoto portone.

Per l’amore
Le erbe recline e due luci sul mare –

Una poesia non deve significare
Ma essere.

Archibald MacLeish





ŞİİR SANATI

Dokunabilir ve sessiz olmalı şiir
Yuvarlak bir meyve gibi,

Başparmağa bir şey söylemeyen
Eski madalyonlar gibi dilsiz,

Yosun tutmuş pencere pervazındaki
Aşınmış taş gibi suskun -

Kuşların uçuşu gibi
Sözsüz olmalı şiir.

Zamanda kımıltısız olmalı şiir
Ayın tırmanışı gibi,

Geceye takılan ağaçları dal dal
Özgür bırakır ya ay,

Kış yapraklarının gerisinde
Anı anı bellekte kalır ya -

Zamanda kımıltısız olmalı şiir
Ayın tırmanışı gibi.

Gerçeğe eşit olmalı şiir:
Gerçeğin kendisi değil.

Acının bütün tarihi çünkü
Boş bir eşik, bir akçaağaç yaprağı.

Çünkü aşk
Yan yana yatmış otlar ve denizin üstünde iki ışık -

Bir şey anlatmamalı şiir
Olmalı.

Archibald MacLeish

Çeviri: Cevat Çapan

Conscience by Hengki Lee