Cantas y a sol y a cielo con tu canto
tu voz desgrana el cereal del día,
hablan los pinos con su lengua verde:
trinan todas las aves del invierno.
El mar llena sus sótanos de pasos,
de campanas, cadenas y gemidos,
tintinean metales y utensilios,
suenan las ruedas de la caravana.
Pero sólo tu voz escucho y sube
tu voz con vuelo y precisión de flecha,
baja tu voz con gravedad de lluvia,
tu voz esparce altísimas espadas,
vuelve tu voz cargada de violetas
y luego me acompaña por el cielo.
Pablo Neruda - (Cien sonetos de amor, 1959)
SONNET LII
You sing, and under sky and sun with your song
your voice husks the cereal of the day,
the pines speak with their green tongue:
all the birds of winter sing.
The sea fills its cellars with steps,
with bells, chains and moans,
metals and utensils tinkle,
the wheels of the caravan make sound.
But I hear only your voice and your voice
rises with the flight and precision of an arrow,
your voice comes down with the gravity of rain,
your voice scatters highest swords,
your voice returns laden with violets
and then it accompanies me through the sky.
Pablo Neruda - (100 Love Sonnets, 1959)
Translated by Gustavo Escobedo
SONNET LII
You sing, and your voice peels the husk
of the day's grain, your song with the sun and sky,
the pine trees speak with their green tongue:
all the birds of the winter whistle.
The sea fills its cellar with footfalls,
with bells, chains, whimpers,
the tools and the metals jangle,
wheels of the caravan creak.
But I hear only your voice, your voice
soars with the zing and precision of an arrow,
it drops with the gravity of rain,
your voice scatters the highest swords
and returns with its cargo of violets:
it accompanies me through the sky.
Pablo Neruda - (100 Love Sonnets, 1959)
SONETTO LII
Canti e a sole e ciclo col tuo canto
la tua voce sgrana il cereale del giorno,
parlano i pini con la lor lingua verde:
gorgheggiano tutti Il uccelli dell'inverno.
Il mare empie le sue cantine di passi,
di campane, di catene e di gemiti,
tintinnano metalli e utensili,
suonano le ruote della carovana.
Ma solo la tua voce ascolto e sale
la tua voce con volo e precisione di freccia,
scende la tua voce con gravità di pioggia,
la tua voce sparge altissime spade,
torna la tua voce carica di viole
e quindi m'accompagna per il cielo.
Pablo Neruda - (Cento Sonetti D'amore, 1959)
SONE LII
Şarkınla güneşe, göğe değersin,
sesin dağıtır günün tahılını,
çamlar konuşurlar senin yeşil dilinle:
Şakır kışın bütün kuşları
Dibe inen adımlarıyla da taşkındır deniz,
çanlardan, kalçalardan ve iniltilerden,
şıngırdar metaller ve avadanlıklar,
bir kervan çığrışır bütün kafilesiyle.
Yalnız senin sesini duyarım bense... ve yükselir
sesin kanatlanıp, kaçınılmaz bir oktur kalbime,
yağmurun rehaveti vardır usul sesinde.
Sesin senin, göksel kılıçlar saçar,
menekşeleri ve yoldaşlığı
yüklenip öyle döner.
Pablo Neruda - (Yüz Aşk Sonesi’nden, 1959)
Çeviri: Adnan Özer
 |
| Model: Marisabel by Mike Darzi |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder