Vivre / Paul Éluard

VIVRE

Nous avons tous deux nos mains à donner
Prenez ma main je vous conduirai loin

J’ai vécu plusieurs fois mon visage a changé
A chaque seuil à chaque main que j’ai franchis
Le printemps familial renaissait
Gardant pour lui pour moi sa neige périssable
La mort et la promise
La future aux cinq doigts serrés et relâchés

Mon âge m’accordait toujours
De nouvelles raisons de vivre par autrui
Et d’avoir en mon cœur le sang d’un autre cœur

Ah le garçon lucide que je fus et que je suis
Devant la blancheur des faibles filles aveugles
Plus belles que la lune blonde fine usée
Par le reflet des chemins de la vie
Chemin des mousses et des arbres
Du brouillard et de la rosée
Du jeune corps qui ne monte pas seul
A sa place sur terre
Le vent le froid la pluie le bercent
L’été en fait un homme

Présence ma vertu dans chaque main visible
La seule mort c’est solitude
De délice en furie de furie en clarté
Je me construis entier à travers tous les êtres
A travers tous les temps au sol et dans les nues
Saisons passantes je suis jeune
Et fort à force d’avoir vécu
Je suis jeune et mon sang s’élève sur mes ruines

Nous avons nos mains à mêler
Rien jamais ne peut mieux séduire
Que notre attachement l’un à l’autre forêt
Rendant la terre au ciel et le ciel à la nuit

A la nuit qui prépare un jour interminable.

Paul Éluard





TO LIVE

We both have our hands to give
Take mine I shall lead you afar

I have lived several times my face hasw changed
With every threshold I have crossed and every hand clasped
Familial springtime was reborn
Keeping for itself and for me its perishable snow
Death and the betrothed
The future with five fingers clenched and letting go

My age always gave me
New reasons for living through others
For having the blood of man other's heart in mine

Oh the lucid fellow I was and that I am
Before the pallor of frail blind girls
Lovelier than the delicate worn moon so fair
By the reflection of life's ways
A trail of moss anf trees
Of mist and morning dew
Of the young body which does not rise alone
To its place on earth
Wind cold and rain cradle it
Summer makes a man of it

Presesence is my virtue in each visible hand
Only death is solitude
From delight to fury from fury to clarity
I make myself whole through all beings
Through all weather on the earth and in the clouds
Through the passing seasons I am young
And strong for having lived
I am young my blood rises over my ruins

We have our hands to entwine
Nothing can ever seduce better
Tahn our bonding to each other a forest
Returning earth to sky and the sky to night

To the night which prepares an unending day.

Paul Éluard





YAŞAMAK

birbirimize verecek ellerimiz var,
uzaklara götüreyim sizi, tutun elimden.

bunca yaşadım, yüzüm değişti durdu,
aştığım her eşikte, tuttuğum her elde
baktım kardeş bahar daha canlı, daha taze.
kendine ayırdı o iğreti bozgunu, ölümü,
yumulup açılan beş parmaktaki geleceği bana.

yaşadım, gördüm, anladım her şeyi.
başkalarıydı beni yaşatan, insanlardı.
aktı yüreğime bir başka yüreğin kanı.
azalmadı çocukluğum şu kadarcık
aklığı önünde kör, enez kızların,
incecik sarı aydan güzeldi o kızlar,
yaşamanın yollarına vuran aydan,
yollar köpüktendi, ağaçtandı, çiğden, sisten.
tek başına çıkmaz ki ortaya körpe beden,
çıkmaz tek başına yeryüzüne toprağa,
ilk peşin yel, yağmur, soğuk beşikte sallar,
sonra yaz gelir, tam bir erkek yapar onu.

uzanan her elde iyiliğim var.
yalnızlık ölümdür ölüm.
sevinçten öfkeye değin, öfkeden ışığa,
her gün, her saat, yerde, gökte,
canlıda, cansızda yonttum kendimi,
yazlar, kışlar geçti, ben dinç kaldım,
yaşadım, yaşadıkça güç geldi bana,
işte şimdi tam bir delikanlıyım,
yıkıntım üstünde kanım dimdik ayakta.

birbirimize verecek ellerimiz var.
daha güzel değil hiçbir şey
birbirimize bir orman gibi bağlanmaktan,
yerleri göklere kavuşturmaktan, gökleri geceye.

o bitmez tükenmez günü doğuracak geceye.

Paul Éluard

Unknown photographer