30 Ekim 2019 Çarşamba

Soneto de la carta / Federico García Lorca

Soneto de la carta

Amor de mis entrañas, viva muerte,
en vano espero tu palabra escrita
y pienso, con la flor que se marchita,
que si vivo sin mí quiero perderte.

El aire es inmortal. La piedra inerte
ni conoce la sombra ni la evita.
Corazón interior no necesita
la miel helada que la luna vierte.

Pero yo te sufrí. Rasgué mis venas,
tigre y paloma, sobre tu cintura
en duelo de mordiscos y azucenas.

Llena, pues, de palabras mi locura
o déjame vivir en mi serena
noche del alma para siempre oscura.

Federico García Lorca

(Sonetos del amor oscuro, 1935-1936)





Sonnet about the letter

My innermost of loves, my waking death,
in vain I still await your written word,
watching this flower wilt. I swear,
I'd give you up before I lose my sense.

It's air that is immortal; stone is dumb,
incapable of knowing shadow or
avoiding it. My deeply buried
heart rejects the frozen honey shed by the moon.

And yet I suffered over you. I gashed
my veins, at once a tiger and a bird,
white lilies dueling jaws about your waist.

So saturate my lunacy with words
or leave me finally to live in peace,
my soul's long night eternally devoid of stars.

Federico García Lorca

(Sonnets of Dark Love, 1935-1936)

Translated by Rafael Campo





Сонет о письме

Любовь до боли, смерть моя живая,
Жду весточки — и дни подобны го́дам.
Забыв себя, стою под небосводом,
Забыть тебя пугаясь и желая.

Ветра и камни вечны. Мостовая
Безчувственна к восходам и заходам.
И не пьянит луна морозным мёдом
Глубин души, где темень гробовая.

Но за тебя шёл бой когтей и лилий,
Звериных смут и неги голубиной,
Я выстрадал тебя, и вскрыты жилы.

Так хоть бы письма бред мой утолили,
Или верни меня в мои глубины
К потёмкам, безпросветным до могилы!

Федерико Гарсиа Лорка

(Сонеты тёмной любви, 1935-1936)

Перевод Анатолия Гелескула





MEKTUP SONESİ

İçimdeki aşkım benim, yaşayan ölümüm,
boş yere bekliyorum yazdığın sözcükleri,
ve düşünüyorum da, solan çiçeklerle,
yitiririm seni yaşarsam kendim olmadan.

Ölümsüzdür hava, taş devinimsiz,
bilmeden gölgeyi, sakınmadan.
İçteki yürek gerek duymaz,
ayın döktüğü donmuş bala.

Ama dayandım ben. Tırmaladım damar tellerimi,
kaplan ve güvercin, belinin üstünde,
ak zambaklarla ısırıkların düellosu.

Doldur, o zaman, sözlerinle çılgınlığımı
ah, bırak yaşayayım dinginliğimde
ruhun gecesi her zaman karanlık.

Federico García Lorca

(Karanlık Aşk Soneleri, 1935-1936)

Çeviri: Erdal Alova


Letter

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder