Even the sun-clouds this morning cannot manage such skirts.
Nor the woman in the ambulance
Whose red heart blooms through her coat so astoundingly –
A gift, a love gift
Utterly unasked for
By a sky
Palely and flamily
Igniting its carbon monoxides, by eyes
Dulled to a halt under bowlers.
Oh my God, what am I
That these late mouths should cry open
In a forest of frosts, in a dawn of cornflowers.
Sylvia Plath
(October 27, 1932 – February 11, 1963)
Amapolas en octubre
Ni siquiera las nubes pueden manejar esas polleras esta mañana.
Ni la mujer en la ambulancia
cuyo corazón rojo florece a través de su abrigo, tan desconcertante—
Un regalo, un regalo de amor
jamás pedido
por un cielo
que pálido y fogoso
quema su monóxido de carbono, por ojos
apagados hasta detenerse debajo de los bombines.
Oh, mi Dios, ¿qué es lo que soy
para que estas bocas tardías se abran en un grito
en un bosque de escarcha en el amanecer de centaureas.
Sylvia Plath
Ekim’de Gelincikler
Bu sabah böylesi etekleri güneş bulutları bile sunamazdı.
Ne de paltosunun arasından öyle muazzam çiçeklenen
Kırmızı kalbiyle ambulanstaki o kadın –
Bir armağan, bir sevda armağanı
Mutlak istenmemiştir
Bir gök tarafından,
Solgun ve yalazlanarak
Tutuşturur karbonmonoksitlerini, gözlerde
Donuklaşıp durdurulur melon şapkalar altında.
Ah Tanrım, neyim ben
Ki bu geç ağızlar çığlıkla açılır
Bir ayaz ormanda, belemirlerin şafağında.
[1962]
Sylvia Plath (1932-1963)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
 |
| Poppy Field by Catherine |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder