donde depositar el alma. Un paisaje,
el que sea, para alimentar los sueños
y viajar con fantasías y delirios.
Un lugar. Aunque el frío te penetre
y la tristeza y el miedo te dobleguen.
Un lugar pobre o derruido, alejado, aislado, abandonado.
Un lugar que te aloje, que te ampare.
Donde vivas, pienses, ames.
El lugar donde creas tu libertad de ser.
Agustín Tavitian (1939-1990)
La Palabra Invicta, Agustín Tavitian, Ediciones Akian, Buenos Aires, 1988. Sf.86.
Tout est question d'avoir à soi
Un endroit où mettre l'âme
Un paysage, un endroit qui donnerait à vivre aux rêves
Et permettrait de voyager dans le fantasme et le délire
Un lieu. Même si le froid
Te pénètre,
Que tu sois
Gelé de peur et de tristesse
Un lieu pauvre ou démoli,
Distant, isolé, perdu,
Un lieu qui t’accueille toi,
Qui te protège,
Un endroit où tu vis, tu penses et aimes
Cet endroit où tu composes ta liberté d’exister
Agustín Tavitian (1939-1990)
Bir yeri olmak ya da olmamak, işte bütün mesele,
Ruhunu saklayacak bir yer. Bir coğrafya,
nasıl olursa olsun, düşleri beslesin, içinde
hayallerle ve çılgınlıklarla ilerlensin yeter.
Bir yer. Soğuğu iliklerine kadar işlese,
korkudan ve üzüntüden iki büklüm olsan bile.
Yoksul bir yer belki ya da yıkıntılı
Uzakta, terk edilmiş, her şeyden ayrı.
Seni barındıran, seni koruyan bir yer.
Yaşadığın, düşündüğün, sevdiğin bir yer.
Olma özgürlüğünü yarattığın o yer.
Agustín Tavitian (1939-1990)
İspanyolca'dan çeviren: Bülent Kale
 |
| Photo by Vassilis Tangoulis |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder