I am listening to Istanbul / Orhan Veli Kanık

I AM LISTENING TO ISTANBUL

I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed:
At first there is a gentle breeze
And the leaves on the trees
Softly sway;
Out there, far away,
The bells of water-carriers unceasingly ring;
I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.

I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed;
Then suddenly birds fly by,
Flocks of birds, high up, with a hue and cry,
While the nets are drawn in the fishing grounds
And a woman's feet begin to dabble in the water.
I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.

I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.
The Grand Bazaar's serene and cool,
An uproar at the hub of the Market,
Mosque yards are full of pigeons.
While hammers bang and clang at the docks
Spirng winds bear the smell of sweat;
I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.

I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed;
Still giddy from the revelries of the past,
A seaside mansion with dingy boathouses is fast asleep.
Amid the din and drone of southern winds, reposed,
I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.

I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.
A pretty girl walks by on the sidewalk:
Four-letter words, whistles and songs, rude remarks;
Something falls out of her hand -
It is a rose, I guess.
I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.

I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.
A bird flutters round your skirt;
On your brow, is there sweet? Or not ? I know.
Are your lips wet? Or not? I know.
A silver moon rises beyond the pine trees:
I can sense it all in your heart's throbbing.
I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.

Orhan Veli Kanik

Çeviri: Talat Sait Halman





ESTOY ESCUCHANDO A ESTAMBUL

Estoy escuchando a Estambul, con los ojos cerrados,
primero sopla un viento apacible;
las hojas se mecen suavemente
en los arboles;
lejos muy lejos,
los incansables campanilleos de los lecheros
estoy escuchando a Estambul, con los ojos cerrados.

Estoy escuchando a Estambul, con los ojos cerrados
pasan los pájaros, de pronto
por las alturas bandadas y bandadas, trinando y trinando.
Se están cogiendo redes en los muelles
tocan el agua los pies de una mujer
estoy escuchando a Estambul, con los ojos cerrados.

Estoy escuchando a Estambul, con los ojos cerrados
estara fresquito el Gran Bazar
Mahmutpasa, colmado de gente
patios poblados de palomas
llegan sonidos de martillo de los varaderos
olores de sudor, en el bonito viento primaveral
estoy escuchando a Estambul, con los ojos cerrados.

Estoy escuchando a Estambul, con los ojos cerrados
un yali con sus embarcaderos sombríos
con la embriaguez en su cabeza de antaño
bajo zumbidos de vientos sureños ya calmados
estoy escuchando a Estambul, con los ojos cerrados.

Estoy escuchando a Estambul, con los ojos cerrados
pasa una bella por la vereda
garabatos (x), canciones, cantos, piropos
se le cae algo de la mano
debe ser una rosa
estoy escuchando a Estambul, con los ojos cerrados.

Estoy escuchando a Estambul, con los ojos cerrados
un pájaro alatea en tu ruedo
yo sé si tu frente es tibia o no
sé si tus labios son húmedos
detrás de los pinos asoma una luna blanca
por el palpitar de tu corazón lo entiendo
a Estambul estoy escuchando.

Orhan Veli Kanik nació el 13 de abril de 1914, en Estambul. Fue un poeta turco, que fundó junto a Oktay Rifat y Melih Cevdet el Movimiento Garip. Defendió una poesía sin adjetivos ni elementos estilísticos excesivos, prefiriendo un estilo más cerca del verso libre. Célebre por su inigualable capacidad de expresión, la profundidad emotiva es la base de la sencilla naturaleza que acompaña aparentemente a sus versos. Su poesía es muy admirada tanto por el público en general así como los académicos y críticos literarios de su país, Turquía. Falleció el 14 de noviembre de 1950.

(x) Garabatos: Palabrotas (en Sudamérica)

Traduccion: A. Enginar y L. Rojas de la Fuente

Primera publicacion en castellano: Diario El Mercurio (de Chile), 02.12.1990

Segunda publicacion en castellano: Revista METIS CEVIRI, No 19, primavera 1992.





İSTANBUL'U DİNLİYORUM

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar, ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
                   
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Kuşlar geçiyor, derken;
Yükseklerden, sürü sürü, çığlık çığlık.
Ağlar çekiliyor dalyanlarda;
Bir kadının suya değiyor ayakları;
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
                   
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Serin serin Kapalıçarşı
Cıvıl cıvıl Mahmutpaşa
Güvercin dolu avlular
Çekiç sesleri geliyor doklardan
Güzelim bahar rüzgarında ter kokuları;
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
                   
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Başımda eski alemlerin sarhoşluğu
Loş kayıkhaneleriyle bir yalı;
Dinmiş lodosların uğultusu içinde
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
                   
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Bir yosma geçiyor kaldırımdan;
Küfürler, şarkılar, türküler, laf atmalar.
Birşey düşüyor elinden yere;
Bir gül olmalı;
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.
                   
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Bir kuş çırpınıyor eteklerinde;
Alnın sıcak mı, değil mi, biliyorum;
Dudakların ıslak mı, değil mi, biliyorum;
Beyaz bir ay doğuyor fıstıkların arkasından
Kalbinin vuruşundan anlıyorum;
İstanbul'u dinliyorum.

Orhan Veli Kanık

Besiktas, Bosphorus, Istanbul, 2007, by Gerald Assouline