Venice / Boris Pasternak

Венеция

Я был разбужен спозаранку
Щелчком оконного стекла.
Размокшей каменной баранкой
В воде Венеция плыла.

Все было тихо, и, однако,
Во сне я слышал крик, и он
Подобьем смолкнувшего знака
Еще тревожил небосклон.

Он вис трезубцем Скорпиона
Над гладью стихших мандолин
И женщиною оскорбленной,
Быть может, издан был вдали.

Теперь он стих и черной вилкой
Торчал по черенок во мгле.
Большой канал с косой ухмылкой
Оглядывался, как беглец.

Туда, голодные, противясь,
Шли волны, шлендая с тоски,
И гондолы* рубили привязь,
Точа о пристань тесаки.

Вдали за лодочной стоянкой
В остатках сна рождалась явь.
Венеция венецианкой
Бросалась с набережных вплавь.

1913

Борис Пастернак





VENICE

A click of window glass had roused me
Out of my sleep at early dawn.
Beneath me Venice swam in water,
A sodden pretzel made of stone.

It was all quiet now; however,
While still asleep, I heard a cry--
And, like a sign that had been silence,
It still disturbed the morning sky.

It hung--a trident of the Scorpion--
Above the sleeping mandolins
And had been uttered by an angry,
Insulted woman's voice, maybe.

Now it was silent. To the handle
Its fork was stuck in morning haze.
The Grand Canal, obliquely grinning,
Kept looking back--a runaway.

Reality was born of dream-shreds
Far-off, among the hired boats.
Like a Venetian woman, Venice
Dived from the bank to glide afloat.

Boris Pasternak - Venice, 1913 (revised 1928)

Translated by Lydia Pasternak Slater





VENECIA

Me despertaron bien temprano
Con el rumor de  seda en la ventana.
Como bollo de piedra mojada,
Sobre el agua Venecia fluía.

Todo estaba tranquilo, y sin embargo,
En el sueño oí un grito,
Similar a un signo acallado que,
Todavía inquietaba la estela.

Con el tridente de Escorpio pendía
Sobre el borde de las calmas mandolinas
Quizás por una mujer ofendida,
Pudo ser emitido desde lejos.

Ahora se acalló y como tenedor negro
Emergía como asta en la neblina.
El gran canal con sonrisa oblicua
Torcía la vista, como fugitivo.

Allá, hambrientas y empujando
Iban las olas, callejeando tediosas.
Y las góndolas tumbaban los atadores
Royendo el muelle a machetazos.

A lo lejos tras el fondeadero de barcas
En los restos del sueño emergía la realidad.
Venecia como una veneciana
Se precipitaba nadando desde el malecón.

1913

Boris Pasternak





VENISE

Je fus réveillé à l’aube
Par le timbre d’un carreau.
Craquelin de craie qui trempe,
Venise flottait sur l’eau.

Aucun bruit. Mais comme en rêve,
J’avais entendu un cri
Qui troublait encore la grève
Comme un signe évanoui.

Cri lointain d’une victime?
Trident du scorpion, sous lui
Le miroir des mandolines,
Apaisé, dormait sans bruit.

Fourche fichée dans la brume
Jusqu’au manche, il se taisait,
Et le Grand Canal en fuite,
Ricanant, se retournait.

Loin, près du débarcadère,
Du rêve naissait le vrai,
Et Venise, Vénitienne,
Se jetait à l’eau du quai.

1913

Boris Pasternak





VENEZIA

Venni svegliato prima ancor dell'alba
da un colpo al vetro della mia finestra.
Siccome una petrosa cialda mezza,
tutta immersa nell'acqua era Venezia.

Tutto taceva intorno, e pur nel sonno
al mio orecchio era sonato un grido
che, come d'un cessato indizio sintomo
ancor sempre turbava l'orizzonte.

Aculeo di scorpione sullo specchio
era appeso di spenti mandolini
e, chissa', forse, da una donna offesa
da ignota lontananza era partita.

Spentosi, come una forchetta nera
venia fuor dalla nebbia fino al manico.
Con un bieco sogghigno il Canal Grande
come fuggisse, facea larga svolta.

Al di la' dell'approdo delle barche
nasceva la realta' del rotto sonno.
E dalle sponde, si gettava a nuoto
come una veneziana ora Venezia.

1913, 1928.

Boris Pasternak, Venezia. In Ettore lo Gatto, Russi in Italia. Milano, Editori Riuniti, 1971.





VENEDİK

Çınlayan sabahta uyandırılmıştım
Pencere camının fiskesiyle.
Taş bir simit gibi yumuşamış
Yüzüyordu Venedik sular içinde.

Her şey ıssızdı, ama ben yine
Duyuyordum uykuda çığlığı, ve o
Susan bir emarenin benzeşi gibi
Hâlâ gök kubbeyi tırmalıyordu.

Sarkıyordu akrebin üç çatalıyla
Susmuş mandolinlerin nakışı üzerinde
Ve kim bilir incitilmiş bir kadın tarafından,
Belki de, çok uzaklarda bağırılmıştı.

Şimdi dinmiş o ve kara çatalıyla
Sapı üzerinde dikiliyordu sis perdesinde.
Alaylı eğri gülümsemeyle büyük kanal
Bakıyordu çevresine bir kaçak gibi.

Kayıkların demirlediği yerin ötelerinde
Uzaklarda gerçek doğuyordu düşlerin kalıntılarında.
Venedik Venedikli bir kadın halinde
Kordon boyundan atlıyordu, geçiyordu suları.

1913

Boris Pasternak

Çeviri: Azer Yaran

Dreams Paperback (Book), "Love In Venice", Model Unknown, 1982,
by Richard Fegley