Seni sevmek, mor denizlerdi biraz,
Ne kadar gidilse, bir o kadar bitmeyen,
Umutlar ve yıkılmalar ardında direnilen,
Seni sevmek, mevsimler içinde en güzel yaz.
Seni sevmek, yaşamın aşılmaz büyüklüğü,
Seni sevmek, kan dolu yüzyılları korkutan
Ve sığınıp ılık kıyı kentlerinde biraz akşam,
Seni sevmek, çocukların düşlerinde gördüğü.
Varılırdı daha saydam günlere isteseler,
İsteseler yalnızlık giremezdi evlere,
Seni sevmek, bir kırlangıç olacak bekleseler
Ve uçacak durmadan adasız denizlere.
Kim bulacak cam kırığı gözlerinde sevgimi?
Sonra yalnız kalmak gibi yoksulca uğuldayan,
Bütün okyanusların baş eğdiği tek kaptan,
Sana verdim geç diye bütün denizlerimi...
Afşar Timuçin
 |
| Nisan Serap |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder