Otra Canciòn / Federico García Lorca

OTRA CANCIÓN

¡El sueño se deshizo para siempre!
En la tarde lluviosa
mi corazón aprende
la tragedia otoñal
que los árboles llueven.

Y en la dulce tristeza
del paisaje que muere
mis voces se quebraron.

El sueño se deshizo para siempre.
¡Para siempre! ¡Dios mío!
Va cayendo la nieve
en el campo desierto
de mi vida,
y teme
la ilusión, que va lejos,
de helarse o de perderse.

¡Cómo me dice el agua
que el sueño se deshizo para siempre!
¿El sueño es infinito?
La niebla lo sostiene,
y la niebla es tan sólo
cansancio de la nieve.

Mi ritmo va contando
que el sueño se deshizo para siempre.
Y en la tarde brumosa
mi corazón aprende
la tragedia otoñal
que los árboles llueven.

1919 (Otoño)

Federico García Lorca / Libro de Poemas, 1921





ANOTHER SONG

The dream has dissolved forever!
In the rainy afternoon
my heart learns
the autumnal tragedy
that rains down from the trees.

And in the sweet sadness
of the dying landscape
my cries became hoarse.

The dream has dissolved forever.
Forever! O God!
The snow is falling
on the deserted field
of my life,
and my hopes,
which roam far, are afraid
of becoming frozen or lost.

How cleary the water tells me
that the dream has dissolved forever!
Is the dream infinite?
The mist sustains it.
and the mist is merely
the snow's weariness.

My rhythmic song is relating
that the dream has dissolved forever.
And in the foggy afternoon
my heart learns
the autumnal tragedy
that rains down from the trees.

1919 (Autumn)

Federico García Lorca

Book of Poems (Selection)/Libro de poemas (Selecci¢n): A Dual-Language Book

Edited and Translated by Stanley Appelbaum





ALTRA CANZONE

Il sogno è svanito per sempre!
Nella sera piovosa
il mio cuore impara
la tragedia autunnale
che cade dagli alberi.

Nella dolce tristezza
del paesaggio che muore
le mie voci si spezzarono.

Il sogno è svanito per sempre.
Per sempre! Dio mio!
Cade la neve
sulla campagna deserta
della mia vita
e teme l'illusione, che va lontano,
di perdersi o di gelare.

Mi dice l'acqua
che il sogno è svanito per sempre!
Il sogno è infinito?
La nebbia lo sostiene,
e la nebbia è solo
stanchezza della neve.

Il mio ritmo racconta
che il sogno è svanito per sempre!
E nella sera nebbiosa
il mio cuore conosce
la tragedia autunnale
che cade dagli alberi.

1919 (Autunno)

Federico García Lorca





BAŞKA ŞARKI

Düş bozulup gitmiş gelmemek üzre!
Yağmurlu akşam vakti
yüreğim öğreniyor
ağaçların döktüğü
güz trajedisini.

Tatlı üzüntüsünde
can veren görünümün
kırıldı seslenişim.

Düş bozulup gitmiş gelmemek üzre.
Gelmemek üzre! Tanrım!
Kar yağmaya başlıyor
ıpıssız düzlüğüne
ömrümün
ve uzaklara giden
hayal gücü korkuyor
donmak ve kaybolmaktan.

Ah, bana diyor ki su
düş bozulup gitmiş gelmemek üzre!
Ama düş sonsuz mudur?

Sistir onu koruyan
ve kar yorgunluğundan
başka şey değildir sis.

Anlatıyor ki ezgim
düş bozulup gitmiş gelmemek üzre.
Ve yağmurlu akşamda
yüreğim öğreniyor
ağaçların döktüğü
güz trajedisini.

1919 (Sonbahar)

Federico García Lorca / Tüm Şiirleri

Çeviri: Sait Maden, 1974, Cem Yayınları

Photo by Sergey Braga