Il pleure dans mon coeur / Paul Verlaine

Il pleure dans mon coeur

"Il pleut doucement sur la ville." Arthur Rimbaud

Il pleure dans mon coeur
Comme il pleut sur la ville.
Quelle est cette langueur
Qui pénêtre mon coeur?

O bruit doux de la pluie
Par terre et sur les toits!
Pour un coeur qui s’ennuie,
O le chant de la pluie!

Il pleure sans raison
Dans ce coeur qui s’écoeure.
Quoi! nulle trahison?
Ce deuil est sans raison.

C’est bien la pire peine
De ne savoir pourquoi,
Sans amour et sans haine,
Mon coeur a tant de peine.

Paul Verlaine





It rains in my heart

"It’s gently raining on the town." Arthur Rimbaud

It rains in my heart
As it rains on the town,
What languor so dark
That it soaks to my heart?

Oh sweet sound of the rain
On the earth and the roofs!
For the dull heart again,
Oh the song of the rain!

It rains for no reason
In this heart that lacks heart.
What? And no treason?
It’s grief without reason.

By far the worst pain,
Without hatred, or love,
Yet no way to explain
Why my heart feels such pain!

Paul Verlaine





It’s raining in my heart (second translation)

"It’s gently raining all over town." Arthur Rimbaud

It’s raining in my heart
Like the sky weeps all over town;
Why this lingering hurt
That penetrates my heart?

O the rain’s calm drip-drop
On the ground and over rooftops!
For a heart so befogged,
O the song of raindrops!

Tears rain without reason
In this disheartened heart of mine.
What! No lies, no treason?...
Grieving for no reason.

By far the worst of pains,
Unable to understand why,
Loveless, hateless the same,
My heart fills up with pain.

Paul Verlaine





Piange nel mio cuore

"Piove dolcemente sulla città." Arthur Rimbaud

Piange nel mio cuore
Come piove sulla città;
Cos'è questo languore
Che mi penetra il cuore?

O dolce brusìo della pioggia
Per terra e sopra i tetti!
Per un cuor che si annoia,
Oh il canto della pioggia!

Piange senza ragione
Nel cuore che si accora.
Come! Nessun tradimento!
Dolore senza ragione.

È la pena maggiore
Il non saper perché
Senz'odio e senza amore
Ha tanta pena il cuore!

Paul Verlaine





Llora en mi corazón

"Llueve dulcemente en la ciudad." Arthur Rimbaud

Llora en mi corazón
como llueve en la ciudad,
¿qué es realmente esta aflicción
que invade mi corazón?

Dulce ruido de la lluvia
en la tierra y en los techos.
¡A un corazón que se agobia
denle el canto de la lluvia!

Llora sin razones
en mi corazón despreciado.
¡Qué! ¿Acaso no hay traiciones?
Este luto sin razones.

Es sin duda el peor dolor
el de no saber por qué
ir sin amor y sin rencor,
¡pero lleno de dolor!

Paul Verlaine





YAŞ DOLAR YÜREĞİME

"Yağmur çiseliyor kente" Arthur Rimbaud

Yaş dolar yüreğime
Yağan yağmur misali.
Nedir bu usanç söyle
Yerleşen canevime?

Ey tatlı yağmur sesi
Damlar üstünde, yerde!
Bungun kalp hediyesi,
Ey yağmurun türküsü!

Sebepsiz dolduruşu
Tiksinti duyan kalbi,
İhanet değil, ne bu?
Sebepsiz bir kuruntu.

Odur en kötü tasa
Bilmemek niçin'ini.
Ne bir kin, ne bir sevdâ,
Kalbimde bunca cefâ.

Paul Verlaine

Çeviri: Ahmet Necdet





Yağmur Şarkısı

"Yağmur çiseliyor kente" Arthur Rimbaud

Kente yağan yağmurlar
Kalbimde kan ağlıyor
Bu nasıl hüzündür ki
Canevimi dağlıyor?

Ey hoş yankısı yağmurun
Çatılar üstünde, yerde!
Hüzün dolu yüreklerde
Tatlı şarkısı yağmurun!

Bu nefret dolu kalbimde
Bir nedensiz yasdır ağlar
İhanet mi desem? değil
İçimde bir kuruntu var.

Kuruntulardır en çetin
Acıları ömrümüzün,
Sevdadan ve kinden yoksun
Kalbimde dağlarca hüzün!

Paul Verlaine

Çeviri: Erdoğan Alkan

(Paul Verlaine, Yaşamı Sanatı ve Şiirleri, S. 123. Alaz Yayıncılık)

Photo by Drasa

Otra Canciòn / Federico García Lorca

OTRA CANCIÓN

¡El sueño se deshizo para siempre!
En la tarde lluviosa
mi corazón aprende
la tragedia otoñal
que los árboles llueven.

Y en la dulce tristeza
del paisaje que muere
mis voces se quebraron.

El sueño se deshizo para siempre.
¡Para siempre! ¡Dios mío!
Va cayendo la nieve
en el campo desierto
de mi vida,
y teme
la ilusión, que va lejos,
de helarse o de perderse.

¡Cómo me dice el agua
que el sueño se deshizo para siempre!
¿El sueño es infinito?
La niebla lo sostiene,
y la niebla es tan sólo
cansancio de la nieve.

Mi ritmo va contando
que el sueño se deshizo para siempre.
Y en la tarde brumosa
mi corazón aprende
la tragedia otoñal
que los árboles llueven.

1919 (Otoño)

Federico García Lorca / Libro de Poemas, 1921





ANOTHER SONG

The dream has dissolved forever!
In the rainy afternoon
my heart learns
the autumnal tragedy
that rains down from the trees.

And in the sweet sadness
of the dying landscape
my cries became hoarse.

The dream has dissolved forever.
Forever! O God!
The snow is falling
on the deserted field
of my life,
and my hopes,
which roam far, are afraid
of becoming frozen or lost.

How cleary the water tells me
that the dream has dissolved forever!
Is the dream infinite?
The mist sustains it.
and the mist is merely
the snow's weariness.

My rhythmic song is relating
that the dream has dissolved forever.
And in the foggy afternoon
my heart learns
the autumnal tragedy
that rains down from the trees.

1919 (Autumn)

Federico García Lorca

Book of Poems (Selection)/Libro de poemas (Selecci¢n): A Dual-Language Book

Edited and Translated by Stanley Appelbaum





ALTRA CANZONE

Il sogno è svanito per sempre!
Nella sera piovosa
il mio cuore impara
la tragedia autunnale
che cade dagli alberi.

Nella dolce tristezza
del paesaggio che muore
le mie voci si spezzarono.

Il sogno è svanito per sempre.
Per sempre! Dio mio!
Cade la neve
sulla campagna deserta
della mia vita
e teme l'illusione, che va lontano,
di perdersi o di gelare.

Mi dice l'acqua
che il sogno è svanito per sempre!
Il sogno è infinito?
La nebbia lo sostiene,
e la nebbia è solo
stanchezza della neve.

Il mio ritmo racconta
che il sogno è svanito per sempre!
E nella sera nebbiosa
il mio cuore conosce
la tragedia autunnale
che cade dagli alberi.

1919 (Autunno)

Federico García Lorca





BAŞKA ŞARKI

Düş bozulup gitmiş gelmemek üzre!
Yağmurlu akşam vakti
yüreğim öğreniyor
ağaçların döktüğü
güz trajedisini.

Tatlı üzüntüsünde
can veren görünümün
kırıldı seslenişim.

Düş bozulup gitmiş gelmemek üzre.
Gelmemek üzre! Tanrım!
Kar yağmaya başlıyor
ıpıssız düzlüğüne
ömrümün
ve uzaklara giden
hayal gücü korkuyor
donmak ve kaybolmaktan.

Ah, bana diyor ki su
düş bozulup gitmiş gelmemek üzre!
Ama düş sonsuz mudur?

Sistir onu koruyan
ve kar yorgunluğundan
başka şey değildir sis.

Anlatıyor ki ezgim
düş bozulup gitmiş gelmemek üzre.
Ve yağmurlu akşamda
yüreğim öğreniyor
ağaçların döktüğü
güz trajedisini.

1919 (Sonbahar)

Federico García Lorca / Tüm Şiirleri

Çeviri: Sait Maden, 1974, Cem Yayınları

Photo by Sergey Braga

Paulo Coelho / Onze Minutos

"Quem é capaz de sentir sabe que é possível ter prazer antes mesmo de tocar outra  pessoa. (...) Quem observa, e descobre a pessoa com quem sempre sonhou, sabe que a energia sexual acontece antes do próprio sexo. O maior prazer não é o sexo, é a paixão com que ele  é praticado. Quando esta paixão é intensa, o sexo vem para consumar a dança, mas ele  nunca é o ponto principal."

Paulo Coelho / Onze Minutos





"Anyone capable of feeling knows that it is possible to experience pleasure before even touching the other person. (...) Anyone who is observant, who discovers the person they have always dreamed of, knows that sexual energy comes into play before sex even takes place. The greatest pleasure isn't sex, but the passion with which it is practiced. When the passion is intense, then sex joins in to complete the dance, but it is never the principal aim."

Paulo Coelho / Eleven Minutes





"El que es capaz de sentir sabe que es posible tener placer incluso antes de tocar a la otra persona. (...) El que observa, y descubre a la persona con la que siempre ha soñado, sabe que la energía sexual sucede antes que el propio sexo. El mayor placer no es el sexo, es la pasión con la que se practica. Cuando esta pasión es intensa, el sexo viene a consumar la danza, pero nunca es el punto principal."

Paulo Coelho / Once minutos





"Hissetme yeteneğine sahip olanlar, ötekine dokunmadan bile zevk alınabileceğini bilirler. (...) Her zaman hayalini kurduğu insanı gözleyen ve keşfeden kişi, cinsel enerjinin cinsel ilişkiden önce geldiğini bilir. En büyük haz sekste değil, tutkunun dozundadır. Tutku sağlamsa seks de dansı tamamlar; ama işin özü kesinlikle o değildir."

Paulo Coelho / On Bir Dakika

Eternal love, 1991, by Cindy Marler

The Robber / Robert Walser

"He was always lone as a little lost lamb. People persecuted him to help him learn how to live. He gave such a vulnerable impression. He resembled the leaf that a little boy strikes down from its branch with a stick, because its singularity makes it conspicuous. In other words, he invited persecution."

Robert Walser - (The Robber)





"Estaba siempre solo como un pequeño corderito perdido. La gente lo perseguía para ayudarlo a aprender cómo vivir. Daba una impresión tan vulnerable. Se asemejaba a la hoja que un niño derriba de su rama con un palo porque su singularidad la hace llamar la atención. En otras palabras, él invitaba a la persecución."

Robert Walser - (El Ladrón)





"Daima küçük kayıp bir kuzu gibi yalnızdı. İnsanlar ona nasıl yaşayacağını öğrenme konusunda yardım ederek eziyet çektiriyorlardı. Çok korunmasız görünüyordu. Küçük bir oğlanın, tek başınalığı göze çarpmasına neden olduğu için sopayla yakalayıp dalından kopardığı bir yaprağa benziyordu. Başka bir deyişle, eziyeti davet ediyordu."

Robert Walser - (Haydut)

Robert Walser, 1890s

I would wish it on no one to be me ... / Robert Walser

"I would wish it on no one to be me.
Only I am capable of being myself.
To know so much, to have seen so much, and
To say nothing, just about nothing."

Robert Walser





"No desearía a nadie ser yo.
Sólo yo soy capaz de soportarme a mí mismo.
Saber tanto, haber visto tanto y,
Decir nada acerca de nada."

Robert Walser





"Je ne souhaiterais à personne d’être moi,
Moi seul suis capable de me supporter.
Savoir tant de choses, avoir vu tant de choses, et
Ne rien dire sur rien."

Robert Walser





"A nessuno auguro di essere io.
Soltanto io sono in grado di sopportarmi:
sapere così tanto ed aver visto così tanto e
così niente, così niente dire."

Robert Walser





"Kimseye dilemezdim ben olmayı.
Ancak ben katlanabilirim kendime.
Bu kadar bilmek, bu kadar görmek ve
Hiçbir şey hakkında, hiçbir şey söylememek."

Robert Walser

Çeviri şiir: Esen Tezel

Robert Walser, Switzerland, 1942,
by Carl Seelig

Søren Kierkegaard / The Sickness Unto Death

"Doubtless most men live with far too little consciousness of themselves to have a conception of what consistency is; that is to say, they do not exist qua spirit. Their lives (either with a certain childish and lovable naïveté or in sheer banality) consist in some act or another, some occurrence, this or that; and then they do something good, then in turn something wrong, and then it begins all over again; now they are in despair, for an afternoon, perhaps for three weeks, but then they are jovial again, and then again they are a whole day in despair. They take a hand in the game of life as it were, but they never have the experience of staking all upon one throw, never attain the conception of an infinite self-consistency. Therefore among themselves their talk is always about the particular, particular deeds, particular sins."

Søren Kierkegaard / The Sickness Unto Death, 1849





"İnsanların çoğu, sonucun ne olacağından kuşku duymayacak kadar fazla bilinçsiz yaşamaktalar; zihnin derin bağından yoksun yaşamları, ister çocukların sevimli saflıkları, ister budalalık söz konusu olsun, karışık olayların, bir parça eylemin, rastlantının bir dağınıklığından başka bir şey değildir; onları bazen iyilik yaparken, daha sonra kötülük yaparken ve her şeye yeniden başlarken görürüz; umutsuzlukları bazen bir öğle sonrası kadar sürer veya üç haftaya kadar uzanır ama bir kez daha işte neşelenirler ve bir daha bütün gün umutsuzluğa kapılırlar. Onlar için yaşam, içine girilen bir oyundan başka bir şey değildir; ama hiçbir zaman her şeyi, her şey için tehlikeye atamazlar, hiçbir zaman yaşamı sonsuz ve içedönük bir sonuç olarak tasarımlayamazlar. Aynı zamanda aralarında olayları sadece birbirinden ayrı olarak, şu veya bu iyi davranış, şu veya bu yanlış davranış şeklinde tartışırlar."

Soren Kierkegaard / Ölümcül Hastalık, 1849

Fransızcadan çeviren: M. Mukadder Yakupoğlu (Doğubatı Yayınları)

Man in rain, 1946, by Louis Faurer

Encuentro con Jorge Luis Borges / Jorge Luis Borges

"Para mí la muerte es una esperanza, la certidumbre irracional de ser abolido, borrado y olvidado. Cuando estoy triste pienso: ¿qué importa lo que le pasó a un escritor sudamericano del siglo XX; qué tengo que ver yo con todo eso? Uno piensa qué importa lo que me pasa ahora si mañana habré desaparecido y espero ser olvidado totalmente, yo creo que la muerte es eso. Pero quizás me equivoque y prosiga otra vida no menos interesante que ésta en otro plano, con distintas condiciones, y lo aceptaré también como he aceptado esta. Pero preferiría no acordarme de esta en la otra, ser más joven (risas)."

Jorge Luis Borges

Encuentro con Jorge Luis Borges el 12 de septiembre de 1984 invitado por el Profesor Titular de Filosofía Tomás Abraham y los profesores asociados Alejandro Rússovich y Enrique Marí, en el Aula Magna de la Facultad de Psicología de la UBA.





"For me death is a hope, the irrational certitude of being abolished, erased, and forgotten. When I’m sad, I think, What does it matter what happens to a twentieth-century South American writer? What do I have to do with all of this? You think it matters what happens to me now, if tomorrow I will have disappeared? I hope to be totally forgotten. I believe that this is death. Yet perhaps I’m wrong, and what follows is another life on another plane, no less interesting than this one, and I will accept that life too, just as I have accepted this one. But being younger, I would prefer not to remember this one in the other (laughter)."

Jorge Luis Borges

THE DESTINY OF BORGES: From an interview with Jorge Luis Borges, in Habitus 03, conducted in 1984 at the University of Buenos Aires by philosophy professors Tomas Abraham, Alejandro Russovich, and Enrique Man.

Translated from the Spanish by Jennifer Acker.





"Bana göre ölüm umuttur. Yok olmanın akıldışı kesinliğidir, silinmek ve unutulmaktır. Üzgün hissettiğim anlarda şöyle düşünüyorum: bir 20.yy Güney Amerikalı yazara ne olduğu ne fark eder ki? Tüm bunlarla ne yapmam gerekir? Şimdi bana ne olduğunun önemli olduğunu düşünüyordunuz, peki ya eğer yarın yok olacaksam? Tamamıyla unutulmayı umut ediyorum. Sadece unutulmanın ölüm olduğuna inanıyorum. Ancak, belki de yanılıyorumdur. Belki de bir başka gezegende, farklı şartlar altında bir başka yaşamımız olacaktır. Bu hayatımızdan daha sıkıcı olmayan. o yaşamı da kabulleneceğim. Tıpkı bu hayatı kabullendiğim gibi. Ancak diğer yaşamımda gençken, buradaki hayatımı unutmuş olmayı dilerim (gülüyor)."

Jorge Luis Borges

Jorge Luis Borges ile 1984 yılında Buenos Aires Üniversitesi Felsefe profesörleri ve Psikoloji bölümündeki öğrencileri tarafından gerçekleştirilen  söyleşi.

Kaynak: futuristika.org (31 Mayıs 2012)

Jorge Luis Borges, Buenos Aires, 1975-76,
by Willis Barnstone

Elegía / Federico García Lorca

"Tu cuerpo irá a la tumba
intacto de emociones.
Sobre la oscura tierra
brotará una alborada.
De tus ojos saldrán dos claveles sangrientos
y de tus senos, rosas como la nieve blancas.
Pero tu gran tristeza se irá con las estrellas,
como otra estrella digna de herirlas y eclipsarlas."

Federico García Lorca / Elegía





"Your body will go to the grave
untouched by strong emotions.
From the dark earth
an aubade will well up.
From your eyes will sprout two blood-red carnations,
and, from your breasts, roses white as snow.
But your great sorrow will depart with the stars
like another star worthy of wounding and eclipsing them."

Federico García Lorca / Elegy

Translated by Stanley Appelbaum





"Your body will go to the grave
intact of emotion.
A dawn song will break
over the dark earth.
From your eyes will grow two bloody carnations
and from your breasts, two snow-white roses.
But your sadness will go off to the stars
like another star worthy to wound and eclipse them."

Federico García Lorca / Elegy

Translated from the Spanish by Catherine Brown





"Il tuo corpo scenderà nella tomba
intatto di emozioni.
Sulla terra scura
spunterà l'alba.
Dai tuoi occhi sorgeranno due garofani sanguinanti
e dai tuoi seni rose bianche come neve.
Ma la tua grande tristezza se ne andrà con le stelle,
come un'altra stella degna di ferirle ed oscurarle."

Federico García Lorca / Elegia

Traduzioni di Elena Clementelli e Claudio Rendina

"Il tuo corpo scenderà nella tomba
intatto d’emozioni.
Sull’oscura terra
spunterà l’alba.
Dai tuoi occhi usciranno due garofani sanguinanti
e dai tuoi seni rose bianche come la neve.
Ma la tua grande tristezza se ne andrà con le stelle
come un’altra stella degna di ferirle e di eclissarle."

Federico García Lorca / Elegia





"Ton corps ira au tombeau
Intact d’émotions.
Sur la terre sombre
Poussera une aubade.
De tes yeux sortiront des œillets rouges,
De ton sein, des roses comme la neige blanches.
Mais ta grande tristesse ira vers les étoiles
Eclipsant et blessant tous les astres du ciel."

Federico García Lorca / Elegie





"Tenin mezara girecek
Telaş çırpıntı bilmeden
Kara toprağın üstünde
Fışkıracak yeni bir gün ışığı.
Gözlerinden çıkacak kırmızı karanfiller
Ve göğüslerinden güller, kar gibi beyaz.
Yıldızlara gidecek büyük acın, bir başka
Yıldız olup, hepsini üzmeye, karartmaya."

Federico García Lorca / Ağıt

Çeviri: Sait Maden

Photo by Masao Yamamoto

Dis... / René Char

Dis...

Dis ce que le feu hésite à dire
Soleil de l'air, clarté qui ose,
Et meurs de l'avoir dit pour tous.

René Char





Di...

Di lo que el fuego duda en decir,
Sol del aire, claridad que osa,
Y muere de haberlo dicho para todos.

René Char





Söyle...

Söyle ateşin söylemeye çekindiğini
Havanın güneşi, gözüpek aydınlık,
Ve öl, herkes adına söylediğin için.

René Char

Çeviri: Samih Rifat

Sleep. part 2, by Sergey Braga

Listen to Me Marlon (2015)

"Now let your mind drift back, way back in time to a time when you were very young, when you used to wake up in the morning, put on your clothes while everyone was sleeping, and walk down the sidewalk in Omaha and sit underneath that big elm tree. With the wind blowing the light, the shadow of leaves. It is like a wonderful, soft dream and that soft wind calling. That's a wind that you can trust. You are the memories. I've always in my life had a strong sense that I had to be free. I used to love to stand in the car and listen to the rails. It's an eccentric kind of rhythm. I arrived in New York with holes in my socks and holes in my mind. I remember getting drunk, lying down on the sidewalk and going to sleep. Nobody bothered me. I was always somebody who had an unquenchable curiosity about people. I liked to walk down the street and look at faces. I used to go to the corner of Broadway and 42nd Street in an Optimo cigar store. I would watch people for three seconds as they went by and try to analyze their personality by just that flick. The face can hide many things. And people are always hiding things. I was interested to guess the things that people did not know about themselves. What they feel, what they think, why they feel. How is it that we behave the way we do?"

Listen to Me Marlon (2015) - A quote from the movie.


"life's but a walking shadow, a poor player
that struts and frets his hour upon the stage
and then is heard no more: it is the tale
told by an idiot, full of sound and fury,
signifying nothing."

William Shakespeare - (Macbeth)





"Ahora deja que tu mente retroceda sin rumbo, atrás en el tiempo a un momento en el que eras muy joven, en el que te despertabas por la mañana, te ponías la ropa mientras los demás dormían, caminabas por la calle en Omaha y te sentabas bajo ese gran olmo. Con el viento soplando la luz, la sombra de las hojas. Es como un bonito y suave sueño y ese suave viento te llama. Es un viento en el que puedes confiar. Tú eres los recuerdos. Durante toda mi vida siempre he sentido que tenía que ser libre. De pie en ese tren era libre. Me gustaba ponerme de pie y escuchar los raíles. Es un tipo de ritmo excéntrico. Llegué a Nueva York con agujeros en los calcetines y también en la mente. Recuerdo que me emborraché, me tumbé en la acera y me iba a dormir. A nadie le importaba. Siempre he sido alguien con una insaciable curiosidad por la gente. Me gustaba caminar por las calles y mirar sus caras. Solía ir a la esquina de Broadway con la calle 42 a un estanco Optimo. Observaba a la gente durante tres segundos según pasaban e intentaba analizar su personalidad solo con ese vistazo. La cara puede esconder muchas cosas. Me interesaba adivinar las cosas que la gente no sabía sobre sí misma. Lo que sienten, lo que piensan, por qué lo sienten. ¿Por qué nos comportamos de la forma en que lo hacemos?"

Listen to Me Marlon "Escúchame Marlon" (2015) - Una cita de la película.


"La vida es una sombra que camina, un pobre actor
que en escena se arrebata y contonea
y nunca más se le oye. Es un cuento
que cuenta un idiota, lleno de ruido y de furia,
que no significa nada."

William Shakespeare - (Macbeth)





"Kendini hipnoz etme. Aklının geçmişe doğru yönelmesine izin ver. Zamanda geriye gitsin. Ufak olduğun zamanlara. Sabah uyanıp herkes uyurken üstünü giyerek Omaha'daki yolu yürüyüp koca karaağacın altına oturdun. Rüzgar, ışığı söndürüyor. Yaprakların gölgesi düşüyor. Muhteşem, narin bir rüya gibi. O narin rüzgarın sesi geliyor. Bu rüzgara güvenebilirsin. Sen, anılarınsın. Özgür olmam gerektiğini ömrüm boyunca güçlü şekilde hissettim. O trende dururken özgürdüm. Arabanın içinde durup rayları dinlemeyi severdim. Tuhaf bir ritmi var. New York'a geldiğimde çoraplarım ve aklım delikti. İçki içer, kaldırımda yatıp uyuyakalırdım. Kimse beni rahatsız etmezdi. İnsanlara karşı bastırılamayan bir merak duydum hep. Yolda yürür, insanların yüzlerine bakardım. Broadway'in ve 42. Cadde'nin köşesindeki Optimo tütüncüsüne giderdim. İnsanlar geçerken onları üç saniye kadar izleyerek o kısacık bakış ile kişiliklerini analiz etmeye uğraşırdım. Yüzler, pek çok şeyi saklayabilir. İnsanlar hep bir şeyler saklar. İnsanların kendileri hakkında bilmedikleri şeyleri tahmin etmek ilgimi çekerdi. Ne hissederler, ne düşünürler, neden böyle hissederler?"

Listen to Me Marlon (2015) - Filmden bir alıntı.


"gezinen bir gölgedir hayat, gariban bir aktör
sahnede bir ileri bir geri, saatini doldurur
ve sonra duyulmaz olur sesi, bir masaldır
gürültücü bir salağın anlattığı,
ki yoktur hiç bir anlamı."

William Shakespeare - (Macbeth)

Marlon Brando

Arrival / William Carlos Williams

ARRIVAL

And yet one arrives somehow,
finds himself loosening the hooks of
her dress
in a strange bedroom--
feels the autumn
dropping its silk and linen leaves
about her ankles.
The tawdry veined body emerges
twisted upon itself
like a winter wind...!

William Carlos Williams





LLEGADA

Y, sin embargo, de algún modo uno llega
y se descubre a sí mismo
desabrochándole el vestido
en un dormitorio ajeno--
Siente cómo el otoño
deja caer sus hojas de seda y lino
por sus tobillos.
¡El cuerpo presumido y venoso emerge
enroscado sobre sí mismo
como un viento invernal...!

William Carlos Williams

Traducción de Juan Miguel López Merino

Publicado en El Cultural de El País de Montevideo.





LLEGADA

Y sin embargo uno llega de algún modo,
se encuentra desabrochando los botones
de su vestido
en una habitación desconocida--
siente al otoño
gotear sus hojas de seda y lino
entre los tobillos de ella.
El cuerpo sórdidamente venoso emerge
retorcido sobre sí
¡como un viento invernal...!

William Carlos Williams





L'ARRIVO

E malgrado tutto qualcuno arriva in un modo o nell’altro,
si trova a perdere i ganci
del vestito di lei
in una strana camera da letto
sente l’autunno
far cadere la sua seta e le foglie di biancheria
dalle sue caviglie.
Il corpo dozzinale venoso emerge
attorcigliato su se’ stesso
come un vento d’inverno...!

William Carlos Williams





VARIŞ

Gene de nasılsa varır insan
varacağı yere
bakar ki kopçalarını açıyor
kadının üstündeki giysinin
garip bir yatak odasında--
hisseder sonbaharın ipek ve keten
yapraklarını
döktüğünü topuklarına.
Belirir o çelimsiz damarlı gövde
bir kış rüzgârı gibi
iki büklüm!

William Carlos Williams

Çeviri: Cevat Çapan

Inga Dauselt in "Plexus" n°29, November 1969

Green / Paul Verlaine

GREEN

Voici des fruits, des fleurs, des feuilles et des branches
Et puis voici mon coeur qui ne bat que pour vous.
Ne le déchirez pas avec vos deux mains blanches
Et qu'à vos yeux si beaux l'humble présent soit doux.

J'arrive tout couvert encore de rosée
Que le vent du matin vient glacer à mon front.
Souffrez que ma fatigue à vos pieds reposée
Rêve des chers instants qui la délasseront.

Sur votre jeune sein laissez rouler ma tête
Toute sonore encor de vos derniers baisers
Laissez-la s'apaiser de la bonne tempête
Et que je dorme un peu puisque vous reposez.

Paul Verlaine





GREEN

Here are the fruits, the flowers, the leaves, the wands,
Here my heart that beats only for your sighs.
Shatter them not with your snow-white hands,
Let my poor gifts be pleasing to your eyes.

I come to you, still covered with dew, you see,
Dew that the dawn wind froze here on my face.
Let my weariness lie down at your feet,
And dream of the dear moments that shed grace.

Let my head loll here on your young breast
Still ringing with your last kisses blessed,
Allow this departure of the great tempest,
And let me sleep now, a little, while you rest.

Paul Verlaine

Translated by A. S. Kline





GREEN

Te ofrezco entre racimos, verdes gajos y rosas,
mi corazón ingenuo que a tu bondad se humilla;
no quieran destrozarlo tus manos cariñosas,
tus ojos regocije mi dádiva sencilla.

en el jardín umbroso mi cuerpo fatigado
las auras matinales cubrieron de rocío;
como en la paz de un sueño se deslice a tu lado
el fugitivo instante que reposar ansío.

Cuando en mis sienes calme la divina tormenta,
reclinaré, jugando con tus bucles espesos,
sobre tu núbil seno mi frente soñolienta,
sonora con el ritmo de tus últimos besos.

Paul Verlaine

Traducción de Víctor M. Londoño





GREEN

Ecco qui frutti e fiori, ecco qui foglie e rami,
e poi ecco il mio cuore: batte solo per te.
Non straziarlo, ti prego, con le tue bianche mani
e sia l’umile dono dolce ai tuoi occhi belli.

Arrivo ancora tutto coperto di rugiada
che il vento del mattino mi ha gelato in fronte.
Lascia che io deponga la stanchezza ai tuoi piedi
e sogni i cari istanti che la ristoreranno.

Lascia che sul tuo seno si muova la mia testa
ancora risonante dei tuoi ultimi baci;
lascia, dopo la buona tempesta, che si acquieti,
e che io dorma un poco, visto che tu riposi.

Paul Verlaine

Traduzione di Alessandro Quattrone





GREEN

İşte yemişler, çiçekler, yapraklar ve dallar!
İşte kalbim, çarpıntısı yalnız senin için!
O bembeyaz ellerin kalbimi kırmasalar!
Bu küçük armağanı dilerim hoş göresin.

Ben geldim işte, çiğlerle bezenmiş olarak;
Alnımda seher yelinin dondurduğu çiğler,
Yorgunluğumu alsam ayak ucunda bırak!
Hayal etsem o tatlı demleri birer birer.

Bırak unutayım başımı taze göğsünde!
Hâlâ aklımda lezzeti son öpüşlerinin.
Hayırlı fırtınadan sonra sakin, asude
Uyusam biraz, madem uzanmış dinlenirsin.

Paul Verlaine

Çeviri: Cahit Sıtkı Tarancı

"Le Forme del Corpo (Body Shapes)", 1997,
by Rafael Navarro Garralaga

Allégeance / René Char

Allégeance

Dans les rues de la ville il y a mon amour. Peu importe où il va dans
le temps divisé. Il n'est plus mon amour, chacun peut lui parler. Il ne se
souvient plus; qui au juste l'aima?

Il cherche son pareil dans le voeu des regards. L'espace qu'il parcourt est
ma fidélité. Il dessine l'espoir et léger l'éconduit. Il est prépondérant sans
qu'il y prenne part.

Je vis au fond de lui comme une épave heureuse. A son insu, ma solitude
est son trésor. Dans le grand méridien où s'inscrit son essor, ma liberté le
creuse.

Dans les rues de la ville il y a mon amour. Peu importe où il va dans le
temps divisé. Il n'est plus mon amour, chacun peut lui parler. Il ne se
souvient plus; qui au juste l'aima et l'éclaire de loin pour qu'il ne tombe pas?

René Char





Allegiance

In the streets of the town goes my love. Small matter where she moves in
divided time. She is no longer my love, anyone may speak with her. She
remembers no longer: who exactly loved her?

She seeks her equal in glances, pledging. The space she traverses is my
faithfulness. She traces a hope and lightly dismisses it. She is dominant
without taking part.

I live in her depth, a joyous shipwreck. Without her knowing, my
solitude is her treasure. In the great meridian where her soaring is inscribed,
my freedom delves deep in her.

In the streets of the town goes my love. Small matter where she moves in
divided time. She is no longer my love, anyone may speak with her. She
remembers no longer: who exactly loved her, and lights her from afar, lest
she should fall?

René Char

Translated by Mary Ann Caws





Consuelo

Por las calles de la ciudad va mi amor. Poco importa
a dónde vaya en este roto tiempo. Ya no es mi amor: el
que quiera puede hablarle. Ya no se acuerda: ¿quién en
verdad le amó?

Mi amor busca su semejanza en la promesa de las
miradas. El espacio que recorre es mi fidelidad. Dibuja
la esperanza y en seguida la desprecia. Prevalece sin
tomar parte en ello.

Vivo en el fondo de él como un resto de felicidad.
Sin saberlo él, mi soledad es su tesoro. Es el gran meridiano
donde se inscribe su vuelo, mi libertad lo vacía.

Por las calles de la ciudad va mi amor. Poco importa
a dónde vaya en este roto tiempo. Ya no es mi
amor: el que quiera puede hablarle. Ya no se acuerda:
¿quién en verdad le amó y le ilumina de lejos para que
no caiga?

René Char





Sottomissione

Nelle strade della città c’è il mio amore. Poco importa dove va nel tempo
della separazione. Non è più il mio amore, chiunque può parlargli. Non si
ricorda più di chi nel modo giusto l’amò?

Egli cerca il suo simile nella brama degli sguardi. Lo spazio che percorre è
la mia fedeltà. Disegna la speranza e tenue la respinge. S’impone su tutto
senza prendervi parte.

Io vivo in fondo a lui come un felice relitto . A sua insaputa, la sua solitudine è
il mio tesoro. Nel gran meridiano ove s’inscrive il suo volo, la mia libertà lo
disvela.

Nelle strade della città c’è il mio amore. Poco importa dove va nel tempo
della separazione. Non è più il mio amore, chiunque può parlargli. Non si
ricorda più di chi nel modo giusto l’ amò e da lontano lo illumina affinché non
cada?

René Char





Bağlılık

Kentin sokaklarında sevgilim var benim. Nereye gittiği önemli
değil bölünmüş zamanın içinde. Artık sevgilim değil, herkes
onunla konuşabilir. Artık anımsamıyor, gerçekte kim sevmişti onu?

Bakışların dileğinde benzerini arıyor. Bağlılığımı yürüyor uçtan uca.
Umudun resmini çiziyor, sonra da hafif, uzaklaştırıyor onu.
Kendi istemese de ağır basıyor.

Mutlu bir batık gibi dibinde yaşıyorum onun. Yalnızlığım onun hazinesi,
o bilmese de. Atılımını çevreleyen büyük boylamda,
özgürlüğüm içten içe oyuyor onu.

Kentin sokaklarında sevgilim var benim. Nereye gittiği önemli
değil bölünmüş zamanın içinde. Artık sevgilim değil, herkes
onunla konuşabilir. Artık anımsamıyor, gerçekte kim sevmişti
onu ve kim aydınlatıyor uzaktan, düşmesin diye?

René Char

Çeviri: Samih Rifat

"Portrait d'un assassin" de Bernard-Roland, Paris, 1949,
by Raymond Voinquel

I am Vertical / Sylvia Plath

I am Vertical

But I would rather be horizontal.
I am not a tree with my root in the soil
Sucking up minerals and motherly love
So that each March I may gleam into leaf,
Nor am I the beauty of a garden bed
Attracting my share of Ahs and spectacularly painted,
Unknowing I must soon unpetal.
Compared with me, a tree is immortal
And a flower-head not tall, but more startling,
And I want the one's longevity and the other's daring.

Tonight, in the infinitesimal light of the stars,
The trees and the flowers have been strewing their cool odors.
I walk among them, but none of them are noticing.
Sometimes I think that when I am sleeping
I must most perfectly resemble them --
Thoughts gone dim.
It is more natural to me, lying down.
Then the sky and I are in open conversation,
And I shall be useful when I lie down finally:
Then the trees may touch me for once, and the flowers have time for me.

Sylvia Plath





Soy vertical

Mejor querría ser horizontal.
No soy un árbol con raíces hondas
en tierra, sorbiendo minerales y amor materno,
refloreciendo así de marzo en marzo,
reluciente, ni orgullo de parterre
blanco de admirativos gritos, muy repintado,
y a punto, ignaro, de perder sus pétalos.
Comparado conmigo es inmortal
el árbol, y las flores más audaces:
querría la edad del uno, la temeridad de las otras.

Esta noche, en luz infinitésima
de estrellas, árboles y flores
han esparcido su frescura aulente.
Yo entre ellos me paseo, no me ven, cuando duermo
a veces pienso que me les hermano
más que nunca: mi mente descaece.
Resulta más normal, echada. El cielo
y yo trabamos conversación abierta, así seré
más útil cuando por fin me una con la tierra.
Árbol y flor me tocarán, veránme.

Sylvia Plath

Traducción de Jesús Pardo





Io sono verticale

Ma preferirei essere orizzontale.
Non sono un albero con radici nel suolo
succhiante minerali e amore materno
così da poter brillare di foglie a ogni marzo,
né sono la beltà di un'aiuola
ultradipinta che susciti grida di meraviglia,
senza sapere che presto dovrò perdere i miei petali.
Confronto a me, un albero è immortale
e la cima di un fiore, non alta, ma più clamorosa:
dell'uno la lunga vita, dell'altra mi manca l'audacia.

Stasera, all'infinitesimo lume delle stelle,
alberi e fiori hanno sparso i loro freddi profumi.
Ci passo in mezzo ma nessuno di loro ne fa caso.
A volte io penso che mentre dormo
forse assomiglio a loro nel modo piu' perfetto -
con i miei pensieri andati in nebbia.
Stare sdraiata è per me piu' naturale.
Allora il cielo ed io siamo in aperto colloquio,
e sarò utile il giorno che resto sdraiata per sempre:
finalmente gli alberi mi toccheranno, i fiori avranno tempo per me.

Sylvia Plath





Je suis verticale

Mais je voudrais être horizontale.
Je ne suis pas un arbre dont les racines en terre
Absorbent les minéraux et l'amour maternel
Pour qu'à chaque mois de mars je brille de toutes mes feuilles,
Je ne suis pas non plus la beauté d'un massif
Suscitant des Oh et des Ah et grimée de couleurs vives,
Ignorant que bientôt je perdrai mes pétales.
Comparés à moi, un arbre est immortel
Et une fleur assez petite, mais plus saisissante,
Et il me manque la longévité de l'un, l'audace de l'autre.

Ce soir, dans la lumière infinitésimale des étoiles,
Les arbres et les fleurs ont répandu leur fraîche odeur.
Je marche parmi eux, mais aucun d'eux n'y prête attention.
Parfois je pense que lorsque je suis endormie
Je dois leur ressembler à la perfection -
Pensées devenues vagues.
Ce sera plus naturel pour moi, de reposer.

Alors le ciel et moi converserons à cœur ouvert,
Et je serai utile quand je reposerai définitivement :
Alors peut-être les arbres pourront-ils me toucher,
Et les fleurs m'accorder du temps.

Sylvia Plath

Traduit de l'anglais par Françoise Morvan et Valérie Rouzeau.

Editions Gallimard, collection Poésie, Paris, 1999.





Boyunayım

Ama enine olmayı tercih ederdim.
Ben kökünü toprağa batırmış bir ağaç değilim
Taşları ve o ana sevgisini emen
Bu yüzden büyüyemiyorum parlak yapraklara her nisan,
Bir çiçek tarhının güzelliği de olamadım ne yazik ki
Sanki özenle boyanmış ve kendi payına düşen hayranlarını kabul eder gibi,

Bu gece, yıldızların o sonsuz incelikte ışıkları altında,
Ağaçlarla çiçekler serin kokularını serperlerken havaya.
Aralarında yürüdüm, hiçbiri farkıma varmadan.
Uykuya dalmadan düşünürüm de bazen
Ben de onlar gibiyim aslında –
Düşüncelerim bulanır sonra.
Uzanıp yatmak, daha doğal geliyor bana.
Sınırı olmayan sohbet yürürlüğe girdiği zaman, gökle aramızda.
Ve son kez uzanıp yattığımda bir gün ben asıl o zaman yararlı olacağım:
O gün ağaçlar bana bir kez olsun dokunabilecek ve benimle ilgilenecek vakti olacak çiçeklerin

Sylvia Plath

Photo by Maria Grazia Galatà