Conquest of the Garden / Forugh Farrokhzad

CONQUEST OF THE GARDEN

That crow which flew over our heads
and descended into the disturbed thought
of a vagabond cloud
and the sound of which traversed
he breadth of the horizon
like a short spear
will carry the news of us to the city.

Everyone knows,
everyone knows
that you and I have seen the garden
from that cold sullen window
and that we have plucked the apple
from that playful, hard-to-reach branch.

Everyone is afraid
everyone is afraid, but you and I
joined with the lamp
and water and mirror and we were not afraid.

I am not talking about the flimsy linking
of two names
and embracing in the old pages of a ledger.

I'm talking about my fortunate tresses
with the burnt anemone of your kiss
and the intimacy of our bodies,
and the glow of our nakedness
like fish scales in the water.
I am talking about the silvery life of a song
which a small fountain sings at dawn.
we asked wild rabbits one night
in that green flowing forest
and shells full of pearls
in that turbulent cold blooded sea
and the young eagles
on that strange overwhelming mountain
what should be done.

Everyone knows,
everyone knows
we have found our way
Into the cold, quiet dream of phoenixes:
we found truth in the garden
In the embarrassed look of a nameless flower,
and we found permanence
In an endless moment
when two suns stared at each other.

I am not talking about timorous whispering
In the dark.
I am talking about daytime and open windows
and fresh air and a stove in which useless things burn
and land which is fertile
with a different planting
and birth and evolution and pride.
I am talking about our loving hands
which have built across nights a bridge
of the message of perfume
and light and breeze.
come to the meadow
to the grand meadow
and call me, from behind the breaths
of silk-tasseled acacias
just like the deer calls its mate.

The curtains are full of hidden anger
and innocent doves
look to the ground
from their towering white height.

Forugh Farrokhzad - (A Lonely Woman)

Translated by Michael Hillmann





LA CONQUISTA DEL JARDÍN

Aquel cuervo que voló
sobre nuestras cabezas
y se perdió en el turbio pensamiento
de una nube errante
y cuya voz cruzó el ancho horizonte
como una breve lanza
llevará noticias nuestras a la ciudad

Todos saben
todos saben
que tú y yo desde aquella fría abertura
vimos el jardín
y de aquella rama juguetona e inalcanzable
cogimos una manzana

Todos temen
todos temen, pero tú y yo
nos unimos a la linterna y al agua y al espejo
y no tuvimos miedo

No se trata de una frágil unión de dos nombres
ni de enlazarse en las viejas hojas de un libro
se trata de mi feliz cabello
con las quemadas amapolas de tu beso
y la verdad de nuestros cuerpos en la im`postura
y el brillo de nuestra desnudez
como escamas de peces en el agua
se trata de la plateada vida de una canción
que canta de madrugada la pequeña fuente

En aquel verde y fluido bosque
una noche de liebres
y en aquel turbio e indiferente mar
de ostras llenas de perlas
y en aquella extraña y triunfante montaña
de las jóvenes águilas preguntamos
qué teníamos que hacer

Todos saben
todos saben
que nosotros alcanzamos el frío y mudo sueño
del Simurg*
nosotros hallamos la verdad en el jardín
en la tímida mirada de una flor desconocida
y la permanencia en un instante sin límite
cuando dos soles se miraron fijamente
No se trata de un asustado murmullo en la oscuridad
se trata del día y de ventanas abiertas
y de aire fresco
y un horno donde las cosas iníutilmente arden
y una tierra fecundada por una nueva siembra
y el nacimiento y la evolución y el orgullo
se trata de nuestras enamoradas manos
que han formado un puente sobre las noches
gracias al mensaje del perfume y de la luz
y de la brisa

Ven al prado
al gran prado
y llámame desde detrás del aliento de la flor de seda
como lo hace la gacela a su pareja

Las cortinas están llenas de un oculto sofoco
y las inocentes palomas
desde lo alto de su blanca torre
miran la tierra

Forugh Farrojzad (Teherán, Irán, 1935-Teherán, Irán, 1964). Poetisa, Irán / iraní.

Versión de Clara Janés y Sahand

* Pájaro mitológico de la literatura persa, de hecho formado por treinta pájaros. Se encargó de cuidar el bebé albino Zaal, abandonado en la montaña, que posteriormente fue padre de Rostam, un héroe comparable al griego Hércules.





LA CONQUISTA DEL GIARDINO

Quel corvo che volò
Sopra di noi
E s’inabissò nel pensiero agitato di una nuvola vagabonda,
Il cui grido, come una corta lancia, percorse tutto l’orizzonte,
Porterà la notizia di noi in città.

Tutti sanno,
Tutti sanno
Che tu ed io da quel pertugio freddo e tetro
Intravedemmo il giardino
E da quel ramo ameno e impervio
Spiccammo la mela.

Tutti temono,
Tutti temono ma tu ed io
Ci unimmo con la luce, l’acqua e lo specchio
E non tememmo.

Io non parlo di un fragile legame tra due nomi
Né di un vincolo nelle pagine lise di un registro.
Io parlo dei miei voluttuosi capelli
E degli ardenti papaveri dei tuoi baci,
Dell’intimità clandestina dei nostri corpi
E della nostra nudità che riluce
Come le squame dei pesci nell’acqua.
Io parlo della vitalità argentina di un canto
Che una piccola fontana intona all’alba.

Una notte, domandammo alle lepri selvatiche
In quella foresta verde e frusciante,
Alle conchiglie copiose di perle
In quel mare agitato e freddo
E alle giovani aquile
In quel monte straniero e trionfante:
Che si deve fare?

Tutti sanno,
Tutti sanno.
Noi abbiamo penetrato il freddo muto sogno dei Simorgh,
Cogliemmo la verità nel piccolo giardino
nell’espressione timida di un fiore anonimo
E l’eternità in un momento senza fine
Quando due soli si fissano l’un l’altro.

Io non parlo di sussurri timorosi nel buio,
Io parlo di luce del giorno e di finestre aperte,
Di aria fresca,
Di un forno nel quale bruciano cose inutili,
Di terra resa fertile con un’altra coltura,
Di nascita, di evoluzione, di orgoglio.

Io parlo delle nostre mani innamorate,
Che hanno gettato, al di sopra delle notti,
Un ponte foriero di profumo, di luce, di brezza.

Vieni nel prato,
Nel prato aperto
E invocami attraverso i sospiri del fiore di seta,
Come la gazzella la sua compagna.

Le tende traboccano celato odio
E le candide colombe
Dall’alto della loro torre bianca
Fissano in basso la terra.

Forough Farrokhzad (Teheran, 5 gennaio 1935 – Tafresh, 13 febbraio 1967) è stata una poetessa persiana.

Traduzione dal persiano di Daniela Zini





BAHÇENİN FETHİ

Başımızın
Üstünden uçan
Ve giren serseri bir bulutun karışık düşüncelerine
Ve sesi kisa bir mızrak gibi geçen, ufku baştanbaşa
O karga
Kente götürecek bizim haberimizi

Herkes biliyor
Herkes biliyor
Sen ve ben o soğuk asık yüzlü delikten
Bahçeyi gördük
Ve kopardık elmayı
0 oynaşan ve uzak daldan
Herkes korkuyor
Herkes korkuyor ama sen ve ben
Ulaştık ışığa, suya, aynaya
Ve korkmadık

Ne pamuk ipliğiyle birleşmesi iki adın, söylemek istedigim
Ne de bir buluşma yıpranmış bir defterin sayfalarında
Benim mutlu saçlarımdır söz konusu olan
Senin yanık kırmızı şakayık öpüşlerini taşıyan saçlarım
Ve içtenliği tenimizin
Çıplaklığımızın parıltısı
Balık pulları gibi
Söz konusu olan gümüş rengi türküsüdür yaşamın
Tan ağarırken kaynaktan fışkıran

Biz o yeşil ve akan ormanda
Bir gece yaban tavşanlarından sorduk
Ve kaygılı, soğukkanlı denizde
Incilerle dolu istiridyelerden
Ve o tuhaf ve fatih dağda
Genç kartallardan sorduk
Ne yapmalıyız?

Herkes biliyor
Herkes biliyor
Sessiz ve soğuk uykusuna ulaştık biz simurgların
Gerçeği bahçede bulduk
Bilinmez bir çiçeğin utangaç bakışında
Sınırsız bir anda bulduk ölümsüzlüğü
Iki güneş birbirine bakıp dururken
Söylemek istediğim korkak fısıltılar değil karanlıkta
Gündüzdür söz konusu olan ve ardına kadar açık pencere
Ve tertemiz hava
Ve bir ocak tüm yararsız şeylerin yanıp gittiği
Ve apayrı bir ekinin tohumlarını taşıyan tarla
Ve doğum ve gelişme ve gurur
Bizim seven ellerimizdir söz konusu olan
Bir köprü kuran kokular, ışıklar ve esintilerle
Gecenin üstünde

Çimenliğe gel
Kıyısız çimenliğe ve çağır beni
Ibrişim çiçekleri usulca nefes alırken
Çağır bir ceylan eşini çağırır gibi

Perdeler bir gizli acıyla dolu
Ve toprağa bakıyorlar
Masum güvercinler
Kendi beyaz burçlarının tepelerinden

Furuğ Ferruhzad - (Yalnız Kadın)

Çeviri: Onat Kutlar – Celal Hüsrevşahi

Pair, by Gabor Balogh

Besides myself, how many others’ house is this? / Nazim Hikmet

"Besides myself, how many others’ house is this?
I don't know.
I'm by myself far from them,
they are all together far from me.
Talking to anyone else
is forbidden.

I talk to myself by myself."

Nazim Hikmet - (Turkish poet)





"Burası benden başka kaç insanın evidir?
Bilmiyorum.
Ben bir başıma onlardan uzağım,
hep birlikte onlar benden uzak.
Bana kendimden başkasıyla konuşmak
yasak.

Ben de kendi kendimle konuşuyorum."

Nazım Hikmet

The Prisoner, 1878, by Nikolai Yaroshenko

Alianza (Sonata) / Pablo Neruda

ALIANZA (SONATA)

Ni el corazón cortado por un vidrio
es un erial de espinas,
ni las aguas atroces vistas en los rincones
de ciertas casas, aguas como párpados y ojos,
podrían sujetar tu cintura en mis manos
cuando mi corazón levanta sus encinas
hacia tu inquebrantable hielo de nieve.

Nocturno azúcar, espíritu
de las coronas,
redimida
sangre humana, tus besos
me destierran
y un golpe de agua con restos del mar
golpea los silencios que te esperan
rodeando las gastadas sillas, gastando puertas.

Noches con ejes claros,
partida, material, únicamente
voz, únicamente
desnuda cada día.

Sobre tus pechos de corriente inmóvil,
sobre tus piernas de dureza y agua,
sobre la permanencia y el orgullo
de tu pelo desnudo,
quiero estar, amor mío, ya tiradas las lágrimas
al ronco cesto donde se acumulan,
quiero estar, amor mío, solo con una sílaba
de plata destrozada, solo con una punta
de tu pecho de nieve.

Ya no es posible, a veces,
ganar sino cayendo,
ya no es posible, entre dos seres
temblar, tocar la flor del río:
hebras de hombres vienen como agujas,
tramitaciones, trozos,
familias de coral repulsivo, tormentas
y pasos duros por alfombras
de invierno.

Entre labios y labios hay ciudades
de gran ceniza y húmeda cimera,
gotas de cuánto y cómo, idefinidas
circulaciones:
entre labios y labios como por una costa
de arena y vidrio, pasa el viento.

Por eso eres sin fin, recógeme como si fueras
toda solemnidad, toda nocturna
como una zona, hasta que te confundas
con las líneas del tiempo.

Avanza en la dulzura,
ven a mi lado hasta que las digitales
hojas de los violines
hayan callado, hasta que los musgos
arraiguen en el trueno, hasta que del latido
de mano y mano bajen las raíces.

Pablo Neruda - (Tercera Residencia)





PACT (SONATA)

Neither the heart cut by a piece of glass
in a wasteland of thorns
nor the atrocious waters seen in the corners
of certain houses, waters like eyelids and eyes
can capture your waist in my hands
towards your unbreakable thread of snow.

Nocturnal sugar, spirit
of the crowns,
ransomed
human blood, your kisses
send me into exile
and a stroke of water, with remnants of the sea,
beats on the silences that wait for you
surrounding the worn chairs, wearing out doors.

Nights with bright spindles,
divided, material, nothing
but voice, nothing but
naked every day.

Over your breasts of motionless current,
over your legs of firmness and water,
over the permanence and the pride
of your naked hair
I want to be, my love, now that the tears are thrown
into the raucous basket where they accumulate,
I want to be, my love, alone with a syllable
of mangled silver, alone with a tip
of your breast of snow.

By now sometimes it is not possible
to win except by falling,
by now it is not possible to tremble between
two beings, to touch the flower of the river :
fibres of man come like needles,
procedures, fragments,
families of repulsive coral, torments
and hard steps for winter
carpets.

Between lips and lips there are cities
of great ash and moist summit,
drops of when and how, vague
comings and goings :
between lips and lips as along a shore
of sand and glass the wind passes.

Therefore you are endless; gather me as though you were
all solemnity, all made of night
like a zone, until you are indistinguishable
from the lines of time.

Advance into sweetness,
come to my side until the fingery
leaves of the violins
have gone silent, until the mosses
take root in the thunder, until from the pulse
of hand and hand the roots descend.

Pablo Neruda - (Third Residence)

Translated by W. S. Merwin





ALLENZA (SONATA)

Né il cuore tagliato da un vetro
in una brughiera di spine,
né le acque atroci viste negli angoli
di certe case, acque come palpebre e occhi,
potrebbero tener stretta la tua cintura tra le mie mani
quando il mio cuore innalza le sue querce
verso il tuo infrangibile filo di neve.

Notturno zucchero, spirito
delle corone,
redento
sangue umano, i tuoi baci
mi esiliano,
e un colpo d'acqua con resti del mare
batte i silenzi che ti attendono
circondando le sedie consunte, consumando porte.

Notti con assi chiari,
divisa, materiale, unicamente
voce, unicamente
nuda ogni giorno.

Sopra i tuoi seni di corrente immobile,
sulle tue gambe di durezza e acqua,
sopra la permanenza e l'orgoglio
dei tuoi capelli nudi
voglio stare, amor mio, gettate ormai le lacrime
nel roco cesto dove si accumulano,
voglio stare, amor mio, solo con una sillaba
d'argento infranto, solo con una punta
del tuo petto di neve.

Non è possibile ormai, a volte
vincere se non cadendo,
non è possibile ormai, tra due esseri
tremare, toccare il fiore del fiume:
fibre d'uomo vengono come aghi,
pratiche, brani,
famiglie di corallo repulsivo, tormente
e passi duri su tappeti
d'inverno.

Tra labbro e labbro vi sono città
di grande cenere e umido pennacchio,
gocce di quando e come, indefinite
circolazioni:
tra labbro e labbro come per una costa
di arena e di vetro, passa il vento.

Per questo sei senza fine, raccoglimi come fossi
tutta solennità, tutta notturna
come una regione, finché ti confonda
con le linee del tempo.

Avanza nella dolcezza,
vieni al mio fianco finché le digitali
foglie dei violini
sian taciute, finché i muschi
mettan radici nel tuono, finché dal palpito
di mano e mano scendano le radici.

Pablo Neruda - (Le tre Residenze sulla terra)





BİRLEŞME (SONAT)

Ne dikenlerin ıssız tarlasında
kırık cam parçasıyla kesilmiş yürek
ne de bazı evlerin köşelerindeki
o zalim sular, gözkapakları ve gözler gibi sular
dizginleyebilir ellerimdeki belini,
yüreğim kaldırırken meşeyi
senin bölünmez kardan ipine doğru.
Gecesel şeker, taçların
ruhu,
kurtardı insan kanını, öpüşlerin
uzaklaştırıyor beni,
ve deniz artığından bir dalga vuruşuyla
çarpıyor beni bekleyen sessizliğe,
çevreliyor o yıpranmış iskemleleri, kemiriyor kapıları.
Berrak başaklardan geceler,
veda, madde, sadece
ses, çıplak sadece,
her bir gün.

Dinmiş akıntılardan memelerinde,
katılık ve sudan yapılmış bacaklarında,
çıplak saçının
sürekliliğinde ve gururunda,
uzanmak istiyorum, sevgilim, gözyaşları şimdi
fırlatılmışken yığıldıkları o boğuk sesli sepete,
uzanmak istiyorum, sevgilim, mahvedilmiş gümüşten
yalnız bir heceyle, kar beyazı memenin
bir ucuyla yalnız.

Mümkün değil şimdi kazanmak
ara sıra düşmeyi saymazsak eğer,
mümkün değil şimdi titremek
iki yaratığın arasında, dokunmak ırmağın çiçeğine:
insan elyafları yaklaşıyor iğneler gibi,
resmiyetler, parçacıklar,
itici mercanların aileleri, fırtınalar
ve sert adımlar
merdivenlerde.

Dudaklarla dudaklar arasında muhteşem küllerden
ve nemli deniz samanlarından kentler var
nasıldan ve ne zamandan damlalar, belirsiz
geliş ve gidiş,
dudaklarla dudaklar arasında seğirtiyor rüzgâr
kumdan ve camdan bir kıyı boyunca.
Bu yüzden sonsuzsun sen, sarıl bana
bütün bu bayram senmişsin gibi, kusursuz gecesel
bir bölge gibi, zamanın çizgileriyle
birlikte eriyene dek.

İleri git zarafette,
gel yanıma, kemanların parmaklı
yaprakları suskunlaşana dek, yıldırımda
kök salana dek yosunlar, eğilene dek
yürek atışlarımızdan kökler.

Pablo Neruda

Çeviri: İsmail Haydar Aksoy

("Yeryüzünde Üçüncü Konaklama"dan)

Women, photo by Gabor Balogh

Now sweetheart / Cemal Sureya

NOW SWEETHEART

Now sweetheart, I am thinking of you in a big city
A dim blue pen in my hand, two packs of cigarettes in my pocket
Our life is like a movie playing in front of my eyes
Our going out freely, drinking water together, kissing
I cry, whenever I remember how we laughed together.
Flowers, flowers, I watered the flowers this morning
That rose just doesn’t smile when you are not here
That flower you put in water by the window to get it grow roots
It is completely in grief these days
A dense and strong daylight is hitting the window
The plates are cheerless on the table
The hallway is deserted
The towels are alone in the shower
Don’t even ask the kitchen – untidy and dirty
The sponge is right there, the breadbox is empty
The ventilator is breathless
The rugs are dusty
My clothes are in the wardrobe, and here and there
Memo’s toy box is in deep sleep
The blue night lamp has no ambition
The door says open me, close me
The curtains are like snakes changing skin
The radio? It is silent
The stool is afraid of the chairs
The small room is dark and deserted
Everything is waiting for you, for your return
For you to come in
For the touch of your hands
For the touch of your eyes
And everything is repeating
How much I love you

Cemal Sureya (1931, Pülümür, Tunceli – 1990, Istanbul) was a Kurdish-Turkish poet and writer.





ORA, AMORE

Ora, amore, ti penso in una grande città
Ho in mano una penna blu scuro, in tasca due pacchetti di sigarette
La nostra esistenza mi scorre davanti
Le nostre uscite, l’acqua bevuta insieme, i baci
Mi viene da piangere se penso alle nostre risa.
I fiori, i fiori, ho innaffiato i fiori questa mattina
Ma quella rosa non sorride senza di te
Il fiore che avevi messo nell’acqua, accanto alla finestra,
perchè mettesse radici
In questi giorni è più triste che mai
Una luce del giorno densa e sfacciata batte sulla finestra
I piatti sulla tavola sono scoloriti
Desolato il corridoio
Gli asciugamani in bagno sono soli
Per non parlare della cucina, sporca e sottosopra
Là la spugna, vuoto il portapane
Sfiatato il ventilatore
I tappeti polverosi
E i miei vestiti un po’ nell’armadio, un po’ in giro
La cesta dei giochi di Memo è sprofondata nel sonno
La lampada da notte blu scuro è apatia pura
La porta chiede di essere aperta e richiusa
Le tende somigliano a serpenti che mutano la pelle
La radio resta muta
Gli sgabelli si ritraggono dalle sedie
La stanzetta è scura e desolata
Tutto aspetta te, tutto attende che ritorni
Che entri
Tutto attende il tuo tocco
Il tocco dei tuoi occhi
Tutto ripete
Quanto ti amo.

Cemal Süreya (Tunceli, 1931 – Istanbul, 9 gennaio 1990) è stato un poeta e scrittore turco.

https://defterpoesiaturca.wordpress.com/2014/01/03/cemal-sureya-ora-amore-sevgilim-ben-simdi/





SEVGİLİM BEN ŞİMDİ

Sevgilim ben şimdi büyük bir kentte seni düşünmekteyim
Elimde uçuk mavi bir kalem cebimde iki paket sigara
Hayatımız geçiyor gözlerimin önünden
Çıkıp gitmelerimiz, su içmelerimiz, öpüştüklerimiz
"Ağlarım aklıma geldikçe gülüştüklerimiz".
Çiçekler, çiçekler, su verdim bu sabah çiçeklere
O gülün yüzü gülmüyor sensiz
O köklensin diye pencerede suya koyduğun devetabanı
Hepten hüzünlü bu günlerde
Gür ve çoşkun bir günışığı dadanmış pencereye
Masada tabaklar neşesiz
Koridor ıssız
Banyoda havlular yalnız
Mutfak dersen - derbeder ve pis
Çiti orda duruyor, ekmek kutusu boş
Vantilatör soluksuz
Halılar tozlu
Giysilerim gardropda ve şurda burda
Memo'nun oyuncak sepeti uykularda
Mavi gece lambası hevessiz
Kapı diyor ki açın beni kapayın beni
Perdeler gömlek değiştiren yılanlar gibi
Radyo desen sessiz
Tabure sandalyalardan çekiniyor
Küçük oda karanlık ve ıssız
Her şey seni bekliyor her şey gelmeni
İçeri girmeni
Senin elinin değmesini
Gözünün dokunmasını
Ve her şey tekrarlıyor
Seni nice sevdiğimi

Cemal Süreya

Istanbul, Turkey, by Ara Guler

Arthur Schopenhauer - (Parerga and Paralipomena)

"One cold winter's day, a number of porcupines huddled together quite closely in order through their mutual warmth to prevent themselves from being frozen. But they soon felt the effect of their quills on one another, which made them again move apart. Now when the need for warmth once more brought them together, the drawback of the quills was repeated so that they were tossed between two evils, until they had discovered the proper distance from which they could best tolerate one another. Thus the need for society which springs from the emptiness and monotony of men's lives, drives them together; but their many unpleasant and repulsive qualities and insufferable drawbacks once more drive them apart. The mean distance which they finally discover, and which enables them to endure being together, is politeness and good manners."

Arthur Schopenhauer - (Parerga and Paralipomena)





"Çok soğuk bir kış günü üşüyen kirpiler birbirlerine iyice sokulurlar, soğuktan ve donmaktan korunmak için, ama bir süre sonra birinin dikenleri diğerine batmaya başlar. Birbirlerinden iyice uzaklaşırlar, bu seferde soğuğun etkisi hissedilir. Her seferinde aynı olay tekrarlanır, üşüyünce birbirlerine yapışan kirpiler, dikenler batınca birbirlerinden fazlasıyla uzaklaşırlar, ta ki hem soğuktan etkilenmeyecekleri hem de birbirlerine dikenlerini batırmayacakları orta bir mesafe bulana kadar. İnsanlar da kendi monotonluklarından, tek başınalığın boşluğundan kurtulmak için birbirlerine yaklaşırlar, ama çirkin alışkanlıkları ve dayanılmaz hataları onları birbirlerinden uzaklaştırır. Orta mesafe ise nezaket ve iyi ahlaktır."


Arthur Schopenhauer - (Parerga ile Paralipomena)

The Champs Elysées, Paris, 1929,
by André Kertész 

The skin my love is slippery / İlhan Berk

THE SKIN MY LOVE IS SLIPPERY

The skin my love is slippery
Like long, wild grass.
At night I touched your naked skin
My tongue roamed everywhere.

Over and over the knot of your mouth
Then I bent to your skin’s hair
Your whiskey voice, voracious mouth, eyelashes
Falling onto my paper at night.

The offer

(Then I went out with your face
Into a street thinking itself a street
Out,
as if it were late afternoon).

İlhan Berk (18 November 1918 – 28 August 2008) Turkish poet.

Translated by George Messo





EL CUERPO ES RESBALADIZO AMOR MÍO

El cuerpo es resbaladizo amor mío
Es como hierbas alargadas, alocadas.
De noche toqué tu carne desnuda
Mi lengua deambuló por todas tus partes.

De este modo iba y venía por el nudo de tu boca
Me incliné después en la hondura de tu vello
Tu voz de alcohol, tu boca enorme, tus pestañas
En la noche cayeron sin cesar en mis papeles.

Ofrenda

(Salí con tu rostro luego
A una calle que se cree calle
Salir,
como si fuese un atardecer).

İlhan Berk (1918 - 2008) Poeta turco.

Traducción Mukadder Yaycioglu y Clara Janés





TEN KAYGANDIR AŞKIM BENİM

Ten kaygandır aşkım benim
Uzun, deli otlar gibidir.
Gecede dokundum çıplak etine
Dilim her yanında gezdi durdu.

Böyle ağzının düğümünde gittim geldim
Eğildim sonra derinine tüylerinin
Alkollü sesin, kocaman ağzın, kirpiklerin
Gecede kâğıtlarıma düştü durdu.

Sunu

(Yüzünle çıktım sonra
Kendini sokak sanan bir sokağa
Çıkmak,
bir öğle sonuydu sanki).

İlhan Berk - (Güzel Irmak)

Red Nude, 1917, by Amedeo Modigliani

Sensation / Arthur Rimbaud

SENSATION

Par les soirs bleus d'été, j'irai dans les sentiers,
Picoté par les blés, fouler l'herbe menue :
Rêveur, j'en sentirai la fraîcheur à mes pieds.
Je laisserai le vent baigner ma tête nue.

Je ne parlerai pas, je ne penserai rien :
Mais l'amour infini me montera dans l'âme,
Et j'irai loin, bien loin, comme un bohémien,
Par la Nature, - heureux comme avec une femme.

(Le mars 1870)

Arthur Rimbaud





SENSATION

On the blue summer evenings, I will go along the paths,
And walk over the short grass, as I am pricked by the wheat:
Daydreaming I will feel the coolness on my feet.
I will let the wind bathe my bare head.

I will not speak, I will have no thoughts:
But infinite love will mount in my soul;
And I will go far, far off, like a gypsy,
through the countryside - as happy as if I were a woman.

(March 1870)

Arthur Rimbaud





SENSACION

Iré, cuando la tarde cante, azul, en verano,
herido por el trigo, a pisar la pradera;
soñador, sentiré su frescor en mis plantas
y dejaré que el viento me bañe la cabeza.

Sin hablar, sin pensar, iré por los senderos:
pero el amor sin límites me crecerá en el alma.
Me iré lejos, dichoso, como con una chica,
por los campos , tan lejos como el gitano vaga.

(Marzo de 1870)

Arthur Rimbaud

Versión de Andrés Holguín





SENSAZIONE

Le sere blu d'estate andrò per i sentieri,
Punzecchiato dal grano, a pestar l'erba fine:
Sentirò, trasognato, quella frescura ai piedi,
E lascerò che il vento bagni il mio capo nudo.

Io non dirò parole, non penserò piú nulla:
Ma l'amore infinito mi salirà nel petto,
E lontano, lontano, andrò come uno zingaro,
Nella Natura, - lieto come con una donna.

(Marzo de 1870)

Arthur Rimbaud





DUYUM (SENSATION)

Mavi yaz akşamları, patikalarda, dalgın,
Gideceğim, sürtüne sürtüne buğdaylara:
Ayaklarımda ıslaklığı küçük otların,
Yıkasın bırakacağım başımı rüzgâra!

Ne bir şey düşünecek, ne bir lâf edeceğim.
Ama sonsuz bir sevgi dolduracak içimi;
Göçebeler gibi, uzaklara gideceğim,
Mutlu, sanki yanımda bir kadın varmış gibi.

(Mart 1870)

Arthur Rimbaud

Çeviri: Orhan Veli Kanık

Lost Lands II,
Whytecliff park, West Vancouver, Canada, by Gurbir Grewal

El sueño / Pablo Neruda

EL SUENO

Andando en las arenas
yo decidí dejarte.

Pisaba un barro oscuro
que temblaba,
y hundiéndome y saliendo
decidí que salieras
de mí, que me pesabas
como piedra cortante,
y elaboré tu pérdida
paso a paso:
cortarte las raíces,
soltarte sola al viento.

Ay, en ese minuto,
corazón mío, un sueño
con sus alas terribles
te cubría.

Te sentías tragada por el barro,
y me llamabas y yo no acudía,
te ibas, inmóvil,
sin defenderte
hasta ahogarte en la boca de arena.

Después
mi decisión se encontró con tu sueño,
y desde la ruptura
que nos quebraba el alma,
surgimos limpios otra vez, desnudos,
amándonos
sin sueño, sin arena,
completos y radiantes,
sellados por el fuego.

Pablo Neruda - (Los versos del capitán, 1952)





THE DREAM

Walking on the sands
I decided to leave you.

I was treading a dark clay
that trembled
and I, sinking and coming out,
decided that you should come out
of me, that you were weighing me down
like a cutting stone,
and I worked out your loss
step by step:
to cut off your roots,
to release you alone into the wind.

Ah in that minute,
my dear, a dream
with its terrible wings
was covering you.

You felt yourself swallowed by the clay,
and you called to me and I did not come,
you were going, motionless,
without defending yourself
until you were smothered in the quicksand.

Afterwards
my decision encountered your dream,
and from the rupture
that was breaking our hearts
we came forth clean again, naked,
loving each other
without dream, without sand,
complete and radiant,
sealed by fire.

Pablo Neruda - (The Captain's Verses, 1952)





DÜŞ

Kumda yürürken
karar verdim senden ayrılmaya.

Titreyen karanlık çamura
bastım,
ve battığımda ve sen geldiğinde,
beni terk etmen gerektiğine
karar verdim, batan bir taş gibi
batırırken beni,
ve hazırlandım yitişine
adım adım:
kestim köklerini,
yalnız bıraktım seni rüzgârda.

Ah, bu dakikadaydı,
canım sevgilim, ki bir düş
sakladı seni
korkunç kanatlarıyla.

Sandın ki çamur yutmuş seni,
ve seslendin bana, ve yardım etmedim sana,
battın, kımıltısızca,
dirençsiz,
boğulana dek kumun ağzında.

Sonra
rastladı kararım düşünle,
ve ruhlarımızı ezen
kopmadan sonra,
yeniden çıktık ortaya, çıplak,
ve seviştik birbirimizle
düşsüz, kumsuz,
büsbütün ve ışıltılı,
ateşle mühürlenmiş.

Pablo Neruda

Çeviri: İsmail Haydar Aksoy

("Kaptanın Dizeleri"nden, 1952)

Monica Bellucci

Pascal Mercier - (Night Train to Lisbon)

"We leave something of ourselves behind when we leave a place, we stay there, even though we go away. And there are things in us that we can find again only by going back there. We travel to ourselves when we go to a place. We have covered a stretch of our life no matter how brief it may have been but by traveling to ourselves we must confront our own loneliness. And isn’t it so that everything we do is done out of fear of our loneliness? Isn’t that why we renounce all the things we will regret at the end of our life?"

Pascal Mercier - (Night Train to Lisbon)





"Bir yeri terk ettiğimizde orada bizden bir şeyler kalır. Gitmiş olsak da orada kalırız. Ve içimizde bazı şeyler vardır ki sadece oraya dönerek bulabiliriz. Çok kısa bir süreliğine de olsa hayatımıza sahnelik eden bir yere gittiğimizde ruhumuza yolculuk ederiz. Ama kendimize ettiğimiz bu yolculukta, kendi yalnızlığımızla yüzleşmemiz gerekir. Ve yaptığımız her şey yalnızlık korkusundan yapılmıyor mu zaten? Hayatımız son bulurken pişman olacağımız onca şeyden vazgeçme sebebimiz bu değil mi?"

Pascal Mercier - (Lizbon'a Gece Treni)

Malibu Pier, Los Angeles, by Jonas Maron 

Gabriela Mistral - (Vergüenza)

VERGUENZA

Si tú me miras, yo me vuelvo hermosa
como la hierba a que bajó el rocío,
y desconocerán mi faz gloriosa
las altas cañas cuando baje al río.

Tengo vergüenza de mi boca triste,
de mi voz rota y mis rodillas rudas;
ahora que me miraste y que viniste,
me encontré pobre y me palpé desnuda.

Ninguna piedra en el camino hallaste
más desnuda de luz en la alborada
que esta mujer a la que levantaste,
porque oíste su canto, la mirada.

Yo callaré para que no conozcan
mi dicha los que pasan por el llano,
en el fulgor que da a mi frente tosca
en la tremolación que hay en mi mano...

Es noche y baja a la hierba el rocío;
mírame largo y habla con ternura,
¡que ya mañana al descender al río
lo que besaste llevará hermosura!

Gabriela Mistral





SHAME

Under your gaze I will turn beautiful
as the dew-bowed grass.
And when I go down to the river
the high reeds won't know my shining face.

I'm ashamed of my sad mouth,
my harsh voice, my rough knees.
When you looked at me and came to me
I knew myself poor, felt myself naked.

No stone in the road did you find
so bare of the brightness of morning
as this woman you looked upon
because you heard her singing.

I'II be silent now, so those who pass
across the pain won't know my happiness
by the dazzle it lends my heavy face
and the way my hands tremble.

I'ts dark, the dew is bowing down the grass.
Look at me long, speak to me gently,
so that tomorrow when I go down to the river
I will be beautiful wherever you kissed me.

Gabriela Mistral

Translated by Ursula K. Le Guin





VERGOGNA

Se tu mi guardi, divento bella,
bella come lerba baciata dalla rugiada.
Non riconosceranno il mio viso beato
le alte canne quando scenderò al fiume.

Mi vergogno della mia bocca triste,
della mia voce rotta e delle mie ginocchia ruvide.
Ora che tu venisti e mi guardasti
mi ritrovai povera, nuda.

Per via non vè una pietra
che sia più nuda nel crepuscolo
di questa donna cui gettasti
uno sguardo, al sentirla cantare.

Io starò in silenzio: chi passa per la piana
non dovrà vedere la mia felicità,
non dovrà notare il fulgore sulla mia fronte
tozza, né il tremore delle mie mani.

È notte e sullerba cade la rugiada;
guardami a lungo e
parlami con dolcezza.
E quando al mattino scenderà al fiume
colei che baciasti irradierà bellezza.

Gabriela Mistral





UTANÇ

Bana baktığında çiy altındaki çimen kadar güzelleşiyorum
Uzun otlar anımsamıyor benim gururlu
çehremi, yürüdüğümde ırmak boyunca.

Utanıyorum kederli ağzımdan ötürü,
paslı sesimden, kaba dizlerimden ötürü.
Gelip bana baktığında
öyle yoksul ve çıplak hissettim ki kendimi.

Yolda hiç bir taş bulmadın
şafağın ışığındayken daha da çıplak olan
bu kadına baktın
ve duydun şarkısını.

Ova yolunda susuyorum ki
kimse anlamasın mutlu olduğumu
Geniş alnımın ışığından
ya da titreyen elimin deviniminden.

Gece ve düşüyor çiy ota.
Bak bana uzun uzun ve konuş tatlı sözlerle.
Öptüğün kadın güzellikle ışıyacak yarın
yürürken ırmak boyunca!

Gabriela Mistral

Çeviri: İsmail Haydar Aksoy

Water Creatures, by Klaus Kampert

I am calm / Sylvia Plath

I AM CALM

I am calm. I am calm. It is the calm before something awful:
The yellow minute before the wind walks, when the leaves
Turn up their hands, their pallors. It is so quiet here.
The sheets, the faces, are white and stopped, like clocks.
Voices stand back and flatten. Their visible hieroglyphs
Flatten to parchment screens to keep the wind off.
They paint such secrets in Arabic, Chinese!

I am dumb and brown. I am a seed about to break.
The brownness is my dead self, and it is sullen:
It does not wish to be more, or different.
Dusk hoods me in blue now, like a Mary.
O color of distnace and forgetfulness!--
When will it be, the second when Time breaks
And eternity engulfs it, and I drown utterly?

I talk to myself, myself only, set apart--
Swabbed and lurid with disinfectants, sacrificial.
Waiting lies heavy on my lids. It lies like sleep,
Like a big sea. Far off, far off, I feel the first wave tug
Its cargo of agony toward me, inescapable, tidal.
And I, a shell, echoing on this white beach
Face the voices that overwhelm, the terrible element.

Sylvia Plath - (Three Women)





SAKİNİM

Sakinim. Sakinim. Korkunç bir şeyden önceki sakinlik bu:
Rüzgârın yürüyüşünden önceki sarı dakikadır bu, ki o vakit
Yapraklar çevirirler ellerini, solgunluklarını. Öyle sessiz ki burası.
Çarşaflar, yüzler, beyaz ve durmuş, saatler misali.
Sesler çekilip yiter ve yassılaşır. Rüzgârı kesmek için
Yassılaşır parşömen perdelerde görünür hiyeroglifleri.
Arapça ve Çince resmederler böylesi gizleri!

Dilsiz ve esmerim. Handiyse çatlayacak bir tohumum ben.
Esmerlik kendi ölü özümdür, ve küskündür:
Ne daha çok olmayı ister, ne de farklı olmayı.
Alacakaranlık maviyle örter beni şimdi, bir Meryem misali.
Ey uzaklığın ve unutuşun rengi! –
Sonsuzluk tarafından yutulacak Zaman’ın anı ne zaman çatlayacak,
ve ben ne zaman boğulacağım büsbütün?

Kendimle konuşuyorum, bir kenara konmuş kendimle sadece –
Dezenfektanlar sürülmüş bana ve ışıltılıyım, kurbanlığım ben.
Göz kapaklarıma ağır geliyor bekleyiş. Uyku gibi duruyor orada,
Büyük bir deniz misali. Açıklarda, açıklarda, hissederim ilk dalganın
Acılı yükünü bana doğru sürükleyişini, kaçınılmaz, bir gelgit misali.
Ve ben, bir deniz kabuğu gibi, yankılanırım bu beyaz sahilde
Karşılaşırım bunaltan seslerle, o korkunç elementle.

Sylvia Plath - ("Üç Kadın"dan)

Çeviri: İsmail Haydar Aksoy

New heart shadow, by Elif Sanem Karakoc

For My Lover, Returning To His Wife / Anne Sexton

"She is so naked and singular
She is the sum of yourself and your dream.
Climb her like a monument, step after step.
She is solid.

As for me, I am a watercolor.
I wash off."

Anne Sexton - (For My Lover, Returning To His Wife)





"Es tan singular y tan desnuda.
Es la suma de ti y de tus sueños.
Súbela como a un monumento, paso a paso.
Es sólida.

Yo, en cambio, soy una acuarela.
Me deslavo."

Anne Sexton - (A mi amante, quien regresa a su esposa)





"Lei è così nuda, è unica.
È la somma di te e dei tuoi sogni.
Montala come un monumento, gradino per gradino.
lei è solida.

Quanto a me, io sono un acquerello.
Mi dissolvo."

Anne Sexton - (Al mio amante che torna da sua moglie)





"Ne kadar da çıplak ve eşsiz o
Senin ve hayalinin toplamı o
Ona tırman bir anıtmışçasına, adım adım
Katıdır o.

Bana gelince, ben suluboyayım
Yıkanıp giden."

Anne Sexton

Drawing by Silvana Giordano

En ti la tierra / Pablo Neruda

EN TI LA TIERRA

Pequeña
rosa,
rosa pequeña,
a veces,
diminuta y desnuda,
parece que en una mano mía
cabes,
que así voy a cerrarte
y a llevarte a mi boca,
pero
de pronto
mis pies tocan tus pies y mi boca tus labios,
has crecido,
suben tus hombros como dos colinas,
tus pechos se pasean por mi pecho,
mi brazo alcanza apenas a rodear la delgada
línea de luna nueva que tiene tu cintura:
en el amor como agua de mar te has desatado:
mido apenas los ojos más extensos del cielo
y me inclino a tu boca para besar la tierra.

Pablo Neruda - (Los versos del capitán, 1952)





IN YOU THE EARTH

Little
rose,
roselet,
at times,
tiny and naked,
it seems
as though you would fit
in one of my hands,
as though I'll clasp you like this
and carry you to my mouth,
but
suddenly
my feet touch your feet and my mouth your lips:
you have grown,
your shoulders rise like two hills,
your breasts wander over my breast,
my arm scarcely manages to encircle the thin
new-moon line of your waist:
in love you have loosened yourself like sea water:
I can scarcely measure the sky's most spacious eyes
and I lean down to your mouth to kiss the earth.

Pablo Neruda - (The Captain's Verses, 1952)





IN TE LA TERRA

Piccola
rosa,
rosa piccina,
a volte,
minuta e nuda,
sembra
che tu mi stia in una
mano,
che possa rinchiuderti in essa
e portarti alla bocca,
ma
d'improvviso
i miei piedi toccano i tuoi piedi e la mia bocca le tue labbra,
sei cresciuta,
le tue spalle salgono come due colline,
i tuoi seni si muovono sul mio petto,
il mio braccio riesce appena a circondare la sottile
linea di luna nuova che ha la tua cintura:
nell'amore come acqua di mare ti sei scatenata:
misuro appena gli occhi più ampi del cielo
e mi chino sulla tua bocca per baciare la terra.

Pablo Neruda - (I Versi Del Capitano, 1952)





EN TOI LA TERRE

Petite
rose,
rose menue,
parfois,
minuscule et nue,
on dirait
que tu tiens
dans une seule de mes mains,
que je vais t’y emprisonner
et à ma bouche te porter,
mais
soudain
mes pieds touchent tes pieds et ma bouche tes lèvres,
tu as grandi,
tes épaules s’élèvent comme deux collines
et voici que tes seins se promènent sur ma poitrine,
mon bras parvient à peine à entourer la mince ligne,
le croissant de nouvelle lune de ta taille:
dans l’amour tu t’es déchaînée comme l’eau de la mer:
je mesure à peine les yeux les plus vastes du ciel
et je me penche sur ta bouche pour embrasser la terre.

Pablo Neruda - (Les Vers du Capitaine, 1952)





SENDEDİR TOPRAK

Küçük
gül,
gülcük,
bazen
çok küçük ve çıplak
görünürsün,
sanki barındırabilirim
tek bir elimde seni,
böylece tutarım
ve götürürüm seni ağzıma,
fakat
birden
dokunur ayaklarım ayaklarına ve ağzım dudaklarına:
büyürsün birden,
kabarır omuzların ikiz doruklar gibi,
dolanır bağrımda memelerin,
yetişmez kollarım sarmaya
yeni ayın orağı gibi incecik belini:
sevişmede çözdün kendini denizin suları gibi:
neredeyse anlamıyorum gökyüzünün en büyük gözlerini,
ve eğiliyorum ağzına öpmek için toprağı.

Pablo Neruda

Çeviri: İsmail Haydar Aksoy

("Kaptanın Dizeleri"nden, 1952)

Angel, 1994, by Gunter Blum

Le Bateau ivre / Arthur Rimbaud

"Si je désire une eau d'Europe, c'est la flache
Noire et froide où vers le crépuscule embaumé
Un enfant accroupi plein de tristesse, lâche
Un bateau frêle comme un papillon de mai."

Arthur Rimbaud - (Le Bateau ivre)





"If there is one water in Europe I want, it is the
Black cold pool where into the scented twilight
A child squatting full of sadness, launches
A boat as fragile as a butterfly in May."

Arthur Rimbaud - (The Drunken Boat)





"Gönlüm Avrupa'nın bir suyunda, siyah, soğuk,
Bir çukurda birikmiş, kokulu akşam vakti;
Başında çömelmiş yüzdürür mahzun bir çocuk.
Mayıs kelebeği gibi kağıt gemisini."

Arthur Rimbaud - (Sarhoş Gemi)

Çeviri: Sabahattin Eyüboğlu

Patrice avec bateau, 1952, by Ilse Bing 

Les Chercheuses de poux / Arthur Rimbaud

LES CHERCHEUSES DE POUX

Quand le front de l'enfant, plein de rouges tourmentes,
Implore l'essaim blanc des rêves indistincts,
Il vient près de son lit deux grandes soeurs charmantes
Avec de frêles doigts aux ongles argentins.

Elles assoient l'enfant auprès d'une croisée
Grande ouverte où l'air bleu baigne un fouillis de fleurs,
Et dans ses lourds cheveux où tombe la rosée
Promènent leurs doigts fins, terribles et charmeurs.

Il écoute chanter leurs haleines craintives
Qui fleurent de longs miels végétaux et rosés
Et qu'interrompt parfois un sifflement, salives
Reprises sur la lèvre ou désirs de baisers.

Il entend leurs cils noirs battant sous les silences
Parfumés ; et leurs doigts électriques et doux
Font crépiter parmi ses grises indolences
Sous leurs ongles royaux la mort des petits poux.

Voilà que monte en lui le vin de la Paresse,
Soupirs d'harmonica qui pourrait délirer;
L'enfant se sent, selon la lenteur des caresses,
Sourdre et mourir sans cesse un désir de pleurer.

Arthur Rimbaud





THE SEEKERS OF LICE

When the boy's head, full of raw torment,
Longs for hazy dreams to swarm in white,
Two charming older sisters come to his bed
With slender fingers and silvery nails.

They sit him at a casement window, thrown
Open on a mass of flowers basking in blue air,
And run the fine, intimidating witchcraft
Of their fingers through his dew-dank hair.

He listens to their diffident, sing-song breath,
Smelling of elongated honey off the rose,
Broken now and then by a hiss: saliva sucked
Back from the lip, or a longing to be kissed.

He hears their dark eyelashes start in the sweet-
Smelling silence and, through his grey listlessness,
The crackle of small lice dying, beneath
The imperious nails of their soft, electric fingers.

The wine of Torpor wells up in him then
— Near on trance, a harmonica-sigh —
And in their slow caress he feels
The endless ebb and flow of a desire to cry.

Arthur Rimbaud

Translated by Jeremy Harding





LAS BUSCADORAS DE PIOJOS

Cuando implora la frente tormentosa del niño
El blanco enjambre de los sueños indistintos,
Acuden a su lecho dos hermanas mayores
Con dedos delicados y con uñas de plata.

Lo hacen sentar delante de la ventana abierta
Donde un aire azulado humedece las flores,
Y en su pelo pesado donde cae el rocío
Pasean los terribles dedos embrujadores.

Oye el niño cantar el temeroso aliento
Que huele a larga miel vegetal y rosada
Y que un silbido a veces interrumpe, o la breve
Saliva sobre el labio o un anhelo de besos.

En el silencio escucha el batir de las negras
Pestañas, y los dedos eléctricos y suaves
Hacen sonar en medio de su gris indolencia
En las uñas soberbias la muerte de los piojos.

En su espíritu el vino de la pereza sube,
Suspiro de una harmónica inclinada al delirio;
Con las lentas caricias el niño siente en él
Morir y renacer un deseo de llanto.

Arthur Rimbaud

Traducción: Carlos Cámara y Miguel Frontán





LE CERCATRICI DI PIDOCCHI

Quando la fronte giovane, rossa per le bufere,
Implora il bianco sciame dei bei sogni indistinti,
Accanto al letto vengono due graziose sorelle
Che hanno fragili dita dalle unghie argentine.

Fan sedere il ragazzo a una finestra aperta
Dove l'azzurro inonda un macchia di fiori,
E nei capelli grevi coperti di rugiada
Muovon le dita fini, terribili e maliarde.

Egli ascolta cantare quegli aliti sospesi
Che odorano di mieli veletali e rosati,
Interrotti talvolta da un sibilo, saliva
Ripresa sulle labbra o bramosia di baci.

Ode le ciglia nere battere nel silenzio
Profumato; e le dita elettriche e soavi
Che fanno crepitare nella grigia indolenza
Sotto l'unghie regali la morte dei pidocchi.

Ecco che sale in lui il vino dell'Accidia,
Sospiro di un'armonica che potrebbe impazzire;
Secondo la lentezza delle carezze, sente
Sorgere in lui e spegnersi una voglia di pianto.

Arthur Rimbaud





BİT KIRAN KIZLAR

Karışır kıpkızıl acılarla çocuğun alnı
Daha cıvıl cıvılken düş arıları yüzünde bozbulanık
Yatağına yaklaşır alımlı ablaları
Zarif parmaklarıyla tırnakları gümüşten

Oturturlar çocuğu pencere kıyısına
Geniş açık pencere gök bir çok çiçeği orda yıkar
Ve çocuğun çiğ yağan kabarık saçlarının arasında
Gezdirirler ince, korkunç, çarpıcı parmaklarını

Dinler şarkısını çocuk o ürkek solukların
Çiğ ve bitki ballarında çiçekler açan
Kesilen sık sık öpüş istekleriyle küçük ıslıkların
Belki de tükrük alışverişinden ağızla dudakların

İşitir çarpışını siyah kirpiklerinin sessizlikler altında
O kokulu kirpiklerin. Ve o tatlı mıknatıslı elleri
Çıt çıt yapar boyuna loş bir umursamazlıkta
Ve o şahane tırnaklar arasında minicik bitleri can verişi...

Ve derken yükselir bardakta bir tembellik şarabı
Rüya gören sayıklayan bir armonikanın sesi
Ve çocuk ta canevinde duyar okşamaların yavaşlamasıyla ayarlı
Ansızın kabaran sonra eriyen tükenen sönsen bir ağlama isteğini

Arthur Rimbaud

Çeviri: Sezai Karakoç

Photo by Monika Ekiert Jezusek

John Steinbeck - (Zapata)

"And if your house is burned, build it again. If your corn is destroyed, replant. If your children die, bear more. If they drive you out of the valley, live on the mountain, but live. You always look for leaders, strong men without faults. There aren't any. There are only men like yourselves. They change. They desert. They die. There are no leaders but yourselves. A strong people is the only lasting strength. Our cause was land, not a thought. The corn-planted earth to feed the families. Liberty, not a word. But a man sitting safely in front of his home in the evening. Peace, not a dream! Time for rest, kindness. A question beats in my head: Can a good thing come from a bad act? Can peace come from so much killing? Can kindness finally come from so much violence? Can a man whose thoughts are born in anger and hatred, can such a man lead the peace? Can he govern in peace? I don't know. I've been fighting for so long, I don't understand peace."

John Steinbeck - (Zapata)





"Ve eviniz yakılırsa yeniden yapın. Tahılınız yakıldıysa yeniden ekin. Çocuklarınız ölürse daha çok doğurun. Sizi ovalardan kovarlarsa dağlarda yaşayın ama yaşayın. Hep liderler arıyorsunuz, hatasız güçlü adamlar. Hiç yok. Sadece sizin gibiler var. Değişirler, bırakırlar, ölürler. Liderler yok, sadece siz varsınız. Güçlü bir halk, süren tek güçtür. Amacımız topraktı, bir düşünce değil. Aileleri besleyecek buğday ekili toprak. Özgürlük bir kelime değil. Ama akşam evinin önünde güven içinde oturan bir adam. Barış bir rüya değil. Dinlenmek, nezaket için zaman. Kafamda bir soru var: kötü bir davranıştan iyi bir şey çıkabilir mi? Bu kadar cinayetten barış çıkabilir mi? Bu kadar şiddetin sonunda nezaket çıkabilir mi? Öfke ve nefret düşünceleri içinde doğmuş bir insan, barışı sürdürülebilir mi? Barış içinde yönetebilir mi? Bilmiyorum. Öyle uzun zamandır savaşıyorum ki, barışı anlayamıyorum."

John Steinbeck - (Zapata)

Emiliano Zapata with Rifle, Sash, and Saber.
Cuernavaca, Mexico, June 1911, by Hugo Brehme

Just Once / Anne Sexton

Just Once

Just once I knew what life was for.
In Boston, quite suddenly, I understood;
walked there along the Charles River,
watched the lights copying themselves,
all neoned and strobe-hearted, opening
their mouths as wide as opera singers;
counted the stars, my little campaigners,
my scar daisies, and knew that I walked my love
on the night green side of it and cried
my heart to the eastbound cars and cried
my heart to the westbound cars and took
my truth across a small humped bridge
and hurried my truth, the charm of it, home
and hoarded these constants into morning
only to find them gone.

Anne Sexton





Sólo una vez

Sólo una vez supe para qué servía la vida.
En Boston, de repente, lo entendí;
caminé junto al río Charles,
observé las luces mimetizándose,
todas de neón, luces estroboscópicas, abriendo
sus bocas como cantantes de ópera;
conté las estrellas, mis pequeñas defensoras,
mis cicatrices de margarita, y comprendí que paseaba mi amor
por la orilla verde noche y lloré
vaciando mi corazón hacia los coches del este y lloré
vaciando mi corazón hacia los coches del oeste y llevé
mi verdad sobre un pequeño puente encorvado
y apresuré mi verdad, su encanto, hacia casa
y atesoré estas constantes hasta el amanecer
sólo para descubrir que se habían ido.

Anne Sexton

De: “Poemas de amor” – 1969. Traducción de Ben Clark. Ed. Linteo Poesía (2009).





Una sola volta

Una sola volta compresi lo scopo della vita.
Accadde a Boston, inaspettatamente.
Camminavo lungo il Charles
e vidi le luci duplicarsi, tutte
con il cuore al neon e vibrante,
spalancando la bocca come cantanti d’opera;
e contai le stelle, le mie piccole veterane,
cicatrici fiorite, e capii che stavo portando
il mio amore sulla sponda verde notturna, e in lacrime
aprii il cuore alle auto dirette a est e a ovest
e feci passare un ponticello alla mia verità
e la condussi a casa in fretta col suo fascino
e fino all’alba accumulai queste costanti
per scoprire poi che se n’erano andate.

Anne Sexton

Traduzione di Edoardo Zuccato

Anne Sexton "L’estrosa abbondanza" a cura di Rosaria Lo Russo, Antonello Satta Centanin, Edoardo Zuccato Crocetti Editore 1997.





Yalnız Bir Kez

Yalnız bir kez anladım yaşamın ne için olduğunu.
Boston'da birdenbire anladım:
Charles nehri boyunca yürürken,
kendi kendilerini çoğaltan ışıkları izledim,
hepsi neondan ve yanarsöner-yürekli,
ağızlarını opera şarkıcıları gibi açan;
saydım yıldızları, benim küçük kampanyacılarımı,
yaprakları dökülmüş papatyalarımı ve aşkımı gecede
gezdirdiğimi anladım, onun yeşil yüzünü
ve ağladım acı içinde, doğuya giden arabalara
ve ağladım acı içinde, batıya giden arabalara ve götürdüm
gerçeğimi küçük kavisli bir köprüden öbür tarafa
ve gerçeğimi telaşlandırdım, onun çekiciliğini, evi
ve bu değişmezleri istif ettim sabaha
yalnızca onları gitmiş bulmak için.

Anne Sexton

Çeviri: Dilek Değerli





Sadece Bir Kez

Sadece bir kez bildim yaşam ne için.
Boston’da, öyle aniden, anladım;
Charles Nehri boyunca yürüdüm oraya,
kendilerini kopya eden ışıkları izledim,
ağızlarını opera şarkıcıları gibi kocaman
açan, pır pır yanıp sönen neonları;
yıldızları saydım, küçük yol arkadaşlarımı,
yaralı papatyalarımı, ve bildim
yürüttüğümü onun gece yeşili yüzünde aşkımı, ve
ağlattığımı kalbimi doğuya giden arabalara ve
ağlattığımı kalbimi batıya giden arabalara ve taşıdım
gerçeğimi küçük kambur bir köprünün üstünden
ve gönderdim gerçeğimi, tılsımını, aceleyle eve
ve biriktirdim bu değişmezleri sabaha
gitmiş olduklarını görmek için sadece.

Anne Sexton

Çeviri: Nurduran Duman

Anne Sexton (1928-1974)

Der Himmel über Berlin aka "Wings of Desire" (1987)

"I want to conquer a history for myself. I want to turn what I have learned from my timeless downward-watching into sustaining a hasty glance, a short shout, an acrid smell. I've been outside long enough. Absent long enough. Out of the world long enough. I'll enter the history of the world, if only to hold on apple in my hand. Look, those feathers, there on the water, already vanished. Look, the tyre marks on the asphalt, and now the cigarette butt rolling. The primeval river has dried up, and only today's raindrops still quiver. Down with the world behind the world."

Der Himmel über Berlin aka "Wings of Desire" (1987)





"Kendi tarihimi kazanmak istiyorum. Zamansızlıktan aşağıya bakışımdan bildiklerim. Ani bir görüntüye dayanmaya, ani bir çığlığı bastırmaya, ani bir kokuya dönüşüyor. Yeterince uzun zamandır burada yoktum. Dünyanın dışındaydım. Haydi bakalım, dünya tarihinin içine. Veya eline sadece bir elma al. Bak, suyun üstündeki tüye, kayboldu bile. Bak asfaltın üstündeki fren izlerine. Ve şimdi şu izmarit, nasıI yuvarlanıyor. Erken kabaran derenin kuruması ve bugünün yağmur birikintilerinin titremesi. Dünyadan çıkıp dünyanın arkasına geçmek."

Berlin Üzerindeki Gökyüzü (1987)

Der Himmel über Berlin aka "Wings of Desire" (1987)

Der Himmel über Berlin aka "Wings of Desire" (1987)

"I was in her and she was around me. Who in the world can claim that he was ever together with another being? I am together. No mortal child was begot, only an immortal common image. I learned astonishment that night. She came to take me home, and I found home."

Der Himmel über Berlin aka "Wings of Desire" (1987)





"Ben onun içindeydim, o da benim etrafımda. Bu dünyada, kim bir başkasıyla beraber olduğunu iddia edebilir ki? Ben onunla birlikteyim. Bundan ölümlü bir çocuk yaratılmadı sadece, ölümsüz bir birlikteliğin resmi yaratıldı. Bu gece hayret etmeyi öğrendim. O beni yurduma geri getirdi ve ben yurdumun yolunu buldum."

Berlin Üzerindeki Gökyüzü (1987)

Der Himmel über Berlin aka "Wings of Desire" (1987)

I Like My Body When It Is With Your Body / E. E. Cummings

I Like My Body When It Is With Your Body

i like my body when it is with your
body. It is so quite new a thing.
Muscles better and nerves more.
i like your body. i like what it does,
i like its hows. i like to feel the spine
of your body and its bones, and the trembling
-firm-smooth ness and which i will
again and again and again
kiss, i like kissing this and that of you,
i like, slowly stroking the,shocking fuzz
of your electric furr, and what-is-it comes
over parting flesh… And eyes big love-crumbs,

and possibly i like the thrill
of under me you so quite new

E. E. Cummings





Me gusta mi cuerpo cuando está con tu cuerpo

Me gusta mi cuerpo cuando está con tu cuerpo.
Es algo tan completamente nuevo.
Tiene más fuerza y está más vivo,
me gusta tu cuerpo, me gusta lo que hace,
me gustan sus formas y caminos.
Me gusta sentir la columna de tu cuerpo y sus huesos,
y su temblorosa-firme tersura a la que besaré
una y otra vez;
me gusta besar este y aquel rincón tuyo,
me gusta acariciar lentamente
la conmovedora mata de pelo electrizante
y me gusta cuando mi esencia se derrama
en la intimidad de tu carne abierta...
Y me gustan las profundas muestras de amor de tus ojos, y tal vez me gusta la
emoción de ese tú tan completamente nuevo bajo mi cuerpo.

E. E. Cummings





J’aime mon corps quand il est avec ton corps

J’aime mon corps quand il est avec ton
corps. C’est une si toute nouvelle chose.
Muscle améliore et nerf plus donne.
j’aime ton corps. j’aime ce qu’il fait,
j’aime ses comments. j’aime sentir l’échine
de ton corps et ses os, et la tremblante
-ferme-douce eur et que je veux
encore et encore et encore
embrasser, j’aime de toi embrasser ci et ça,
j’aime,lentement caressant le, choc du duvet
de ta fourrure électrique, et qu’est-ce qui arrive
à la chair s’écartant... Et des yeux les grosses miettes d’amour,

et possiblement j’aime le frisson
de sous moi toi si toute nouvelle

E. E. Cummings

Traduits par Robert Davreu





Mi piace il mio corpo quand'è col tuo corpo

mi piace il mio corpo quand'è col tuo
corpo. È una cosa tanto nuova.
Muscoli meglio e nervi di più.
mi piace il tuo corpo. mi piace quel che fa,
e il come. mi piace sentir la sua spina
dorsale, le sue ossa e il tremolante
-liscio-sodo che bacerò
ancora ancora e ancora
di te mi piace baciare questo e quello,
mi piace, lentamente accarezzare, il folto
elettrico pelo, e quel che viene a carne
che si separa... E occhi grandi briciole d'amore,

e forse mi piace il brivido
di sotto me te così nuova

E. E. Cummings





Seviyorum beraberken vücudumu vücudunla

Seviyorum beraberken vücudumu
Vücudunla. Öylesine yepyeni bir şey ki bu.
Kaslar daha bir gergin sinirler daha da
Vücudunu seviyorum senin. Yaptığını seviyorum
Nasıllarını seviyorum. Belkemiğini seviyorum
Vücudunu, kemiklerinin titreyişini sonra
Sert-düzgünlüğünü ve art arda, art arda
Öpeceğim, öpmeyi seviyorum şununuzu bununuzu
Seviyorum çarpıcı elektrikli kürkümüzü
Okşamasını yavaşça kıvırcıklığını
Ve ikiye ayrılan etten çıkan, geleni
Seviyorum... ve gözleriniz iri aşk – kırıntıları,

Ve belki de kıvancınızı seviyorum
Altımda benim yepyeni

E. E. Cummings

Çeviri: İlhan Berk

Pair 2, by Gabor Balogh

Beautiful river / İlhan Berk

BEAUTIFUL RIVER

My little love, this is your voice, beautiful river
One kissed first by the wind and then by me
These unfinished poems are your ankles
Your breath, your scent, your belly, your shaded eyes
Your bare breasts, your full lips
Your large eyes like this till morning
Your slender form, your hair, your red mouth
Then this bed on which we made love
Then this, my time-worn old face
Your pubis, your filly neck, your infant hands
I look you up and down this way
Entangling our incredible hands and feet.

İlhan Berk (18 November 1918 – 28 August 2008) Turkish poet.

Translated by George Messo





RÍO HERMOSO

Mi pequeña, ésta es tu voz, río hermoso
A la que primero besa el viento, luego beso yo
Tus tobillos estos poemas inacabados
Tu aliento, tu olor, tu vientre, tus ojos con sombras
Tu pecho así suelto, tus labios transversales
Tus ojos grandes así hasta las mañanas
Tu esbeltez, tu pelo, tu boca roja
Luego esta cama sobre la que tanto hicimos el amor
Luego este viejo rostro mío restos de memoria
Tu vello, tu cuello de potro, tus manos de niña
Así te voy recorriendo de arriba abajo
Se confunden, terriblemente, nuestras manos nuestros pies.

İlhan Berk (18 Noviembre 1918 - 28 Agosto 2008) Poeta turco.

Versión de Mukadder Yaycioglu y Clara Janés





GÜZEL IRMAK

Küçüğüm, bu senin sesin, güzel ırmak
Önce rüzgârın öptüğü, sonra benim öptüğüm
Bu bitmemiş şiirler senin ayakbileklerin
Soluğun, kokun, karnın, gölgeli gözlerin
Bu böyle çözülü göğsün, enine boyuna dudakların
Sabahlara kadar ki büyük gözlerin böyle
Bu dal gibiliğin, saçların, kırmızı ağzın
Bu üstünde onca seviştiğimiz yatak sonra
Sonra bu benim anı artığı eski yüzüm
Tüylerin, tay boynun, küçücük çocuk ellerin
Böyle yukarıdan aşağı gidiyorum seni
Karışıyor, korkunç, ellerimiz ayaklarımız

İlhan Berk

The waterfall, by Arkadiy Kurta

Il mestiere di vivere / Cesare Pavese

"Il perfetto stile nasce dalla totale indifferenza. Ecco perché si ama sempre follemente chi ci tratta con indifferenza."

Cesare Pavese / Il mestiere di vivere, 1935-1950





"Perfect behavior is born of complete indifference. Perhaps this is why we always love madly someone who treats us with indifference."

Cesare Pavese / This Business of Living, 1935-1950





"El estilo perfecto nace de la total indiferencia. Por eso amamos siempre locamente a quien nos trata con indiferencia."

Cesare Pavese / El oficio de vivir, 1935-1950





"Kusursuz davranış, tam bir kayıtsızlıktan doğar. Bize tam bir kayıtsızlıkla davranan kişiye delicesine aşık olmamızın nedeni budur belki de."

Cesare Pavese / Yaşama Uğraşı, 1935-1950

The white Hand, Italy ca. 1958, by Gastone Lombardi 

La Chute / Albert Camus

"Les hommes ne sont convaincus de vos raisons, de votre sincérité, et de la gravité de vos peines, que par votre mort. Tant que vous êtes en vie, votre cas est douteux, vous n'avez droit qu'à leur scepticisme.

(...)

L’homme est ainsi, cher monsieur, il a deux faces : il ne peut pas aimer sans s’aimer. Observez vos voisins, si, par chaise, il survient un décès dans l’immeuble. Ils dormaient dans leur petite vie et voilà, par exemple, que le concierge meurt. Aussitôt, ils s’éveillent, frétillent, s’informent, s’apitoient. Un mort sous presse, et le spectacle commence enfin. Ils ont besoin de la tragédie, que voulez-vous, c’est leur petite transcendance, c’est leur apéritif."

Albert Camus - (La Chute)





"Men are never convinced of your reasons, of your sincerity, of the seriousness of your sufferings, except by your death. So long as you are alive, your case is doubtful; you have a right only to their skepticism.

(...)

That’s the way man is, cher monsieur. He has two faces: he can’t love without self-love. Notice your neighbors if perchance a death takes place in the building. They were asleep in their little routine and suddenly, for example, the concierge dies. At once they awake, bestir themselves, get the details, commiserate. A newly dead man and the show begins at last. They need tragedy, don’t you know; it’s their little transcendence, their apéritif."

Albert Camus - (The Fall)





"İnsanlar gösterdiğiniz nedenlere, içtenliğinize ve acılarınızın ağırlığına ancak siz öldüğünüzde inanırlar. Hayatta olduğunuz sürece durumunuz kuşkuludur. Kuşkulu olmaktan çıkmak için düpedüz var olmaktan çıkmak gerekir.

(...)

İnsan böyledir, aziz bayım, iki yüzü vardır onun: Kendini sevmeden sevemez. Gözleyin komşularınızı, şansınıza bir ölüm olursa binanızda. Onlar kendi küçük yaşamları içinde uyurken, örneğin kapıcı ölür. Hemen uyanırlar, koşturmaya başlarlar, acınırlar. Taptaze bir ölü. Gösteri başlar sonunda. Onların trajediye gereksinimleri vardır, neylersiniz, onların küçük aşkınlıklarıdır bu, aperitifleridir."

Albert Camus - (Düşüş)

Albert Camus,  LIFE magazine

Gidenlerin Ardından / Erdinç Durukan

GİDENLERİN ARDINDAN

(Gérard de Nerval için)

Güzlerden kalma boynumla yürüyorum
Kaldırımlar ıslak
Sokaklar puslu

Bir boyun bağı asılmış lambanın birine
Kimin?

Sonra geçiyorum suyu
Kapkara bir suyu
İçim gibi

Çöküyorum ağacın altına
Yağmurla

(14 Şubat 2014)

Erdinç Durukan

Paris la nuit, 1953-1956, by Nicolas Yantchevsky

El alma tenías / Pedro Salinas

El alma tenías

El alma tenías
tan clara y abierta,
que yo nunca pude
entrarme en tu alma.
Busqué los atajos
angostos, los pasos
altos y difíciles...
A tu alma se iba
por caminos anchos.
Preparé alta escala
—soñaba altos muros
guardándote el alma—
pero el alma tuya
estaba sin guarda
de tapial ni cerca.
Te busqué la puerta
estrecha del alma,
pero no tenía,
de franca que era,
entradas tu alma.
¿En dónde empezaba?
¿Acababa, en dónde?
Me quedé por siempre
sentado en las vagas
lindes de tu alma.

Pedro Salinas - Presagios (1923)





So transparent your soul

So transparent your
soul
so open
I could find no way in.
Searched for the sinuous
defiles the high
forbidding passes.
When wide
were the ways to it.
brought a ladder
Imagining high walls around
your soul but
no
no stockade no dirt wall guarded it.
Looked for
your soul?s narrow door
but free
it had no gates. Where did it begin?
Where end?
I was left sitting forever on its
unmarked borders.

Pedro Salinas

Translation by W. S. Merwin





The soul you had

The soul you had
was lucent and open
I could never
enter your soul.
I searched for shortcuts,
narrow passages
steep and difficult ...
and could reach
your soul widely.
I prepared a ladder
- I dreamed high walls
that retain your soul
but your soul
was without guard
walls and fence.
I looked for the narrow
doorway of your soul,
but your soul was free
there was no door.
Where it begun?
Ended, where?
I remained sitting there forever,
upon the mysterious threshold of your soul.

Pedro Salinas





Un'anima tu avevi

Un'anima tu avevi
cosi chiara ed aperta
ch'io non potetti mai
nella tua anima entrare.
Andavo in cerca di aditi angusti,
d'alti e difficili passaggi...
Si andava alla tua anima
per aperti cammini.
Preparai un'alta scala
- sognavo di alte mura
che le fossero a guardia -,
però l'anima tua
era senza riparo
di muri e di recinti.
E ricercai la stretta porta
della tua anima,
ma non aveva accessi,
così franca com'era,
la tua anima.
Dov'è che cominciava?
Dov'è che aveva termine?
E rimasi per sempre seduto
sulle vaghe frontiere della tua anima.

Pedro Salinas





Yüreğin dört yandan

Yüreğin dört yandan
apaçıktı
ama bir türlü giremedim içine.
Denedim
en darını
en geçilmezini geçitlerin
Oysa genişti
sana uzanan yol.
Yüksek merdiven elimde
aşılmaz duvarlar
düşleyerek
çitsiz bekçisizdi
sereserpe gönül bahçen
Sıkıca kapalı bir
kapı aradım
yüreğine,
ama yoktu,
içtendi öylesine..
Nerden girilirdi?
Nerden çıkılırdı?
Hep bekledim böyle
olmayan sınırların kalkmasını
boş yere.

Pedro Salinas

Çeviren: A. Cengiz Büker

The wedding dress, 1992, by Cindy Marler

Gazing is love / İlhan Berk

GAZING IS LOVE

Stay as you are my love, stay like this.
And only
Look at me
Gazing is love.

'I got naked for you to become a road'
Thus naked such flesh to flesh
Let my breath wonder on it

Love is transparent, that is a naive devil
Your eyes, your naked breasts, your lips
Thus you come and enter into my bed.
And then, kiss me
without a pause, again, and again.
Love requires a long expedition such as this.
And then, pull me, pull me harder towards you.
so that,
I would know you are mine
Like this, thus groin to groin.

İlhan Berk (18 November 1918 – 28 August 2008) was a leading contemporary Turkish poet.





MIRAR ES AMOR

Quédate así amor mío, quédate así
Y sólo
Mírame.
Mirar es amor.

'Entonces me desnudé para abrirte el camino.'
Así totalmente desnudo así carne con carne
Deja que deambule mi aliento sobre ti.

Es transparente el amor, aquel diablo ingenuo
Tus ojos, tus pechos desnudos, tus labios
Así, ya está, ven, entra en mi cama.
Y bésame después
Sin cesar otra vez otra vez bésame
Un viaje así de largo requiere el amor.
Y estréchame después, estréchame más
Estréchame que
Sepa que eres mía.
Así, ya está, ingle con ingle.

İlhan Berk (18 Noviembre 1918 - 28 Agosto 2008) Poeta turco.

Versión de Mukadder Yaycioglu y Clara Janés





BAKMAK AŞKTIR

Kal böyle aşkım, kal böyle
Ve yalnız
Bana bak.
Bakmak aşktır.

'Soyundum işte sana yol olsun diye.'
Böyle çıplak böyle et ete
Bırak gezinsin üstünde soluğum.

Saydamdır aşk, o naif şeytan
Gözlerin, çıplak memelerin, dudakların
Böyle işte böyle gel gir yatağıma.
Ve öp sonra da
Durmadan bir daha , bir daha öp beni
Böyle uzun bir yolculuk ister aşk.
Ve çek sonra da, daha bir kendine beni
Çek ki
Bileyim benim olduğunu.
Böyle işte böyle kasık kasığa.

İlhan Berk

Lying down, 1995, by Gunter Blum