Final / Pablo Neruda

FINAL

Matilde, años o días
dormidos, afiebrados,
aquí o allá,
clavando
rompiendo el espinazo,
sangrando sangre verdadera,
despertando tal vez
o perdido, dormido:
camas clínicas, ventanas extranjeras,
vestidos blancos de las sigilosas,
la torpeza en los pies.

Luego estos viajes
y el mío mar de nuevo:
tu cabeza en la cabecera,

tus manos voladoras
en la luz, en mi luz,
sobre mi tierra.

Fue tan bello vivir
cuando vivías!

El mundo es más azul y más terrestre
de noche, cuando duermo
enorme, adentro de tus breves manos.

Pablo Neruda - (El mar y las campanas)





FINALE

Matilde, years or days
sleeping, feverish,
here or there,
gazing off,
twisting my spine,
bleeding true blood,
perhaps I awaken
or am lost, sleeping:
hospital beds, foreign windows,
white uniforms of the silent walkers,
the clumsiness of feet.

And then, these journeys
and my sea of renewal:
your head on the pillow,
your hands floating
in the light, in my light,
over my earth.

It was beautiful to live
when you lived!

The world is bluer and of the earth
at night, when I sleep
enormous, within your small hands.

Pablo Neruda - (The Sea and the Bells)

Translated by William O'Daly





FINALE

Matilde, anni o giorni
addormentati, febbricitanti,
qua o là
inchiodando,
rompendo la spina dorsale,
sanguinando sangue vero,
risvegliandomi a volte
perduto, addormentato:
letti clinici, finestre straniere,
vestiti bianchi delle silenziose,
il torpore nei piedi.

Poi questi viaggi
e il mio mare di nuovo:
la tua testa al capezzale,

le tue mani volanti
nella luce, nella mia luce,
sopra la mia terra.

Fu così bello vivere
quando vivevi!

il mondo è più azzurro e più terrestre
di notte, quando dormo,
enorme, tra le tue piccole mani.

Pablo Neruda - (Il mare e le campane)





SONLANIŞ

Matilde, yıllar ya da günler
uykuda, ateşte,
burada ya da orada,
enjektörlerle
kırılmış bir omurgada,
kanamak gerçek kanı,
uyanmak belki
ya da göçüp gitmek,
sona ermek yavaşça:
hastane yatakları, yabancı pencereler,
suskun beyaz önlükler,
ayaklardaki hantallık.

Ondan sonra bu yolculuklar
ve benim denizimde yeniden:
başın yastıkta,
uçan ellerin
ışıkta, benim ışığımda,
toprağımın üstünde.

Öyle güzeldi ki yaşamak,
yaşarken sen!

Dünya daha mavi ve topraksı
geceleri, uyuduğumda,
o kadar büyük, senin ince, küçük ellerinde.

[“Deniz ve Çanlar”dan]

Pablo Neruda (1904-1973)

Çeviren: İsmail Haydar Aksoy

Pablo Neruda and Matilde Urrutia in exile on Capri