Pedi tão pouco à vida ... / Fernando Pessoa

"Pedi tão pouco à vida e esse mesmo pouco a vida me negou. Uma réstia de parte do sol, um campo, um bocado de sossego com um bocado de pão, não me pesar muito o conhecer que existo, e não exigir nada dos outros nem exigirem eles nada de mim. Isto mesmo me foi negado, como quem nega a esmola não por falta de boa alma mas para não ter que desabotoar o casaco."

Fernando Pessoa ~ (Livro do Desassossego)





"I asked for very little from life, and even this little was denied me. A nearby field, a ray of sunlight, a little bit of calm along with a bit of bread, not to feel oppressed by the knowledge that I exist, not to demand anything from others, and not to have others demand anything from me - this was denied me, like the spare change we might deny a beggar not because we're mean-hearted but because we don't feel like unbuttoning our coat."

Fernando Pessoa ~ (The Book of Disquiet)





"Pedí tan poco a la vida y ese mismo poco la vida me lo negó. un haz de parte del sol, un campo próximo, un poco de sosiego con un poco de pan, no pesarme mucho el saber que existo, y no exigir nada de los otros ni ellos nada de mí. esto mismo me fue negado, como quien niega la limosna no por falta de buena alma, sino por tener que desabrocharse la chaqueta."

Fernando Pessoa ~ (El libro del desasosiego)





"J’ai demandé si peu à la vie – et ce peu, la vie me l’a refusé. Un rayon d’un reste de soleil, la campagne, un peu de calme avec un peu de pain, une conscience d’exister qui ne me soit pas trop douloureuse, et puis ne rien demander aux autres, ne rien me voir demander non plus. Cela même m’a été refusé, de même qu’on peut refuser une aumône non par manque de cœur, mais pour éviter d’avoir à déboutonner son manteau."

Fernando Pessoa ~ (Le livre de l’intranquillité)





"Ho chiesto tanto poco alla vita e anche questo poco la vita me l’ha negato. Un raggio di sole, un campo, un sorso di quiete con un morso di pane: che non mi angosci molto sapere che esisto, e che non esiga niente dagli altri né che gli altri lo esigano da me. Pure questo mi è stato negato,come chi nega l’elemosina non per mancanza di bontà d’animo, ma pernon doversi sbottonare la giacca."

Fernando Pessoa ~ (Il libro dell’inquietudine)





"Hayattan çok az şey istedim ama bu çok az bile esirgendi benden. Yakında bir arazi, bir demet güneş ışığı, bir lokma ekmekle bir lokma sükunet, varoluşuma dair beni bunaltmayacak bilgi, başkalarından hiçbir şey talep etmeme ve başkalarının benden hiçbir şey talep etmemesi - bu esirgendi benden, taş kalpli olduğumuz için değil de paltomuzun düğmelerini açmaya üşendiğimiz için bir dilenciye vermeyi çok gördüğümüz bozukluk gibi."

Fernando Pessoa ~ (Hiçbir Şey İstememenin Mutluluğu)





"Hayattan çok az şey istedim ama o, o kadarını bile esirgedi benden. Azıcık güneş, kırlar, bir lokma ekmek, bir lokma huzur, canımı fazla yakmayacak bir yaşama bilincim olsun ve bir de ne kimseye muhtaç olayım ne de el alem bana muhtaç olsun. Bu kadarı bile esirgendi benden, hani yüreğimizin katılığından değil de, paltomuzun düğmelerini açmaya üşendiğimiz için dilenciyi başımızdan savarız ya, işte o şekilde."

Fernando Pessoa ~ (Huzursuzluğun Kitabı)

Photo by Kasia Derwinska