Soneto XLVII / Pablo Neruda

SONETO XLVII

Detrás de mí en la rama quiero verte.
Poco a poco te convertiste en fruto.
No te costó subir de las raíces
cantando con tu sílaba de savia.

Y aquí estarás primero en flor fragante,
en la estatua de un beso convertida,
hasta que sol y tierra, sangre y cielo,
te otorguen la delicia y la dulzura.

En la rama veré tu cabellera,
tu signo madurando en el follaje,
acercando las hojas a mi sed,

y llenará mi boca tu sustancia,
el beso que subió desde la tierra
con tu sangre de fruta enamorada.

Pablo Neruda - (Cien sonetos de amor, 1959)





SONNET XLVII

I want to look back and see you in the branches.
Little by little you turned into fruit.
It was easy for you to rise from the roots,
singing your syllable of sap.

Here you will be a fragrant flower first,
changed to the statuesque form of a kiss,
till the sun and the earth, blood and the sky, fulfill
their promises of sweetness and pleasure, in you.

There in the branches I will recognize your hair,
your image ripening in the leaves,
bringing the petáis nearer my thirst,

and my mouth will fill with the taste of you,
the kiss that rose from the earth
with your blood, the blood of a lover’s fruit.

Pablo Neruda - (100 Love Sonnets, 1959)

Translated by Stephen Tapscott





SONNET XLVII

Je me retourne et veux te voir, dans la ramée.
Voici que peu à peu tu es devenue fruit.
Il ne t’a rien coûté de surgir des racines
tu n’as eu qu’à chanter tes syllabes de sève.

Te voici tout d’abord une fleur odorante
qu’un seul baiser suffit à changer en statue,
jusqu’à ce que soleil et terre, sang et ciel
te reconnaissent le délice et la douceur.

Sur la branche je pourrai voir ta chevelure,
dans le feuillage c’est ton signe qui mûrit,
ce sont ses feuilles qui s’approchent de ma soif ;

et ta substance alors viendra remplir ma bouche,
ce sera le baiser qui montait de la terre
apporté par ton sang de fruit gonflé d’amour.

Pablo Neruda - (La centaine d'amour, 1959)





SONETTO XLVII

Dietro di me sul ramo voglio vederti.
A poco a poco ti trasformasti in frutto.
Non ti costò salir dalle radici
cantando con la tua sillaba di linfa.

E qui sarai dapprima in fior fragrante,
nella statua d'un bacio trasformata,
fino a che sole e terra, sangue e cielo,
ti daran la delizia e la dolcezza.

Vedrò sul ramo la tua capigliatura,
il tuo segno che matura nel fogliame,
che avvicina le foglie alla mia sete,

la mia bocca empirà la tua sostanza,
il bacio che ascese dalla terra
col tuo sangue di frutto innamorato.

Pablo Neruda - (Cento Sonetti D'amore, 1959)





SONE XLVII

Ardımsıra dallarda görmek isterim seni,
damla damla meyveye dönüştüğünü.
Zor değil çıkman kökler arasından
özsu hecelerinle şarkı söyleyerek.

Önce hoş bir çiçek kabul edecek seni burada,
bir heykel dönüştürücü öpücüğüyle,
güneş ve toprak, kan ve gökyüzü
güzelliğin ve tatlılığını tanıyıncaya.

Saçlarını göreceğim dallarda,
yapraklarda olgunlaşan belirtisini,
susuzluğuma sokulurken onlar.

Ve dolduracak ağzımı cevherin,
topraktan yükselen öpücüğün
aşkla olgunlaşmış meyveden kanınla.

Pablo Neruda - (Yüz Aşk Sonesi’nden, 1959)

Çeviri: Adnan Özer

Photo by Andre Brito