Poema 12 / Pablo Neruda

POEMA 12

Para mi corazón basta tu pecho,
para tu libertad bastan mis alas.
Desde mi boca llegará hasta el cielo
lo que estaba dormido sobre tu alma.

Es en ti la ilusión de cada día.
Llegas como el rocío a las corolas.
Socavas el horizonte con tu ausencia.
Eternamente en fuga como la ola.

He dicho que cantabas en el viento
como los pinos y como los mástiles.
Como ellos eres alta y taciturna.
Y entristeces de pronto, como un viaje.

Acogedora como un viejo camino.
Te pueblan ecos y voces nostálgicas.
Yo desperté y a veces emigran y huyen
pájaros que dormían en tu alma.

Pablo Neruda

Veinte poemas de amor y una canción desesperada (1924)





POEM 12

Your breast is enough for my heart,
and my wings for your freedom.
What was sleeping above your soul will rise
out of my mouth to heaven.

In you is the illusion of each day.
You arrive like the dew to the cupped flowers.
You undermine the horizon with your absence.
Eternally in flight like the wave.

I have said that you sang in the wind
like the pines and like the masts.
Like them you are tall and taciturn,
and you are sad, all at once, like a voyage.

You gather things to you like an old road.
You are peopled with echoes and nostalgic voices.
I awoke and at times birds fled and migrated
that had been sleeping in your soul.

Pablo Neruda

Twenty Love Poems and a Song of Despair, (1924)

Translated by W. S. Merwin





POEM 12

For my heart is enough your chest,
for your freedom is enough my wings.
From my mouth will reach to heaven,
it which was asleep on your soul.

The each day illusion is in you.
You arrive like the dew to the corollas.
You undercut the horizon with your absence.
Eternally in flight likes the wave.

I said that you sing in the wind
like the pines and like the masts.
Like them, you're tall and taciturn.
And you suddenly saddened, like a journey.

Comfortable as an old road.
You are populated by nostalgic echoes and voices.
I woke up and sometimes migrate and run away
birds that slept in your soul.

Pablo Neruda

Twenty Love Poems and a Song of Despair, (1924)





POEME 12

À mon cœur suffit ta poitrine,
Mes ailes pour ta liberté.
De ma bouche atteindra au ciel
Tout ce qui dormait sur ton âme.

En toi l’illusion quotidienne.
Tu viens, rosée sur les corolles.
Absente et creusant l’horizon
Tu t’enfuis, éternelle vague.

Je l’ai dit : tu chantais au vent
Comme les pins et les mâts des navires.
Tu es haute comme eux et comme eux taciturne.
Tu t’attristes soudain, comme fait un voyage.

Accueillante, pareille à un ancien chemin.
Des échos et des voix nostalgiques te peuplent.
À mon réveil parfois émigrent et s’en vont
Des oiseaux qui s’étaient endormis dans ton âme.

Pablo Neruda

Vingt poèmes d'amour et une chanson désespérée, (1924)





POESIA 12

Per il mio cuore basta il tuo petto,
per la tua libertà bastano le mie ali.
Dalla mia bocca arriverà fino al cielo,
ciò ch'era addormentato sulla tua anima.

In te è l'illusione di ogni giorno.
Giungi come la rugiada alle corolle.
Scavi l'orizzonte con la tua assenza.
Eternamente in fuga come l'onda.

Ho detto che cantavi nel vento
come i pini e come gli alberi di nave.
Com'essi sei alta e taciturna.
E ti rattristi d'improvviso, come un viaggio.

Accogliente come una vecchia strada.
Ti popolano echi e voci nostalgiche.
mi son svegliato e a volte emigrano e fuggono
uccelli che dormivano nella tua anima.

Pablo Neruda

Venti poesie d'amore e una canzone disperata, (1924)





XII.

Yüreğim için yeterli olan göğsünde senin,
özgürlüğün için yeterli olan kanatlarımda benim.
Senin ruhunda uyuklayan
yükselecek göğe ağzımdan.

Sende bulunmakta her günün yanılsaması.
Çiçeklerin taçlarına çiyin gelmesi gibi gelirsin.
Yokluğunla kazarsın ufkun altını.
Dalga gibi kaçıştasın sürekli.

Derdim ki, şakırdın rüzgârda,
çamlar ve direkler gibi.
Onlara benzersin, uzun ve sessiz.
Ve bir yolculuk misali, hüzünlendirirsin birden.

Eski bir yol gibi dostça korursun.
İçinde yaşar özlemin sesleri ve yankıları.
Uyanışımda habersizce göç eder zamanlara
ruhunda duran ve uyuyan kuşlar.

Pablo Neruda

"Yirmi Aşk Şiiri ve Umutsuz Bir Şarkı"dan. (1924)

Çeviren: İsmail Haydar Aksoy





ŞİİR 12

Yüreğime yeter, sen tek sineni aç sineme,
kanatlarım yeter, ikimizin özgürlüğüne.
Ruhunun derinliklerinde uyuyanlar
benim ağzımdan ulaşacaklar gökyüzüne.

Sendedir, sende belirir her günün hayali.
Bir çiy tanesi gibi inersin taç yapraklarına.
Ufkun altını oyuverirsin yalnızca yokluğunla.
Sonsuza dek firardasın zaten hep dalgalar gibi.

Rüzgarda kalsan şarkılar söylersin diyorum
çam ağaçları gibi, gemi direkleri gibi.
Onlar gibi incesin sen de, suskunsun.
Ve hüzünleniverirsin birden, yolculuklar gibi.

Ey beni eski bir yol gibi muhabbetle ağırlayan.
Sende yaşar yankılar, hatırlanası sesler.
Ben uyandım ama bazen ruhunda uyuyakalan
kuşlar kaçıverirler senden, bana göç ederler.

Pablo Neruda

"Yirmi Aşk Şiiri ve Umutsuz Bir Şarkı"dan. (1924)

Unknown photographer