Soneto XIV / Pablo Neruda

SONETO XIV

Me falta tiempo para celebrar tus cabellos.
Uno por uno debo contarlos y alabarlos:
otros amantes quieren vivir con ciertos ojos,
yo sólo quiero ser tu peluquero.

En Italia te bautizaron Medusa
por la encrespada y alta luz de tu cabellera.
Yo te llamo chascona mía y enmarañada:
mi corazón conoce las puertas de tu pelo.

Cuando tú te extravíes en tus propios cabellos,
no me olvides, acuérdate que te amo,
no me dejes perdido ir sin tu cabellera

por el mundo sombrío de todos los caminos
que sólo tiene sombra, transitorios dolores,
hasta que el sol sube a la torre de tu pelo.

Pablo Neruda - (Cien sonetos de amor, 1959)





SONNET XIV

I don’t have time enough to celébrate your hair.
One by one I should detail your hairs and praise them.
Other lovers want to live with particular eyes;
I only want to be your stylist.

In Italy they called you Medusa,
because of the high bristling light of your hair.
I cali you curly, my tangler;
my heart knows the doorways of your hair.

When you lose your way through your own hair,
do not forget me, remember that I love you.
Don’t let me wander lost—without your hair—

through the dark world, webbed by empty
roads with their shadows, their roving sorrows,
till the sun rises, lighting the high tower of your hair.

Pablo Neruda - (100 Love Sonnets, 1959)

Translated by Stephen Tapscott





SONETTO XIV

Mi manca il tempo per celebrare i tuoi capelli.
Uno a uno devo contarli e lodarli:
altri amanti voglion vivere con certi occhi,
io voglio essere solo il tuo parrucchiere.

In Italia ti battezzarono Medusa
per l'arricciata e alta luce della tua capigliatura.
Io ti chiamo scarmigliata e intricata mia:
il mio cuore conosce le porte della tua chioma.

Quando ti smarrirai nei tuoi stessi capelli,
non dimenticarmi, ricordati che t'amo,
non lasciarmi andar perduto senza la tua capigliatura

per il mondo cupo di tutte le strade
che solo ha ombra, dolori passeggeri,
finché sale il sole sulla torre della tua chioma.

Pablo Neruda - (Cento Sonetti D'amore, 1959)





SONE XIV

Zaman elverse de kutsasam saçlarını,
tel tel saysam ve övgüler düzsem:
Kimi aşıklar yetinirler gözün gördükleriyle,
berberin olmak isterim bense.

İtalya'da Medusa koydular adını
buklelerinden ve yüksek ışığından dolayı saçlarının.
Bense düş kırıklığım derdim sana, belalım
Kalbim tanır ya saçının kapılarını.

O güzelim saçlarında şaşırdığında yolunu,
unutma beni anımsa seni sevdiğimi,
yitik bırakma yollarda saçlarından.

Bütün yolları karanlık dünyada
acılarla gelip geçenler vardır
saçlarının kulesine tırmanan güneş yolunda.

Pablo Neruda - (Yüz Aşk Sonesi’nden, 1959)

Çeviri: Adnan Özer

Photo by David Dubnitskiy

Soneto LXIX / Pablo Neruda

SONETO LXIX

Tal vez no ser es ser sin que tú seas,
sin que vayas cortando el mediodía
como una flor azul, sin que camines
más tarde por la niebla y los ladrillos,

sin esa luz que llevas en la mano
que tal vez otros no verán dorada,
que tal vez nadie supo que crecía
como el origen rojo de la rosa,

sin que seas, en fin, sin que vinieras
brusca, incitante, a conocer mi vida,
ráfaga de rosal, trigo del viento,

y desde entonces soy porque tú eres,
y desde entonces eres, soy y somos,
y por amor seré, serás, seremos.

Pablo Neruda - (Cien sonetos de amor, 1959)





SONNET LXIX

Maybe nothingness is to be without your presence,
without you moving, slicing the noon
like a blue flower, without you walking
later through the fog and the cobbles,

without the light you carry in your hand,
golden, which maybe others will not see,
which maybe no one knew was growing
like the red beginnings of a rose.

In short, without your presence: without your coming
suddenly, incitingly, to know my life,
gust of a rosebush, wheat of wind:

since then I am because you are,
since then you are, I am, we are,
and through love I will be, you will be, we’ll be.

Pablo Neruda - (100 Love Sonnets, 1959)

Translated by Stephen Tapscott





SONNET LXIX

Perhaps not to be is to be without your being,
without your going, that cuts noon light
like a blue flower, without your passing
later through fog and stones,

without the torch you lift in your hand
that others may not see as golden,
that perhaps no one believed blossomed
the glowing origin of the rose,

without, in the end, your being, your coming
suddenly, inspiringly, to know my life,
blaze of the rose-tree, wheat of the breeze:

and it follows that I am, because you are:
it follows from ‘you are’, that I am, and we:
and, because of love, you will, I will,
We will, come to be.

Pablo Neruda - (100 Love Sonnets, 1959)

Translation by A. S. Kline





SONETTO LXIX

Forse non essere è esser senza che tu sia,
senza che tu vada tagliando il mezzogiorno
come un fiore azzurro, senza che tu cammini
più tardi per la nebbia e i mattoni,

senza quella luce che tu rechi in mano
che forse altri non vedran dorata,
che forse nessuno seppe che cresceva
come l'origine rossa della rosa,

senza che tu sia, infine, senza che venissi
brusca, eccitante, a conoscer la mia vita,
raffica di roseto, frumento del vento,

e da allora sono perché tu sei,
e da allora sei, sono e siamo,
e per amore sarò, sarai, saremo.

Pablo Neruda - (Cento Sonetti D'amore, 1959)





SONE LXIX

Sen olmasaydın varlık diye bir şey olmazdı belki de,
öğleni kesip gidişin olmasaydı
bir mavi çiçek gibi, yürüyüp gitmeseydin
geç vakitler bulutlar ve tuğlalar üzerinden,

ellerde taşınan bu ışık olmasaydı
görmeyeceklerdi belki de başkaları yaldızı,
bilmezdi kimse belki de yeşermesini
güldeki asil bir kırmızılık gibi,

Sen olmadan, sonunda, sen gelmeden
hoyrat ve ateşli hayatıma karışmaya,
güllerden bir esinti, buğdayın rüzgarı,

sen varsın diye varım ben de,
Ben diyorsan, biz diyorsam, hep sen varsın diye,
aşk için varolacağım ben, sen de, biz de.

Pablo Neruda - (Yüz Aşk Sonesi’nden, 1959)

Çeviri: Adnan Özer

Photo by David Dubnitskiy

Soneto LVI / Pablo Neruda

SONETO LVI

Acostúmbrate a ver detrás de mí la sombra
y que tus manos salgan del rencor, transparentes,
como si en la mañana del mar fueran creadas:
la sal te dio, amor mío, proporción cristalina.

La envidia sufre, muere, se agota con mi canto.
Uno a uno agonizan sus tristes capitanes.
Yo digo amor, y el mundo se puebla de palomas.
Cada sílaba mía trae la primavera.

Entonces tú, florida, corazón, bienamada,
sobre mis ojos como los follajes del cielo
eres, y yo te miro recostada en la tierra.

Veo el sol trasmigrar racimos a tu rostro,
mirando hacia la altura reconozco tus pasos.
Matilde, bienamada, diadema, bienvenida!

Pablo Neruda - (Cien sonetos de amor (1959)





SONNET LVI

Get used to seeing the shadow behind me, accept
that your hands will emerge clean from the rancor
as if they were made in the morning of the river.
My love, the salt gave you its crystalline proportions.

Envy suffers, expires, my songs exhaust it;
one by one its sad captains agonize and die.
I say love, and the world filis with doves.
Each syllable of mine makes the spring arrive.

Then there you are—in bloom, my heart, my dearest:
over my eyes like the leaves of the sky,
there you are. I look at you, lying on the earth.

I see the sun bring its buds to your face;
looking up at the heavens I recognize your steps.
O Matilde, my dearest, crown of glory: welcome!

Pablo Neruda - (100 Love Sonnets, 1959)

Translated by Stephen Tapscott





SONETTO LVI

Abituati a vedere dietro di me l'ombra
e le tue mani escano dal rancore, trasparenti,
come se nel mattino del mare fossero create:
ti diede il sale, amor mio, proporzione cristallina.

L'invidia soffre, muore, finisce col mio canto.
A uno a uno agonizzano i suoi tristi capitani.
Io dico amore, e si popola il mondo di colombe.
Ogni mia sillaba reca la primavera.

Allora tu, fiorita, cuore, beneamata,
sopra i miei occhi come i fogliami del cielo
stai, e io t'osservo distesa sulla terra.

Vedo il sole trasmigrare grappoli al tuo volto,
guardando verso l'alto riconosco i tuoi passi.
Matilde, beneamata, diadema, benvenuta!

Pablo Neruda - (Cento Sonetti D'amore, 1959)





SONE LVI

Alış ardından karanlığı görmeye,
kederden çıkan saydam ellerinin ardından.
Deniz sabahlarının eserleridir onlar:
Tuz verdi seni, aşkım, pay olmuş billur.

Kıskançlık yanıyor derdine, ölüp tükeniyor şarkımla.
Toplanıyor başıma dünyanın dertleri birer birer.
Aşktan söz ediyorum: Güvercinlerin halkıdır dünya.
Her ıslığınla biraz daha yaklaşıyor bahar.

Ve sen çiçek demeti, bir yürek, can sevgili,
gözlerimdesin göğün yaprakları gibi,
bakıyorum sana uzanıp toprağa sırtüstü.

Güneşi görüyorum yüzüne göçmüş salkımlarda,
adımlarını buluyorum bakarak doruklara:
Matilde, tek sevdiğim, başımın tacı, hoş geldin!

Pablo Neruda - (Yüz Aşk Sonesi’nden, 1959)

Çeviri: Adnan Özer

Blackv8 & Andromeda, 2007, by Andreas H. Bitesnich

Pienso en tu sexo / César Vallejo

XIII

  Pienso en tu sexo.
Simplificado el corazón, pienso en tu sexo,
ante el hijar maduro del día.
Palpo el botón de dicha, está en sazón.
Y muere un sentimiento antiguo
degenerado en seso.

  Pienso en tu sexo, surco más prolífico
y armonioso que el vientre de la Sombra,
aunque la Muerte concibe y pare
de Dios mismo.
Oh Conciencia,
pienso, sí, en el bruto libre
que goza donde quiere, donde puede.

  Oh, escándalo de miel de los crepúsculos.
Oh estruendo mudo.

  ¡Odumodneurtse!

César Vallejo - Trilce (1922) (1930)





XIII

I'm thinking of your sex.
My heart simplified, I'm thinking of your sex,
faced with the ripe flank of the day.
I stroke your bud of pleasure, it's in season.
And an old feeling dies,
degenerated in brains.

I'm thinking of your sex, furrow more prolific
and harmonious than the womb of Darkness,
though Death conceives and brings forth
from God himself...
Oh, Conscience!
I'm thinking, yes, of the free beast
rutting where he pleases, wherever he can.

Oh, honeyed scandal of twilights,
Oh, mute outcry.

Odumodneurtse!

César Vallejo - Trilce (1922) (1930)

Translation by Sandy McKinney

Photo by Marco Glaviano

Liebeslied / Rainer Maria Rilke

Liebeslied

Wie soll ich meine Seele halten, daß
sie nicht an deine rührt? Wie soll ich sie
hinheben über dich zu andern Dingen?
Ach gerne möcht ich sie bei irgendwas
Verlorenem im Dunkel unterbringen
an einer fremden stillen Stelle, die
nicht weiterschwingt, wenn deine Tiefen schwingen.
Doch alles, was uns anrührt, dich und mich,
nimmt uns zusammen wie ein Bogenstrich,
der aus zwei Saiten eine Stimme zieht.
Auf welches Instrument sind wir gespannt?
Und welcher Spieler hat uns in der Hand?
O süßes Lied!

Rainer Maria Rilke





Love Song

How can I keep my soul in me, so that
it doesn't touch your soul? How can I raise
it high enough, past you, to other things?
I would like to shelter it, among remote
lost objects, in some dark and silent place
that doesn't resonate when your depths resound.
Yet everything that touches us, me and you,
takes us together like a violin's bow,
which draws one voice out of two separate strings.
Upon what instrument are we two spanned?
And what musician holds us in his hand?
Oh sweetest song.

Rainer Maria Rilke

Translated by Stephen Mitchell





Love Song

How shall I hold my soul and yet not touch
It with your own? How shall I ever place
It clear of you on anything beyond?
Oh gladly I would stow it next to such
Things in the darkness as are never found
Down in an alien and silent space
That does not resonate when you resound.
But everything that touches me and you
Takes us together like a bow on two
Taut strings to stroke them to the voice of one.
What instrument have we been lain along?
Whose are the hands that play our unison?
Oh sweet song!

Rainer Maria Rilke

Translated by A. Z. Foreman





Canción de amor

¿Cómo sujetar mi alma para
que no roce la tuya?
¿Cómo debo elevarla
hasta las otras cosas, sobre ti?
Quisiera cobijarla bajo cualquier objeto perdido,
en un rincón extraño y mudo
donde tu estremecimiento no pudiese esparcirse.

Pero todo aquello que tocamos, tú y yo,
nos une, como un golpe de arco,
que una sola voz arranca de dos cuerdas.
¿En qué instrumento nos tensaron?
¿Y qué mano nos pulsa formando ese sonido?
¡Oh, dulce canto!

Rainer Maria Rilke





Canzone d'amore

Come potrei trattenerla in me,
la mia anima, che la tua non sfiori;
come levarla oltre te, all'infinito?
Potessi nasconderla in un angolo
sperduto nelle tenebre;
un estraneo rifugio silenzioso
che non seguiti a vibrare
se vibra il tuo profondo.
Ma tutto quello che ci tocca, te
e me insieme
ci tende come un arco
che da due corde un suono solo rende
Su quale strumento siamo tesi,
e quale grande musicista ci tiene nella mano?
O dolce canto.

Rainer Maria Rilke





Aşk Şarkısı

Ruhumu nasıl tutsam da, seninkine
değmese? Nasıl aşırsam üstünden
öbür şeylere ben onu?
Ah, karanlıkta yiten bir nesne
içre barındırmak isterdim onu ben
öyle bir yerde: bilinmedik, sessiz,
derinlerin titrerken titremeyen.

Bir var ki her değen bize, sana, bana, bak
birlikte alır bizi bir yay gibi ancak;
iki telden b i r ses çıkartır bize değen şey.
Biz hangi çalgıya gerilmişiz?
Hangi çalgının elindeyiz biz?
Tatlı şarkı ey...

Rainer Maria Rilke

Çeviren: A.Turan Oflazoğlu

Ingre's Violin, 1924, by Man Ray

Song / Rainer Maria Rilke

SONG

(From the diaries of Malte Laurids Brigge)

You, whom I do not tell that all night long
I lie weeping,
whose very being makes me feel wanting
like a cradle.

You, who do not tell me, that you lie awake
thinking of me:--
what, if we carried all these longings within us
without ever being overwhelmed by them,
letting them pass?

Look at these lovers, tormented by love,
when first they begin confessing,
how soon they lie!

You make me feel alone. I try imagining:
one moment it is you, then it's the soaring wind;
a fragrance comes and goes but never lasts.
Oh, within my arms I lost all whom I loved!
Only you remain, always reborn again.
For since I never held you, I hold you fast.

Rainer Maria Rilke

Translated by Albert Ernest Flemming





ABELONE'NİN ŞARKISI

Geceleri yatakta ağladığımı
Kendisine açmadığım sevgili,
Yorgun düşüren varlığımı
Bir beşik gibi.
Benim için uykusuz kaldığını
Benim gibi, saklayan.
Ah, içimizdeki bu yangını
Söndürmeye çalışmadan,
İçimizde taşısak.

Sevişenlere bir bak,
İtirafa kalkışsalar aşkı
Sözlerine yalan karışacak.

Sendendir yalnızlığım, varlığım sana dönüşmüş.
Seslerin içinde bir an doğarsın;
Uçup giden kokularda bir an varsın.
Ah, hepsini kollarımda yitirdim,
Bir sen doğmaktasın, tekrar, yeni:
Hiç tutmadım, o yüzden tutmaktayım seni.

Rainer Maria Rilke

Çeviren: Behçet Necatigil

"Malte Laurids Brigge'nin Notları"ndan.

Photo by David Dubnitskiy

Palpar / Octavio Paz

PALPAR

Mis manos
abren las cortinas de tu ser
te visten con otra desnudez
descubren los cuerpos de tu cuerpo
Mis manos
inventan otro cuerpo a tu cuerpo

Octavio Paz

Salamandra (1958-1961)





TOUCH

My hands
open the curtains of your being
clothe you in a further nudity
uncover the bodies of your body
My hands
invent another body for your body

Octavio Paz

Translated by Eliot Weinberger





TOUCHER

Mes mains
ouvrent les rideaux de ton être
t'habillent d'une autre nudité
découvrent les corps de ton corps
Mes mains
inventent dans ton corps un autre corps

Octavio Paz

Traduction de Jean-Claude Masson





TOCCARE

Le mie mani
aprono la cortina del tuo essere
ti vestono con altra nudità
scoprono i corpi del tuo corpo
le mie mani
inventano un altro corpo al tuo corpo

Octavio Paz

Traduzione di Giuseppe Bellini





DOKUNUŞ

Ellerim
Perdelerini açıyor varlığının
Bir başka çıplaklıkla giydiriyor seni
Gövdelerini soyuyor gövdenin
Ellerim
Bir başka gövde yaratıyor gövdene

Octavio Paz

Çeviri: Ülkü Tamer





DOKUNMAK

Ellerim
Açar varlığının perdelerini
Giydirir seni başka bir çıplaklıkla
Bedenler soyar senin bedeninden

Ellerim
Uydurur senin bedenine başka bir beden

Octavio Paz

Çeviri: Adnan Özer

Unknown photographer

Soneto XI / Pablo Neruda

SONETO XI

Tengo hambre de tu boca, de tu voz, de tu pelo
y por las calles voy sin nutrirme, callado,
no me sostiene el pan, el alba me desquicia,
busco el sonido líquido de tus pies en el día.

Estoy hambriento de tu risa resbalada,
de tus manos color de furioso granero,
tengo hambre de la pálida piedra de tus uñas,
quiero comer tu piel como una intacta almendra.

Quiero comer el rayo quemado en tu hermosura,
la nariz soberana del arrogante rostro,
quiero comer la sombra fugaz de tus pestañas

y hambriento vengo y voy olfateando el crepúsculo
buscándote, buscando tu corazón caliente
como un puma en la soledad de Quitratúe.

Pablo Neruda - (Cien sonetos de amor, 1959)





SONNET XI

I crave your mouth, your voice, your hair.
Silent and starving, I prowl through the streets.
Bread does not nourish me, dawn disrupts me, all day
I hunt for the liquid measure of your steps.

I hunger for your sleek laugh,
your hands the color of a savage harvest,
hunger for the pale stones of your fingernails,
I want to eat your skin like a whole almond.

I want to eat the sunbeam flaring in your lovely body,
the sovereign nose of your arrogant face,
I want to eat the fleeting shade of your lashes,

and I pace around hungry, sniffing the twilight,
hunting for you, for your hot heart,
like a puma in the barrens of Quitratue.

Pablo Neruda - (100 Love Sonnets, 1959)

Translated by Stephen Tapscott





SONETO XI

J'ai faim de tes cheveux, de ta voix, de ta bouche,
sans manger je vais par les rues, et je me tais,
sans le soutien du pain, et dès l'aube hors de moi
je cherche dans le jour la bruit d'eau de tes pas.

Je suis affamé de ton rire de cascade,
et de tes mains couleur de grenier furieux,
oui, j'ai faim de la pâle pierre de tes ongles,
je veux manger ta peau comme une amande intacte,

et le rayon détruit au feu de ta beauté,
je veux manger le nez maître du fier visage,
Je veux manger l'ombre fugace de tes cils,

J'ai faim, je vais, je viens, flairant le crépuscule
et je te cherche, et je cherche ton coeur brûlant
comme un puma dans le désert de Quitratùe.

Pablo Neruda - (La centaine d'amour, 1959)





SONETTO XI

Ho fame della tua bocca, della tua voce, dei tuoi capelli
e vado per le strade senza nutrirmi, silenzioso,
non mi sostiene il pane, l'alba mi sconvolge,
cerco il suono liquido dei tuoi piedi nel giorno.

Sono affamato del tuo riso che scorre,
delle tue mani color di furioso granaio,
ho fame della pallida pietra delle tue unghie,
voglio mangiare la tua pelle come mandorla intatta.

Voglio mangiare il fulmine bruciato nella tua bellezza,
il naso sovrano dell'aitante volto,
voglio mangiare l'ombra fugace delle tue ciglia

e affamato vado e vengo annusando il crepuscolo,
cercandoti, cercando il tuo cuore caldo
come un puma nella solitudine di Quintratúe.

Pablo Neruda - (Cento Sonetti D'amore, 1959)





SONE XI

Açım ağzına, sesine, saçlarına,
besinimden yoksun, suskun gezerim sokaklarda,
ekmek değil beni ayakta tutan, ben şafakla perişan,
gün içinde ayaklarının çınıltılı akışını arayan.

Açım kayan gülüşünün,
taşkın ambar rengindeki ellerinin,
açım tırnaklarının solgun taşına,
el değmemiş bir badem gibi yemek istiyorum tenini.

Yemek istiyorum güzelliğinin yakıcı ışığını,
gururlu yüzünde hükmedici burnunu,
kirpiklerinden kayan gölgeyi.

Aç geldim aç gidiyorum koklayarak alacakaranlığı,
seni arayarak, arayarak sıcak yüreğini
Quitratue'de yalnız bir puma gibi.

Pablo Neruda - (Yüz Aşk Sonesi’nden, 1959)

Çeviri: Adnan Özer

Monica Bellucci, Max Calendar, Pantelleria,
1998, by Fabrizio Ferri

Soneto III / Pablo Neruda

SONETO III

Áspero amor, violeta coronada de espinas,
matorral entre tantas pasiones erizado,
lanza de los dolores, corola de la cólera,
por qué caminos y cómo te dirigiste a mi alma?

Por qué precipitaste tu fuego doloroso,
de pronto, entre las hojas frías de mi camino?
Quién te enseñó los pasos que hasta mí te llevaron?
Qué flor, qué piedra, qué humo mostraron mi morada?

Lo cierto es que tembló la noche pavorosa,
el alba llenó todas las copas con su vino
y el sol estableció su presencia celeste,

mientras que el cruel amor me cercaba sin tregua
hasta que lacerándome con espadas y espinas
abrió en mi corazón un camino quemante.

Pablo Neruda - (Cien sonetos de amor, 1959)





SONNET III

Bitter love, a violet with its crown
of thorns in a thicket of spiky passions,
spear of sorrow, corolla of rage: how did you come
to conquer my soul? What via dolorosa brought you?

Why did you pour your tender fire
so quickly, over my life’s cool leaves?
Who pointed the way to you? What flower,
what rock, what smoke showed you where I live?

Because the earth shook—it did—, that awful night;
then dawn filled all the goblets with its wine;
the heavenly sun declared itself;

while inside, a ferocious love wound around
and around me—till it pierced me with its thorns, its sword,
slashing a seared road through my heart.

Pablo Neruda - (100 Love Sonnets, 1959)

Translated by Stephen Tapscott





SONETTO III

Aspro amore, viola coronata di spine,
cespuglio tra tante passioni irto,
lancia dei dolori, corolla della collera,
per che strade e come ti dirigesti alla mia anima?

Perché precipitasti il tuo fuoco doloroso,
d'improvviso, tra le foglie fredde della mia strada?
Chi t'insegnò i passi che fino a me ti portarono?
Quale fiore, pietra, fumo ti mostrarono la mia dimora?

Certo è che tremò la notte paurosa,
l'alba empì tutte le coppe del suo vino
e il sole stabilì la sua presenza celeste,

mentre crudele amore m'assediava senza tregua
finché lacerandomi con spade e spine
aprì nel mio cuore una strada bruciante.

Pablo Neruda - (Cento Sonetti D'amore, 1959)





SONE III

Amansız aşk, dikenler takınmış menekşe,
arzular çatağında bir top çalısın,
ağrıların kargısı, öfkenin tâcısın,
hangi yollardan geçip de vardın gönlüme?

Nasıl afete çevirdin böyle acılı ateşini,
aman vermeden, yolunun soğuk yaprakları arasında:
Kim öğretti seni bana getiren yürüyüşü?
Çiçek mi, taş mı, duman mı gösterdi sana evimi?

Bilirim nasıl da titremişti ürkünç gece,
şafak doldurmuştu bütün kadehleri şarabıyla
ve güneş o tanrısal saltanatını kurmuştu,

arasız sardığında beni acımasız aşk
kılıçlarıyla yaralayıp, dikenleriyle de
yanık bir yol açmıştı yüreğimde.

Pablo Neruda - (Yüz Aşk Sonesi’nden, 1959)

Çeviri: Adnan Özer





SONE III

Amansız sevişme, menekşe renkli dikenli taç,
onca katı tutkunun arasındaki yabanıllık,
acının mızrağı, öfkenin çiçek sepeti,
nasıl, hangi yollardan gelirsin ruhuma?

Niçin fırlatırsın bana acı dolu ateşini bir çırpıda
soğuk yaprakların arasında giderken yolumda?
Sana kim öğretti bana ulaştıran adımları?
Hangi çiçekler, taşlar ve dumanlar gösterdi meskenimi?

Fakat bir şey kesin: bir titreyiş geçti ürküten gecenin içinden,
şafak doldurdu kadehleri şarapla
ve doğruldu güneş göksel yakınlığında,

bıçaklarla ve dikenlerle un ufak edene dek
ve yüreğime alazlı bir yol açana dek
kuşattı yüreğimi durmaksızın acımasız sevişme.

Pablo Neruda - (Yüz Aşk Sonesi’nden, 1959)

Çeviri: İsmail Haydar Aksoy

Not this time by Stefan Beutler

Eravamo fanciulli... / Pier Paolo Pasolini

Eravamo fanciulli
sotto questa tettoia
con questo stesso sole,
e il cuore punto da un'eguale noia.
Noia d'esser vivi
con tanta dolce luna
e colori splendenti.
Noia d'esser fanciulli
con tanto tempo innanzi
più beato e sicuro, vera vita.

Pier Paolo Pasolini - Appendice Ia "Dal diario" (1943 - 1944)





Çocuktuk
Bu gölgeliğin altında
Aynı güneşle
Var olmanın verdiği sıkıntıyla birlikte
Yaşamanın sıkıntısıyla
tatlı bir ay ve parlayan renklerle birlikte
çocuk olmanın sıkıntısı, önümüzde daha çok
güvenli, mutlu zamanlarla
gerçek bir yaşamla birlikteydik.

Pier Paolo Pasolini - Günlük'ten (1943 - 1944)

Alıntı: İtalyan.com

Il ventre del colera, Ercolana, Italia, 1972,
foto di Mimmo Jodice

Soneto XXV / Pablo Neruda

SONETO XXV

Antes de amarte, amor, nada era mío:
vacilé por las calles y las cosas:
nada contaba ni tenía nombre:
el mundo era del aire que esperaba.

Yo conocí salones cenicientos,
túneles habitados por la luna,
hangares crueles que se despedían,
preguntas que insistían en la arena.

Todo estaba vacío, muerto y mudo,
caído, abandonado y decaído,
todo era inalienablemente ajeno,

todo era de los otros y de nadie,
hasta que tu belleza y tu pobreza
llenaron el otoño de regalos.

Pablo Neruda - (Cien sonetos de amor, 1959)





SONNET XXV

Before I loved you, Love, nothing was my own:
I wavered through the streets, among objects:
nothing mattered or had a ñame:
the world was made of air, which waited.

I knew rooms full of ashes,
tunnels where the moon lived,
rough warehouses that growled Get lost,
questions that insisted in the sand.

Everything was empty, dead, mute,
fallen, abandoned, and decayed:
inconceivably alien, it all

belonged to someone else—to no one:
till your beauty and your poverty
filled the autumn plentiful with gifts.

Pablo Neruda - (100 Love Sonnets, 1959)

Translated by Stephen Tapscott





SONNET XXV

Mon amour, avant de t’aimer je n’avais rien :
j’hésitai à travers les choses et les rues :
rien ne parlait pour moi et rien n’avait de nom :
le monde appartenait à l’attente de l’air.

Je connus alors les salons couleur de cendre,
je connus des tunnels habités par la lune,
et les hangars cruels où l’on prenait congé,
et sur le sable l’insistance des questions.

Tout n’était plus que vide, et que mort et silence,
chute dans l’abandon et tout était déchu,
inaliénablement tout était aliéné,

tout appartenait aux autres et à personne,
jusqu’à ce que ta beauté et ta pauvreté
ne donnent cet automne empli de leurs cadeaux.

Pablo Neruda - (La centaine d'amour, 1959)

Ce sonnet fait partie, une fois de plus, de La Centaine d’amour, publié par Poésie/Gallimard dans une version bilingue (traduction de Jean Marcenac et André Bonhomme).





SONETTO XXV

Prima d'amarti, amore, nulla era mio:
vacillai per le strade e per le cose:
nulla contava né aveva nome:
il mondo era dell'aria che attendeva.

Io conobbi cinerei saloni,
gallerie abitate della luna,
hangars crudeli che s'accomiatavano,
domande che insistevan sull'arena.

Tutto era vuoto, morto e muto,
caduto, abbandonato e decaduto,
tutto era inalienabilmente estraneo,

tutto era degli altri e di nessuno,
finché la tua bellezza e povertà
empirono l'autunno di regali.

Pablo Neruda - (Cento Sonetti D'amore, 1959)





SONE XXV

Seni sevmeden önce, aşkım, ben, ben değildim:
Bocalayıp dururdum caddeler ve nesnelerde:
Adam bile sayılmazdım, adım da yoktu üstelik:
Dünya bekliyordu boşlukta.

Nice mekana girdim çıktım:
Ayda yer tutmuş tüneller,
ağız açmış bekleyen hangarlar,
kumda önümü kesen sorular.

Her şey boştu, ölü ve suskun,
düşmüş, kenarda, çökmüş,
tarifsiz uzaktaydı her şey,

kimsem yoktu, ötekiydi herkes
dolduruncaya kadar güzü nimetlerde
güzelliğin ve sadeliğin Matilde.

Pablo Neruda - (Yüz Aşk Sonesi’nden, 1959)

Çeviri: Adnan Özer

Drawing by Mikio Watanabe

It May Not Always Be So; And I Say / E. E. Cummings

It May Not Always Be So; And I Say

it may not always be so; and i say
that if your lips,which i have loved,should touch
another’s,and your dear strong fingers clutch
his heart,as mine in time not far away;
if on another’s face your sweet hair lay
in such silence as i know,or such
great writhing words as,uttering overmuch,
stand helplessly before the spirit at bay;

if this should be,i say if this should be—
you of my heart,send me a little word;
that i may go unto him,and take his hands,
saying,Accept all happiness from me.
Then shall i turn my face,and hear one bird
sing terribly afar in the lost lands

E. E. Cummings - (Tulips & Chimneys, 1923)





Quizá no sea siempre así...

Quizá no sea siempre así;y digo
que si tus labios,que he amado,tocasen
los de otro,y tus fuertes queridos dedos se apoderasen
de su corazón,como del mío no hace mucho;
si tu dulce cabello descansase sobre otro rostro
en medio de un silencio como el que yo conozco,o
unas palabras grandes y retorcidas,como las pronunciadas con énfasis,
se alzasen indefensas ante el espíritu acosado;

si esto ocurriese,digo que si esto ocurriese-
tú,corazón mío,envíame un pequeño mensaje;
para que pueda acercarme a él,y cogiendo sus manos,
le diga,Acepta de mí toda la felicidad.
Entonces volveré la cabeza y escucharé a un pájaro
cantar terriblemente lejos en las tierras perdidas.

E. E. Cummings - (Tulipanes y chimeneas, 1923)

Traducción de José Casas





Non può essere sempre così...

Non può essere sempre così
Dico
e se le tue labbra
che ho amato
toccassero le labbra altrui
e la tua dolce ma decisa presa delle dita
il suo cuore
come mio un tempo fu
non lontano

Se in un altro volto le tue dolci chiome si poggiassero
in così tanto silenzio
come io so
o come contorcendo grandiose parole
giacché, pronunciate troppo forte
Rimani impotente dinanzi agli spiriti della baia

Se accadrà
dico
se accadrà
Tu del mio cuore
Inviami anche una piccola parola
perché io possa andare
da lei
E prendendole le sue mani
dicendo

Accetta tutta la felicità ch’io ti dono

Poi volgerò il mio volto
ascoltando un uccello
cantare terribilmente lontano
nelle terre perdute

E. E. Cummings - (traduzione ad opera mia)





Her Zaman Böyle Olmayabilir...

her zaman böyle olmayabilir sevgilim; ve ben
diyorum ki, eğer o meftun olduğum dudakların
dokunursa bir başkasınınkine ve o sevgili güçlü parmakların iyice
kavrarsa bir başkasının yüreğini, benimkine yaptığı gibi kısa bir süre önce,
eğer bir başkasının yüzüne dökülürse o ibrişim saçların
benim de çok iyi bildiğim bir sessizlikte ya da
senin o insanı uğunduran sözlerin arasında
beni cansız bir ruh gibi naçar bıraktığında olduğu gibi;

eğer bu olursa, diyorum canım benim, eğer bu olursa
işte o an hiç durma, küçücük bir sözcük gönder bana
beni ona götürebilecek, ellerini sıkıp,
tüm iyi dileklerimi kabul et, Diyebileceğim bir sözcük.
Ancak o zaman yüzümü öteye dönerim ve çok uzaklardan
kayıp ülkelerde şakıyan bir kuşun korkunç şarkısı duyulur

E. E. Cummings - (Laleler ve Bacalar, 1923)

Çeviri: Bülent Kale

Photo by David Dubnitskiy