Σάρκινος λόγος / Γιάννης Ρίτσος

Σάρκινος λόγος

Θέλω να περιγράψω το σώμα σου. Το σώμα σου είναι απέραντο. Το σώμα σου

είναι ένα λεπτό ροδοπέταλο σ' ένα ποτήρι καθαρό νερό. Το σώμα σου

ένα άγριο δάσος με σαράντα μαύρους ξυλοκόπους. Το σώμα σου

βαθειές νοτισμένες κοιλάδες πριν βγει ο ήλιος. Το σώμα σου

δυό νύχτες με καμπαναριά, με διάττοντες και μ' εκτροχιασμένα τραίνα.

Το σώμα σου

ένα ημίφωτο μπαρ με μεθυσμένους ναύτες και καπνέμπορους· χτυπάνε στράκες,

σπάζουν ποτήρια, φτύνουν, βλαστημούν. Το σώμα σου

ένας ολάκερος στόλος – υποβρύχια, θωρηκτά, κανονιοφόροι· θορυβώδεις

άγκυρες ανεβαίνουν· τρέχουν νερά στο κατάστρωμα· ένας μούτσος

πηδάει απ' το κατάρτι στη θάλασσα. Το σώμα σου

πολύφωνη σιωπή σκισμένη από 5 μαχαίρια, 3 ξιφολόγχες κ' 1 σπαθί. Το σώμα σου

μια διάφανη λίμνη, – στο βυθό της φαίνεται η λευκή βουλιαγμένη πολιτεία.

Το σώμα σου

ένα τεράστιο ακάθεκτο χταπόδι μες στη γυάλα του φεγγαριού

με ματωμένα πλοκάμια

πάνω απ' τις φωταγωγημένες λεωφόρους, όπου το απόγευμα

πέρασε αργόπρεπα η κηδεία του τελευταίου αυτοκράτορα.

Πολλά λουλούδια πατημένα

μένουν στην άσφαλτο βρεγμένα με βενζίνη. Το σώμα σου

ένα παλιό μπορντέλο της οδού Προαστίου με γριές πουτάνες, βαμμένες

με λιπαρά φτηνά κραγιόνια· φοράνε ψεύτικες μακριές βλεφαρίδες·

είναι και μια νεαρή πρωτόπειρη, – ηδονίζεται μ' όλους τους πελάτες,

αφήνει τα λεφτά στο κομοδίνο της, ξεχνάει να τα μετρήσει. Το σώμα σου

είναι ένα ρόδινο μικρό κορίτσι· κάθεται κάτω απ' τη μηλιά και τρώει

μια φέτα φρέσκο ψωμί και μια κόκκινη αλατισμένη ντομάτα· κάθε τόσο

χώνει κ' ένα άνθος της μηλιάς στα στήθη της. Το σώμα σου

ένα τζιτζίκι στ' αυτί του τρυγητή, – ρίχνει μια σκιά μενεξελιά

στον μελαμψό λαιμό του

και τραγουδάει μονάχο του όσα δεν μπορούν να πουν όλα μαζί τα σταφύλια.

Το σώμα σου

είναι ένα ξάγναντο μεγάλο αλώνι στην κορφή του λόφου –

έντεκα ολόλευκα άλογα αλωνίζουνε τα στάχυα της Γραφής· χρυσάφι τ' άχυρα

καρφώνουνε μικρούς καθρέφτες στα μαλλιά σου και λαμποκοπούν

τα τρία ποτάμια

όπου μεγάλες μαύρες αγελάδες με αδαμάντινα στέμματα σκύβουν,

πίνουν νερό και κλαίνε. Το σώμα σου είναι απέραντο.

Το σώμα σου απερίγραπτο. Και θέλω να το περιγράψω,

να το κρατήσω πιο σφιχτά στο σώμα μου, να το χωρέσω και να με  χωρέσει.

Αθήνα 18.11.80

Γιάννης Ρίτσος - (Ερωτικά)

"I want to describe your body. Your body is limitless. Your body

is a delicate rose petal in a glass of clear water. Your body

is a wild forest with forty black woodcutters. Your body

is deep humid valleys before the sun rises. Your body

is two nights with bell towers, with shooting stars and derailed trains.

(...)

Your body is limitless.

Your body is indescribable. And I want to describe it,

To hold it tightly against my body, to contain it and be contained."

Yiannis Ritsos - (Erotica; 1980 -1981)

XI

Quiero describir tu cuerpo. Tu cuerpo es infinito.

Tu cuerpo es un delicado pétalo de rosa en un vaso de agua pura.

Tu cuerpo un bosque salvaje con cuarenta leñadores negros.

Tu cuerpo profundos valles húmedos antes de salir el sol.

Tu cuerpo dos noches con campanarios, estrellas fugaces y trenes descarrilados.

Tu cuerpo un bar a media luz con marineros ebrios y vendedores de tabaco;

suena un estrépito, rompen vasos, escupen, blasfeman.

Tu cuerpo una flota completa: submarinos, acorazados, cañoneros;

ruidosas anclas se levan; corre agua por la cubierta;

un grumete salta del mástil al mar.

Tu cuerpo polifónico silencio rasgado por cinco cuchillos, tres bayonetas y una espada.

Tu cuerpo un lago diáfano: en el fondo se ve la ciudad blanca sumergida.

Tu cuerpo un enorme pulpo impetuoso en la pecera de la luna 

con tentáculos ensangrentados sobre las avenidas iluminadas,

por donde pasaron parsimoniosas por la tarde las exequias del último emperador. 

Muchas flores pisoteadas quedan en el asfalto empapadas de gasolina.

Tu cuerpo un antiguo burdel de la calle Suburbio con putas viejas,

pintadas con grasientas barras de labios baratas. 

Llevan largas pestañas postizas; hay también una joven inexperta: 

disfruta con todos los clientes, deja el dinero en la mesilla, olvida contarlo.

Tu cuerpo es una niña sonrosada; se sienta bajo el manzano y come una rebanada de pan fresco

y un rojo tomate sazonado; y a menudo mete una flor de manzano entre sus pechos.

Tu cuerpo una cigarra en el oído del vendimiador: arroja una sombra violácea en su cuello moreno

y canta sola lo que no pueden decir todas las uvas juntas.

Tu cuerpo es una inmensa era prominente en la cima de la colina 

once caballos níveos trillan las espigas de las Escrituras;

las pajas de oro clavan pequeños espejos en tu cabello y esplenden los tres ríos

donde grandes vacas negras con coronas diamantinas se agachan, beben agua y lloran.

Tu cuerpo es infinito. Tu cuerpo, indescriptible.

Y quiero describirlo, tenerlo más apretado contra mi cuerpo, abarcarlo y que me abarque. 

Yannis Ritsos - (Erótica; 1980 - 1981)

De la edición, introducción y notas: Juan Merino Castrillo

TENSÖZ

Bedenini betimlemek istiyorum. Uçsuz bucaksızdır bedenin.

ince bir gül tacı bir bardak tertemiz suda. Bedenin

bir yaban orman kırk kara oduncuyla. Bedenin

derin buğu basmış ovalar güneş doğmadan önce. Bedenin

çan kuleli, kuyrukluyıldızlı iki gece, trenleri raydan çıkmış. Bedenin

loş bir meyhane, sarhoş gemiciler ve tecimenleriyle; kadeh tokuşturuyor,

kırıyor bardakları, tükürüyor, küfürler savuruyorlar. Bedenin

koca bir donanma – denizaltılar, zırhlılar, kruvazörler;

demir alıyor gürültüyle; sular akıyor güvertede; direkten

denize atılıyor bir miço. Bedenin ışıl ışıl suskunluk,

5 bıçakla, 3 süngü ve l kılıçla parçalanmış. Bedenin

saydam bir göl – o batık beyaz kent görünüyor dibinde. Bedenin

kocaman kıpır kıpır bir ahtapot ayın livarı içinde, kanlı kollarla

ışıklandırılmış caddelerin tepesinde, ikindi vakti

son imparatorun cenazesi geçmişti oradan alaylarla. Bir sürü

ezilmiş çiçek asfalt üzerinde benzinle ıslanmış. Bedenin

eski bir genelev Proastion sokağında yaşlı orospularla, ucuz

yağlı kalemlerle boyanmış; uzun takma kirpikleri var,

bir de genç torlak biri var – bütün müşterilerle yatıyor,

paralan komodinin üzerinde bırakır, unutur saymayı. Bedenin

gülpembe bir küçük kız; elma ağacının altına oturmuş, elinde

bir dilim taze ekmek ve tuza banıp kırmızı domates yiyor; bir de

bir elma çiçeği var durmadan sıkıştırıp duruyor göğsüne. Bedenin

kulağında bir cırcırböceği bağ bozanın – menekşe bir gölge düşüyor koyu esmer boynuna

ve tüm üzümlerin söylemediklerinin türküsünü söylüyor tek başına.

Bedenin tepe doruklarında kayran büyük bir harmanyeri –

on bir bembeyaz at harmanlıyor başaklarını Kutsal Kitabın; altın

başaklar küçük aynalar çakıyor saçına ve parıldıyor üç ırmak

elmas taçlı kocaman kara ineklerin eğilip

su içtiği ve ağladığı. Uçsuz bucaksızdır bedenin.

Betimlenmez bedenin senin. Ben de kalkmış onu betimlemeye

bedenime sımsıkı bastırmaya, onu kendime sığdırmaya ve ona sığmaya çalışıyorum.

Yannis Ritsos - (Erotika; 1980 -1981)

Çeviri: Herkül Millas & Özdemir İnce

Model: Silia Psychi

Tenho em mim como uma bruma / Fernando Pessoa

Tenho em mim como uma bruma
Que nada é nem contém
A saudade de coisa nenhuma,
O desejo de qualquer bem.

Sou envolvido por ela
Como por um nevoeiro
E vejo luzir a última estrela
Por cima da ponta do meu cinzeiro

Fumei a vida. Que incerto
Tudo quanto vi ou li!
E todo o mundo é um grande livro aberto
Que em ignorada língua me sorri.

Fernando Pessoa





I have in me like a haze
Which holds and which is nothing
A nostalgia for nothing at all,
The desire for something vague.

I’m wrapped by it
As by a fog, and I see
The final star shining
Above the stub in my ashtray.

I smoked my life. How uncertain
All I saw or read! All
The world is a great open book
That smiles at me in an unknown tongue.

Fernando Pessoa

Translated by Richard Zenith





Tengo en mí como una bruma
que nada es ni contiene
el anhelo de cosa alguna,
el deseo de cualquier bien.

Estoy envuelto por ella
como por una neblina
y veo lucir la última estrella
por encima de la punta de mi ceniza*.

Fumé la vida. ¡Qué incierto
todo cuanto vi o leí!
Y todo el mundo es un grande libro abierto
que en ignorada lengua sonríe a mí.

Fernando Pessoa

*En el original es cinzeiro, cenicero





Sì, ho in me come una bruma
Che non è niente e che non detiene
La nostalgia di alcuna cosa
Né il desiderio di un bene qualunque.

Da lei sono avviluppato
Come una nebbia potrebbe fare
E voglio illuminare l'ultima stella
Sopra l'orlo del mio portacenere.

Ho messo in fuma la vita. Quale incertezza
In tutto ciò che ho letto o visto!
Il mondo tutto intero è un grande libro aperto,
Il quale in una lingua ignorata mi sorride.

Fernando Pessoa

(L'Esistenza Spirituale. Tutte le poesie ortonime)

Editore: Acquaviva (collana Tascabili)





Bir Pus Gibi İçimde

İçimde beni saran
Ve hiç olan
Bir özlem var hiçliğe
Bir istek belirsiz bir nesneye

Sanki sis gibi
Sarıp sarmalamış beni
Ve küllükteki cıgaramın ucunda
Parıltısını görüyorum son yıldızın

Duman duman tükettim hayatımı
Ne kadar belirsiz gördüklerim, okuduklarım
Bilinmeyen bir dilde bana gülümseyen
Açık bir kitap dünya.

Fernando Pessoa

Çeviri: Cevat Çapan

Photo by Alena Goncharova

Der Tauben weißeste / Paul Celan

Der Tauben weißeste

Der Tauben weißeste flog auf: Ich darf dich lieben!
Im leisen Fenster schwankt die leise Tür.
Der stille Baum trat in die stille Stube.
Du bist so nah, als weiltest du nicht hier.

Aus meiner Hand nimmst du die große Blume:
sie ist nicht weiß, nicht rot, nicht blau - doch nimmst du sie.
Wo sie nie war, da wird sie immer bleiben.
Wir waren nie, so bleiben wir bei ihr.

Paul Celan





The Whitest Dove of All

The whitest dove of all flew up: I am allowed to love you.
In the gentle window sways the gentle door.
The still tree stepped into the still room.
You are as near as if you were not here.

Out of my hand you take the big flower.
It is not white nor red nor blue – but you take it.
Where it never was it will forever stay.
We never were, so we remain with it.

Paul Celan

Translated by Vivian Smith





La Paloma más Blanca

La Paloma más Blanca levantó el vuelo: ¡puedo amarte!
En la ventana suave oscila la puerta suave.
El árbol en calma entró en la sala en calma.
Estás tan cerca como si aquí no demoraras.

De mi mano tomas la gran flor:
no es blanca, ni roja, ni azul - pero la tomas.
Donde nunca estuvo se quedará siempre.
Nosotros nunca estuvimos, por eso nos quedamos donde ella.

Paul Celan

Traducción de José Luis Reina Palazón





Uçtu Güvercinlerin En Beyazı

Uçtu güvercinlerin en beyazı: İzin çıktı seni sevmeme!
Sessiz pencerede sallandı sessiz kapı.
Sessiz ağaç, adım attı sessiz odaya.
Sanki burada kalmıyormuşçasına, yabandasın şimdi.

Elimden alıyorsun büyük çiçeği:
rengi ne beyaz, ne kırmızı, ne mavi - yine de alıyorsun.
Sonrasız kalacak, nerede hiç yoktuysa.
Onunla kalacağız, hiç olmadığımıza göre.

Paul Celan

Çeviri: Ahmet Cemal

1977-78, by Francesca Woodman

Consorting with Angels / Anne Sexton

CONSORTING WITH ANGELS

I was tired of being a woman,
tired of the spoons and the post,
tired of my mouth and my breasts,
tired of the cosmetics and the silks.
There were still men who sat at my table,
circled around the bowl I offered up.
The bowl was filled with purple grapes
and the flies hovered in for the scent
and even my father came with his white bone.
But I was tired of the gender things.

Last night I had a dream
and I said to it...
"You are the answer.
You will outlive my husband and my father."
In that dream there was a city made of chains
where Joan was put to death in man's clothes
and the nature of the angels went unexplained,
no two made in the same species,
one with a nose, one with an ear in its hand,
one chewing a star and recording its orbit,
each one like a poem obeying itself,
performing God's functions,
a people apart.

"You are the answer,"
I said, and entered,
lying down on the gates of the city.
Then the chains were fastened around me
and I lost my common gender and my final aspect.
Adam was on the left of me
and Eve was on the right of me,
both thoroughly inconsistent with the world of reason.
We wove our arms together
and rode under the sun.
I was not a woman anymore,
not one thing or the other.

O daughters of Jerusalem,
the king has brought me into his chamber.
I am black and I am beautiful.
I've been opened and undressed.
I have no arms or legs.
I'm all one skin like a fish.
I'm no more a woman
than Christ was a man.

February 1963

Anne Sexton





ESPONSALES CON LOS ÁNGELES

Estaba cansada de ser mujer
cansada de ollas y cucharas,
cansada de mi boca y de mis senos,
cansada de afeites y cansada de sedas.
Aún había hombres sentados a mi mesa,
en círculo ante el cáliz que yo les ofrecía.
El cáliz rebosante de uvas moradas
y moscas que zumbaban atraídas al olor
aún mi padre vino, trajo su hueso blanco.
Pero estaba cansada del género en las cosas.

Anoche tuve un sueño
y le dije...
"Tú eres la respuesta.
Vivirás más que mi esposo, vivirás más que mi padre."
Veía en este sueño la ciudad encadenada
donde se ejecutó a Juana de Arco vestida de varón
el natural de los ángeles seguía siendo un enigma
ya que no hay dos siquiera de igual condición,
uno tiene nariz, aquél lleva en la mano su oreja,
otro mastica el astro, por dar cuenta de su órbita
cada cual una línea, se obedece a sí mismo
cumpliendo las funciones de Dios,
aquella persona aparte.

"Tú eres la respuesta",
así dije y entré
me tendí a las puertas de aquella ciudad.
Sujetaron, mi cuerpo rodeado de eslabones
perdí género común, perdí apariencia final.
Adán se colocó a mi izquierda
y a mi derecha Eva
ambos del todo incongruentes con el mundo racional,
trenzamos nuestros brazos
cabalgamos bajo el sol
y no era ya mujer
tampoco esto ni aquello.

Oh, hijas de Jerusalem,
el rey me trajo a su aposento.
Soy morena y soy hermosa.
Me han abierto y desnudado.
No tengo brazos ni piernas.
Como el pez, soy una sola piel
Y no soy más mujer
de lo que Cristo fue varón.

Febrero de 1963

Anne Sexton

Traducción: Elisa Ramírez Castañeda





IN COMPAGNIA DEGLI ANGELI

Ero stanca di essere una donna,
stanca di cucchiai e pentole,
stanca della mia bocca e dei miei seni,
stanca di cosmetici e sete.
C'erano ancora uomini seduti alla mia tavola,
raccolti intorno alla coppa che offrivo.
La coppa era piena di chicchi d'uva viola
e le mosche erano attratte dal profumo
e perfino mio padre si fece avanti con il suo osso bianco.
Ma io ero stanca del genere delle cose.

La notte scorsa ho fatto un sogno
e gli ho detto...
"Sei tu la risposta.
Tu sopravviverai a mio marito e a mio padre".
In quel sogno c'era una città fatta di catene
dove Giovanna fu messa a morte in abiti maschili
e la natura degli angeli non fu spiegata,
non ce n'erano due della stessa specie,
uno con il naso, un altro con un orecchio in mano,
uno masticava una stella e registrava la sua orbita,
ognuno come un poema obbediva a sè stesso,
facendo le veci di Dio,
un popolo separato.

"Tu sei la risposta",
dissi io, ed entrai
stesa sui cancelli della città.
Poi fui stretta in catene
e persi il mio genere normale e il mio aspetto finale.
Adamo era alla mia sinistra
e Eva era alla mia destra,
entrambi del tutto incompatibili con il regno della ragione.
Intrecciammo le braccia
e marciammo sotto il sole.
Non ero più una donna,
nè una cosa nè l'altra.

O figlie di Gerusalemme,
il re mi ha condotto nella sua camera.
Sono nera e sono bellissima.
Sono stata aperta e svestita.
Non ho nè braccia nè gambe.
Sono tutta pelle come un pesce.
Non sono più donna
di quanto Cristo sia un uomo.

Febbraio 1963

Anne Sexton





CONSORTING AVEC DES ANGES

J'étais fatigué d'être une femme, fatigué des cuillères et du
poteau, fatigué de ma bouche et de mes seins, fatigué des produits
de beauté et des soies. Il y avait des hommes immobiles qui se sont
assiss à ma table, cerclés autour de la cuvette que j'ai offerte
vers le haut. La cuvette a été remplie des raisins pourpres et les
mouches ont plané dedans pour le parfum et même mon père est venu
avec son os blanc. Mais j'étais fatigué des choses de genre.

La nuit passée j'ai eu un rêve et j'ai dit à lui? "tu es la
réponse. Tu survivras à mon mari et à mon père." Du fait le rêve
là était une ville a fait des chaînes où Joan a été mis à la
mort dans des vêtements de l'homme et la nature des anges a disparu
non expliquée, le non deux a fait dans la même espèce, une avec un
nez, une avec une oreille dans sa main, on mâchant une étoile et
enregistrant son orbite, chacune comme une poésie s'obéissant,
exécutant les fonctions de Dieu, un peuple à part.

"tu es la réponse," I dit, et écrit, se trouvant vers le bas sur les
portes de la ville. Alors les chaînes ont été attachées autour de
moi et j'ai perdu mon genre commun et mon aspect final. Adam était du
côté gauche de moi et la veille était du côté droit de moi, tous
les deux complètement contradictoires avec le monde de la raison.
Nous avons tissé nos bras ensemble et sommes montés sous le soleil.
Je n'étais pas une femme plus, non une chose ou l'autre.

Les dérivés de O de Jérusalem, le roi m'a introduit dans sa
chambre. Je suis noir et je suis beau. J'ai été ouvert et
déshabillé. Je n'ai aucun bras ou jambe. Je suis chacune des une
peau comme un poisson. Je ne suis plus une femme que le Christ était
un homme.

Février 1963

Anne Sexton





MELEKLERLE ARKADAŞLIK ETMEK

Bir kadın olmaktan bıktım,
bıktım kaşıklardan ve postadan,
bıktım ağzımdan ve göğüslerimden
bıktım kozmetiklerden ve ipeklilerden.
Hâlâ masamda oturan adamlar vardı,
sunduğum çanağın etrafını çevrelemiş.
Çanak doluydu mor üzümlerle
ve kokusundan dolayı sinekler üşüştü
ve babam bile geldi beyaz kemiğiyle.
ama cinsiyetle ilgili şeylerden bıktım.

Geçen gece bir düş gördüm
ve ona dedim ki…
"Sen cevapsın.
Sen kocamdan ve babamdan çok yaşayacaksın."
Zincirlerden yapılmış bir kent vardı o düşte
Jan d’Arc’un ölüme erkek giysileriyle götürüldüğü
ve meleklerin doğasının anlaşılmaz olduğu yerde,
ikisinden hiçbiri aynı cinsten yaratılmamıştı,
birisi bir burunla, birisi elinde bir kulakla,
birisi bir yıldız çiğnedi ve yörüngesini kayıt etti,
her biri kendine boyun eğen bir şiir gibi,
Tanrı’nın işlevlerini yerine getirdi,
bir insandan farklı olarak.

"Sen cevapsın,"
dedim ve girdim,
uzanarak kentin kapılarının üstüne.
Sonra gevşetildi etrafımdaki zincirler
ve yitirdim bilinen cinsimi ve son görünüşümü.
Adem benim solumdaydı
ve Havva sağımdaydı,
her ikisinin de mantık dünyasıyla uyumsuzlukları yüzünden.
Kollarımızı birlikte birleştirdik
ve güneş altında gezinti yaptık.
artık bir kadın değildim,
bir şey ya da diğeri değildim.

Ah Kudüs’ün kızları,
kral beni odasına getirdi.
Karayım ve güzelim.
Açıyorum ve soyunuyorum.
Kollarım ya da bacaklarım yok.
Bir balık gibi bütün bir deriyim.
Artık bir kadın değilim
İsa’nın bir erkek olmadığı gibi.

Şubat 1963

Anne Sexton

Çeviri: Dilek Değerli

Collage, 1947, by Karel Teige

FOR each ecstatic instant / Emily Dickinson

FOR each ecstatic instant
We must an anguish pay
In keen and quivering ratio
To the Ecstasy.

For each beloved hour
Sharp pittances of years,
Bitter contested farthings
And coffers heaped with tears.

Emily Dickinson





Para cada estático instante
tenemos que pagar con angustia
en aguda estremecidad cuota
por el éxtasis.

Por cada bienamada hora
penetrantes óbolos de años-
amargos debatidos centavos-
y cofres llenos de lágrimas.

Emily Dickinson





Per un istante d'estasi
Noi paghiamo in angoscia
Una misura esatta e trepidante,
Proporzionata all'estasi.

Per un'ora diletta
Compensi amari d'anni,
Centesimi strappati con dolore,
Scrigni pieni di lacrime.

Emily Dickinson





Chaque moment d’extase
Se paie d’une angoisse
Vive et frémissante
Tout à proportion.

Chaque heure adorée,
D’années faméliques,
De liards amers et disputés,
De coffres remplis de larmes !

Emily Dickinson





Her esrime anının bedelini
Ödemek zorundayız acıyla
O ana uygun düşen
Hassas ve titrek orantıda.

Her sevilen saat için
Yevmiyesi az, uzun yıllar,
Acıyla yoğrulan bozuk paralar
Ve sandık dolusu gözyaşları.

Emily Dickinson

Çeviri: Dost Körpe

White leaf (2), by Monika Ekiert Jezusek

I hide myself within my flower / Emily Dickinson

I HIDE myself within my flower
That wearing on your breast,
You, unsuspecting, wear me too—
And angels know the rest.

I hide myself within my flower,
That, fading from your vase,
You, unsuspecting, feel for me
Almost a loneliness.

Emily Dickinson





En mi flor me he escondido
para que, si en el pecho me llevases,
sin sospecharlo tú también allí estuviera...
Y sabrán lo demás sólo los ángeles.

En mi flor me he escondido
para que, al deslizarme de tu vaso,
tú, sin saberlo, sientas
casi la soledad que te he dejado.

Emily Dickinson

Versión de L. S.





Mi nascondo nel mio fiore
Perché portandolo sul petto -
Tu - senza saperlo, porterai anche me -
E gli angeli sanno il resto!

Mi nascondo - nel mio fiore,
Perché mentre appassirà nel tuo Vaso -
Tu - senza saperlo - sentirai per me -
Quasi - una malinconia -

Traduzione e note di Giuseppe Ierolli





Çiçeğimde gizliyorum kendimi,
Göğsünde taşıdığın, habersizce,
Beni de taşıdığından kuşku duymadan-
Ve melekler biliyor ötesini.

Çiçeğimde gizliyorum kendimi.
Vazonda soldukça,
Benim yerime hissediyorsun, kuşku duymadan
Neredeyse bir kimsesizliği.

Emily Dickinson

Çeviri: Dost Körpe

Young girl with roses, 1961,
by Johan van der Keuken

Livro do Desassossego / Fernando Pessoa

"A vida é para nós o que concebemos nela. Para o rústico cujo campo próprio lhe é tudo, esse campo é um império. Para o César cujo império lhe ainda é pouco, esse império é um campo. O pobre possui um império; o grande possui um campo. Na verdade, não possuímos mais que as nossas próprias sensações; nelas, pois, que não no que elas vêem, temos que fundamentar a realidade da nossa vida."

Fernando Pessoa - (Livro do Desassossego)





"La vida es para nosotros lo que en ella concebimos. Para el rústico, cuyo campo es todo para él, ese campo es un imperio. Para el César, cuyo imperio le parece poco, ese imperio es un campo. El pobre posee un imperio; el poderoso, un campo. En verdad, no poseemos más que nuestras propias sensaciones; en ellas y no en lo que ellas captan, tenemos que asentar la realidad de nuestra vida."


Fernando Pessoa - (Libro del desasosiego)





"Life for us is whatever we imagine it to be. To the peasant with his one field, that field is everything, it is an empire. To Caesar with his vast empire which still feels cramped, that empire is a field. The poor man has an empire; the great man only a field. The truth is that we possess nothing but our own senses; it is on them, then, and not on what they perceive, that we must base the reality of our life."

Fernando Pessoa - (The Book of Disquiet)





"La vita è per noi ciò che in essa immaginiamo. Per il contadino per il quale il suo campo è tutto, quel campo è un impero. Per Cesare il cui impero gli sembra ancora poco, quell'impero è un campo. Il povero possiede un impero; il grande possiede un campo. Il povero possiede un impero; il grande possiede un campo. In realtà non possediamo altro che le nostre sensazioni; su di esse, dunque, dobbiamo basare la realtà della nostra vita, piuttosto che su quello che esse vedono."

Fernando Pessoa - (Il libro dell'inquietudine)





"Hayat tahayyül edebildiğimiz kadardır. Bütün dünyası tarlasından ibaret olan köylünün gözünde, o tarla bir imparatorluktur. Caesar'ın gözünde ise azımsadığı imparatorluğu topu topu bir tarla kadardır. Fakir insanın bir imparatorluğu var, güçlü olanın ise altı üstü bir tarlası. Aslına bakılacak olursa, sahip olduğumuz tek şey izlenimlerdir."

Fernando Pessoa - (Huzursuzluğun Kitabı)

Landscape at Saint-Rémy. Enclosed Field with Peasant, October 1889,
by Vincent van Gogh

Le città invisibili / Italo Calvino

"La città ti appare come un tutto in cui nessun desiderio va perduto e di cui tu fai parte, e poiché essa gode tutto quello che tu non godi, a te non resta che abitate questo desiderio ed esserne contento."

Italo Calvino - (Le città invisibili)





"The city appears to you as a whole where no desire is lost and of which you are a part, and since it enjoys everything you do not enjoy, you can do nothing but inhabit this desire and be content."

Italo Calvino - (Invisible Cities)





"La ciudad se te aparece como un todo en el que ningún deseo se pierde y del que tú formas parte, y como ella goza de todo lo que tú no gozas, no te queda sino habitar ese deseo y contentarte."

Italo Calvino - (Las ciudades invisibles)





"La ville t'apparaît comme un tout dans lequel aucun désir ne vient à se perdre et dont tu fais partie, et puisque elle-même jouit de tout ce dont toi tu ne jouis pas, il ne te reste qu'à habiter ce désir et en être content."

Italo Calvino - (Les Villes invisibles)





"Kent her arzunun mutlaka yaşanması gerektiği, senin de parçası olduğun bir bütünmüş gibi gelir sana, oysa o, senin keyif alamadığın her şeyin tadına varır, sana da bu arzuda yaşamak ve bununla yetinmek kalır."

Italo Calvino - (Görünmez Kentler)

Slum Hole, From Hong Kong Yesterday, 1957, by Fan Ho

Du warst mein Tod / Paul Celan

Du warst mein Tod:
dich konnte ich halten,
während mir alles entfiel.

Paul Celan





You were my death:
you I could hold
while all fell away from me.

Paul Celan





TÚ fuiste mi muerte:
sólo te tuve a ti
cuando todo se me iba.

Paul Celan





Eri la mia morte:
ho potuto trattenerti,
mentre tutto mi sfuggiva.

Paul Celan





SEN ölümümdün:
seni tutabildim,
her şey elimden dökülürken.

Paul Celan

Çeviri: Ahmet Cemal

Untitled, 1956, Kansuke Yamamoto

Yalnız / Erdinç Durukan

YALNIZ

yalnızlık
ağacın uğultusu
şarkısı denizin

Erdinç Durukan

Man in a forgotten Greek island, by Etienne Cabran

Irvin D. Yalom - (Love's Executioner: & Other Tales of Psychotherapy)

"One of the great paradoxes of life is that self-awareness breeds anxiety. Fusion eradicates anxiety in a radical fashion—by eliminating self-awareness. The person who has fallen in love, and entered a blissful state of merger, is not self-reflective because the questioning lonely I (and the attendant anxiety of isolation) dissolve into the we. Thus one sheds anxiety but loses oneself."

Irvin D. Yalom - (Love's Executioner: & Other Tales of Psychotherapy)





"Yaşamın büyük paradokslarından biri de insanın benlik bilincinin kaygıya yol açmasıdır. Birleşme, bu bilinci bertaraf ederek kaygıyı kökünden söküp atar. Aşık olan ve mutlu bir birleşme durumu yaşayan bir insan kendi benliğini düşünmez; çünkü sorgulayan yalnız 'ben' ve ona eşlik eden yalnızlık kaygısı, 'biz' duygusu içinde eriyip gider. Böylece insan kaygıdan kurtulur ama kendisini de yitirir."

Irvin D. Yalom - (Aşkın Celladı ve Diğer Psikoterapi Öyküleri)

"Adam and Eve". 1898/99/printed 1910.
Photogravure on Japan tissue. by Frank Eugene