Tres árboles caídos
quedaron a la orilla del sendero.
El leñador los olvidó, y conversan
apretados de amor, como tres ciegos.
El sol de ocaso pone
su sangre viva en los hendidos leños
¡y se llevan los vientos la fragancia
de su costado abierto!
Uno, torcido, tiende
su brazo inmenso y de follaje trémulo
hacia otro, y sus heridas
como dos ojos son, llenos de ruego.
El leñador los olvidó. La noche
vendrá. Estaré con ellos.
Recibiré en mi corazón sus mansas
resinas. Me serán como de fuego.
Y mudos y ceñidos,
nos halle el día en un montón de duelo.
Gabriela Mistral
THEREE TRESS
Three fallen trees
lie by the wayside.
The woodcutter forgot them, and they're talking,
busy with love, like three blind men.
The setting sun spills out
its bright blood on the split branches,
and the wind bears the fragrance
of the open flanks.
One, twisted, holds out
its huge arm with trembling leaves
towards another, and its wounds
are like two eyes, full of pleading.
The woodcutter forgot them. Night
comes on. I'll stay with them.
I'll take into my heart their meek
resins. They'll be my warmth.
And day will find us in a grieving heap,
silent, clinging to another.
Gabriela Mistral
Translated by Ursula K. Le Guin
ÜÇ AĞAÇ
Üç devrilmiş ağaç
patika kenarında kalakalmış
unutmuş oduncu; söyleşiyorlar
üç kör gibi, aşkla sarmaş dolaş.
Veriyor kıpkızıl güneş
sıcacık kanını budaklı odunlara
ve apaçık bağrından
kokular karışıyor rüzgara
Biri kıvrık, sarılmış ötekine, uzatıyor
kocaman kolunu, titrek yapraklarını,
ve üstündeki yaralar
yalvarıp duran iki göz sanki.
Unutmuş onları oduncu
Gidip birlikte olacağım, bu gece.
Tatlı reçineleri sokacağım içime.
Onlar ısıtacak bedenimi.
Ve suskun ve sarmaş dolaş bulacak bizi
Güneş, bir yığın acılar içinde.
Çeviri: Yıldız Canpolat
 |
| The Three Trees, 1643, by Rembrandt |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder